D - Sąd Okręgowy w Olsztynie

Sygn. akt VI RCa 225/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 21 października 2015 roku
Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:
Przewodniczący: SSO Jolanta Biernat-Kalinowska
Sędziowie: SO Waldemar Pałka
SR del. do SO Jowita Sikorska (spr.)
Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Niedzielska
po rozpoznaniu w dniu 21 października 2015 roku w Olsztynie
na rozprawie
sprawy z powództwa małoletniej M. M. (1) reprezentowanej przez matkę A. Z.
przeciwko S. M.
o alimenty
na skutek apelacji małoletniej powódki
od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie
z dnia 16 czerwca 2015 roku
sygn. akt III RC 789/14
I. Apelację oddala.
II. Odstępuje od obciążenia powódki kosztami procesu za instancję odwoławczą.
sygn. akt: VI RCa 225/15
UZASADNIENIE
Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki M. M. (1)- A. Z.pozwem wniesionym 29 października 2012 r., wniosła
o zasądzenie od pozwanego S. M. na rzecz małoletniej alimentów w kwocie po 1200 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu pozwu podała, że strony mieszkają razem w domu matki powódki, jednak prowadzą odrębne
gospodarstwa domowe. Do stycznia 2012 r. pozwany przekazywał matce małoletniej kwotę 2000 – 2500 zł miesięcznie
na utrzymanie domu i dziecka. W lipcu i sierpniu 2012r. nie przekazał żadnych środków, zaś we wrześniu była to kwota
350 zł. We wrześniu 2012 r. A. Z. zmuszona była podjąć pracę zarobkową, ponieważ pozostała bez środków do życia.
Jej średni dochód wynosił 1000 – 1200 zł miesięcznie. Koszty utrzymania domu kształtowały się na poziomie 2600 zł
miesięcznie, w tym wydatki na spłatę kredytu w wysokości 1300 zł miesięcznie. Ponadto matka powódki ponosi koszty
zakupu żywności w wysokości 800 zł oraz dojazdów do G. w kwocie 600 zł. Wskazane koszty nie obejmują niezbędnych
kosztów utrzymania dzieci. A. Z. ma syna z poprzedniego związku, na którego otrzymuje alimenty wysokości 350 zł.
Koszty utrzymania małoletniej M. określiła na kwotę 1200 zł. , w tym koszty przedszkola - 314 zł, zajęć z rytmiki -
40 zł, języka angielskiego - 20 zł, zajęć tanecznych -20 zł, basenu - 350 zł za semestr, ubezpieczenia - 28 zł za rok,
jedzenia - 300 zł, opieki medycznej - 200 zł, ubrań, zabawek i rozrywki - 200 zł, rady rodziców - 70 zł i potrzeb grupy
przedszkolnej - 50 zł. Pozwany ponosił wyłącznie koszty swojego utrzymania.
Pozwany S. M. uznał powództwo do kwoty po 400 zł miesięcznie i wniósł o oddalenie powództwa ponad wskazaną
kwotę. W uzasadnieniu podał, że dochodzona pozwem kwota przewyższa usprawiedliwione potrzeby małoletniej.
Przyznał, że początkowo przekazywał A. Z. kwotę 2500 zł miesięcznie, jednak nie była to kwota na utrzymanie
domu a jego wynagrodzenie za pracę, które matka małoletniej pożytkowała według własnego uznania. Niezależnie
od przekazywanych środków pozwany samodzielnie ponosił koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, kupował
jedzenie i spłacał kredyt zaciągnięty wspólnie przez konkubentów na budowę domu. Z początkiem lipca 2012
r. konkubinat ustał. A. Z., bez uzgodnienia z pozwanym, przeprowadziła się z małoletnią do O.. Po powrocie
do wspólnego miejsca zamieszkania pozwany zaprzestał przekazywania środków utrzymania, ograniczając się do
ponoszenia połowy kosztów utrzymania domu oraz połowy raty kredytu. Od września 2012 r. przekazuje na córkę
kwotę 350 zł miesięcznie. Pozwany podał, że koszty utrzymania domu kształtują się na poziomie 3800 zł miesięcznie
w sezonie grzewczym i 3200 zł w pozostałych miesiącach. Zaprzeczył jakoby jego dochód wynosił 7000 – 10000 zł
miesięcznie. Podał, że z prowadzonej działalności osiąga różne dochody. W 2011 r. średni comiesięczny dochód wynosił
1600 zł, zaś w okresie od stycznia do października 2012 r. wynosił 6388,34 zł miesięcznie.
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
Małoletnia M. M. (1) ur. (...) w S. jest córką A. Z. i S. M.. Rodzice małoletniej nie byli małżeństwem. Pozostawali
ze sobą w związku nieformalnym. Poza małoletnią powódką A. Z. ma syna z poprzedniego związku – J. Z.. Rodzice
małoletniej zaciągnęli wspólnie kredyt za budowę domu. Środki na zakup ziemi pochodziły od A. Z., która otrzymała
je po sprzedaży mieszkania w O.. Kredyt został zaciągnięty w łącznej kwocie 500000 zł na 35 lat. Koszty utrzymania
domu wynosiły 3200 – 3800 zł miesięcznie w zależności od pory roku. Ogół tych kosztów ponosił pozwany, ponieważ
matka małoletniej nie pracowała.
Związek rodziców małoletniej ustał w lipcu 2012 r. A. Z., bez uzgodnienia z pozwanym, przeprowadziła się z małoletnią
i synem do O.. Po powrocie do B. pozwany zaprzestał przekazywania matce małoletniej środków utrzymania,
ograniczając się do ponoszenia połowy kosztów utrzymania domu oraz połowy raty kredytu. Od września 2012 r.
pozwany przekazywał na córkę kwotę 350 zł miesięcznie.
Przed Sądem Rejonowym w Goleniowie toczyło się z udziałem rodziców małoletniej postępowanie w sprawie III
Nsm 597/12 w przedmiocie ustalenia kontaktów S. M. z małoletnią M.. Postanowieniem z dnia 28 marca 2013 r.
tamtejszy Sąd udzielił zabezpieczenia poprzez powierzenie pieczy nad małoletnią A. Z. w każdorazowym miejscu jej
zamieszkania. Ponadto ustalono kontakty S. M. z małoletnią.
Postanowieniem z dnia 27 marca 2013 r. Sąd udzielił zabezpieczenia do czasu zakończenia postępowania w sprawie,
poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniej kwoty po 600 zł miesięcznie płatną za okres od 18 stycznia
2013 r. do końca marca 2013 r. z dołu, do 10 kwietnia 2013 r., zaś za okres od 01 kwietnia 2013 r. z góry do 10 dnia
każdego miesiąca.
W tym czasie małoletnia wraz z matką i przyrodnim bratem mieszkali już w O..
Postanowieniem z dnia 06 grudnia 2013 r. w sprawie III Nsm 1121/13 Sąd Rejonowy w Olsztynie powierzył
wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią jej matce, zaś ojcu ograniczył do prawa zasięgania informacji
dotyczących dziecka, w tym miejsca wyjazdów dłuższych niż kilkudniowe poza miejsce zamieszkania małoletniej i
czasowego pobytu jej ojca oraz współdecydowania o istotnych sprawach dziecka, w tym co do wyboru rodzaju placówki
edukacyjnej, zajęć dodatkowych, praktyk religijnych, sposobu i miejsca leczenia oraz momentu rozpoczęcia spełniania
obowiązku szkolnego.
Małoletnia M. ma (...) lat, jest uczennicą publicznej szkoły podstawowej. Koszt wyprawki szkolnej oraz zakup biurka
i krzesła wyniósł 1000 zł. Do niedawna małoletnia uczęszczała na zajęcia z harcerstwa płatne 10 zł za miesiąc oraz
zajęcia na Uniwersytecie dla Dzieci. Obecnie nie korzysta z tych zajęć. Uczęszcza natomiast na nieodpłatne zajęcia
dodatkowe. Wskazanym jest, aby małoletnia uczęszczała na basen, ponieważ ma płaskostopie. Koszt zajęć wynosi 280
zł za semestr. Małoletnia nie je obiadów w szkole, w związku z czym matka przygotowuje jej większe śniadanie. Koszt
każdego z nich wynosi 10 zł. Koszt zakupu odzieży dla małoletniej wynosi około 150 zł miesięcznie.
A. Z. mieszka razem z dziećmi w wynajmowanym mieszkaniu przy ul. (...) w O., za które płaci 1100 zł miesięcznie.
Ponadto ponosi opłaty związane z eksploatacją mieszkania wysokości około 500 zł. A. Z. ma wykształcenie wyższe
ekonomiczne. Obecnie pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. na 1/4 etatu z wynagrodzeniem 400 zł miesięcznie. Posiada 10%
udziałów w firmie. Dodatkowo pomaga w firmie swojego ojca, który wspiera ją materialnie. Matka małoletniej użytkuje
samochód służbowy marki K.. Koszt zakupu paliwa wynosi 600 zł miesięcznie. Przyrodni brat małoletniej ma obecnie
(...) lat. Alimenty na jego rzecz ustalone zostały w kwocie 350 zł miesięcznie, jednak ojciec chłopca dobrowolnie
przekazuje kwotę 500 zł miesięcznie. Ponadto płaci za obiady szkolne syna i jego zajęcia dodatkowe, co daję łączną
kwotę 900 zł.
Do października 2014 r. dom w B. zajmowany był przez pozwanego. Właścicielem domu jest matka małoletniej.
Obecnie dom jest wynajmowany za kwotę 2500 zł. Środki z tego tytułu zasilają budżet A. Z.. Wartość domu wynosi
600000 – 700000 zł. Rata kredytu na dom wynosi obecnie 2300 zł miesięcznie. Kredyt spłaca pozwany. A. Z. ma
ponadto jeszcze jedną niezabudowaną działkę w B. o wartości około 30000 zł. Przeciwko A. Z. toczy się postępowanie
z powództwa S. M. o zwrot nakładów w kwocie 610000 zł.
Pozwany obecnie mieszka w S. u swoich rodziców. Przekazuje im kwotę 300 zł miesięcznie tytułem udziału w
kosztach utrzymania. Pracuje jako przedstawiciel handlowy w sieci (...), ale prowadzi własną działalność na zasadzie
samozatrudnienia. W roku 2014 r. pozwany osiągnął dochód z prowadzonej działalności wysokości 10845,86 zł.
Miesięcznie jest to kwota niespełna 1000 zł, ale z twierdzeń pozwanego wynika, że do dyspozycji ma on kwotę 3500
zł. Kredyt na dom pozwany spłaca z oszczędności, których ma jeszcze około 20000 zł. S. M. posiada samochód marki
O. (...) rocznik 2010 o wartości 40000 zł. Samochód zakupiony był na firmę. Raty kredytu wliczane są w koszty.
Pozwany korzysta z pomocy materialnej rodziny. Pozwany regularnie przekazuje środki zasądzone od niego na rzecz
córki postanowieniem w przedmiocie zabezpieczenia.
Pozwany realizuje kontakty z małoletnią. Koszt dojazdu po małoletnią wynosi około 900 zł. Podczas pobytu
małoletniej u ojca S. M. kupuje jej odzież, zabawki, a także zapewnia jej rozrywki. Podczas wakacji wyjeżdża z nią na
wycieczki zagraniczne.
W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Rejonowy w Olsztynie w wyroku z dnia 16 czerwca 2015 r. zasądził od pozwanego
S. M. na rzecz małoletniej powódki M. M. (1) alimenty w wysokości po 600 zł. miesięcznie za okres od 18 stycznia
2013 r. i w kwocie po 700 zł. miesięcznie od 01 lipca 2015 r., w pozostałej części powództwo oddalił.
Sąd Rejonowy stwierdził, iż przeprowadzone postępowanie dowodowe nie potwierdziło twierdzeń przedstawicielki
ustawowej powódki, aby na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb małoletniej konieczna była kwota po 1200 zł
miesięcznie. Podkreślił, iż obowiązek łożenia na utrzymanie dziecka, które nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać,
a nie posiada przy tym majątku, który przynosiłby dochody, obciąża oboje rodziców. Obowiązek ten, choć równy,
nie jest wszakże taki sam – zależy on zawsze od ocenianych indywidualnie możliwości zarobkowych i majątkowych
każdego z rodziców. Nadto w przypadku (...) letniego dziecka obowiązek matki nie może sprowadzać się już jedynie
do osobistych starań o wychowanie i utrzymanie dziecka, ale musi mieć on również wymiar majątkowy. Matka
małoletniej powinna zatem ponosić część wydatków związanych z utrzymaniem córki. Małoletnia i jej przyrodni brat
uczęszczają obecnie do szkoły możliwe jest zatem zapewnienie im opieki świetlicy i podjęcie przez matkę powódki
pracy w pełnym wymiarze godzin. Jednocześnie małoletnia jest dzieckiem zdrowym, nie uczęszcza na żadne płatne
zajęcia pozalekcyjne dlatego określenie jej potrzeb na kwotę wskazywaną przez jej matkę jest zawyżone.
Jednocześnie ustalona wysokość alimentów pozostaje w granicach możliwości płatniczych pozwanego. W pierwszej
kolejności wskazać należy, że pozwany mieszka obecnie u rodziców, co sprowadza jego koszty utrzymania do kwoty
300 zł miesięcznie przekazywanej im co miesiąc. Jego dochód faktycznie wynosi około 3500 zł. Przy czym nie bez
znaczenia pozostaje fakt, że pozwany od około 2 lat samodzielnie spłaca kredyt zaciągnięty na budowę domu, który
jest wyłączną własnością byłej partnerki. Kwota ta wynosi obecnie 2300 zł miesięcznie.
Sąd podzielił argumenty zawarte w uzasadnieniu postanowienia o zabezpieczeniu wskazujące na brak podstaw
do zasądzenia alimentów za okres sprzed stycznia 2013r., albowiem strona powodowa nie wykazała istnienia
niezaspokojonych potrzeb małoletniego z tego okresu.
Zasądzając od dnia 01 lipca 2015 r. alimenty w kwocie po 700 zł miesięcznie Sąd miał na względzie, że
przy uwzględnieniu tożsamego udziału materialnego matki dziecka, taka kwota pozwoli w pełni zaspokoić
usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki. Zdaniem Sądu, zasądzone alimenty są również adekwatne do
możliwości zarobkowych pozwanego, które, w ocenie Sądu, są wyższe niż deklarowane w toku postępowania.
Sąd oddalając powództwo w pozostałym zakresie uznał je za nazbyt wygórowane. Sąd miał przy tym na względzie
osobisty udział pozwanego w procesie wychowawczym córki, jak również fakt, iż podczas spotkań z małoletnią
zaspokaja jej potrzeby bytowe i zapewnia jej różne formy rozrywki, których koszty ponosi samodzielnie.
Apelację od powyższego wyroku złożyła strona powodowa.
Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki A. Z. zaskarżyła wyrok w punkcie II w zakresie oddalającym
powództwo za okres od 01 lipca 2012 r. do 17 stycznia 2013 r. oraz oddalające powództwo w zakresie dodatkowej kwoty
po 100 zł. od lipca 2014 r. do lipca 2015 r. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń Sądu
z treścią zebranego materiału dowodowego mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia oraz naruszenie art. 233 Kpc
poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę materiału dowodowego polegającą na przyjęciu, że zasądzona kwota 600 zł.
od 01 lipca 2014 r. do 30 czerwca 2015 r. jest adekwatna do potrzeb małoletniej, gdy tymczasem małoletnia uczęszcza
do szkoły już od września 2014 r., a tym samym już od 01 lipca 2014 r. wydatki na jej utrzymanie znacznie wzrosły,
bowiem matka musiała ponieść koszt wyprawki do szkoły i urządzenia pokoju ucznia, a ponadto przyjęciu, że alimenty
należą się od 18 stycznia 2013 r., gdy tymczasem strona powodowa wykazała, że pozwany od lipca 2012 r. do września
2012 r. nie łożył żadnych środków na utrzymanie córki, a matka powódki musiała pożyczać pieniądze od swoich
rodziców, którą to pożyczkę obecnie systematycznie spłaca, natomiast od września 2012 r. pozwany przekazywał na
utrzymanie córki jedynie po 350 zł., co nie pozwoliło na pełne zaspokajanie potrzeb małoletniej, ani nie zapewniło
jej poziomu utrzymania adekwatnego do poziomu utrzymania pozwanego we wskazanym okresie. W oparciu o
powyższe zarzuty strona wniosła o zamianę wyroku w punkcie II i zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów
postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu apelacji wskazała,
że skoro nie dysponowała w okresie od lipca 2012 r. odpowiednią kwotą na pokrycie kosztów utrzymania powódki,
jej potrzeby były zaspokajane w minimalnym zakresie, zaś sam Sąd stwierdził, że powódka miała prawo do życia na
poziomie na jakim żyją rodzice, zaś w tym okresie pozwany zarabiał ok. 6300 zł. miesięcznie. Sąd pominął całkowicie
potrzeby małoletniego dziecka premiując niejako zachowanie pozwanego, który przez 2 miesiące w ogóle nie łożył na
córkę, zaś następnie jedynie w ograniczonym zakresie. Sąd także nieprawidłowo ustalił, iż wyższy koszt utrzymania
małoletniej powódki występuje dopiero od 01 lipca 2015 r. W toku postępowania strona powodowa wykazała, że
od września 2014 r. powódka była uczennicą szkoły podstawowej, matka powódki poniosła koszt wyprawki oraz
wyposażenia pokoju córki, łączny koszt wyniósł 1000 zł, pozwany w żadnym zakresie nie partycypował w tych
kosztach, zaś skoro Sąd uznał, że koszt utrzymania dziecka uczącego się jest wyższy niż nieuczącego się powinien
kwotę 700 zł zasądzić od 01 lipca 2014 r.
Pozwany wniósł o oddalenie apelacji, pełnomocnik pozwanego na rozprawie podniósł, że matka powódki wraz z
dziećmi od lipca 2012 r. przebywała w O. bez zgody pozwanego, zaś po ich powrocie pozwany przekazywał na
utrzymanie małoletniej powódki po 350 zł. miesięcznie, strony mieszkały razem, pozwany brał udział w wychowaniu
małoletniego dziecka, ponadto płacił za przedszkole córki. Podniósł, iż małoletnia powódka poszła o rok wcześniej do
szkoły bez zgody pozwanego. Wskazał, iż pożyczki od rodziców matki powódki są gołosłowne, zaś strona powodowa
nie udowodniła, aby pozostały niezaspokojone potrzeby małoletniej.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja strony powodowej jest bezzasadna.
Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego i wyciągnął właściwe wnioski w oparciu o
istniejący stan faktyczny i obowiązujące przepisy. Sąd II instancji w pełni te ustalenia i wnioski podziela.
Analizując żądanie strony powodowej dotyczące zasądzenia alimentów zaległych za okres od lipca 2012 r. do stycznia
2013 r. należy w pierwszej kolejności przypomnieć, że z samego charakteru świadczeń alimentacyjnych wynika, iż ich
celem jest dostarczanie środków do zaspokajania bieżących potrzeb osoby uprawnionej. Sąd Najwyższy w składzie 7
sędziów z 28 września 1949 r. w sprawie Wa C 389/49 /OSN 1951, poz. 60/ wyjaśnił, że „dopuszczalne jest dochodzenie
roszczeń alimentacyjnych za okres poprzedzający wytoczenie powództwa, /…/ o zaległe świadczenia okresowe z
tytułu kosztów wychowania i utrzymania w przypadku, gdy pozostały niezaspokojone potrzeby lub zobowiązania
zaciągnięte przez uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże kosztów”. Powyższa uchwała zachowała
aktualność w obecnym stanie prawnym, czemu dał wyraz Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 08 czerwca 1976 r. w
sprawie III CRN 88/76 /OSNCP 1977, poz. 33/ „z uwagi na charakter świadczeń alimentacyjnych przeznaczonych na
bieżące utrzymanie osoby uprawnionej, domaganie się ich za okres poprzedzający wytoczenie powództwa może być
uzasadnione tylko wówczas, gdy pozostają z tego okresu nie zaspokojone potrzeby lub zobowiązania zaciągnięte przez
uprawnionego względem osoby trzeciej na pokrycie tychże potrzeb./.../”.
Strona powodowa nie udowodniła, aby za okres od lipca 2012 do stycznia 2103 r. pozostały niezaspokojone
potrzeby małoletniej powódki lub zobowiązania zaciągnięte przez matkę powódki od osób trzecich na pokrycie tych
potrzeb. Twierdzenie powódki, iż zaciągnęła pożyczkę u rodziców na ten cel pojawiają się dopiero w ostatniej fazie
postępowania, które toczyło się przez okres prawie trzech lat i nie zostały w żaden sposób udowodnione. Należy
mieć także na uwadze, iż strona powodowa cały czas korzysta z pomocy rodziców, nawet aktualnie pomagając w
firmie swojego ojca otrzymuje od niego wsparcie materialne, zaś w spornym okresie także sama korzystała z ich
pomocy, jak również przez 2 miesiące mieszkała wraz z dziećmi u rodziców. Trudno w takiej sytuacji oddzielić pomoc
świadczoną przez rodziców na rzecz matki powódki w zamian za świadczoną przez nią pracę, od pomocy na rzecz
zaspokojenia potrzeb małoletniej powódki. Nie bez znaczenia pozostaje okoliczność, iż w okresie od września 2012
r. do stycznia 2013 r. strony nadal mieszkała razem, wprawdzie nie prowadziły wspólnego gospodarstwa domowego,
jednak pozwany pokrywał połowę kosztów utrzymania domu, w którym strony mieszkały wspólnie i spłacał połowę
kredytu za dom, w tym okresie przekazywał także na utrzymanie powódki po 350 zł miesięcznie. Ponadto pozwany
w okresie od września 2012 r. do listopada 2012 r. opłacał przedszkole małoletniej powódki w kwotach 2 razy po 314
zł i raz po 319,50 zł. /dowody w postaci przelewów bankowych za miesiące wrzesień, październik i listopad 2012 r.
- karty 54-56 akt/. Tym samym pozwany oprócz przekazywanej kwoty alimentów po 350 zł. miesięcznie przyczyniał
się do utrzymania powódki także opłacając część kosztów utrzymania domu, w którym mieszkała także powódka,
opłacając przedszkole /niezależnie, czy robiła to także matka powódki/, jak również do czasu wyprowadzenia się, miał
możliwość własnymi staraniami wypełniać część swojego obowiązku alimentacyjnego, która to możliwość odpadła w
momencie, gdy w styczniu 2013 r. strona powodowa przeprowadziła się do O..
Odnosząc się do zarzutu strony powodowej dotyczącego niezasądzania na rzecz powódki kwoty o 100 wyższej
tytułem alimentów za okres od 01 lipca 2014 r., to należy wskazać, iż Sąd Rejonowy nie stwierdził, aby wzrost
kosztów utrzymania powódki uzależnił od pójścia przez małoletnią do szkoły. Ustalając alimenty na kwotę po
700 zł. miesięcznie, Sąd wziął pod uwagę ogólny wzrost potrzeb małoletniej powódki, nie tylko wynikając z
realizowania obowiązku szkolnego, ale także związany z jej naturalnym rozwojem fizycznym i intelektualnym. W
okresie poprzedzającym ten okres małoletnia miała przeciętne potrzeby dziecka w tym wieku, nie chodziła na żadne
płatne zajęcia pozalekcyjne, nie chorowała, zaś zakup wyprawki czy wyposażenie pokoju związane z potrzebami
szkolnymi dziecka matka małoletniej musiała uwzględniać wcześniej, albowiem pójście małoletniej do szkoły nie
było zdarzeniem nagłym, tym samym należało odpowiednio zaplanować wydatki i uwzględnić je przy wydatkowaniu
comiesięcznej kwoty alimentów. Jednocześnie należy brać pod uwagę, iż wyposażenie pokoju dziecka na potrzeby
szkolnym jest jednorazowym wydatkiem na kilka lat, zaś zakup wyprawki szkolnej raz w roku. Nie bez znaczenia
pozostaje także okoliczność, że cały czas w tym okresie pozwany także w sposób dodatkowy partycypował w kosztach
utrzymania małoletniej córki, na co słusznie zwrócił uwagę Sąd I instancji, zapewniając małoletniej środki utrzymania
podczas jej pobytów pod opieką ojca, czy fundując dodatkowe atrakcje jak np. wyjazd zagraniczny w okresie wakacji.
Z tych względów Sąd w oparciu o przepis art. 385 kpc oddalił apelację jako bezzasadną. O kosztach orzeczono na
podstawie art. 102 Kpc w zw. z art. 108§1 Kpc mając na względzie niskie dochody strony powodowej i rodzinny
charakter sprawy.