Belgia - Polska Fundacja im. Roberta Schumana
Transkrypt
Belgia - Polska Fundacja im. Roberta Schumana
Seminaria europejskie 1. seminarium koordynator: Joanna Różycka-Thiriet 8 października 2013 r. [email protected] Temat: Belgia – nowy król, nowe państwo Gość: Mark Van de Vreken, Radca Ambasady Belgii w Polsce SŁOWNICZEK PRZETRWANIA La région – region. W Belgii jednostka administracyjna. Belgijska federacja zbudowana jest z trzech regionów: Regionu Flamandzkiego, Regionu Stołecznego Brukseli oraz Regionu Walońskiego. Regiony posiadają swoje parlamenty i rządy. Kompetencje regionów obejmują gospodarkę, zatrudnienie, rolnictwo, politykę wodną, mieszkalnictwo, roboty publiczne, energię, transport, ochronę środowiska, zagospodarowanie terytorium i urbanistykę, ochronę przyrody itd. W tych obszarach mogą też prowadzić politykę międzynarodową. La communauté – wspólnota. W Belgii jeden z elementów struktury federalnej. Belgia składa się z trzech wspólnot – francuskiej, flamandzkiej i niemieckojęzycznej. Opierają się one na istniejących w kraju językach. Wspólnota Francuska obejmuje Brukselę i Walonię, z wyjątkiem gmin niemieckojęzycznych. Wspólnota Flamandzka to Bruksela i Flandria. Trzecia z nich obejmuje gminy w okolicach miasta Liège. Wspólnoty zajmują się kulturą, nauczaniem, stosowaniem języków oraz takimi obszarami jak pomoc społeczna, pomoc dla rodzin, przyjmowanie imigrantów, służba zdrowia. W zakresie swoich kompetencji wspólnoty mogą działać na arenie międzynarodowej. Wspólnoty mają swoje rządy i parlamenty. We Flandrii doszło do połączenia wspólnoty i regionu istnieje wspólny flamandzki parlament i rząd. Więcej: www.belgium.be Le roi des Belges – król Belgów, oficjalny tytuł belgijskiego władcy. Belgowie celowo nie używają określenia le roi de Belgique, czyli król Belgii. Oznacza to, że król jest królem z woli Belgów, obywatele nie są prostymi poddanymi. Sami zdecydowali się na monarchię i zaprosili na tron Leopolda I. " Le BHV — skrót od Bruxelles-Hal-Vilvorde, nazwy okręgu, który był kością niezgody między Flandrią a frankofonami. Był to okręg wyborczy obejmujący zarówno gminy Regionu Stołecznego, jak i Flamandzkiej Brabancji (w której mieszka zresztą ponad 100 000 frankofonów). Dzięki temu francuskojęzycznym mieszkańcom Hal-Vilvorde (flamandzkiej części BHV) przysługiwało prawo do głosowania na kandydatów francuskojęzycznych w wyborach parlamentarnych i europejskich, mimo że oficjalnie mieszkają we Flandrii, gdzie obowiązuje holenderski. Podział BHV, dokonany ostatecznie Partnerami seminariów są Polska Fundacja im. Roberta Schumana oraz Fundacja Konrada Adenauera. Seminaria objęte są patronatem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce. Działania Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana są współfinansowane przez Unię Europejską ze środków programu Europa dla Obywateli. w 2012 roku, był jednym z elementów kompromisu poprzedzającego powstanie rządu Elio Di Rupo. BHV podzielono na 3 okręgi wyborcze i tylko 6 gmin z ułatwieniami językowymi na przedmieściach Brukseli będzie mogło nadal głosować w wyborach federalnych i europejskich na listy brabanckie lub brukselskie. Les facilités linguistiques - ułatwienia językowe. Mieszkańcy niektórych belgijskich gmin (tzw. communes à facilités), np. na przedmieściach Brukseli, gmin niemieckojęzycznych lub na granicy Walonii i Flandrii, korzystają z pewnych przywilejów. M.in. w kontaktach z administracją flandryjską mogą używać języka francuskiego. DOBRZE POWIEDZIANE – FRAZA DNIA Il faudra s'y habituer: la Belgique va bientôt avoir un gouvernement... (Trzeba się będzie przyzwyczaić: Belgia będzie miała wkrótce rząd...) - zdanie z wiadomości we francuskojęzycznym radiu publicznym RTBF z 1 grudnia 2011 roku. Belgia pobiła bowiem rekord świata w powolności tworzenia nowego rządu. Kryzys trwał od przedterminowych wyborów 13 czerwca 2010 do 6 grudnia 2011. W międzyczasie sprawami bieżącymi zajmował się poprzedni rząd Yves'a Leterme’a. Dzięki sprawnej administracji Belgia sprawowała nawet bez zarzutu prezydencję w Unii Europejskiej (lipiec-grudzień 2010) oraz przedryfowała przez europejski kryzys finansowy i gospodarczy. Ostatecznie nowym premierem został waloński socjalista Elio Di Rupo. Stanął na czele koalicji złożonej z 6 partii. Warunkiem utworzenia rządu było przeprowadzenie kolejnej (6. już) reformy państwa. Niestety w maju 2014 roku odbędą się kolejne federalne wybory parlamentarne. Czy Belgię czeka kolejny kryzys polityczny? PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET Zgodnie z krążącymi plotkami w 2013 roku król Albert II ustąpił miejsca na tronie Belgii swojemu najstarszemu synowi, urodzonemu w 1960 roku Philippe’owi. Ten ostatni jest ojcem 4 dzieci i mężem Mathilde d’Udekem d’Acoz. Monarcha ukończył szkołę wojskową i posiada papiery pilota myśliwca, helikoptera cywilnego, spadochroniarza i komandosa. Studiował w Wielkiej Brytanii i USA, gdzie zrobił magisterium z nauk politycznych. Podobnie jak ojciec, przed objęciem tronu zajmował się promowaniem belgijskiego handlu zagranicznego (od 1993 roku). W związku z tymi obowiązkami kierował zagranicznymi delegacjami udającymi się do najróżniejszych krajów świata. Wśród jego wielorakich zainteresowań oficjalna strona monarchii wymienia m.in. rolę i wizerunek Belgii na świecie, młodzież i jej społeczną integrację, bezrobocie, walkę z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. W wolnych chwilach król czyta i uprawia sport. Więcej: www.monarchie.be JAK TO SIĘ JE, CZYLI O BELGIJSKICH ZWYCZAJACH Les pralines – belgijskie pralinki wynalazł w 1912 roku cukiernik Jean Neuhaus. Są to czekoladki, których produkcja to prawdziwa sztuka. Pralinki mogą mieć różnego rodzaju nadzienie – kawę, likier, karmel, suszone owoce, ale mogą być też i takie w 100% czekoladowe. Generalnie, pralinki jako takie były znane kilka wieków wcześniej i zawierały migdał obtoczony w rozpuszczonym cukrze. Belgowie wynaleźli jedynie kolejną ich odmianę. Partnerami seminariów są Polska Fundacja im. Roberta Schumana oraz Fundacja Konrada Adenauera. Seminaria objęte są patronatem Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce. Działania Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana są współfinansowane przez Unię Europejską ze środków programu Europa dla Obywateli.