W tym numerze - Unión de los Polacos de la República Argentina

Transkrypt

ORGAN PRASOWY ZWIĄZKU POLAKÓW W ARGENTYNIE – ZAŁOŻONY W 1922 ROKU
Rok XCII Nr 11 (5195)
Buenos Aires, noviembre 30 listopada 2014
Nr pojedynczy $ 10,00.-
W tym numerze
Wesołych świąt 2014
* Córdoba...
* Chaco...
* C. Rivadavia...
* Rosario...
* La Granja...
* Przegląd Prasy...
i więcej...
NUESTRO SITIO
www.upranet.com.ar
TU PÁGINA
Dzieląc się opłatkiem, w te piękne Święta, życzymy dużo zdrowia, szczęścia i pomyślności
wszystkim naszym Rodakom i Przyjaciołom
Zarząd Zwązku Polaków
i Redakcja Głosu Polskiego
Str. 2
Głos Polski Buenos Aires, Nr 11/ 2014
CÓRDOBA
(5195)
medianoche. En esta fiesta sin alcohol, los precios estuvieron acomodados a cada bolsillo. La música sonó en el escenario, algunas melodías
más familiares que otras. Más de 40 grupos de
20 mil personas pasaron por la danzas brindaron sus espectáculos. Los bailarines
mostraron las diferentes culturas. Trajes variados
Fiesta de las Colectividades
y coloridos representaron a las naciones, se los
Representantes de diversos países se mostraron pudo apreciar en el escenario, como así también
satisfechos con la convocatoria al evento, que entre quienes atendieron las carpas. finalizó el pasado día 9 de noviembre. La Ucic
Otros idiomas, rasgos similares o singulares, dieaspira a que la celebración crezca año tras año.
ron signos que la multicultural estaba presente.
El público visitó las carpas, consultó y eligió qué
Por Redacción LAVOZ
comer. Se animó a probar nuevos sabores. Mesas
Más de 20 mil personas participaron de la Fiesta
y sillas colocadas en el predio, permitió disfrutar
de las Colectividades “Una ciudad, todos los puede la variada gastronomía y de los shows del esblos” que se celebró por primera vez, y después
cenario y de algunas carpas con animación prode 11 años en la ciudad de Córdoba, entre el 6 y el
pia, como la de Cuba que hizo bailar al público.
9 de noviembre pasado en el Parque Sarmiento.
El clima acompañó los cuatro días. La tolerancia entre las colectividades se hizo presente en la
ciudad cordobesa. Celebrar. Reunirse. Mostrar y
disfrutar de las tradiciones. Hubo espectáculos, sabores y artesanías del mundo, donde cada colectividad mostró su cultura y
parte de sus costumbres. En la inauguración hubo
una representación de la inmigración y desfile de
abanderados vestidos con ropa típica.
Se instalaron carpas decoradas con elementos característicos de cada país, que eran atendida por
inmigrantes y por sus descendientes. Se ofrecían
opciones gastronómicas realizadas con recetas
tradicionales, transmitidas de, generación en generación. Se podían escoger platos típicos: árabes musulmanes, brasileros, bolivianos, chilenos, coreanos,
croatas, cubanos, dominicanos, españoles, irlandeses, italianos, mejicanos, paraguayos, peruanos, polacos, ucranianos y vascos. El domingo comenzó más temprano con un desfile de grupos de danzas y se extendió pasada la
“Una ciudad, todos los pueblos” fue organizada
por Ucic (Unión de Colectividades de Inmigrantes de Córdoba), auspiciada por la Municipalidad
de Córdoba. Fue declarada de interés cultural. Lo
recaudado con las entradas fue destinado al Hospital de Urgencia. La Reina es cubana
Amanda Rivero, la represente de Cuba, fue elegida Reina de las Colectividades 2014, entre todas
las bellas jóvenes postulantes. Sofía Moroz, representante de Polonia, fue elegida Primera Princesa, y Claudia Nahir Colman, de la colectividad
paraguaya, Segunda Princesa.
Además, se eligió Señora Colectividad, a la representante de Paraguay, Cristina Guerreño
López. Y entre las niñas, se eligió Princesita, a
Lara Malanckzuk Chanas, de la colectividad
ucraniana. Para cada elección, las postulantes
desfilaron con ropa de fiesta y, por último, con
trajes típicos. Fue un momento para apreciar la
diversidad cultural.
Francisco Kim, integrante de la colectividad coreana de Córdoba, contó que el objetivo principal
de asistir al festival, fue promocionar la cultural
de Corea. A raíz de esto, contaron con el apoyo
( cont. pag. 3)
(5195)
Głos Polski Buenos Aires, Nr 11 / 2014
( de pag. 2)
empresas de alimentos de ese país, de alguna empresa de Buenos Aires y de diplomáticos. “El resultado fue excelente. Salió todo bien” confirma
Kim”. Hace 11 años nos presentamos en Feriar,
pero no era así, porque en esa época había muy
poca comunidad coreana. Ahora ya tenemos personería jurídica”. En este festival, presentaron
por primera vez dos grupos de danzas, uno de
Córdoba y otro de Tucumán.
A su vez, Walter Malanckzuk, presidente de la
colectividad ucraniana de Córdoba, afirmó que el
balance fue positivo. Comentó que los primeros
dos días les fue “más o menos”, que les alcanzó
para cubrir los gastos. A partir del sábado y el
domingo, dio positivo.
“El balance es positivo en todo, no solo en la parte económica, sino por habernos presentado. El
hecho es que Ucrania está presente, y sobre todo
que los chicos se han desenvuelto muy bien en el
escenario” dice Walter. La Asociación ucraniana
hacía 12 años que no se presentaba en una fiesta
de colectividades con stand. Walter con 51 años, es uno de los bailarines del
grupo de danza ucraniano Sokil que se presentó el sábado. Resaltó que como frutilla del postre, fue la Princesita ganadora, su hija Lara de 5
años, quien lo emocionó terriblemente. “Así que
el balance fue muy positivos en todos los aspectos. Antes que comenzara esta fiesta no creíamos
que iba a tener tanta repercusión. Sabíamos que
en Córdoba estaban quejándose mucho de Alta
Gracia; dicen que hay mucha gente, que no los
atienden como corresponde, y aquí se han encontrado como en el patio de su casa. Así que la idea
fue muy buena. Yo creo que en general la gente
participó muy bien. Se sintió muy bien recibida y
atendida”, contó entusiasmado Walter. “La gastronomía es típicamente de nuestros abuelos”,
por eso el éxito de la fiesta, dedujo. Todas las comidas son de producción casera.
“Auguramos con todas las colectividades, que
esta fiesta crezca para el año que viene y se haga
más fuerte”.
Str. 3
Fue bárbara. Ojalá se vuelva a repetir. La gente
de Córdoba ha conseguido ir a un lugar donde
poder comer comidas típicas de todo el mundo,
sin tener que trasladarse hasta a Alta Gracia”. Comentó que la gente respondió muy bien, el clima
ayudó y la confraternidad entre todos los pueblos
se demostró en Córdoba. “El resultado fue bueno.
Superó la expectativa”, cuenta Sojak. Eldis López Paredes, representante de la carpa
cubana, resaltó: “Es un orgullo para todo cordobés,
tener el primer encuentro de colectividad en
Córdoba capital, como se andaba buscando desde
hacía tiempo. Un lugar céntrico, donde toda la
familia pueda venir a disfrutar, degustar, a ver
bailes típicos”. Comentó, además, que Alta
Gracia tiene el nombre de un festival nacional,
pero que en Córdoba, se está tratando de rescatar
este festival, en este mes de noviembre. Para ser
el primer festival, concurrió “bastante gente”.
“En experiencia y en todo, ganamos”, finaliza
Eldis. Carlos Yanarico, integrante de la carpa de Perú,
contó que las expectativas siempre fueron buenas, ya que la fiesta de colectividades de Alta
Gracia es muy concurrida, y esperaban que esta
fiesta también lo fuera. “Superó totalmente nuestras expectativas. Los tres días que pasaron nos
quedamos sin mercadería, siendo que cada día
nos proyectábamos más, y nos iba superando. En
el último día nos vemos superados” subrayóYanarico.
Por su parte, Noelia Wayar, directora de Relaciones Institucionales de la Municipalidad de Córdoba, reflexionó: “Las expectativas como Municipalidad eran buenas, porque sabíamos las ganas
que tenían las colectividades de hacer esta fiesta
y del éxito que tiene esta fiesta en otras ciudades.
Teníamos ganas de realizarla porque justamente
creemos que la ciudad de Córdoba, es una ciudad
que no puede no tener una fiesta de colectividades, cuando es la segunda ciudad del país, que
tiene gran cantidad de colectividades representadas”.
Por su parte, Francisco Sojak, miembro del Hogar El balance general que realiza Wayar, superó
croata de Córdoba, dijo: “por ser la primera vez, “enormemente” las expectativas, porque asistió
ha sido para nosotros muy fructífera la iniciativa. toda la familia y a pesar que este festival con( cont pag. 4)
Str. 4
( de pag. 3)
tó con el condimento especial que fue no vender
alcohol. Comentó que se extendió el horario del
domingo por la respuesta de la gente. “Esperemos
que el año que viene podamos mejorar, de acuerdo al balance que estamos haciendo este año.
Cuáles han sido los errores y las fortalezas. Sobre
eso vamos a trabajar, para que el año que viene se
haga mucho más grande”, concluyó Noelia. Marta Guerreño López, presidenta de Ucic
(Unión de Colectividades de Inmigrantes de Córdoba), planteó: “Más de 20 mil personas han pasado en estas cuatro noches. Familias enteras que
han compartido sus horas con las diversas culturas. Estamos agradecidos y felices, cada una de
las colectividades”. Auspició, además, que será
el primero de muchos festivales, ya que Córdoba
se merecía su fiesta de colectividades. “La gran
concurrencia de las familias nos entusiasma a seguir. Tenemos mucho para mejorar. Intercambiar
y compartir fue la premisa y el resultado. Es que
la gente responde cuando la oferta es tentadora”
recalcó Marta.
Recetas tradicionales La propuesta gastronómica
para elegir y degustar fue variada. Como se esperaba encontrar en este tipo de eventos, las recetas
fueron realizadas de forma tradicional y por manos expertas. Algunas de las opciones por cada
país fueron: Árabes musulmanes. Sawarma (carne macerada
en vinagre y especias árabes): se la deja reposar
24 horas y se la cocina a la llama, luego se la
corta en forma transversal a medida que se va cocinando. Se sirve en un pan árabe, tipo sándwich,
y se la acompaña con cebolla, tomate, y una salsa
árabe, hecha a base de pasta de sésamo, limón y
ajo.Otra opción, empanadas árabes.
Bolivia. Empanadas criollas, criollas picantes, de
humita, de pollo con salsa blanca. Además, pukacapas (empanada redonda cubierta por una capa
roja). Brasil. Tapioca (es como un sándwich con harina
de mandioca, relleno con pollo, carne, o queso),
puede ser dulce, adaptada a versión argentina,
ya que la original es con leche condensada y
coco. Salchichas fritas rodeadas de batatas y
condimentada con queso u otro aderezo. Además,
la típica feijoada, tapioca, carne asada, hambur-
(5195)
guesa prensada con choclo. Bocaditos brasileros, con masa pre cocida, como empanadas se
la amolda y rellena. Bizcochuelo de chocolate y
zanahoria. Jugos ananá, mango con jengibre, millk shake tropical, con helado y fruta, cocteles sin
alcohol.
Chile. Empanadas de carne picada, con cebolla,
comino, picante o de pollo. Pastel de choclo con
azúcar mezclado con pollo, con un relleno con
carne picada. Torta de dulce de leche y chocolate,
pionono, alfajores y mil hojas de dulce de leche,
torta de crema pastelera durazno y pera. Lemon
pie postre con manzana y canela, galletitas de
coco.
Corea. Bulgogi (bife de chorizo, cortado fino,
acompañado con cebolla de verdeo, condimentada con salsa de soja). La mayoría de los productos que presentaron fueron traídos directamente
desde Corea: café, gaseosas, jugos de uva y de
coco, con trozos de fruta. Croacia. Cevape, que consta de cuatro chorizos
sin piel, hechos de carne molida de cerdo y de ternera, condimentado con ajo, cebolla, vino blanco y especias croatas. Acompañado con cebolla
asada, ensalada de papa y repollo. Variedad de
tortas: selva negra, nuez, crema moca, durazno,
ricota, strudel de manzana.
Cuba. «Ropa vieja» con arroz (carne de matambre
desmenuzada, condimentada con pimiento y
cebolla, arroz con vegetales) y porotos negros.
Cena guajira, que es carne de res, de pollo o
de cerdo, en forma de sándwich, acompañada
con salsa de queso y verdeo. Pancho cubano,
acompañado con salsa de cebolla, ajo y panceta,
más papas. Tartas dulces, brazo gitano (relleno
con frutilla y dulce de leche), flan de coco. Licuados de frutas, mojito y otros tragos tipos daiquiris
sin alcohol.
España. Paella, tortilla, empanadas, sándwich,
cazuela de mariscos y rabas. Lomo, jamón crudo,
salame. Irlanda. Brown Brac (torta típica con pasas de
uvas, azúcar negra y especies). Tartas de manzana, scones dulces y salados, sándwiches típicos
( cont. pag. 5)
(5195)
( de pag. 4)
(con cebolla y huevos). Cerveza sin alcohol.
Italia. Variedad de pizzas, muzzarela, rúcula, especial, palmitos, entre otras.
México. Huevo ranchero, enchilada de albóndiga
de pollo, hamburguesa con frijolada piante, ensalada azteca, quesadilla, pollo jalapeño y tacos.
Paraguay. Dos opciones de empanadas: una de
carne, cebolla de verdeo perejil, morrón y huevo
y la otra de jamón, queso, choclo, cebolla y
huevo. Cipa, hecho de harina de mandioca, leche,
huevo, queso. A su vez, cipa guazú (choclo,
queso, huevo, leche, y un poco de cebolla). Sopa
paraguaya (harina de maíz, leche huevo queso y
un poco de cebolla). Asadito, de lomo de cerdo
(se cocina en la parrilla en pinche y se acompaña
con ensalada o papas fritas), bife con huevo. De
postre, caí ladrillo (dulce de maní y miel de caña
de azúcar) traído de Paraguay.
Perú. Ceviche, ají de gallina, anticuchos, arroz
chaufa, lomo saltado, tallarín saltado, sándwich
de chicharrón, chicharrón de rabas al estilo
peruano, cabrito a la norteña, una variedad de
comidas bastante amplia. Jugo de chicha morada
(a base del maíz morado) jugos de maracuyá,
entre otras opciones. Mazamorra morada, arroz
con leche y el suspiro.
Str. 5
panceta, bien condimentado. Pierogi (empanadita
con masa similar a la del raviol, relleno de puré
ricota panceta. Se hierve y saltea en manteca. Se
lo cubre con salsa de cebolla, manteca, con jamón y crema). Kanapka súper (carne de cerdo
acompañado con pepinos encurtidos, salsa golf,
miel, repollos o bigos -repollo zanahoria panceta,
carme de cerdo y carne de vaca, y salchicha ahumada-.Tortas de frutos rojos, chocolate, imperial,
strudel de manzana, crema moca, arándanos, frutilla y ricota. Budín Piernik de chocolate, nueces,
clavo de olor, miel y canela. Ucrania. Varenikes (masa casera con relleno de
puré, queso cremoso, acompañado con salsa de
cebolla, panceta y crema de leche). Kurusik (niños envueltos con hoja de repollo, relleno de carne picada, queso y zanahoria). Pancho ucraniano
con guarnición típica, o lluvia de papas. Tarta de
ricota con naranja, frutilla con crema, coco con
dulce de leche, tortas de frutilla, durazno, cereza
y bombas de crema. Vascos. Cazuela de mariscos y de calamares
sin arroz, pinchos (panes decorados con jamón
crudo, queso roquefort, morrón, kanikama, salsa
golf, perejil, mejillones, pimiento entre las opciones), boinas vascas (marmolado con dulce de
leche, nueces y azúcar impalpable). Postre rectangular tipo brownie de vainilla, con dulce de
leche, bañado en chocolate y azúcar impalpable.
Precios promedios: sándwich por 20 pesos.
Empanadas a ocho pesos o dos por 15, comidas
al plato por 50 pesos y porciones de tortas por 30. Por Verónica Sudar, de la Unión de Colectividades de Inmigrantes de Córdoba (Ucic).
Fotos: Orlando Puma.
Fuente: http://www.lavoz.com.ar/
Polonia. La Asociación Polaca de Córdoba y la
Asociación Nowa Polonia, ofrecieron zapiekanka
(carré de cerdo cortado en rodajas, se sirve en forma de sándwich de pan negro, condimentado con
aderezos y verduras (repollo, pepinos en vinagre
y zanahoria). Pancho polaco con salchicha ale- La Asociación Polaca de Córdoba estuvo presenmana, kielbaski, acompañada con chucrut pola- te en Al Este del Plata, primer festival dedicado
co que se diferencia por tener cebolla, pimiento, completamente a mostrar el panorama del cine de
CORDOBA - Al Este del Plata
( cont. pag. 6)
Str. 6
( de pag. 5)
(5195)
República Checa, Austria, Bulgaria, Eslovaquia,
Hungría, Polonia y Francia, incluimos también
la región del Cáucaso, presentando un destacado
film de Armenia. Mencionamos con orgullo que
el 80% de estas películas han sido traducidas y
subtituladas especialmente para el festival, apoyando a que muchas de éstas se inserten en los
circuitos hispanohablantes.
Europa Central y Oriental en Córdoba.
Las películas “Walesa” -del reconocido Andrzej
Wajda- y “Grabamos al Pueblo” fueron las dos
películas polacas elegidas para representar a Polonia en este evento, cual tuvo en la sede de la
Alianza Francesa de Córdoba su inauguración y
la posterior proyección de los filmes en el Cineclub Municipal de nuestra ciudad, al cual asistieron integrantes de nuestra Asociación y público Fuente: facebook
en general.
ROSARIO
Felicitamos y agradecemos a los organizadores
del Festival por la organización y puesta en marcha del mismo, una propuesta cultural que seguramente no parará de crecer en sus futuras ediciones en Córdoba; por supuesto por invitarnos al
mismo y poder haber trabajado y colaborado con
ustedes durante la jornada.
***
El Festival es originario de Francia, -donde cuenta ya con nueve ediciones - bajo el nombre
A L’EST DU NOUVEAU. Se ha replicado en
Lima desde el 2009, AL ESTE DE LIMA, y es el
primer festival dedicado exclusivamente al cine
de Europa Central y Oriental de Latinoamérica.
Éste cine, relegado de los circuitos comerciales,
posee una riqueza y tradición invaluable.
AL ESTE DEL PLATA llega a Argentina con la
intención de difundir la filmografía de Europa
Central y Oriental y trazar un puente cultural entre Europa del Este y Latinoamérica.
Al Este del Plata busca mostrar en Argentina cinematografía de países lejanos, ofreciendo un
amplio panorama cultural. Este año, pudimos
apreciar largometrajes provenientes de Serbia,
La Sociedad Polonesa Federico Chopin, agradece
la colaboración de sus socios, amigos y colaboradores, por el sacrificio que hicieron en el pasado
evento de colectividades de la ciudad de Rosario, tanto en el stand de gastronomía, como en la
puesta cultural y en el espectáculo artístico,
(5195)
Str. 7
( de pag. 6)
tados en dicha ciudad. Compartimos momentos
en la fiesta de colectividades llevada acabo desde muy emocionantes. Pudimos escuchar y grabar
el 7/11 al 16/11 del corriente año.
sus historias y las de sus padres y abuelos. Escaneamos más de 500 fotografías, verdaderas reliquias! Tuvimos la oportunidad de contactarnos
con gente del Archivo Municipal y también del
Museo Ferroportuario, quienes nos brindaron valioso material referido a los polacos y a los primeros años de Comodoro.
También visitamos el Dom Polski y compartimos
los festejos del día de la Independencia.
Agradecemos muy especialmente a Mónica Mickiewicz, Presidente de Dom Polski, a Enrique
Koprowski, Cónsul Honorario, y a todos los que
nos brindaros su tiempo y hospitalidad.
No podemos olvidarnos de María Teresa Dittler
Una vez más fuimos participes de esta fiesta tra- que nos contactó y nos llevó a visitar algunas fadicional de la ciudad, entre 35 colectividades milias.
pertenecientes a la Asociación de Colectividades
Extrajeras de la Ciudad de Rosario.
Con Karta es el tercer año consecutivo que venimos trabajando. El material recopilado a lo largo
de este tiempo se encuentra disponible en la página http://biblioteka.domeyki.archiwa.org/
COMODORO RIVADAVIA
COMODORO RIVADAVIA
La construcción del „Archivo Digital de tradición local de la Biblioteca Domeyko en Buenos
Aires, está parcialmente financiada con fondos
provenientes del Ministerio de Relaciones Exteriores de la República de Polonia en el marco del
programa de cooperación con la colectividad y
En el mes de noviembre estuvimos, con Joanna los polacos en el extranjero para el año 2014.
Luba y Dominik Czapigo de Ośrodek Karta, en
la ciudad de Comodoro Rivadavia. Tuvimos el
gusto de visitar a algunos de los polacos asen- Biblioteca Polaca Ignacio Domeyko
Str. 8
DO NASZYCH
PRENUMERATORÓW
Drodzy Prenumeratorzy,
Cena prenumeraty Głosu zwykle nie
bywa wyższa niż cena lokalnych dzienników o milionowym nakładzie. Ci z
Was którzy regularnie płacą z góry prenumeratę, mogą być policzeni na palcach.
Większość niestety nie ma tego zwyczaju
i płaci z opóźnieniem, czasem wstydliwie
dużym. Te dwie okoliczności powodują
deficyt w wydawaniu naszego pisma.
Od Nowego Roku, Głos będzie publikowany także w Internecie, gdzie można go
przeczytać za darmo, i ewentualnie wydrukować na domowej lub biurowej drukarce.
Jednak dla tych którzy wolą starym zwyczajem dostać pocztą drukowaną gazetę,
od Nowego Roku przewidujemy następujące warunki:
• Cena numeru wydawanego raz w
miesiącu, która zostanie ogłoszona w
następnym (ostatnim w b.r.) numerze
Głosu, będzie równa kosztom publikacji i przesyłki.
• Osoby pragnące prenumerować Głos
Polski, winny opłacić z góry prenumeratę nie dłuższą niż sześc miesięcy.
• Nie opłacenie z góry prenumeraty,
automatycznie spowoduje wstrzymanie wysyłki Głosu.
Redakcja
(5195)
A NUESTROS
SUSCRIPTORES
Queridos Suscriptores,
El precio de la suscripción del Głos generalmente no supera al de los diarios locales de tirada millonaria. Aquellos de Uds.
Que regularmente pagan la suscripción
por adelantado, pueden contarse con los
dedos. La mayoría lamentablemente no
tiene tal costumbre y paga con atraso, a
veces grande. Estas circunstancias producen un déficit en la publicación del Głos.
A partir del Año Nuevo, el Głos también
será publicado en Internet, donde puede
ser leído en forma gratuita y eventualmente impreso en la impresora personal.
Sin embargo para aquellos que prefieran
recibir por correo, según viejas costumbres, la versión impresa, a partir del Año
Nuevo prevemos las siguientes condiciones:
• El precio de cada publicación mensual, que será indicado en el próximo (y
último del año en curso) número del
Głos, será igual al costo de la publicación más el envío.
• Las personas que deseen estar
suscriptas al Głos Polski, deberán abonar la suscripción por adelantado a un
plazo no mayor de seis meses.
• La falta de pago adelantado de la
suscripción, automáticamente producirá la suspensión del envío del Głos.
La Redacción
(5195)
Str. 9
COLONIA POLACA EN LA GRANJA, CÓRDOBA
Los invitamos a participar este verano de la Colonia Polaca en La Granja, Córdoba. Es una oportunidad para poder descansar en un ambiente polaco. Es ideal también para enviar a los chicos
(de 7 a 17 años), ya que allí pueden divertirse, hacerse amigos, aprender sobre la cultura polaca,
estar en contacto con la naturaleza y pasar unas excelentes vacaciones.
El predio cuenta con barracas para los chicos, habitaciones para los más grandes (y chicos que
no quieran participar del régimen de colonia), comedor (que sirve desayuno, almuerzo y cena),
pileta, canchas de fútbol, vóley, básquet, espacio para camping, parrilla y una bajada al río. Se
encuentra a 3 km del centro de La Granja, un pueblo ubicado a 50 km al norte de Córdoba Capital, en la sierras.
Este verano la Colonia funcionará desde el sábado 3 al sábado 31 de enero. Para el viaje de ida
se contrata un micro que sale desde la Casa Polaca de Buenos Aires (Borges 2076, CABA).
Para hacer consultas y reservas deben comunicarse al: 4774-7621 de lunes a viernes de 12 a 21
hs o hacerlo personalmente, en estos horarios, en Borges 2076. Organiza la sección cultural PMS
(Polska Macierz Szkolna), como todos los años.
Esta es la lista de precios por día:
Adulto con baño privado
$330.Niño (3 a 7 años) con baño privado
$100.Niño (8 a 12 años) con baño privado
$150.Adulto con baño compartido
$250.Niño (3 a 7 años) con baño compartido
$ 85.Niño (8 a 12 años) con baño compartido
$135.Barraca para chicos (7 a 17 años)
$130.[Promoción: si son 2 chicos, el segundo paga $110, si son tres, el tercero paga $100]
Carpa (por persona – no incluye las comidas)
$ 70.(Los precios incluyen desayuno, almuerzo y cena. Pueden variar si llega a haber cambios drásticos de inflación)
Enrique Mackiewicz
Comisión de Eventos - Unión de los Polacos en la República Argentina
Str.10
INVESTIGADORES DE VARSOVIA EN COMODORO RIVADAVIA
A pedido de la Sra. Cónsul Joanna Addeo Krajewska acepté colaborar con los investigadores
de Fundación Karta: Joanna Luba y Dominik
Czapigo en una recopilación de documentos sobre la inmigración polaca en Comodoro Rivadavia, mi ciudad.
Este grupo está trabajando en la creación de una
base de datos en Archivo Digital, que se transforme en una herramienta para futuras investigaciones periodísticas o científicas. Siendo esta la
tercera vez que vienen a nuestro país.
Recordando el valioso material que me mostraron
los polacos mientras escribía mi libro “De sol a
sol”, me sumé a ellos para rescatar documentos
y testimonios de una historia que no debemos
olvidar: guerras, deportación, exilio y esa gran
ilusión que siempre tuvieron a pesar de perderlo
todo: familia, propiedades, posibilidades de regresar a su país.
Nada fue mejor que mirar fotos para comprender la historia de esta generación de la década del
20. Se los puede ver cuando eran niños felices
con sus familias y proyectos de vida en su país,
que fueron truncados por los poderosos que sólo
creyeron en la violencia. El tiempo en Medio Oriente y África, Italia junto a la maquinaria bélica
y retratos de casamientos. Luego Inglaterra, la
llegada a Buenos Aires y finalmente Comodoro
Rivadavia cuando la ciudad comenzaba a poblarse, en la cual dejaron su trabajo, diferentes
actividades artísticas y numerosa descendencia.
A través de un llamado telefónico acordábamos
la visita, al llegar hacíamos las presentaciones
y comenzaban a desplegarse álbumes de fotos y
(5195)
documentos sobre las mesas. Joanna trabajó con
el scáner y Dominik con micrófono y grabador.
Si hacía falta un traductor, estaba Marta Bryszewska, la directora de la Biblioteca Domeyko,
aunque en su mayoría los hijos siguen hablando
el idioma de sus padres, lo que también permite
hacer estudios sobre lingüística.
En lo personal, no fue fácil ingresar a los domicilios de los polacos que han partido, ellos
siempre estaban para relatar en primera persona
sus vivencias, dolores y alegrías. Es notable la
admiración que ha quedado en sus hijos hacia
la historia vivida por sus mayores. Entre tantas
anécdotas hubo emociones y risas, brindis por el
encuentro, tés y cafés, almuerzos e interminables
abrazos, siendo esto lo más preciado que dejaron,
su descendencia.
También fuimos recibidos por historiadores del
Archivo Histórico Municipal y del Museo Ferroportuario, que trabajan en busca de la historia
de la ciudad, en la cual los polacos han tenido un
protagonismo desde sus comienzos.
El domingo antes de partir, visitamos Dom Polski para compartir un almuerzo por los festejos
del día de la Independencia. En esta oportunidad,
hice la presentación mi libro “Amapolas Rojas”
por el sacerdote polaco Rvdo. Padre Romualdo
Turzyñski , que también fue entrevistado por los
investigadores
Agradezco especialmente a Mónica Mickiewicz,
presidente de Dom Polski, a Enrique Koprowski,
Cónsul Honorario, a mi amiga Susana Godoy que
nos hizo de chofer y a todas las familias que nos
brindaros su tiempo, hospitalidad y tanto afecto
para que todos nos sintiéramos felices. María Teresa Dittler.
(5195)
ASAMBLEA GENERAL ORDINARIA DE OGNISKO POLSKIE
El 30 de noviembre de 2014 se realizó la 93°
Asamblea General Ordinaria de la Asociación
Ognisko Polskie. Se encontraban presentes la
Presidente Krystyna Wardyga de Ferrari, integrantes de la Comisión Directiva y gran número
de socios.
Str. 11
8.- Discusión de la Memoria Anual y Balance
General, aprobada por unanimidad.
9.- Se eligieron cuatro vocales suplentes para el
próximo año: Sr. Carlos Cambarere, Sta. Carolina Montonati, Sr. Fernando Báez Peña y la Sra.
Erika Grynkiewicz.
10.- Se solicitó a los concurrentes que aportaran
sugerencias.
La Sra. Marta Wawrzyniak acotó que se percibe
la excelencia en el trabajo de la Presidente y su
Comisión Directiva, para ellos solicitó un aplauso.
La mayor inquietud está en atraer a los jóvenes
a la Asociación, para que se integren a las actividades de esta histórica casa. Surgieron diferentes propuestas: realizar concursos literarios sobre
“Historia de los abuelos polacos” este tema los
motivaría interiorizarse sobre la historia de sus
familias y de Polonia. En varias oportunidades
han llegado extranjeros para investigar sobre la
comunidad polaca, cuando nuestros jóvenes tienen a sus abuelos en casa para preguntarles y escribir sobre ellos.
La Sta. Carolina Montonati propuso realizar un
concurso fotográfico con temática familiar y social. Otros de los presentes sugirieron realizar
diferentes bailes. Está previsto hacer un video
con fotos históricas de la Asociación para su 85°
Aniversario.
Los socios nos comprometemos a organizar y establecer las bases de los concursos y difundirlo
a través de los medios y las redes sociales. Las
puertas de Ognisko Polskie están abiertas para
escuchar propuestas de las nuevas generaciones.
11.- Dos socios firmaron el Acta: Sra. Adriana
Menendez de Dylinski y Lic. Teresa María Dittler.
12.- Cierre de la Asamblea General Ordinaria a
las 20:00.
La Sra. Krystyna agradeció nuestra presencia,
para finalizar con un vino de honor, canapés y
deliciosas tortas en otro cálido encuentro de amigos.
1.- A las 18:00 la Presidente nos dio la bienvenida
para comenzar la Asamblea con deseos de llegar
a buen resultado.
2.- Se recordó a socios fallecidos, en especial a
los que partieron en el presente año:
Sra. Teofila Chuchla Kaluzynski , Sr. Alberto
Laube y Sr. Juan Carlos Chamulak, en su memoria solicitó un minuto de silencio.
3.- Se conformó la Asamblea con el Sr. Fernando
Báez Peña como Presidente y la Dra. Dora Cymberknop como Secretaria.
4.- La Secretaria General Sra. Laura Zbuczynski
de Cambarere leyó el Acta de la Asamblea General Ordinaria del año anterior.
5.- A continuación, la Presidente Krystyna Wardyga de Ferrari dio Lectura de Memoria Anual de
2014. Agradeciendo a la Comisión Directiva por
el trabajo realizado a lo largo del año: preparación de los almuerzos, mantenimiento del salón,
instalación de la biblioteca y registros fotográficos, entre otras actividades.
6.- Lectura del Balance General, Cuenta de Gastos y Recursos e Inventarios General por el Teso- Maria Teresa Dittler.
rero: Jorge Dylinski.
7.- Informe de la Comisión Revisora de Cuentas
por las Sras. Amalia Varrone y Elena Curbelo
Bialobrzeski.
Str.12
(5195)
con una cena de camaradería en nuestra institución el día martes, expresando su agradecimiento por esta bienvenida y su alegría por encontrar
Un grupo de artistas del reconocido estudio po- una comunidad polaca tan activa y tan lejos de
laco Se-ma-for estuvieron en Córdoba brindando Polonia.
lo que fue el SE-MA-FOR `LATIN EXPRESS´.
Desde el Martes 18 hasta el Viernes 21 de No- SE-MA-FOR `LATIN EXPRESS´ contó con el
viembre en Ciudad Universitaria tuvimos un en- apoyo del Gobierno de Polonia -mediante su Micuentro con la cultura polaca a través de la capa- nisterio de Cultura- y la Universidad Nacional de
citación en el arte y la técnica de la animación Córdoba (Oficial) (UNC), siendo Córdoba la únistop-motion y su difusión.
ca ciudad en Argentina que tuvo el privilegio de
la visita del equipo de Se-Ma-For.
Los artistas polacos -del estudio ganador de dos
Premios Oscar- especialistas en la materia y re- Asociación Polaca de Córdoba
conocidos a nivel mundial brindaron una serie
de actividades sobre animación stop-motion a
través de talleres, conferencias y muestras de sus
más reconocidos trabajos, incluyendo “Pedro y el
Lobo” (Peter and The Wolf), ganadora del Premio Oscar de la Academia a Mejor Película AniFestejos por la independencia
mada en 2007.
CÓRDOBA
de Polonia
La Asociación Polaca de Córdoba fue partícipe y
colaboradora en esta actividad cultural de nivel
internacional, acompañando a los organizadores
del Centro Experimental de Animación U.N.C. y
ANIMA – Córdoba International Animation Festival, a quienes les estamos infinitamente agradecidos por invitarnos a ser parte de este hermoso
proyecto. Nuestro Vocal Cultural, responsable de
la participación de la Asociación Polaca en este
proyecto, Alexis Marcial Szmidt, cumplió el rol
de intérprete en las distintas actividades -conferencias, talleres y charlas- que Se-ma-for hizo en
Córdoba. Agnieszka, Paulina y Szymon fueron
agasajados por parte de la Comisión Directiva
Gran convocatoria en la Asociación Polaca de
Córdoba, de barrio Pueyrredón. Hubo comidas
típicas y bailes tradicionales.
El sábado por la noche, a pesar de ser fin de semana largo, el salón principal de la Asociación
Polaca de Córdoba (Polonia 1547) se llenó de
gente y de ánimo de fiesta. El motivo del festejo fue la conmemoración de la independencia de
Polonia, cuya fecha oficial fue el 11 de noviembre de 1918.
La invitación, abierta a todo el que quisiera asistir, fue a partir de las 21 para compartir comidas
típicas y bailes tradicionales.
La ceremonia empezó con el canto de los himnos
( cont. pag. 13)
(5195)
(de pag. 12)
argentino y polaco y con el Ballet Krakus. Distintos representantes del club compartieron los
logros y actividades que se realizaron en el año,
como la participación en fiestas de colectividades
del país, clases de idioma polaco y concursos, entre otras cosas.
También compartió sus bailes el Ballet Ucraniano, como símbolo de la empatía que existe entre
ambas colectividades.
Str. 13
BUENOS AIRES
Muestra de arte “Celebración”
Todos los años, la Sra. Liliana Zengel lleva adelante la convocatoria de los artistas plásticos argentinos polacos, para la presentación de arte con
motivo de las 9° Jornadas Culturales Argentino
Polacas. Este año, el Grupo Expositor Ogniwo,
formado por 23 artistas plásticos, tuvo el desafío
Al finalizar el show, la gente del público se sumó de plasmar sus obras bajo el lema de la Celebraa bailar junto a los miembros de ambos grupos ción.
El motivo se debió a las conmemoraciones que
de danza.
celebra este año la República de Polonia: 25
años de democracia, 10 años de la inclusión en
la Unión Europea, 15 años de la admisión a la
OTAN, 70 años de la Batalla de Montecassino,
70 años del Levantamiento de Varsovia…
El 27 de octubre fue la inauguración, con la presencia del Presidente de la Unión de los Polacos
en la República Argentina y de ACAP, Sr. Jan
Stachnik, el responsable de la Sección Cultural
de la Embajada de la República de Polonia, Sr.
Se vivió un clima de alegría y unidad. Los feste- Pawel Majkut, y los artistas Perla Bajder, Magda
Banach, Jorge Bianchi, Ana María Carbonella,
jos finalizaron alrededor de las 3 de la mañana.
Contacto Asociación Polaca de Córdoba: asocia- Ana Cenzato, Luis Cavallo, Viviana Debicki, Isabel Polikowski Ditone, Miriam Engel, Mariana
[email protected]
Felcman, Elke Haeublein, Fernando Jakubowicz,
Facebook: Asociación Polaca de Córdoba.
Por María Belén Poncio, de la Unión de Colecti- Adriana Kolodynski, María Elisa Kuperman, Eugenia Leniek, Elena Politis, Alejandra Sanguinetvidades de Inmigrantes de Córdoba (Ucic)
ti, Margarita Schultz, Genia Streb, Cecilia Szelagowski, Martha Tominaga, Domingo Zaleski y
Fuente: http://www.lavoz.com.ar/
Liliana Zengel junto a sus familiares y amigos.
Los invitamos a formar parte del Grupo!
Basia Kaminska
Asociación Cultural Argentino Polaca (ACAP)
Str.14
(5195)
HARCERSTWO - ARGENTYNA
Akademia 11 listopada 2014
(5195)
Str. 15
CHACO
Todo el Brillo del crisol de
razas 2014
Una multitud dijo presente en la fiesta más significativa de coronel du Graty
Más de 5000 Personas se dieron cita en la noche
del sábado.,
Con todo el brillo, colorido y la alegría de las
colectividades que se presentaron este año desfilaron con sus cuerpos de bailes.
El público ovacionó el paso de cada una de las
carrozas y los ganadores de este año son:
Reina Niña Colectividad Alemana Su Nombre
Nahiara Margarita Bilan 6 años
Primera Princesa: Colectividad Ucraniana su
Nombre: Irina Aldana Bilan 5 Años
Tercera Princesa: Colectividad Española su Nombre : Melina Milagros Mansilla 7 años
Reina Joven: Colectividad Polaca: Nazarena Victoria Rajczakowski 16 años
Primera Princesa: Colectividad Alemana su nombre: Julieta Yazmin Seitzinger 16 años
Segunda Princesa: Colectividad Ucraniana su
nombre: Mironchuk Dana 16 años
Reina Abuela: Colectividad Polaca su nombre:
Estanislada Wojtun 83 años
Primera Princesa: Colectividad Ucraniana su
nombre: Iwanczuk Anita Amalia 66 años
Segunda Princesa: Colectividad Alemana su
Nombre: Juana Urduñes Neuman 63 Años
El resultado de las carrozas es:
Primer Puesto: Colectividad Ucraniana
Segundo Puesto: Colectividad Polaca
Tercer Puesto: Colectividad Alemana
Fuente: http://www.gentedepueblo.com/
Str.16
Balet Zaloty
en Chaco...
(5195)
Fot: Niki Porębski
(5195)
Du Graty
2014
Str. 17
Str.18
Carolina Warpachowicz Reina
2014 de la Unión de los Polacos
El 23 de agosto de este año Carolina fue elegida
en el Dom Polski como la representante de
nuestra colectividad. Nos cuenta su historia, sus
experiencias, sus gustos y las expectativas que
tiene a partir de ese día.
¿Hace cuánto que participás en la Colectividad
Polaca?
Tengo 29 años y participo activamente hace 23
años, que empecé a bailar. Lo primero que hice fue
ir a la Colonia Polaca de La Granja, en realidad.
Después arranqué en el Nasz Balet. Vine a los
tres años, vi un ensayo de Balecik, me asusté y
me fui. No volví hasta como los siete, y desde
ahí que no paré. Cuando empecé la directora era
Basia Szuladzinska, después creo que pasó al
Balet y empezó Sandy. Y más tarde ya entraron
Aixa, Romina, etc.
¿Qué es lo que más disfrutás como bailarina
polaca?
(5195)
Salir al escenario. Tenga esa cosa de show que
me gusta, de actriz frustrada. Y salir al escenario
me encanta, sentir así la energía de la gente que
te mira. Hay actuaciones que todavía me ponen
nerviosa, pero no por el baile en sí, sino por
condiciones satélite. Por ejemplo, si veo que el
escenario está mal, o si veo que la coreografía
en el grupo está como floja, o cuando estrenamos
una coreografía .Ahí sí tal vez me pongo nerviosa,
pero no de miedo, sino de ansiedad de que
salga bien. A veces me ponen más nerviosa los
inconvenientes que puede haber previos que el
salir al escenario. Es lo que no se puede controlar.
¿Cuál es tu traje favorito?
Hay un traje que me encanta, que nosotros no
tenemos, que es el de Kaszuby, que es del norte,
de la región costera. Se bailó en el 50 aniversario
del Nasz Balet, pero con trajes armados con otras
cosas. Lo que me gusta a mí de esa región son los
Wyczinanki que tienen y los bordados que son
en tonos azules y celestes, y el azul es mi color
favorito. Me gusta ese tipo de flores que no son
tan perfectas como por ejemplo las de Lowicz,
que son más rosas y que tienen una cosa así más
romántica. Lo de Kaszuby es más rústico quizás,
pero delicado a la vez. El baile de esa región no
me llama tanto la atención, lo bailamos para el 50
aniversario y para una feria de colectividades en
el Planetario, y después nunca más.
¿Qué baile te gusta más?
Me gusta mucho Krakowiak, porque también me
gusta mucho el traje de Krakowiak, me parece
súper alegre, tiene un montón de detalles que tienen
historia, como la coronita, las cintas, el pañuelo,
el delantal, que se relacionan con costumbres, que
tienen un fundamento. Me gustan mucho también
Rzeszów y Lachy Sadeckie, porque son rápidos y
te dan mucho lugar para dramatizar, para actuar,
tienen partes de canto.
¿Qué otras actividades has hecho?
A la colonia fui a la barraca hasta los 16, a esa
edad me empezaron a dar tareas dentro de la
organización. A los 17 empecé a trabajar en la
Colonia. Y después más adelante nació el SSPA
(Asociación de Estudiantes Polacos en Argentina)
y participo desde su comienzo. Una vez recuerdo
que estuve en una comisión de la UPRA, creo
que era algo de eventos, pero no duró mucho. Me
parece que se armó para organizar los 80 años
( cont. pag. 19)
(5195)
(de pag. 18)
de la UPRA, la fiesta que se hizo y después no
continuó.
¿Qué estudiaste y a qué te dedicás?
Estudié gastronomía. Fui cocinera. Trabajé por
tres, cuatro años, pero no sé si me gustó tanto
eso, me gusta cocinar, pero no sé si esclavizarme
tanto con eso. Quería hacer otra cosa, quería
hacer organización de eventos, me ofrecieron
hacer también relaciones públicas en combo, ya
que compartían materias. Entonces hice ambas
carreras. Ahora tengo un emprendimiento propio
que es de tortas decoradas o servicios de catering
chicos. Hace casi cinco años entré a trabajar en
la Asociación de Microbiología, entré a hacer
una suplencia de una recepcionista y terminé
quedando efectiva. Si bien tengo tareas de
recepción, de secretaría, lo que hago cada vez
más es organización de cursos y congresos. Me
gusta mucho organizar congresos.
¿Cómo es la historia de tus abuelos polacos?
Mis abuelos se conocieron acá en Argentina. Mi
abuela nació en Argentina y mi abuelo nació en
Polonia, en Wilno, que hoy es Lituania. Cuando
mi abuelo tenía 15 años estalló la guerra y como
el papá de él era el secretario del gobernador del
pueblo donde ellos vivían, los alemanes se lo
llevaron al padre. Prendieron fuego la casa, y él
tuvo que escapar. A la mamá y a su hermano menor
se los llevaron como prisioneros. Mi abuelo se
enlistó en el ejército. En el transcurso de la guerra
él no sabía dónde estaba la madre, después con
la ayuda de unos oficiales la encontraron, estaba
en Siberia, luego la llevaron a África, pero le
pudo seguir el rastro. Él hizo la gira del ejército
polaco por Irán, Egipto, Medio Oriente y después
le dieron de base Londres por dos años. Cuando
terminó ese servicio, él mantenía el contacto
con su madre. Ella tenía un hermano que vivía
en Argentina, había venido en la primera oleada
inmigratoria. La madre entonces le dijo que
podía venir para Argentina ya que el tío tenía
para ofrecerle un trabajo en una fábrica. Él tenía
la opción sino de irse a Canadá, donde le habían
prometido una mujer para casarse incluso. Pero
eligió la Argentina. Durante la guerra él había
conocido gente que luego se reencontró acá. A
mi abuela en realidad, la querían enganchar en
principio con el hermano de él, que también había
Str. 19
podido venir al país. Pero su hermano no quería
saber nada y a mi abuelo le gustaba mi abuela y a
ella mi abuelo. Y así se conocieron y se casaron.
Mi abuelo falleció el año pasado, mi abuela vive
en Lugano ahora.
¿En tu familia se mantuvieron las costumbres
polacas?
Para las fiestas: Navidad, Pascua, Año Nuevo,
sí. Más que nada para Pascua, que mantenemos
la tradición de los huevos. Para Navidad
compartimos el oplatek, dejamos un espacio
vacío en la mesa, tratamos de que haya 13
platos distintos, no levantamos la mesa cuando
terminamos de comer porque se dice que los
familiares difuntos vienen a comer en ese
momento.
¿Por qué crees que es importante mantener las
costumbres polacas?
Para mí es importante porque yo disfruté mucho
de eso cuando era chica, ahora de grande lo
disfruto y me gustaría poder transmitírselo a mis
hijos, y luego a mis nietos. Porque vi que mis
abuelos disfrutaban transmitiéndome eso, como
que a ellos también les hacía rememorar cuando
ellos eran chicos. También me parece importante
para que no se pierda el origen de lo nuestro, de
dónde venimos. SI bien yo tengo un lado de mi
familia que es de origen armenio, como no tuve
la suerte de conocer a mi abuela armenia, no
pude conocer bien ese lado. Me llama mucho la
atención esa cultura, pero no lo exploté porque no
tengo de dónde sacarlo. Todo lo opuesto me pasa
con lo polaco que lo tengo súper incorporado.
Está bueno que no se pierda el origen de uno, y
poder transmitirlo a los hijos y nietos.
¿Es importante participar en los eventos de
colectividades?
Sí, porque es el lugar para transmitir, pura y
exclusivamente, la cultura. No está bueno sólo
que uno lo mantenga en su ámbito de familia, sino
también poder salir y mostrar lo polaco, y tener
contacto con otras colectividades. Me parece
muy interesante el tema de las colectividades.
En Buenos Aires hay un montón y están buenos
los eventos que se están haciendo. La Fiesta del
Hotel de Inmigrantes, la Fiesta del Planetario,
creo que tenés más contacto que cuando yo era
chica, antes creo que las colectividades no tenían
tanto contacto una con la otra.
( cont. pag. 20)
Str.20
(de pag. 19)
¿Cómo fue tu experiencia de conocer Polonia?
Tuve dos experiencias distintas. La primera vez
viajé con el Nasz Balet. Primero me dio miedo,
estaba ansiosa. Cuando llegué no entendía que
hacía ahí, después me aflojé. Ese viaje fue para
aprender baile e idioma. Fue distinto al segundo
viaje que hice, por mi cuenta esta vez, que fue
todo fruto de mi esfuerzo, entonces fue un disfrute
completamente distinto y yendo a conocer los
lugares que yo tenía ganas. La verdad que mi
experiencia fue excelente. Las dos, de manera
distinta, pero excelentes. Desde que volví que
estoy juntando plata para volver a viajar. Me
gustó que es barato para vivir, el día a día, para
salir a comer. Me parece que es importante para
conocer la cultura conocer la gastronomía de un
lugar, y es barato hacerlo. La gente me gustó,
si bien son cerrados por un lado, son bastante
amables por otro, son dados, les interesa conocer
gente de otros lugares. Después me gustó que
haya mucha cultura por todos lados, mucha
historia. Como que cada rincón de Polonia tiene
algo para contarte y me encanta eso. Además,
cuando llegás ahí te sentís parte del lugar, no te
sentís un extraño, sos uno más.
¿Cuál es tu expectativa como Reina de los
Polacos?
A veces como que no lo puedo creer, pero me
gusta. Espero poder representar a Polonia en la
mayor cantidad de oportunidades que tenga,
porque me parece que ese es el trabajo de una
reina, sos la representante, la embajadora de tu
colectividad y está bueno que tu colectividad
esté presente en donde más se pueda, de la mejor
manera. Manteniendo tu educación, tus modales,
el respeto con las demás colectividades, con
las personas que te invitan a participar de los
distintos eventos, mismo con otros miembros de la
colectividad. Como que ahora sos reina de todos,
tenés que estar para todos. A nivel personal, me
gustaría poder hacer algo por la colectividad que
tenga que ver con una parte más solidaria. Buscar
algún lugar de lo que estamos haciendo que no
se haya explotado. Tengo un proyecto de ir al
hogar de Martín Coronado y estar con la gente,
pasar el día, y yo también sentirme útil desde otro
lugar, que no sea sólo subiéndome a un escenario
o estando en un stand. Y otro proyecto es hacer
(5195)
una colecta de ropa, juguetes para llevar al hogar
de nenas de Lanús, en el que hay monjas polacas.
¿Qué crees que le falta a la Colectividad
polaca?
Creo que le hace falta más gente que tenga ganas
de trabajar por la colectividad. Porque ahora
somos pocos los que estamos sosteniéndola. Por
lo menos desde el lado de la juventud. Tal vez
pueda haber alguna propuesta nueva que se abra a
los jóvenes, que eso atraiga. Seguramente hay un
montón de gente de origen polaco que le gustaría
saber más sobre sus orígenes. Estaría bueno
poder captar a ese público. Que tengan ganas de
incorporarse y de trabajar con nosotros, para que
no se pierda el origen que ellos también tienen.
Falta juventud que se comprometa a trabajar. Sé
igual que es difícil, porque uno a veces tiene que
resignar fines de semana u otras cosas.
Por Enrique Mackiewicz
PRZEGLąD
PRASY
Językoznawca: gwara jest drugim językiem, nie należy się jej
wstydzić
2014-11-14
Używanie wielu języków wzbogaca człowieka, otwiera przed nim nowe światy. Gwara to
drugi język, a zarazem i druga, chłopska część
narodowej kultury. Nie należy się jej wstydzić,
tak jak nie należy wstydzić się miejsca swojego pochodzenia - przekonuje w rozmowie z
PAP dr hab. Kazimierz Sikora, językoznawca
z Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Naukowiec podkreśla, że dialekty i gwary są
starsze niż ogólny, literacki język polski, który
ukształtował się dopiero na przełomie XV/XVI
wieku. Wcześniej wszyscy mówiliśmy dialektami i gwarami. Dziś wzrasta „naukowa” świadomość Polaków o gwarze jako dziedzictwie kultu( c.d. na str. 21)
(5195)
Str. 21
(ze str. 20)
macje, że dialekty i gwary są tak samo ważne jak
rowym i spuściźnie po prasłowiańszczyźnie. W język narodowy. Co Pan o tym myśli?
dobie poszukiwań korzeni i tożsamości, gwara K.S.: Należy zwrócić uwagę na funkcję języka
staje się atutem, a nie przywarą.
ogólnego i gwar. Gwarami posługujemy się w
lokalnym środowisku, możemy porozmawiać
PAP: Skąd wzięły się gwary?
z sąsiadką. Niekoniecznie zrozumie nas jednak
Dr hab. Kazimierz Sikora: W rozumieniu konty- osoba z innego regionu Polski. Język literacki
nuacji - z języka prasłowiańskiego, który z ko- spełnia wszystkie potrzeby wysoko rozwiniętelei ma korzenie w języku praindoeuropejskim. go społeczeństwa i jest tak bogaty pod wzglęDialekty - w Polsce mamy cztery wielkie: ma- dem słownictwa, że służy nam on we wszystkich
łopolski, śląski, mazowiecki i wielkopolski - i dziedzinach życia, także tych fachowych. Trudno
wyodrębnione w ich zakresie gwary odzwier- np. tworzyć instrukcję obsługi np. silnika rakieciedlają procesy różnicowania się polszczyzny, towego w gwarze. Język ogólny funkcjonuje i w
które to procesy przebiegały wraz z osadnictwem mowie, i w piśmie. Gwara - zasadniczo jedynie
i migracjami ludności. Dialekty, gwary nie mają w mowie.
formy pisanej, bo służyły do mówienia. Pojawiły
się spontanicznie, zaspokajały potrzeby codzien- PAP: To skąd ta moda na folklor i przywracanie
nej komunikacji, a w razie potrzeby obsługiwały wartości gwarom? Ciągle organizuje się jakieś
na danym terenie także kontakty polityczne, han- festiwale folkowe, wydaje słowniki gwar regiodlowe.
nalnych.
K.S.: Dzisiaj budzi się świadomość lokalna. PoPAP: To kiedy i po co w Polsce pojawił się język lacy poszukują korzeni, tożsamości, zaczynają
narodowy - inaczej ogólny lub literacki?
cenić tzw. małe ojczyzny. Gwara, zwłaszcza jako
K.S.: Stworzyliśmy go trochę sztucznie. Był on element folkloru, jest tu istotnym elementem,
odpowiedzią na potrzebę rozwoju cywilizacyjne- znakiem odrębności regionu, z którego pochodzigo i politycznego. Upowszechniło się, dodajmy, my. Kiedy dowiadujemy się, skąd i kim jesteśmy,
pismo, trzeba było więc stworzyć jeden, ogólny to zaczynamy być dumni.
język, w którym powstawałyby książki i który
wszystkim służyłby do komunikowania się w PAP: Nie zawsze tak było.
kontaktach oficjalnych (szkoła, mównica sejmo- K.S.: Wraz ze wzrostem świadomości naukowa, ambona itp.) .
wej Polaków o polszczyźnie, kulturze i historii,
ta sytuacja się zmieniła. Jak już powiedziałem,
PAP: Z których polskich dialektów i gwar wywo- ludzie szukają korzeni, tożsamości. I w tym sendzi się współczesny język polski?
sie gwara ma ogromną wartość. Staje się elemenK.S.: Najpierw największy wpływ na kształtowa- tem dziedzictwa kulturowego tak samo jak strój
nie się polskiego języka literackiego miał dialekt regionalny. Dochodzi nawet do swego rodzaju
wielkopolski, bo tam była nasza pierwsza stolica mitologizowania gwar, zwłaszcza przez ludność
i centrum życia politycznego, społecznego, go- mającą silne poczucie odrębności oraz własne
spodarczego. Później, kiedy stolicę przeniesiono aspiracje społeczne i polityczne. Język lokalny
do Krakowa, istotną rolę odegrał dialekt mało- staje się więc nie tyle znakiem lokalnej więzi,
polski, a szczególnie w ostatnich stu latach nie- co argumentem i pozycją przetargową w sporze.
wątpliwie zaznaczają się regionalne wpływy ma- Kaszubi, mający silne poczucie odrębności, dozowieckie. Język literacki powstał przez łączenie prowadzili do tego, że kaszubski uzyskał w 2005
się wspólnych cech dialektów, przy odrzuceniu roku status języka regionalnego, co oznacza że
najbardziej rażących i specyficznych cech gwa- przestano go traktować jak dialekt polskiego jęrowych, np. mazurzenia (wymowa spółgłosek zyka etnicznego. Sprawa języka kaszubskiego do
dziąsłowych, np. „sz”, „ż”, „cz” jak zębowych - dziś budzi sporo emocji wśród językoznawców.
„s”, „z”, „c” - PAP).
Podobnie ma się sytuacja na Górnym Śląsku.
PAP: Ostatnio w internecie pojawiają się infor- Tamtejsza ludność ma silne poczucie odrębno( c.d. na str. 22)
Str.22
( ze str. 21)
ści etnicznej, co podkreśla poprzez traktowanie
swojego języka. Dialektolodzy są jednak zgodni,
że śląski jest regionalną odmianą etnicznej polszczyzny i inny status nie powinien mu przysługiwać.
PAP: Są regiony, gdzie gwary żyją, mówi się
nimi. Mimo wszystko słyszymy, że gwary wymierają.
K.S.: Gwarami posługują się starsi mieszkańcy
w wielu regionach Polski, nie tylko na Podhalu
czy Śląsku. Badania językoznawców pokazują
jednak, że znajomość gwary i umiejętność posługiwania się nią wygasa. Wraz z szybkim rozwojem cywilizacji i środków komunikowania się,
gwary tracą rolę narzędzia codziennej komunikacji, w świadomości mieszkańców stają się czymś
anachronicznym, wstydliwym dziedzictwem
przeszłości. Tempo i zakres zmian bywają różne.
Zdarza się więc i tak, że młodzi ludzie stają przed
dramatycznymi wyborami: z dziadkami mogą
posługiwać się gwarami, ale już obawiają się
tego w kontakcie z rówieśnikami. Poza tym wiele
osób doskonale potrafi posługiwać się gwarą, ale
np. nie ze mną - obcym i tylko w niektórych sytuacjach. Kiedy indziej nic gwarą nie powie. Mówimy o tak zwanym przełączeniu kodów. Dzieje
się tak dlatego, że gwara bywa wyśmiewana nawet przez swoich.
PAP: Dlaczego wyśmiewa się gwarę?
K.S.: Wyśmiewają ją ci, którzy nie mają wiedzy
o polszczyźnie i narodowej kulturze. W Polsce
sytuacja gwar jest kłopotliwa, ponieważ przez
dziesiątki lat gwary były powodem szyderstw i
racją rozmaitych negatywnych stereotypów. Także dziś - jako obiekt wesołości i kpin - pojawiają
np. w tekstach kabaretowych. Wystarczy obejrzeć skecz „Gwara” Kabaretu Moralnego Niepokoju, aby przekonać się, że wciąż żywy jest ten
prześmiewczy schemat.
Gwary, dodajmy, niezbyt fortunnie kojarzą się z
jakimś upośledzeniem cywilizacyjnym. Wieś o
tym wie, i na przykład by tego uniknąć, zaczyna mówić „pan”, „pani” zamiast tradycyjnego
„wy”, unika się mazurzenia, które jest wyrazistą
cechą potwierdzającą wiejskość mowy i pochodzenia. Dodam, że pochodzący ze wsi nasi stu-
(5195)
denci często unikają wskazywania miejscowości,
z której pochodzą. Wstydzą się rówieśników,
wykładowcy. Zmieniają swoją postawę, kiedy
przekonują się, że miejsce pochodzenia w jakiś
sposób kształtowało ich wrażliwość kulturową w
najmłodszych latach życia. To bagaż i kapitał na
całe życie.
Jak głosi dawna mądrość: „gdzie się kto ulągnie,
tam ciągnie”. Aktualność tej sentencji bardzo dobrze ilustruje sentyment dzisiejszych mieszkańców miast, którzy po okresie aktywności zawodowej, wybierają wiejski spokój.
PAP: Miasta przecież tworzą mieszkańcy wsi,
np. Warszawę.
K.S.: Zgoda, wystarczy zajrzeć do książki telefonicznej. Ale świadomość tego ma dopiero to
obecne pokolenie. W czasie II wojny światowej i
w pierwszych latach po niej ogromne i bezpowrotne straty dotknęły starej polskiej inteligencji.
Do głosu doszła „nowa” inteligencja społecznego
awansu. M.in. dlatego teraz mamy kompleks prowincji i gwary. Można powiedzieć, że dzisiejszy
kryzys tożsamości jest kryzysem nowej polskiej
inteligencji. Ona ma problem z tożsamością, a
można wręcz stwierdzić, że w znacznej części
zbudowała swoją tożsamość na zanegowaniu i
odrzuceniu swoich wiejskich korzeni. A tymczasem, jak powiedział Jan Paweł II, trawestując
C.K. Norwida: „Żeby mierzyć drogę przyszłą,
trzeba wiedzieć, skąd się wyszło”.
PAP: Ale ta świadomość się zmienia i nowa inteligencja szuka korzeni, tożsamości.
K.S.: Tak, dzięki większej edukacji. Wieś nie
wyludnia się już. Coraz więcej osób „wraca” na
wieś lub „ucieka” tam z miast. Ludzie cenią sobie
prywatność, spokój, chcą mieć domy z ogrodami,
oddychać świeżym powietrzem. Prawie każdy
ma samochód, którym może dojechać do miejsca pracy w mieście. Zjawisko to dobrze ilustruje
przykład aglomeracji krakowskiej, gdzie pogranicze Jury Krakowsko-Częstochowskiej zostało
w zasadzie całe wykupione i zabudowane przez
co zasobniejszych mieszkańców Krakowa.
PAP: Czy grozi nam, że gwary całkowicie zanikną?
K.S.: Jak twierdzi prof. Dorota Simonides, kultury nigdy nie wymierają. Gwara odchodzi w
( c.d. na str. 23)
(5195)
(ze str. 22)
przeszłość jako środek codziennej komunikacji, ale nie ginie zupełnie. Zasada jest taka: im
bardziej wieś trwa przy tradycyjnych zajęciach
rolniczych, tym gwara lepiej się utrzymuje w codziennych kontaktach. Wraz ze zmianami cywilizacyjnymi na wsi zasięg gwary się kurczy.
Poza tym gwary ulegają tzw. interdialektyzacji,
czy też paradialektyzacji. Oznacza to, że tracą
swoją wyrazistość i upodabniają się do siebie.
Widać to np. w okolicach Nowego Sącza i Limanowej, gdzie coraz trudniej o tradycyjną wymowę samogłosek nosowych notowanych w
opracowaniach naukowych, co zbliża je do gwar
krakowskich.
PAP: Jak można utrwalić język mówiony naszych przodków?
K.S.: Są na dialektologicznej mapie Polski miejsca, w których szczególnie pielęgnuje się gwary.
To na pewno Podhale, Śląsk. Dbają też o gwarę
górale Kliszczacy (okolice Myślenic), Kurpie na
Mazowszu, Lasowiacy na Rzeszowszczyźnie,
Kociewiacy (Pomorze Nadwiślańskie). Lokalni
mieszkańcy na Rzeszowszczyźnie i gdzie indziej
organizują różne wydarzenia folklorystyczne,
podczas których można zobaczyć np. przedstawienia wystawiane w gwarze. Ciekawym wydarzeniem jest Festiwal Godki Krakowskiej - stawiający na folklor językowy. Licznie powstają
słowniki lokalnych gwar, działają zespoły folkowe i śpiewacze, np.: Krywań, Trebunie Tutki,
Orkiestra pod wezwaniem św. Mikołaja, Młodzi
Janowiacy, Gooral, Kapela ze wsi Warszawa,
słynna Jarzębina.
PAP: Pan często organizuje obozy dialektologiczne dla studentów polonistyki.
K.S.: Zwykle dwa, trzy razy w roku wyjeżdżamy do miejscowości w różnych częściach Polski
i przy okazji badań gwarowych w tamtejszych
szkołach staramy się przekazywać naukową wiedzę o gwarach i regionalizmach. Studenci prowadzą warsztaty dla dzieci i młodzieży. Na zajęciach
uświadamiają, że regionalna mowa jest zjawiskiem naukowym, kulturowym. Namawiają, aby
dzieci posłuchały mowy starszych mieszkańców
wsi i zastanawiały się na różnorodnością języka polskiego. Ostatnio byliśmy w Iwanowicach
Str. 23
Włościańskich (powiat krakowski) i w Ostrem w
gminie Lipowa na Żywiecczyźnie. Mamy zamiar
tam wrócić na wspólne żywieckie kolędowanie
ze Stowarzyszeniem Ziemi Lipowskiej.
Potrzebni są fachowcy, którzy będą stawiać młodemu pokoleniu trudne pytania o tożsamość.
Chodzi też o to, aby uniknąć nieporozumień i pułapek folkloryzmu. A do takich dochodzi. Przykładem mogą być jasełka zorganizowane przez
nauczyciela w pewnej wiosce na Podkarpaciu.
W przedstawieniu dzieci zamiast mówić gwarą
regionalną, mówiły podhalańską! Albo w Małopolsce ogromną popularnością wśród powstających zespołów cieszą się nie stroje małopolskie,
ale - uwaga - łowickie (ponoć ładniejsze niż rzeszowskie…)!
PAP: Jak za granicą traktuje się gwary?
K.S.: Na Zachodzie, np. w Niemczech, też są regiony, w których gwary zanikają, ale tamtejsze
regiony są objęte specjalnymi programami rządowymi. Dąży się do tego, aby utrwalić dawną
mowę np. w formie słowników.
Wydaje się jednak, że na Zachodzie gwara nie
jest tak naznaczona negatywnymi emocjami jak
w Polsce, co wynika z większej wiedzy cudzoziemców o gwarach, ich korzeniach i wartościach. Mieszkaniec Tyrolu przynajmniej raz w
tygodniu, w niedzielę zakłada strój ludowy i kapelusik z piórkiem, który w Polsce budzi tyle wesołości. U nas chyba tylko odpust w Ludźmierzu
mógłby się z tym równać.
Rozmawiała Beata Kołodziej, Polska Agencja
Prasowa
Anna Komorowska: Polacy za
granicą coraz bardziej cenieni
2014-11-27
Polacy za granicą są coraz bardziej cenieni, a
ich wkład w życie krajów, w których mieszkają, jest bardziej dostrzegany - ocenia prezydentowa Anna Komorowska w rozmowie z Polską
( c.d. na str. 24)
Str.24
(5195)
(ze str. 23)
Patronuję też Polskiemu Balowi w Brukseli, któAgencją Prasową. Pierwsza dama podkreśla, że ry jest dużym corocznym wydarzeniem polonijspotkania z Polonią to stały punkt zagranicznych nym.
wizyt pary prezydenckiej.
PAP: A jakie było najbardziej egzotyczne miejsce, w którym spotkała Pani Polaków?
A.K.: W Tokio przy ambasadzie rodzice zorganizowali szkołę, do której uczęszczają dzieci,
głównie z małżeństw mieszanych.
Również w Katarze spotkałam się z niemałym
gronem Polaków, którzy pracują w firmach międzynarodowych. Później, gdy zwiedzałam muzeum, nagle słyszę: dzień dobry. Była to para Polaków, która przyjechała w odwiedziny do córki,
pracującej na kontrakcie w Katarze.
PAP / ANDRZEJ GRYGIEL
PAP: Jak Pani i Pan Prezydent podtrzymujecie
kontakty z Polonią i Polakami za granicą?
A.K.: Spotkania z Polakami są stałym punktem
programu wizyt zagranicznych, zarówno mojego męża, moich czy naszych wspólnych. Polskie
ambasady utrzymują kontakty z Polonią - informują i zapraszają na takie spotkania.
PAP: Niedawno odwiedziła Pani Belgię.
A.K.: Wzięłam udział w siódmej gali wręczenia
nagrody „Polak Roku w Belgii 2014”. Nagroda
jest przyznawana osobom, które w różnych dziedzinach wyróżniają się wśród Polaków mieszkających w tym kraju. Miałam przyjemność
wręczyć nagrodę specjalną prof. Jerzemu Łukaszewskiemu, wieloletniemu rektorowi Kolegium
Europejskiego w Brugii i pierwszemu ambasadorowi RP w Paryżu po 1989 roku, za jego wkład
na rzecz integracji Polski z Unią Europejską.
W Belgii odwiedziłam także szkolne punkty konsultacyjne w Brukseli i w Antwerpii. Początkowo rodzice namawiają swoje dzieci, a potem one
same - jako gimnazjaliści i licealiści - decydują
się podtrzymywać kontakt z językiem i kulturą
polską. W dni, kiedy ich belgijscy koledzy mają
wolne, chodzą do szkoły, by uczyć się polskiego,
poznawać naszą literaturę i historię. Widać tam
ogromną pracę grona pedagogicznego i współpracę z ambasadą. Nie do przecenienia jest także
trud rodziców, którzy namawiają, przywożą swoje dzieci na zajęcia.
PAP: Jak Pani myśli, jakie jest środowisko Polonii i Polaków za granicą?
A.K.: Polonia i Polacy mieszkający za granicą to
bardzo zróżnicowane środowisko i dlatego różne
są ich potrzeby oraz oczekiwania. Są dzieci, które mówią świetnie po polsku, ale są i takie, które
mają z tym więcej trudności. To zależy głównie
od tego, czy w domu mówi się po polsku. Część
dzieci chętniej mówi w języku, którego używają
w szkole, w którym porozumiewają się z kolegami. Jednak wiedzą, że znajomość polskiego może
być dodatkowym atutem w ich dalszym życiu.
Pytałam dzieci, dlaczego uczą się polskiego. Odpowiadały, że chcą napisać list do dziadków, że
polski będzie ich dodatkowym językiem. Chcą
porozumiewać się ze swoimi kuzynami podczas
wizyt w Polsce. Fakt, że pozycja Polski na arenie
międzynarodowej jest coraz bardziej doceniana,
jest też dodatkowym powodem do dumy i motywacją, by kultywować i podtrzymywać polskość.
Rozmawiała Agnieszka Szymańska, Polska Agencja Prasowa
Ostra Brama – znana i nieznana
2014-11-14
Kaplica Matki Boskiej Ostrobramskiej w Wilnie
(c.d. na str. 25)
(5195)
(ze str. 24)
jest niewielka, zajmuje niecała 30 metrów kwadratowych, ale to ona rozsławia Wilno na świecie
i ściąga do miasta tysiące turystów i pielgrzymów. Od blisko 300 lat w drugim tygodniu listopada jest obchodzone Święto Opieki Matki Boskiej – tygodniowy odpust zwany Opiekami. W
tym roku Opieki odbywają się w 8-16 listopada.
Gdy ktoś po raz pierwszy staje przed Kaplicą
Ostrobramską, często jest zaskoczony, że jest tak
mała, a obraz Matki Boskiej stosunkowo duży
(200x165 cm). - Działają stereotypy, że takie
miejsca, przyciągające tysiące wiernych, powinny być monumentalne, a tu - mała kaplica - mówi
PAP wileńska przewodniczka Barbara Orszewska.
Fot: PAP / Wojciech Pacewicz
Ostra Brama to jedna z bram wjazdowych w fortyfikacjach miejskich wzniesionych w XVI w.
Pierwotnie nosiła nazwę Bramy Krewskiej albo
Miednickiej, gdyż droga prowadziła w kierunku
Krewa i Miednik. Te nazwy jednak nie przetrwały. - Nazwa Ostra Brama prawdopodobnie pochodzi od tego, że kiedyś mury obronne miasta
tworzyły nieopodal ostry koniec – tłumaczy Orszewska.
W XVII w. karmelici bosi, którzy tuż obok bramy
wjazdowej wybudowali kościół św. Teresy, umieścili w niszy bezpośrednio nad bramą od strony
miasta obraz Matki Boskiej. Dopiero później wybudowano kaplicę. - Średniowieczna brama nie
jest duża, to i kaplica nie jest duża. Obraz natomiast jest duży, bo musiał być widoczny z daleka
– wyjaśnia przewodniczka. Po części dzięki kaplicy i obrazowi Ostra Brama zachowała się jako
jedyna z dawnych siedmiu bram wjazdowych do
miasta.
Str. 25
Autor obrazu, namalowanego na siedmiu deskach
dębowych i nazywanego też ikoną, nie jest znany. Legenda głosi, że do obrazu pozowała piękna
Barbara Radziwiłłówna, żona Zygmunta Augusta. - To jest wdzięczna legenda, ale tylko legenda, gdyż obraz powstał na początku XVII w., a
Barbara Radziwiłłówna zmarła w 1551 roku. Ta
stara legenda skutecznie została „zrewitalizowana” w czasach sowieckich, gdy obiektom sakralnym usiłowano nadać wymiar świecki - mówi
Orszewska.
Matka Boska Ostrobramska jest na obrazie sama,
bez dzieciątka. Mówiono więc, że jest to Matka
Boska brzemienna. Świadczyć o tym miał szeroki kształt sukienki Maryi i ręce skrzyżowane
pod sercem. Najbardziej ważkim argumentem na
rzecz tej teorii jest to, że na obrazie ostrobramskim Matka Boska ma dwie korony, jak mówiono: jedną dla siebie, drugą dla dzieciątka, które
ma się urodzić. Z kolei poeta Władysław Syrokomla obecność dwóch koron uzasadniał tym, że
Matka Boska jest Królową Polski i Wielką Księżną Litewską.
Do połowy XIX w. kult Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia był bardzo lokalny. Na Litwie
czczono przede wszystkim obraz Matki Boskiej
Trockiej, koronowany w 1718 roku, w rok po
koronacji Matki Bożej Częstochowskiej, czy też
obraz Matki Bożej Sapieżyńskiej należący do
magnackiego roku książęcego Sapiehów, dzisiaj
w ogóle zapomniany.
- Dopiero w XIX w. jako pierwszy obraz ostrobramski spopularyzował Adam Mickiewicz, pisząc inwokację „Pana Tadeusza”: „Panno święta,
co Jasnej bronisz Częstochowy I w Ostrej świecisz Bramie!”. Popularyzacji sprzyjały powstania
listopadowe i styczniowe, po którego stłumieniu
rząd carski to sanktuarium chciał przerobić na
sanktuarium prawosławne – opowiada Orszewska.
Koronacja obrazu ostrobramskiego odbyła się
dopiero w 1927 roku. Wielkim czcicielem Matki
Bożej Ostrobramskiej był marszałek Józef Piłsudski, który, gdy był w Wilnie, demonstracyjnie modlił się na bruku przed kaplicą. W kaplicy
wśród tysiąca wotów jest m.in. wotum Piłsudskiego ze słowami: „Dziękuje Ci Matko za Wilno”.
Na świecie do szerzenia kultu Matki Ostrobram( c.d. na str. 26)
Str.26
(ze str. 25)
skiej najbardziej przyczynili się w pierwszej połowie XX w. wilnianie, którzy po wojnie zmuszeni byli wyjechać na Zachód bądź Wschód, ale
pozostali wierni swej Orędowniczce. W nowych
miejscach zamieszkania budowali kopie Kaplicy
Ostrobramskiej, w swych kościołach parafialnych wieszali obrazy, modlili się i modlą się do
swej Matki o wstawiennictwo.
Ulica Ostrobramska w Wilnie jest często nazywana kościołem jednonawowym pod otwartym
niebem. Ponieważ kaplica jest mała, często – tak
jak kiedyś – podczas większych świąt religijnych
bądź latem, gdy przychodzą tysięczne pielgrzymki, w kaplicy są tylko duchowni, a wierni stoją na
ulicy przed kaplicą.
W czasie Opiek, tygodniowych uroczystości odpustowych, które odbywają się od 1735 r., całodniowe modlitwy w językach polskim i litewskim przenoszą się do przylegającego do kaplicy
kościoła św. Teresy. Tu wierni modlą się przed
kopią obrazu wykonaną przed jego koronacją,
kiedy to zdjęto srebrne szaty Maryi i obraz był
konserwowany. Na kopii obrazu Maryja Ostrobramska jest prezentowana bez srebrnych szat.
- Taki wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej
jest mało znany. Nie wszyscy nawet kojarzą, że
to ta sama Matka Ostrobramska - mówi Barbara
Orszewska.
(5195)
historii konkursu wygrana drużyny z kraju
nieanglojęzycznego.
W międzynarodowych zawodach Foreign Direct
Investment International Arbitration Moot każdego roku bierze udział kilkadziesiąt drużyn z całego świata. Zadaniem uczestników jest wcielenie
się w rolę zespołu, który reprezentuje powoda–
inwestora oraz pozwane państwo w fikcyjnym
sporze inwestycyjnym przed międzynarodowym
trybunałem arbitrażowym. Tegoroczny konkurs
odbył się na Pepperdine University w Kalifornii
(USA).
Bezkonkurencyjna okazała się drużyna studentów z Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, która zdobyła nagrodę
Skadden Arps Trophy 2014. W zwycięskiej drużynie znaleźli się: Dominika Jędrzejczyk, Aleksandra Orzeł, Katarzyna Lubianiec, Marek Szolc
i Wojciech Rzepiński. Na drugim miejscu znalazł
się New York University. Miejsce trzecie zajęły
zaś ex aequo Uniwersytet Jagielloński i Uniwersytet Ateński.
- Punkty w konkursie zdobywa się poprzez dyskusję, prowadzenie polemiki, zbijanie argumentów po angielsku w czasie rzeczywistym, w
dodatku na ogół przeciwko drużynom z krajów
anglojęzycznych. Dlatego jestem pod ogromZ Wilna Aleksandra Akińczo, Polska Agencja nym wrażeniem opanowania języka angielskiego, języka prawniczego i języka debaty przez
Prasowa
naszych studentów - podkreśla dr Rafał Morek,
który wraz z Moniką Bil, Natalią Kabacińską i
Markiem Neumannem sprawował opiekę nad zespołem. Nigdy wcześniej - w kilkuletniej historii
konkursu - nie zdarzyło się, aby wygrała go druktórej członkowie nie mówią na co dzień w
Studenci z Warszawy zwycięz- żyna,
języku angielskim.
cami międzynarodowego konkursu prawniczego
Zespół z Uniwersytetu Warszawskiego zajął też
drugie miejsce w łącznej klasyfikacji za pisma
2014-11-14
procesowe oraz wystąpienia ustne. W tej kategoStudenci Uniwersytetu Warszawskiego wy- rii na pierwszym miejscu uplasowała się amerygrali międzynarodowy konkurs prawniczy kańska szkoła prawnicza Harvard Law School.
Foreign Direct Investment International Ar- Ósmą lokatę zajął Uniwersytet Jagielloński, 33.
bitration Moot, pokonując drużyny m.in. z miejsce - drużyna z Uniwersytetu Kardynała SteKing’s College London, Uniwersytetu Har- fana Wyszyńskiego w Warszawie, a 37. - studenvarda, New York University. To pierwsza w ci Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Po( c.d. na str. 27)
(5195)
( ze str. 26)
znaniu.
Drużyna UW zdobyła też drugą nagrodę za najlepsze pismo procesowe powoda. W tej dyscyplinie pokonał ją Uniwersytet Ottawy. Trzecie
miejsce zajęła zaś Harvard Law School. Tytuł
najlepszego mówcy zdobyła również studentka
Uniwersytetu Warszawskiego Dominika Jędrzejczyk.
Dr Morek podkreśla, że kluczem do sukcesu w
konkursie są ćwiczenia z innymi drużynami. Najpierw ćwiczymy we własnym gronie, ale od
kilku lat organizujemy turniej przygotowawczy.
Biorą w nim udział drużyny polskie startujące
w konkursie i drużyny zagraniczne. W tym roku
mieliśmy silną reprezentację dziesięciu drużyn,
również zagranicznych. Takie sparingi są w przygotowaniach najważniejsze - mówi dr Morek.
- Konkurs jest doskonałą okazją, aby przeskoczyć ze świata uczelni do prawdziwego życia
prawniczego. Zamiast poznawać prawo z książek, trzeba rozwiązać jakiś prawdziwe prawnicze zagadnienie, napisać pismo, które będzie w
stanie kogoś przekonać. Ten sukces otwiera warszawskim studentom perspektywy zatrudnienia
w najlepszych kancelariach prawniczych niekoniecznie w Polsce. Wierzę, że jeżeli będą chcieli,
mogą skutecznie aplikować o pracę w Londynie,
Paryżu czy innych ośrodkach - mówi dr Morek.
Casus prawniczy, którym zajmują się studenci
uczestniczący w konkursie, jest podawany kilka
miesięcy przed finałem. Studenci mają więc kilka miesięcy, aby go rozgryźć intelektualnie. Najpierw przyszli prawnicy szukają źródeł, które pomogą im zadany casus rozwiązać poprawnie pod
względem prawniczym. Potem przygotowują
dwie prace pisemne. Następnie rozgrywana jest
część ustna, będąca symulacją rozprawy przed
trybunałem arbitrażowym. - W tej części chodzi
o prezentację i błyskotliwość. Argumenty mają
wpadać do ucha. Większość punktów zdobywa
się za umiejętność reakcji na pytania arbitrów i
to, co mówi druga strona - opisuje dr Morek.
Ewelina Krajczyńska, Polska Agencja Prasowa
Str. 27
Dlaczego polskie miasta wyludniają się?
2014-11-21
Z analizy demografów wynika, że w najbliższych latach utrzyma się tendencja spadku liczby
mieszkańców większości dużych miast w Polsce
ze względu na migrację ludności na obszary podmiejskie bądź ujemny przyrost naturalny.
Niedługo z mapy miast powyżej 100 tys. mieszkańców zniknąć mogą: Legnica, Chorzów i Kalisz.
W ciągu ostatnich 20 lat najwięcej mieszkańców spośród dużych polskich miast straciły m.in.
Łódź, Częstochowa, Wałbrzych oraz miasta
Górnego Śląska: Katowice, Bytom, Sosnowiec,
Ruda Śląska czy Zabrze. Tak wynika z opracowania „Depopulacja dużych miast w Polsce”,
przygotowanego przez demografa dr. hab. Piotra
Szukalskiego z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego.
W Polsce dużych miast, które mają przynajmniej 100 tys. mieszkańców, było w 1970 r. 29,
w 1990 - 43, zaś w 2000 r. - 41. Obecnie jest ich
39. W ostatnim dwudziestoleciu (w latach 19952013) w większości z nich nastąpił spadek liczby
mieszkańców - jedynie w sześciu z nich nastąpił
wzrost liczby ludności.
Mieszkańców przybyło w miastach największych i najbardziej atrakcyjnych z punktu widzenia rynku pracy, tj. Warszawie i Krakowie, albo
w stolicach regionów relatywnie młodych demograficznie, w przypadku których stolica województwa nie ma w pobliżu żadnej konkurencji,
np. Białymstoku, Olsztynie, Zielonej Górze czy
Rzeszowie.
Zdecydowana większość dużych miast wyludniała się, trzy z nich utraciły miano dużego miasta, zaś w przypadku 11 miast utrata mieszkańców była bardzo duża i przekroczyła 10 proc. Rekordzistą pod tym względem jest Bytom, którego
liczba ludności zmniejszyła się o niemal jedną
czwartą.
Zdaniem dr. Szukalskiego, proces zmniejszania
( c.d. na str. 30)
Str.28
(5195)
Para publicitar en Glos Polski: [email protected]
ESCRIBANIA
STANKIEWICZ
ATENCIóN PSICOLÓGICA
Dr. Fernando Stankiewicz
Escribano - Titular - Abogado
Tel. 4372-6958 / 4371-0800
Fax: 4372-4962
Rodriguez Peña 382 - 3 „B”
Capital Federal
Lic. Irene L. Czarnecki de Mackiewicz
Especializada en ADULTOS MAYORES
Consultorio en Palermo
Mówi się również po Polsku
Tel.: 4832-8857 / 15-3046 6284
YA ESCUCHÓ ???LA HORA DE POLONIA
Información, actualidad, música, cultura, sorteos, entrevistas
IDEA Y CONDUCCIÓN ALFREDO BILYK
DOMINGOS 10 a 11 hrs y repeticiones
POR AM 1400 RADIO GAMA
www.gama1400.com
[email protected]
EL ÚNICO ENCUENTRO RADIAL DE LOS
POLACOS Y SUS DESCENDIENTES
ZAPRENUMERUJ GŁOS POLSKI DLA
SIEBIE I SWOICH PRZYJACIÓŁ
NUESTRO SITIO
www.upranet.com.ar
TU PÁGINA
upranet.com.ar
Harcerstwo Argentyna
http://harcerstwoargentyna.blogspot.com.ar
POLONIA FÚTBOL CLUB
ARGENTINA
www.poloniafc.com.ar
(5195)
Str. 29
Uroczystość Bożego Narodzenia - Zakończenie
Starego i Rozpoczęcie Nowego Roku - 2015
I. Polski Kościół przy ul. Mansilla 3847
Pasterka - 24.XII. godz. 18.30
Boże Narodzenie - 25.XII. godz. 11.00
Uroczystość Świętej Rodziny - Niedziela - godz. 11.00 - 28.XII
Święto M.B. Rodzicielki 1 stycznia 2015 - pożegnanie starego i powitanie
Nowego Roku, godz. 11.00
II. Kaplica Polskich Sióstr Zmartwychwstanek, Lanus, ul. Oliden 2050
Pasterka - 24.XII. godz. 17.30 /Ks. Krzysztof Domański/
Boże Narodzenie - 25.XII. godz. 9.00
Uroczystość Świętej Rodziny - 28.XII. godz. 9.00
Święto Matki Bożej Rodzicielki - pożegnanie starego i powitanie Nowego
Roku 2015 - 1 stycznia 2015 - godz. 9.00
Modlitwa Noworoczna do Matki Bożej:
Boże, Ty przez dziewicze macierzyństwo najświętszej Maryi Panny obdarzyłeś
ludzi laską wiecznego zbawienia, dziękujemy Ci za ten wielki dar, dałeś nam nie
tylko Siebie ale i Swoją Matkę.
Matko Boża, Matko dobroci i milosierdzenia pomóż nam kochać Ciebie i Twego
Syna, szczerze i głęboko, w każdym człowieku, w każdym miejscu - szczególnie
tam, gdzie panują choroby, samotność, ubóstwo, gdzie znajdują się ludzie
we więzieniach, szpitalach, w różnych instytutach, aby znieść słowa nadziei,
podnieść ich na duchu i okazać im nas
Życzą - Błogosławionych, Radosnych Świat i Dobrego zą solidarność. Nowego
Roku:
Księża - Ks. Krzysztof Domański , Ks. Ksawery Solecki - Polskie Siostry
Zmartwychwstanki z Belgrano i Lanus.
Ks. Ksawery Solecki
Str.30
(ze str. 2)
się liczby ludności przyspieszył w ostatnich latach, jednak w przypadku Łodzi czy miast Górnego Śląska miał w tym okresie bardzo stabilne tempo. Demograf zwrócił uwagę, że miasta
o największym obecnie tempie spadku liczby
mieszkańców w czasach PRL były typowymi
monokulturami przemysłowymi.
- Ich gospodarka oparta o wielkie przedsiębiorstwa specjalizujące się w wydobyciu węgla,
hutnictwie, chemii przemysłowej czy włókiennictwie, po otwarciu się Polski na światową
konkurencję, upadła - zaznaczył Szukalski. Jego
zdaniem do szybkiego tempa depopulacji prowadziły ich niższe możliwości rozwoju, w połączeniu - jak to miało miejsce w przypadku miast
Górnego Śląska i Wałbrzycha - z brakiem napływu nowych mieszkańców i migracjami powrotnymi osób, które uzyskawszy uprzywilejowane
emerytury, decydowały się na powrót w rodzinne
strony.
(5195)
nich 20 lat stolica - niemal 90 tys., Rzeszów niemal 23 tys. oraz Białystok - prawie 17 tys. W
Rzeszowie przybyło procentowo najwięcej nowych mieszkańców - 14,2 proc., ale było to spowodowane głównie zmianą granic administracyjnych miasta.
W najbliższych latach utrzyma się tendencja
spadku liczby mieszkańców większości dużych
miast w Polsce ze względu na migrację ludności
na obszary podmiejskie, bądź ujemny przyrost
naturalny - wynika z analizy demografów z Uniwersytetu Łódzkiego.
Zdaniem Szukalskiego należy spodziewać się,
iż prawdziwe okażą się prognozy demograficzne
mówiące o dalszym spadku liczby ludności dużych miast z uwagi na dalszy ciąg procesu suburbanizacji. Jedynie kilka najbardziej prężnych
ośrodków miejskich oprze się tej tendencji.
- W efekcie już za 4-5 lat z listy dużych miast
ubędzie kolejne - Legnica, a następnie w ciągu
Głównym czynnikiem prowadzącym do spadku dalszych 2-3 lat - Chorzów i Kalisz - prognozuje
liczby ludności są migracje, przede wszystkim na Szukalski.
obszary podmiejskie, które są oznaką procesu suburbanizacji. Szukając bardziej korzystnych wa- W przyszłości zaś demografowie spodziewają się
runków życia, zamożniejsza ludność większych etapu reurbanizacji. Wynikać ma ona z połączemiast osiedla się na okalających je terenach. nia utrzymującej się atrakcyjności wielkomiejJedynie w przypadku Białegostoku, Chorzowa, skich aglomeracji, głównie dla ludzi młodych,
Dąbrowy Górniczej, Gorzowa Wielkopolskiego, obniżenia wygórowanych cen nieruchomości w
Łodzi, Rzeszowa, Szczecina i Wrocławia waż- centrach tych miast oraz ich przebudowy, zgodniejszym czynnikiem zachodzących zmian niż nie z procesem rewitalizacji.
migracje wewnętrzne był przyrost naturalny.
- Jednocześnie zamiast mówić o dużych miaUjemny przyrost naturalny najbardziej wyraźny stach, mówić się będzie o funkcjonalnych obszajest w Łodzi - w ciągu 20 lat liczba zgonów w rach miejskich, tworzonych przez duże miasta i
stosunku do liczby urodzeń była wyższa o ponad zurbanizowane tereny bezpośrednio je okalające
86 tys. - W tym mieście mniej niż jedna piąta - zaznaczył dr Szukalski.
spadku liczby ludności wynikała z salda migracji. Spadek ten był wyraźnie zdominowany przez Kamil Szubański, Polska Agencja Prasowa
wpływ ujemnego przyrostu naturalnego - zaznaczył demograf.
Liczbowo w ostatnich 20 latach najwięcej mieszkańców straciły: Łódź (niemal 112 tys.), Bytom
(ponad 53 tys.) oraz Katowice (ponad 47 tys.).
Procentowo najwięcej ubyło mieszkańców Bytomia (23,5 proc.), Wałbrzycha (15,3 proc.) i Rudy
Śląskiej (14,7 proc.).
Najwięcej mieszkańców zyskała w ciągu ostat-
NUESTRO SITIO
www.upranet.com.ar
TU PÁGINA
(5195)
Str. 31
OPŁATEK W OGNISKU
POLSKIM
ŚP
Dr. OSKAR SZTABA
Szczere wyrazy głębokiego współczucia
Rodzinie i bliskim
Składa Zarząd Stow. Ognisko Polskie.
PAGO DE SUSCRIPCIÓN AL
GŁOS POLSKI POR TRANSFERENCIA BANCARIA
UNIÓN DE LOS POLACOS DE LA
REPÚBLICA ARGENTINA
Banco Comafi - sucursal Botánico
Cta. Cte. 0470 01587 - 2
CBU 2990047504700158720004
CUIT 30 52850721 9
Después de realizar el depósito o transferencia
por favor escannear el ticket y enviar a: [email protected] colocando en Asunto:
PAGO GLOS POLSKI
Muchas gracias!
COMPUTER SYSTEM
Jorge Dylinski
4760-3751
[email protected]
Miembro en el programa intel® Technology
Provider como socio Gold
Asesoramiento, legalización y venta de Software PC - NoteBooks - Monitores
Dnia 11 stycznia 2015 roku po Mszy Swiętej
w Kościele Polskim przy ulicy Mansilla 3847
C.A.B.A.
Odbędzie się tradycyjny obiad połączony z
opłatkiem o 13-tej godzinie.
Na który serdecznie zaprasza Stoworzyszenie
Ogniska Polskiego.
Zarząd
Zgłoszenia:
Siedziba Ogniska, Gorriti 3972 1-sze piętro:
Tel: 4862-9993 w każdy piątek od 17.00 do
23.00 godz.
Zgłoszenia prywatne na tel:
4709-5354 Sra. Krystyna
4657-3370 Sra. Laura
SEKCJA OPIEKI
SPOłECZNEJ
La Seccion de Ayuda Social agradece profundamente por la valiosa cooperación
del grupo EXPOSITOR OGNIWO y por
la ayuda en donación de articulos de consumo para personas necesitadas.
Na grób śp. kolegi Dra Oscara Sztaby,
czlonkowie Chóru Fr. Chopina wpłacili
na potrzeby SOS 1.000 pesos
Zarząd Sekcji serdecznie dziękuje.
UWAGA!
Antivirus para PC personales y empresas
PROSIMY NASZYCH PRENUMERATORóW, KTóRZY BY MIELI ZALEGŁOśCI W OPŁACIE PRENUMERATY,
O UREGULOWANIE ABONAMENTU.
Serdecznie dziękujemy
Redakcja
Buenos Aires, noviembre - listopad - 2014
XCII Nr 11 (5195)
GŁ O S P O L S K I
LA VOZ DE POLONIA
Registro Nacional de la Propiedad Intelectual Nr 5044120
Propietario: Unión de los Polacos en la Rep. Argentina
DIRECTOR: Ing. ENRIQUE MITTELSTAEDT
REDACCION: BARBARA BOŻENA SOBOLEWSKA
Comité de redacción:
Dr. Cristina Misa y Enrique Mackiewicz
Fotografías: E. Kozł owski y K. Misa
Redacción: Jorge L. Borges (ex Serrano) 2076
C1425FFB Buenos Aires
Tel/fax: (5411) 4774-3679 y
(5411) 4774-7621
CENY PRENUMERATY 2013:
Roczna: $200, półroczna: $100,
za kwartał: $50.
Numer pojedynczy: $10.
CENA OGŁOSZEŃ:
Nekrologi: $50.
CENY INNYCH OGŁOSZEŃ:
(w kancelarii)
[email protected]
Impreso en Agencia Periodística CID - Diario del
Viajero - Av. de Mayo 666 - BuenosAires -Argentina
Horario de atención
de la Unión de los Polacos en la Rep. Arg.
Secciones y Organizaciones que funcionan
en la sede
J. L. Borges 2076, Capital Federal.
- Secretaría: lunes a jueves 12:00 a 21:00 hs, viernes
09:00 a 17:00 hs. Tel. 4774-7621.
- Sección Cultural P.M.S.: martes y viernes 17:00 a
20:00. Tel. 4774-7621.
- Sección de Ayuda Social SOS: martes y viernes
16:00 - 20:00. Tel. 4774-7621
- Sección „Nasz Balet”: miércoles 19:00 - 21:00 y
viernes 19:00 - 22:30.
- Biblioteka I. Domeyko: martes y viernes 17:00 20:00. Tel. 4774-2212.
- Club Polaco: martes y viernes 15:00 a 20:00. Tel.
4899-0937, e-mail: [email protected]
- Asociación Cultural Argentino - Polaca ACAP: martes
y viernes 15:00 a 20: 00. Tel. 4795-0918/4899-0937.
- Asociación „Polskie Stowarzyszenie Absolwentów”
PSA: martes y viernes 18:00 a 20:00, e-mail:
[email protected]
Asociación de Ex - Combatientes Polacos en la
República Aegentina
calle J. L. Borges 1818 Cap. Fed.
martes y viernes 16:00 - 21:00 hs
Tel. 4792-6317/4952-7687.
Suscripciones
[email protected]
O
O
I
I
R
C A
A T
I
P
S IC
E L
B
U
P
A TODAS LAS ASOCIACIONES y SECCIONES, A NUESTROS COLABORADORES, AUSPICIANTES y LECTORES
El material a publicarse en nuestro periódico
Głos Polski deberá ser entregado preferentemente por correo electrónico a la siguiente dir.
[email protected] hasta el día 10
para ser incluido en el ejemplar del mes. Los
anuncios de eventos con fecha de ejecución deberán entregarse con 40 días de anticipación a la fecha de realización del mismo,
de lo contrario no podemos garantizar su impresión en forma anticipada.
Muchas gracias, La Redacción.
FRANQUEO PAGADO
CONCESION N0 896
INTERES GENERAL
CONCESION N 1544
GŁOS POLSKI
Materiały nadesłane do publikacji nie zawsze
odpowiadają poglądom Redakcji. Zastrzegamy sobie prawo do skrótów otrzymanych artykułów oraz
wprowadzania poprawek gramatycznych. Redakcja
nie ponosi żadnej odpowiedzialności za podpisane publikacje. Nie zwracamy materiałów nie zamówionych.
Usługi korespondentów oraz pracowników
Głosu Polskiego są nieodpłatne.
Central B
Correo
Argentino

W tym numerze - Unión de los Polacos de la República Argentina

Transkrypt

Podobne dokumenty

W tym numerze - Unión de los Polacos en la República Argentina

W tym numerze - Unión de los Polacos en la República Argentina

W tym numerze - Unión de los Polacos en la República Argentina

W tym numerze - Unión de los Polacos en la República Argentina

hiszpania - Koło Naukowe BLABEL

Gazetka N° 76-77 / abril a julio 2013

¡Ánimo! Klasa 2 - Ewa Katarzyna Wódkowska

EOLO Extra 24 kW HP - 30 kW HP