ARTYKUŁ JEST W WERSJI OSTATECZNEJ PO RECENZJI I

A RTYKUŁ JEST W WERSJI OSTATECZNEJ PO RECENZJI I GOTOWY DO WYSŁANIA ?
OTO LISTA PUNKTÓW DO SPRAWDZENIA X
U WAGI OGÓLNE :
do złożenia artykułu użyto systemu zgodnego z LATEX2ε,
do złożenia artykułu użyto stylu Studia_AI.sty,
artykuł ma parzysta˛ liczb˛e stron,
używana terminologia jest ogólnie przyj˛eta oraz konsekwentnie stosowana w całej pracy,
nie wyst˛epuje żargon techniczny,
w użytej symbolice obowiazuje
˛
konsekwencja i jednoznaczność,
w odniesieniu do jednostek fizycznych jest stosowany układ SI.
S TRONA TYTUŁOWA :
Autorzy sa˛ wymienieni z imienia i nazwiska, a znaki odnośników sa˛ umieszczone mi˛edzy nazwiskiem
a przecinkiem,
poszczególni Autorzy sa˛ oddzieleni przecinkami,
za nazwiskiem ostatniego Autora nie ma przecinka,
treść odnośnika do nazwiska Autora obejmuje w kolejności: nazw˛e Uczelni, Instytutu (Katedry), Zakładu,
adres (ulica, numer, kod, miejscowość) oraz adres e-mail,
w tytule nie wyst˛epuje dzielenie wyrazów.
S TRONA KO ŃCOWA :
ewentualne dodatki sa˛ umieszczone za drugim streszczeniem (jeżeli wyst˛epuje wi˛ecej niż jeden sa˛ nazwane: Dodatek A, Dodatek B etc.) zgodnie ze schematem \section*{Dodatek: nazwa dodatku},
ewentualne podzi˛ekowania sa˛ umieszczone bezpośrednio za drugim streszczeniem, a przed Dodatkami.
T RE Ś Ć ARTYKUŁU :
schemat dzielenia wyrazów kłopotliwych jest zdefiniowany w kolejności alfabetycznej w preambule dokumentu za pomoca˛ polecenia \hyphenation,
przestrzegana jest zasada jednolitego wyróżniania wyrazów, np. a priori,
skróty sa˛ rozwini˛ete według przykładowego schematu: (AWC, ang. anti-windup compensators), z użyciem
nawiasów i małych liter,
na końcach wierszy nie ma pojedynczych liter (a, i, o, w, z),
skróty: tabela, rysunek, linia (kodu) wyst˛epuja˛ w postaci rozwini˛etej w tekście, a w nawiasach w formie
skróconej: tab., rys., l.,
jednostki sa˛ złożone pismem prostym \textrm,
do poszczególnych sekcji artykułu odwołania sa˛ jako do punktu (a w nawiasach odwołania w formie skróconej – p.),
równania, tabele, rysunki etc. sa˛ opatrzone etykietami \label,
odniesienia do równań, tabel, rysunków etc. sa˛ realizowane za pomoca˛ \ref,
podpisy do tabel, rysunków etc. nie maja˛ na końcu kropki,
nazwy punktów, podpunktów etc. nie maja˛ na końcu kropki.
T RYB MATEMATYCZNY:
równania wyeksponowane sa˛ składane za pomoca˛ \equation, \eqnarray lub $$,
indeksy dwu- lub wieloliterowe sa˛ składane pismem prostym (\mathrm), np. toff ,
macierze sa˛ oznaczone symbolami pogrubionymi \boldsymbol, np. \boldsymbol{A} – A,
wektory sa˛ oznaczone podkresleniem \underline, np. \underline{x} – x,
jednostki sa˛ złożone pismem prostym \mathrm,
cyfry dziesi˛etne sa˛ oddzielone od wartości całkowitej przecinkiem,
przy równoczesnym powoływaniu si˛e na kilka równań numer każdego z nich jest podany w osobnych nawiasach, np. (11), (12), (21)–(30),
stosowana jest interpunkcja – wzory sa˛ cz˛eścia˛ zdania.
RYSUNKI , TABELE ETC .:
podpisy \caption sa˛ umieszczone na górze tabel, a w dole rysunków,
rysunki sa˛ czytane ze zbiorów EPS lub wstawianie za pomoca˛ poleceń PostScript (np. pakiet PS-Tricks),
poszczególne elementy rysunków (tabel) sa˛ oznaczane za pomoca˛ a), b) etc.,
odniesienia do elementów rysunków (tabel) maja˛ form˛e (przykładowo): rysunek 6a (rys. 6a),
na rysunkach sa˛ stosowane polskie znaki diakrytyczne,
wszystkie napisy, oznaczenia na rysunkach sa˛ widoczne i odpowiednio duże (ale nie zachodza˛ do siebie).
KODY ŹRÓDŁOWE :
przytaczane kody źródłowe programów sa˛ złożone pismem \texttt lub w środowisku verbatim, lub za
pomoca˛ pakietu Algorithms,
przytaczane kody źródłowe programów sa˛ złożone czcionka˛ o wielkości \footnotesize.
B IBLIOGRAFIA :
do złożenia bibliografii użyto środowiska references,
nie użyto pakietu BiBTEX,
sporzadzono
˛
jeden spis literatury bez podziału na artykuły, monografie i inne,
kolejność pozycji bibliograficznych jest alfabetyczna; pozycje sa˛ uszeregowane według nazwisk autorów,
a prace zbiorowe według ich tytułów,
przy równoczesnym powoływaniu si˛e na kilka pozycji numer każdej z nich jest podany we wspólnych nawiasach, np. [4, s. 11], [7, 3, 11],
do podania numerów stron jest użyty skrót s., np. s. 11–22.
O PIS BIBLIOGRAFICZNY:
ksiażki
˛
jednego lub kilku autorów (nazwiska autorów i inicjały imion, tytuł ksiażki,
˛
kolejność wydania,
numer tomu, miejsce wydania, nazwa instytucji wydawniczej oraz rok wydania)
Kaczorek T., Teoria sterowania i teoria systemów, wyd. 2, Warszawa, Państwowe Wydawnictwa Naukowe 1996.
Mohan N., Underland T., Robbins W., Power Electronics, John Wiley & Sons, Inc., 1995.
prace zbiorowe (tytuł, redaktorzy, kolejność wydania, numer tomu, miejsce wydania, nazwa instytucji
wydawniczej oraz rok wydania)
Poradnik inżyniera. Automatyka, red. W. Findeisen, wyd. 2, Warszawa, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne 1973.
artykuły/rozdziały w pracach zbiorowych (nazwiska autorów i inicjały imion, tytuł, formuła w: tytuł całości
pracy, redaktorzy, kolejność wydania, numer tomu, miejsce wydania, nazwa instytucji wydawniczej, rok
wydania, numery stron)
Crowley J.L., Mathematical Foundations of Navigation and Perception for an Autonomous Mobile Robot, w: Reasoning with Uncertainty in Robotics, ed. L. Dorst, Berlin, Springer-Verlag, 1996, s. 111-113.
artykuły w czasopismach i wydawnictwach ciagłych
˛
(nazwiska autorów i inicjały imion, tytuł artykułu,
nazwa czasopisma, rok wydania, numer rocznika, numer zeszytu, numery stron)
Walgama K.S., Sternby J., Inherent Observer Property in a Class of Anti-Windup Compensators, International Journal of Control, 1990,
Vol. 52(3), s. 705–724.
materiały konferencyjne (nazwiska autorów i inicjały imion, tytuł artykułu, nazwa konferencji, miejsce konferencji, rok wydania, numery stron)
Hanus R., Bogaerts Ph., Vrančić D., „Forward” Conditioning Techniques, Proceedings of the 5th European Control Conference, Karlsruhe 1999, s. 52–66.
Karol Rumatowski (Redaktor), Dariusz Horla (Sekretarz)
17.12.2004r.