Przegląd prasowych informacji podatkowych z okresu 7 marca

Przegląd prasowych informacji podatkowych
z okresu 7 marca – 13 marca 2014r.
PRZEGLĄD PRASY
Fiskus nie mógł wzywać podatnika, żeby dopłacił za wniosek
Rzeczpospolita 2014-03-07
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 marca 2014 r. (sygn. akt II FSK 745/12) orzekł, że wysokość opłaty za
wniosek o interpretację indywidualną jest uzależniona od ilości przedstawionych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych,
a nie od ilości pytań. W omawianej sprawie spółka złożyła wniosek o interpretację prawa podatkowego, w którym zawarła
opis jednego stanu faktycznego oraz jednego zdarzenia przyszłego. W odniesieniu do przedstawionych opisów spółka
zadała organowi dwa pytania odnoszące się do ustawy o VAT i jedno pytanie na gruncie ustawy o PDOP. Następnie
uiściła 80 zł opłaty, po 40 zł za każdy z opisów. Organ podatkowy uznał, że wniesiona opłata jest za niska i zwlekał z
wydaniem interpretacji wzywając spółkę do dokonania dopłaty. Spółka złożyła skargę do WSA w Warszawie, który uznał,
że wezwanie do uiszczenia dodatkowej opłaty jest bezpodstawne, a zwłoka fiskusa doprowadziła do wydania tzw.
milczącej interpretacji, która potwierdza prawidłowość stanowiska wnioskodawcy Przedstawione stanowisko podzielił
NSA stwierdzając, że opłata za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej jest wnoszona od każdego stanu
faktycznego, a nie od każdego pytania.
Izbę trzeba pytać konkretnie
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-07
Katarzyna Jędrzejewska
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2014 (sygn. akt II FSK 201/13) stwierdził, iż podatnik nie może
opisać we wniosku stanu faktycznego w sposób abstrakcyjny i niejednoznaczny. Tym samym NSA wskazał, iż kierując do
organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej należy zadać pytanie w konkretnej sprawie. W stanie faktycznym
będącym przedmiotem orzeczenia podatnik we wniosku o interpretację opisał wielowariantową transakcję wymiany
udziałów połączoną w sposób alternatywny z ich zbyciem lub umorzeniem, a następnie zadał kilka wielowariantowych
pytań. Izba skarbowa odmówiła wydania interpretacji, jednocześnie argumentując, że wniosek jest abstrakcyjny, zbyt
ogólny i nie ma konkretnego charakteru. Nie zgadzając się z wydaną interpretacją podatnik wniósł skargę do
Albania | Austria | Bułgaria | Chorwacja | Czechy | Polska | Rumunia | Serbia | Słowacja | Słowenia | Węgry
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Sąd przychylając się do stanowiska podatnika stwierdził, iż
wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej „może cechować się abstrakcyjnością”. Nie zgadzając się z sentencja
wyroku dyrektor izby skarbowej wniósł skargę kasacyjną. NSA rozpoznając sprawę uznał, iż przedstawienie stanu
faktycznego w sposób warunkowy, wielowariantowy i abstrakcyjny wyklucza możliwość wydania interpretacji podatkowej.
Równocześnie NSA podkreślił, że z opisu stanu faktycznego nie wynika, jakim konkretnym, rzeczywistym podmiotom
odpowiadają użyte pojęcia spółek. Jednocześnie wyraził pogląd, iż wydana interpretacja indywidualna stanowiłaby
jedynie opinię Ministra Finansów pozbawioną funkcji ochronnych.
Kto odzyska nadpłatę
Rzeczpospolita 2014-03-11
Maciej Zborowski
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w precedensowym wyroku z dnia 5 grudnia 2013 r. (sygn. akt VIII SA/Wa
696/13) stwierdził, iż płatnik, podobnie jak podatnik, może wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Dotychczas
organy podatkowe w przeważającej mierze prezentowały stanowisko, zgodnie z którym wyłącznie podatnik jest
uprawniony do występowania z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, ponieważ to jego majątek, a nie płatnika, doznaje
uszczerbku w wyniku nadpłaty. W opinii autora, przedstawiony pogląd nie znajduje odzwierciedlenia w normach
prawnych. Sąd uznał, że kwestia zubożenia podatnika nie ma znaczenia z punktu istnienia prawa do wystąpienia z
wnioskiem o zwrot nadpłaty. Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z 2 października 2012 roku (sygn. akt II FSK
289/11) uznając, że w sytuacji, gdy płatnik odprowadzi niewłaściwie obliczony podatek, z wnioskiem o nadpłatę może
wystąpić zarówno podatnik jak i płatnik. Wówczas rozpatrzenie złożonego wniosku musi odbywać się przy udziale
obydwu podmiotów, a zbadanie, u którego z nich wystąpiła nadpłata należy do zadań właściwych organów podatkowych.
Choć firma zaufała fiskusowi, daninę musi dopłacić
Rzeczpospolita 2014-03-11
Aleksandra Tarka
Podatnik sprzedawał towary stosując obniżoną stawkę VAT. Przed uzyskaniem zwrotu VAT były przeprowadzane
kontrole podatkowe zakończone wydaniem protokołów, w których organ podatkowy nie podważał zasadności stosowania
obniżonej stawki VAT. Problem wystąpił przy kolejnej kontroli, w której fiskus uznał, że podatnik powinien stosować
podstawową stawkę VAT zamiast obniżonej. Podatnik złożył skargę do WSA w Gorzowie powołując się na naruszenie
zasady zaufania do organów podatkowych. WSA, a następnie NSA uznały, iż zobowiązanie podatkowe musi być
określone w prawidłowej wysokości i zgodnie z obowiązującymi przepisami nawet, gdy fiskus wcześniej nie podważał
stosowanej przez podatnika stawki. Tym samym, zastosowanie znajdzie podstawowa stawka VAT. Jednakże, jak
podkreślił NSA, zasada zaufania do organów podatkowych powinna być uwzględniona w omawianej sytuacji, np. poprzez
nieobciążenie podatnika odsetkami od zaległości podatkowych, niestosowanie sankcji z kodeksu karnego skarbowego
czy zastosowanie ulgi w spłacie lub umorzenia podatku.
Cash-pooling może być bez podatku
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-12
Magdalena Mucha-Prymas
W wyroku z dnia 27 lutego 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 2375/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że
jeżeli w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania nie została zawarta klauzula „beneficial owner” (ekonomicznego
właściciela) to organ podatkowy nie może żądać podatku od odsetek wypłacanych za granicę powołując się jedynie na
zapisy Modelowej konwencji OECD. W przedmiotowej sprawie podatnik w związku z przystąpieniem do umowy cashpoolingu globalnego uiszczał odsetki na rzecz pool leadera będącego rezydentem podatkowym Francji. W stanie
faktycznym będącym przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu, podatnik wypłacając odsetki na rzecz pool leadera, zgodnie z
art. 11 polsko-francuskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie dokonywał poboru podatku u źródła. Mając
na uwadze powyższe, zwracając się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik argumentował, że
polsko-francuska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie zawiera klauzuli „beneficial owner” nakazującej
opodatkowanie odsetek w państwie siedziby ich faktycznego właściciela. Powyższy pogląd został zakwestionowany
przez dyrektora izby skarbowej, który powołując się na regulacje zawarte w Modelowej konwencji OECD wskazał, że
tylko właściciel odsetek może skorzystać ze zwolnienia zawartego w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Rozstrzygając spór pomiędzy izbą skarbową a podatnikiem, WSA wskazał, że jeśli w danej umowie o unikaniu
podwójnego opodatkowania nie zawarto klauzuli „beneficial owner”, to organy podatkowe nie mogą powoływać się na nią
na podstawie Modelowej konwencji OECD. W konsekwencji w ocenie Sądu odsetki mogą być opodatkowane jedynie w
państwie, do którego są wypłacane.
Nie każdy może wystąpić o interpretacje przepisów
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-12
Przemysław Molik
W wyroku z dnia 7 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 462/13) NSA orzekł, iż przedsiębiorca nabywający wyrób akcyzowy tj.
ponoszący ekonomiczny ciężar podatku, nie może zwrócić się do izby skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji
indywidualnej w zakresie zasadności opodatkowania. W przedmiotowej sprawie, huta zwróciła się do izby skarbowej z
wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie zwrotu akcyzy od energii elektrycznej wykorzystywanej do
produkcji stali. Zgodnie bowiem z dyrektywą energetyczną (2003/96/WE), energia elektryczna wykorzystywana m.in. do
procesów metalurgicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
uznał, iż hucie nie przysługuje zwrot podatku. Organ podkreślił, iż dyrektywa nie zabrania państwom członkowskim na
wprowadzenie przepisów krajowych, które zezwalają na pobór akcyzy od energii wyłączonej z zakresu działania
dyrektywy. Spółka złożyła skargę do WSA w Gliwicach. Sąd uznał, iż Dyrektor Izby Skarbowej nie powinien był w ogóle
wydać interpretacji indywidualnej z uwagi na fakt, iż huta nie będąc podatnikiem podatku akcyzowego poniosła jedynie
jego ekonomiczny ciężar. W przypadku bowiem podatku akcyzowego od energii elektrycznej podatnikiem jest wytwórca
energii (zakład energetyczny). Powyższy pogląd został potwierdzony wyrokiem NSA.
O działalności gospodarczej decydują kryteria obiektywne, a nie subiektywne odczucia podatnika
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-12
Elżbieta Delert
W wyroku z dnia 7 marca 2014 r. (sygn. akt II FSK 770/12) NSA uznał, iż podział gruntu rolnego na mniejsze działki, a
następnie ich sprzedaż stanowi działalność gospodarczą. W przedmiotowej sprawie podatnik nabył nieruchomość rolną z
przeznaczeniem na prowadzenie gospodarstwa rolnego. Następnie podatnik podzielił grunt na 37 działek, z których 5
sprzedał. W wyniku przeprowadzonej kontroli UKS w Poznaniu uznał opisane czynności za działalność gospodarczą
polegającą na obrocie nieruchomościami. Sprzedawane działki były po znacznie wyższej cenie, niż cena zakupu, dlatego
zdaniem organu podatnik powinien był wykazać przychód do opodatkowania jak również rozpoznać dostawę towarów i
złożyć deklarację VAT-7. Na decyzję dyrektora UKS podatnik wniósł skargę do WSA w Poznaniu. W ocenie podatnika
wykonywana przez niego działalność nie nosi znamion działalności gospodarczej, a sama sprzedaż nieruchomości była
uzasadniona sytuacją życiową. Jednocześnie podatnik tłumaczył, że grunt został podzielony w celu łatwiejszego
znalezienia potencjalnych nabywców. WSA w Poznaniu oddalił skargę podatnika uzasadniając, iż dla uznania
dokonywanych transakcji w zakresie obrotu nieruchomościami za działalność gospodarczą decydują obiektywne kryteria,
m.in. takie jak zarobkowy charakter, a nie osobiste przekonanie podatnika. Zdaniem sądu zachowanie podatnika spełnia
przesłanki działalności gospodarczej. Powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku NSA.
Ograniczenia ustają, gdy zmieni się status wierzyciela
Rzeczpospolita 2014-03-13
Adrian Głowacki
Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 lutego 2014 r., w momencie, gdy
pożyczkodawca spółki będący jednocześnie jej głównym udziałowcem zbędzie posiadane udziały spółki, odsetki od
zaciągniętych pożyczek będą mogły stanowić koszt podatkowy (sygn. akt I SA/Po 710/13). Omawiana sprawa dotyczyła
spółki, która stosowała przepisy o cienkiej kapitalizacji do odsetek z tytułu pożyczek udzielonych jej przez głównego
udziałowca. W opinii spółki, od momentu zbycia jej udziałów w spółce przez pożyczkodawcę, odsetki od pożyczek
udzielonych przez byłego wspólnika będą stanowić koszt podatkowy. Z przedstawionym stanowiskiem nie zgodził się
organ podatkowy, który stwierdził, że stosowanie przepisów o niedostatecznej kapitalizacji jest konieczne nawet w
przypadku zmiany statusu wierzyciela. Sprawa trafiła na wokandę sądu. WSA orzekł, że przepisy o niedostatecznej
kapitalizacji należy interpretować w sposób ścisły. Skoro jednym z warunków koniecznych zastosowania ograniczenia z
artykułu 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o PDOP jest posiadanie przez pożyczkodawcę statusu udziałowca, wówczas wypłata
przez spółkę odsetek byłemu udziałowcowi, nie będzie objęta ww. ograniczeniem.
Przegląd orzecznictwa
Wyrok NSA z 12 lutego 2014 r. (II FSK 610/12) Konsekwencją spóźnionego, bo dokonanego po upływie okresu
przedawnienia, zawiadomienia podatnika o zastosowaniu środka egzekucyjnego, jest brak przerwania biegu
przedawnienia zobowiązania podatkowego na podstawie art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej. Podejmując próby
wyegzekwowania należności podatkowych, na kilka dni przed upływem terminu przedawnienia, organ egzekucyjny musi
mieć świadomość ryzyka utraty podstawy prawnej takich działań, jeżeli przed końcem tego terminu podatnik nie zostanie
zawiadomiony o zastosowaniu środka egzekucyjnego.
Wyrok NSA z 30 stycznia 2014 r. (II FSK 865/12) W związku z tym należy przyjąć, że w sytuacji, gdy przed wydaniem
wyroku inny skład sądu administracyjnego w prawomocnym wyroku dokonał oceny prawnej stanu faktycznego,
zbieżnego ze stanem faktycznym przyjętym w rozpoznawanej sprawie to zgodnie z art. 1, art. 141 § 4 i art. 170 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny obowiązany jest odnieść się do tej oceny, gdyż wynika to z obowiązku przedstawienia
przez niego w uzasadnieniu stanu faktycznego spawy i jego oceny prawnej.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: [email protected]
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych
publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.
NASI EKSPERCI
Krzysztof Kaczmarek
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Małgorzata Dankowska
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
[email protected]
Damian Kubiś
Partner
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Tomasz Ożdziński
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 668 233 868
[email protected]
TPA Horwath
Członek Crowe Horwath International
[email protected]
www.tpa-horwath.pl
ul. Murawa 12-18
61-655 Poznań
Tel.: +48 61 63 00 500
Fax: +48 61 63 00 532
ul. Przyokopowa 33
01-208 Warszawa
Tel.: +48 22 64 79 700
Fax: +48 22 64 79 701
al. Korfantego 141 B
40-154 Katowice
Tel: +48 32 73 20 000
Fax: +48 32 73 20 002