20 marca 2014

Przegląd prasowych informacji podatkowych
z okresu 14 marca – 20 marca 2014r.
PRZEGLĄD PRASY
Budowa i eksploatacja trasy to różne rzeczy
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-17
Elżbieta Delert
W wyroku z dnia 13 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 614/13) NSA uznał, iż wykonanie i użytkowanie drogi publicznej
stanowią dwie odrębne usługi pomimo, iż świadczone są na podstawie jednej umowy. W przedmiotowej sprawie podatnik
zawarł z gminą umowę o partnerstwie-publicznoprawnym, zgodnie z którą zobowiązał się do wykonania drogi publicznej
oraz do jej utrzymania. Podatnik twierdził, iż świadczy jedną kompleksową usługę. W konsekwencji zdaniem podatnika
obowiązek podatkowy powstawał zgodnie z ówcześnie obowiązującym przepisem (art. 19 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy VAT) tj.
z chwilą wystawienia faktury lecz nie później niż w ciągu 7 dni od daty wykonania usługi. Tymczasem, organy podatkowe
stały na stanowisku, że mamy do czynienia z dwiema niezależnymi usługami tj. usługą wykonania drogi i jej eksploatacji.
W takim przypadku obowiązek podatkowy powstawał dla usługi wykonania drogi w momencie otrzymania całości lub
części zapłaty, jednakże nie później niż 30 dni licząc od wykonania usługi. Natomiast w zakresie usługi eksploatacji drogi
obowiązek podatkowy powstawał tak jak twierdziła spółka tj. w momencie wystawienia faktury nie później niż w ciągu 7
dni od wykonania usługi. Sąd zarówno pierwszej jak i drugiej instancji potwierdził prawidłowość stanowiska organu
podatkowego albowiem w niniejszej sprawie mamy do czynienia z dwiema usługami, które mają charakter samoistny i są
od siebie niezależne. Obecnie obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlanomontażowych powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy VAT tj. w momencie wystawienia faktury.
Podatnik uiszcza daninę raz
Rzeczpospolita 2014-03-17
Aleksandra Tarka
Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 marca 2014 r. (sygn. akt II FSK 683/12) orzekł, iż ustanowienie
hipoteki łącznej, niezależnie od liczby objętych nią nieruchomości, wiąże się z powstaniem jednego obowiązku
podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC). W przedmiotowej sprawie spółka zaciągnęła
kredyt inwestycyjny na rozbudowę działalności w wysokości 12 mln zł i zabezpieczyła go hipoteką łączną na siedmiu
Albania | Austria | Bułgaria | Chorwacja | Czechy | Polska | Rumunia | Serbia | Słowacja | Słowenia | Węgry
działkach. Od ustanowionej hipoteki spółka zapłaciła PCC, którego podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt
10 ustawy o PCC, była kwota zabezpieczonej wierzytelności. Organy podatkowe uznały, że uiszczona opłata jest zbyt
niska, ponieważ ustanowionych zostało siedem hipotek na każdej z działek, a nie jedna hipoteka łączna na siedmiu
działkach. W konsekwencji wysokość podatku powinna zostać obliczona osobno dla każdej z hipotek od pełnej kwoty
wierzytelności. Podatnik złożył skargę do WSA w Opolu, który podzielił stanowisko organów podatkowych i oddalił
skargę. Sprawa trafiła ostatecznie na wokandę NSA, który uwzględnił skargę spółki. Sąd orzekł, że hipoteka łączna wiąże
się z podpisaniem jednej umowy, pobraniem jednego wpisu sądowego i jednej opłaty sądowej oraz stanowi jedno prawo
rzeczowe. Tym samym, podatnik prawidłowo uiścił podatnik z tytułu jednego zdarzenia objętego opodatkowaniu PCC.
Zaliczka przepadła, podatek należy oddać
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-17
Katarzyna Jędrzejewska
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 13 marca 2014 (sygn. C 107/13) rozstrzygał sprawę
podatnika będącego bułgarską spółką, która wykazała podatek naliczony w związku z zapłaconą zaliczką na poczet
dostawy pszenicy, która w rzeczywistości nie nastąpiła. Okazało się, że jej kontrahent (spółka należąca do
mniejszościowego udziałowca nabywcy) nie ma pozwolenia na obrót tym towarem i dostawa nie dojdzie do skutku.
Bułgarskie organy podatkowe przeprowadziły kontrolę, w wyniku której wskazały że zaliczka została spółce zwrócona. Z
takimi ustaleniami nie zgodził się podatnik twierdząc, że zwrócone środki zostały przekazane w związku z rozliczeniem
pożyczki udzielonej udziałowcowi (większościowemu) kontrahenta oraz aportu. Sprawa trafiła ostatecznie do Trybunału
Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wskazał że organy podatkowe i sądy krajowe nie powinny uznawać prawa
nabywcy do odliczenia podatku naliczonego jeżeli w postępowaniu udowodniono, że działanie podatnika wiąże się z
przestępstwem lub oszustwem. Ponadto, trybunał wskazał, że jeżeli nabywca nie wiedział o popełnionym przestępstwie
lub oszustwie, nie można odmówić mu prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast, w przypadku gdy ze stanu
faktycznego wynika, że podatnik mógł wiedzieć o oszustwie to organy podatkowe mają prawo żądać od podatnika
dokonania korekty podatku naliczonego.
Certyfikat rezydencji może być ważny nawet przez lata
Rzeczpospolita 2014-03-17
Artur Niesłuchowski
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 lutego 2014 r. (II FSK 204/12) zaświadczenie o rezydencji
kontrahenta z zagranicy zachowuje swoją ważność do czasu zmiany jego statusu podatkowego. W komentowanej
sprawie spółka nabywała usługi od kontrahentów zagranicznych, którzy nie posiadają rezydencji podatkowej w Polsce. W
celu uniknięcia obowiązku poboru podatku u źródła z tytułu należności wypłacanych podmiotom zagranicznym, spółka
powinna posiadać aktualne certyfikaty rezydencji kontrahentów. W ocenie spółki wspomniane certyfikaty wydane przez
właściwe organy administracji podatkowej, w przypadku gdy nie zawierają informacji odnośnie okresu, którego dotyczą,
są aktualne do czasu zmiany statusu podatkowego dostawcy usługi. Fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem spółki. Jego
zdaniem certyfikat rezydencji powinien być wydany w okresie, w którym wypłacona została należność. Certyfikat nie
może potwierdzać rezydencji podatkowej za okres po jego wydaniu. Sprawa trafiła na wokandę WSA w Warszawie, który
podzielił zdanie spółki. W swym orzeczeniu sąd stwierdził, że z przepisów ustawy o PDOP nie wynika przez jaki okres
certyfikaty rezydencji zachowują swoją ważność. Ze stanowiskiem WSA zgodził się NSA, który dodał, że certyfikat
rezydencji będzie aktualny, do czasu zmiany miejsca rezydencji podatkowej wskazanego w nim podmiotu.
Poprawki zeznań z limitem czasowym
Rzeczpospolita 2014-03-18
Aleksandra Tarka
Spółka dokonała korekty deklaracji CIT-8 za 2004 r., który na moment złożenia korekty nie uległ przedawnieniu. W
korekcie wykazała koszt pośredni, który pierwotnie został nieprawidłowo rozliczony w deklaracji za 2003 r. Spółka
wykazała zwiększenie zobowiązania podatkowego w korekcie za 2003 r., jednakże z uwagi na fakt, iż zobowiązanie
podatkowe za wskazany rok uległo już przedawnieniu, nie uiściła zaległego podatku. Zdaniem spółki, przepisy nie
zakazują dokonywania korekty rozliczeń podatku w sytuacji, gdy korygowana pozycja została już rozliczona w roku, za
który zobowiązanie podatkowe uległo przedawnieniu. Fiskus odmówił spółce prawa do korekty deklaracji za 2003 i 2004
r. uznając, iż spółka nie ma prawa korygować pozycji rozliczonej w roku, za który zobowiązanie podatkowe się
przedawniło. Podatnik złożył skargę do WSA w Warszawie, który podzielił stanowisko organu podatkowego. W swym
orzeczeniu sąd stwierdził, że działanie spółki doprowadziłoby do podwójnego rozliczenia jako koszt podatkowy tego
samego wydatku. Z przedstawionym stanowiskiem zgodził się NSA, który w wyroku z dnia 14 marca 2014 r. podkreślił, że
skoro organy podatkowe nie posiadają prawa do korygowania przedawnionych zobowiązań, to tym samym nie
przysługuje ono podatnikowi (sygn. akt II FSK 790/12).
Wiceprezes musi znać kondycję firmy
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-18
Elżbieta Delert
W wyroku z dnia 14 marca 2014 r. (sygn. akt I FSK 542/13) NSA orzekł w sprawie odpowiedzialności członka zarządu za
zaległości podatkowe spółki. W niniejszej sprawie w okresie, gdy skarżąca pełniła funkcje członka zarządu powstała
zaległość podatkowa spółki z tytułu podatku VAT. Egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Zdaniem
organów podatkowych członek zarządu nie udowodnił, że we właściwym czasie został wniesiony wniosek o ogłoszeniu
upadłości lub wszczęcie postępowania układowego. Sama skarżąca broniła się wskazując, że faktycznie nie wykonywała
swojej funkcji tj. nie miała dostępu do dokumentów jak również nie miała kontaktu z prezesem. W ocenie sądu, skarżąca
nie udowodniła braku swojej winy. Sąd natomiast potwierdził prawidłowość ustalenia organów podatkowych, a dodatkowo
wskazał, że zgodnie z art. 201 § Kodeksu spółek handlowych to zarząd prowadzi sprawy spółki w związku z czym każdy
członek zarządu powinien posiadać wystarczającą wiedzę o sytuacji spółki.
Nie każdy wydatek można zaliczyć do kosztów zaniechanych inwestycji
Dziennik Gazeta Prawna 2014-03-19
Dominika Żurawska
W wyroku z dnia 28 lutego 2014 r. (sygn. akt I SA/Kr 2080/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie rozstrzygał w
sprawie zaliczenia do kosztów zaniechanych inwestycji wydatków związanych z wyborem i pozyskaniem gruntu na
otwarcie sklepu oraz zbadaniem rynku potencjalnych klientów. W niniejszej sprawie spółka planuje otwarcie nowych
sklepów w różnych częściach kraju. W tym celu ponosi wydatki związane ze sprawdzeniem opłacalności danej lokalizacji
takimi jak: wynagrodzenie rzeczoznawców i ankieterów oraz koszty obsługi prawnej. Część zbadanych propozycji
lokalizacji podlega odrzuceniu. Spółka twierdzi, że poniesione wydatki na rzecz odrzuconych lokalizacji stanowią koszty
zaniechanych inwestycji, które na podstawie art. 15 ust. 4f UPDOP są potrącalne w dacie zbycia lub likwidacji inwestycji.
Przeciwnego zdania były organy podatkowe, które wskazały, iż przedmiotowe koszty nie mieszczą się w pojęciu
inwestycji zawartej w UPDOP. Przepisy UPDOP stanowią, że inwestycją są środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy
o rachunkowości. W konsekwencji organy podatkowe uznały, że wskazane wydatki powinny być zaliczone do kosztów
podatkowych na zasadach ogólnych. Sąd potwierdził stanowisko organów podatkowych podkreślając dodatkowo, że
przedmiotowe wydatki nie mają bezpośredniego związku z wytworzeniem środka trwałego.
Gdy akcjonariusz przejmuje spółkę komandytowo-akcyjną
Rzeczpospolita 2014-03-20
Konrad Ochocki
Spółka planowała połączyć się poprzez przejęcie ze spółką komandytowo-akcyjnej (SKA), w której posiadała akcje. W
ocenie spółki przepisy ustawy o PDOP nie regulują kwestii przejęcia spółki osobowej przez spółkę kapitałową, w związku
z czym transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu PDOP. Fiskus nie zgodził się z przedstawionym stanowiskiem
uznając, iż przejęcie będzie podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W konsekwencji, w spółce przejmującej
powstanie przychód odpowiadający wartości przejętego majątku. Sprawa trafiła na wokandę WSA we Wrocławiu. Sąd w
wyroku z dnia 12 lutego 2014 r. orzekł, że nie można implementować przepisów o przekształceniu spółek kapitałowych
do sytuacji, gdy przejęcie dotyczy spółki kapitałowej i osobowej. Tym samym, zastosowanie znajdą zasady ogólne
opodatkowania. Niemniej, skoro spółka przejmująca jako wspólnik przejmowanej spółki w wyniku połączenia otrzymuje
część środków, do których przysługuje jej prawo, tym samym, przychód nie powstanie (sygn. akt I SA/Wr 2032/13).
Przegląd orzecznictwa
Wyrok NSA z 21 lutego 2014 r. (II FSK 648/12) W świetle art. 19 ust. 1 i 4 u.p.d.o.f. przyczyny uzasadniające podanie w
umowie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej muszą być przez organ podatkowy ustalone przez wezwanie
stron umowy do ich wskazania, a w razie ich wskazania - ocenione wraz z określeniem wartości rynkowej nieruchomości
lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych.
Wyrok NSA z 5 lutego 2014 r. (I FSK 197/13) Fakt wydania ostatecznych decyzji wobec odbiorcy faktur fikcyjnych nie
stanowi jeszcze o wyeliminowaniu ryzyka uszczuplenia dochodów podatkowych. Podatnik musi udowodnić, że odliczony
przez jego kontrahenta VAT został zwrócony do budżetu państwa w postaci zapłaty podatku określonego w decyzji.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: [email protected]
Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych
publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.
NASI EKSPERCI
Krzysztof Kaczmarek
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Małgorzata Dankowska
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
[email protected]
Damian Kubiś
Partner
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Tomasz Ożdziński
Partner
tel.: +48 22 64 79 700
tel.: +48 668 233 868
[email protected]
TPA Horwath
Członek Crowe Horwath International
[email protected]
www.tpa-horwath.pl
ul. Murawa 12-18
61-655 Poznań
Tel.: +48 61 63 00 500
Fax: +48 61 63 00 532
ul. Przyokopowa 33
01-208 Warszawa
Tel.: +48 22 64 79 700
Fax: +48 22 64 79 701
al. Korfantego 141 B
40-154 Katowice
Tel: +48 32 73 20 000
Fax: +48 32 73 20 002