V. WNIOSKI I ZALECENIA 81. Zgodnie z prawem międzynarodowym

V. WNIOSKI I ZALECENIA
81. Zgodnie z prawem międzynarodowym, regionalnym i krajowym, Polska jest zobowiązana
do przestrzegania prawa do zdrowia. Uwaga ogólna nr 14 Komitetu Praw Gospodarczych,
Społecznych i Kulturalnych stanowi, że rządy powinny udostępniać placówki opieki
medycznej, produkty i usługi zdrowotne na podstawie zasady niedyskryminacji i równości.
Poza tym wymaga ona świadczenia zadowalających usług zdrowotnych wysokiej jakości. W
tej kwestii Polska przyjęła na siebie znaczne zobowiązania udostępnienia każdemu usług i
lekarstw w oparciu o kwestie niedyskryminowania i równości, a wraz z rozwojem
Narodowego Funduszu Zdrowia, usługi medyczne dostępne obywatelom polskim są
powszechnie finansowane.
82. Korzystanie z prawa do zdrowia wymaga jednak pełnego udziału wszystkich grup w
kształtowaniu programów i polityki na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym. Ponadto
Państwa powinny umożliwić dostarczenie informacji zdrowotnych, zapewnić edukację w tej
dziedzinie oraz włączyć środki redukcji szkód do polityki krajowej i krajowego
ustawodawstwa. Pomimo osiągnięć Polski w kwestii udostępniania informacji edukacyjnych
związanych ze zdrowiem oraz postępu w dziedzinie polityki redukcji szkód, sprawy
dotyczące praw seksualnych i reprodukcyjnych, a w szczególności kwestie związane z
poszanowaniem dostępu do legalnych aborcji oraz przeciwdziałaniem zakażeniom HIV i
redukcją szkód, nadal budzą niepokój.
83. Specjalny sprawozdawca ONZ zauważa z niepokojem, że ustawa z 1993 r. o planowaniu
rodziny zniosła możliwość przerwania ciąży z powodów ekonomicznych lub społecznych,
zwiększając liczbę niebezpiecznych, tajnych aborcji. Ponadto lekarze powołując się, zarówno
formalnie jak i nieformalnie, na klauzulę sumienia, odmawiają przeprowadzenia aborcji, a
procedury prawne i apelacyjne dla kobiet pragnących skorzystać z aborcji pozostają
skomplikowane i trudne do zdefiniowania. W szkolnej edukacji dotyczącej zdrowia
seksualnego i reprodukcyjnego często zaniedbuje się wagę bezpiecznego seksu i korzystania z
środków antykoncepcyjnych. Dlatego też powinna ona zostać ponownie przeanalizowana.
84. W kontekście polityki redukcji szkód specjalny sprawozdawca ONZ zauważył z
niepokojem, że ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii uznaje posiadanie nawet niewielkiej
ilości narkotyków za karalne, utrudniając konieczne leczenie substytucyjne.
86. Specjalny sprawozdawca ONZ zaleca, aby Polska rozważyła następujące punkty
dotyczące polityki redukcji szkód i działalności z nią związanej:
a) zapewnienie szerokiej dostępności w kraju programów wymiany igieł i strzykawek, terapii
substytucyjnej leczenia uzależnienia od opioidów oraz innych strategii redukcji szkód.
b) rozpoczęcie w Trójmieście bez dalszych opóźnień programu substytucyjnego leczenia
uzależnienia od opioidów.
c) wniesienie poprawek do krajowej ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, aby znieść
karanie za posiadanie niewielkich ilości narkotyków i ułatwić osobom używającym narkotyki
dostęp do terapii substytucyjnych.
d) zapewnienie świadomego i aktywnego udziału osób używających narkotyki i innych
marginalizowanych grup w kształtowaniu programów i polityki na szczeblu krajowym,
regionalnym i lokalnym.
e) zapewnienie udziału osób żyjących z HIV i grup ryzyka zakażenia HIV w projektach i
kampaniach dot. HIV/AIDS.
f) zapewnienie wprowadzenia w życie szeroko zakrojonego prawa anty-dyskryminacyjnego i
prawa równości, które pozwoli na pełne korzystanie z prawa do zdrowia, oparte na zasadach
równości i niedyskryminacji w Państwie.