drętwienie rąk

Sygn. akt I C 440/12
UZASADNIENIE
Powód D. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedziba w Ł. kwoty 3.000 zł., tytułem zadośćuczynienia za
doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami od dnia 30.12.2011r., oraz kwotę 640 zł., tytułem zwrotu kosztów leczenia
z ustawowymi odsetkami od dnia 23.03.2012r.
W uzasadnieniu powództwa powód podniósł, że w dniu 15.10.2011r., w miejscowości W. miał miejsce wypadek
komunikacyjny , w którym powód został poszkodowany. Sprawca wypadku był kierujący pojazdem marki V. (...) o nr
rejestracyjnym (...), który był w chwili wypadku ubezpieczony u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej.
Sprawca zdarzenia nie dostosował prędkości do warunków ruchu drogowego i wjechał z dużą prędkością w tył
samochodu A. (...) nr rej (...) , którym poruszał się powód.
W wyniku zdarzenia powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego, naderwania kręgosłupa szyjnego, ogólnego
potłuczenia ciała. Wypadek wywołał też negatywne skutki w sferze zawodowej powoda. Na skutek wypadku powód
przebywał miesiąc na zwolnieniu lekarskim, przez ten czas otrzymywał 80% wynagrodzenia.
Powód nadal odczuwa bóle kręgosłupa szyjnego i piersiowego, ze względu na siedzący charakter pracy odczuwa też
dyskomfort w związku z tymi dolegliwościami.
Strona pozwana (...) S.A. z siedziba w Ł. wniosła o oddalenie powództwa.
W odpowiedzi na pozew strona pozwana podniosła, że po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym wypłaciła
powodowi kwotę 3.000 zł. tytułem zadośćuczynienia, mając na względzie charakter i rodzaj doznanych przez powoda
obrażeń. Strona pozwana podniosła, że powód nie wykazał poniesienia kosztów w wysokości 640 zł.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 15.10,.2011r., powód D. P. jechał z W. w kierunku H.; zatrzymał się aby zabrać pasażera. W tył jego samochodu
uderzył samochód marki V. (...) numer rejestracyjny (...) kierowany przez A. P. (1).
( dowód: - akta szkody).
W chwili zdarzenia sprawca wypadku posiadał ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.
( dowód: - bezsporne).
W nocy powód D. P. zaczął odczuwać bóle i zawroty głowy.
( dowód: - zeznania świadka A. P. (2) k. 91;
- zeznania świadka J. G. k. 91-92).
W dniu 16.10.2011r., powód D. P. zgłosił się do Szpitala (...). A. w Z. Śl. zgłaszając dolegliwości bólowe kręgosłupa
szyjnego. Stwierdzono skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Zalecono powodowi konsultację
ortopedyczną i unieruchomienie odcinka szyjnego.
( dowód: - karta konsultacji z dnia 16.10.2011r., k. 15;.
- zeznania świadka A. P. (2) k. 91;
- zeznania świadka J. G. k. 91-92;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
W dniu 17.10.2011r., powód D. P. zgłosił się do lekarza rodzinnego w H.. Stwierdzono wówczas ograniczenie
ruchomości i tkliwość przy palpacji kręgosłupa szyjnego, bez zaburzeń czucia
Zalecono wówczas powodowi dalsze noszenie kołnierza ortopedycznego i konsultację ortopedyczną.
( dowód: - dokumentacja medyczna k. 16;
- zeznania świadka A. P. (2) k. 91;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
W dniu 22.10.2011r. powód D. P. zgłosił się na prywatna wizytę do lekarza ortopedy. Lekarz ortopeda zalecił noszenie
kołnierza ortopedycznego przez okres 3 tygodni a następnie wykonanie zdjęcia rtg kręgosłupa szyjnego. Zalecił też
stosowanie R. i S..
( dowód: - zaświadczenie lekarskie k. 17;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
W dniu 4.11.2014r., powód D. P. zgłosił się do innego ortopedy; stwierdził on parestezję kończyny górnej lewej i zalecił
konsultację neurologiczną.
( dowód:- zaświadczenie lekarskie k. 18;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
W dniu 12.11.2011r., powód D. P. zgłosił się do lekarza neurologa; zgłaszał bóle i zawroty głowy oraz drętwienie rąk.
Neurolog zalecił dalsze leczenie farmakologiczne.
( dowód: - zaświadczenie lekarskie k. 19-20;.
- zeznania powoda D. P. k. 92).
Powód D. P. uczęszczał na zabiegi rehabilitacyjne w okresie od 5.01.2012r., do 19.01.2012r. .
( dowód: - zaświadczenie z dnia 19.01.2012r., k,. 22;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
Powód przez okres 3 tygodni nosił kołnierz ortopedyczny, brał też leki przeciwbólowe.
( dowód: - zaświadczenie lekarskie k. 23;
- zeznania powoda D. P. k. 92).
Strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 4.000 zł., tytułem odszkodowania i 347,60 zł., tytułem odszkodowania.
( dowód: - decyzja strony pozwanej z dnia 9.12.2011r., k. 27).
W wyniku wypadku w dniu 15.10.2011r., u powoda D. P. nastąpiło skręcenie kręgosłupa szyjnego. Spowodowało to
długotrwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3%.
Stan powoda po wypadku poprawił się, pozostały nieznaczne ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa
szyjnego . Powód nie wymaga dalszej opieki lekarskiej , leczenia ani rehabilitacji.
( dowód: - opinia biegłego S. L. z dnia 4.06.2013r., k. 108- 111).
U powoda D. P. w zakresie neurologicznym nie stwierdzono odchyleń od stanu prawidłowego , objawy korzeniowe
są ujemne , nieruchomość w kończynach górnych i dolnych zachowana jest w pełnym zakresie, odruchy głębokie są
symetryczne, chód wydolny. Z przyczyn neurologicznych u powoda nie stwierdzono istnienia uszczerbku na zdrowiu
związanego z wypadkiem.
( dowód: - opinia biegłego H. M. z dnia 30.09.2013r., k. 125- 126).
Powód D. P. przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie:
- od 17.10.2011r do 26.10. (...).
- od 27.10.2011 do 5.11.2011r. ;
- od 6.11.2011r. do 18.11.2011r;
( dowód: - zwolnienia lekarskie k. 77- 78).
Powód D. P. poniósł koszty leczenia związane z wykonaniem zdjęć rtg kręgosłupa, leków, wizyt lekarskich i
rehabilitacji.
( dowód: - faktura VAT nr (...) k. 78;
- faktura VAT nr(...) k. 79;
- faktura VAT nr (...)/2011k. 80;
- rachunek numer (...) k. 80;
- rachunek numer (...) k. 80;
- rachunek numer (...) k. 64;
- rachunek numer (...) k. 64).
Strona pozwana po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego wypłaciła powodowi kwotę 4.000 zł., tytułem
zadośćuczynienia i kwotę 347,60 zł., tytułem odszkodowania.
( dowód: - decyzja z dnia 9.12.2011r., k. 65).
Sąd zważył:
Powód D. P. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedziba w Ł. kwoty 3.000 zł., tytułem zadośćuczynienia za
doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami od dnia 30.12.2011r., oraz kwotę 640 zł., tytułem zwrotu kosztów leczenia
z ustawowymi odsetkami od dnia 23.03.2012r.
Swoje roszczenie powód wywodził ze zdarzenia jakie miało miejsce w dniu 15.10.2011r.
W sprawie bezspornym było, że w dniu 15.10.2011r., doszło do wypadku drogowego, w którym poszkodowany został
powód D. P..
W tył jego samochodu uderzył samochód marki V. (...) numer rejestracyjny (...) kierowany przez A. P. (1).
Bezspornym też było, że chwili zdarzenia sprawca objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności
cywilnej u strony pozwanej.
Zgodnie z art. 822 §1 k.c. przez umowę odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia
określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim względem których odpowiedzialność
za szkody ponosi ubezpieczający albo osoba , na rzecz której zawarta została umowa ubezpieczenia.
Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ma charakter akcesoryjny gdyż jej powstanie i rozmiar zależą od okoliczności
uzasadniających odpowiedzialność ubezpieczonego sprawcy szkody oraz rozmiaru tej odpowiedzialności.
Zasady odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń określa art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r., ubezpieczenia
obowiązkowe , Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny i Polskie Biuro ubezpieczycieli Komunikacyjnych ( Dz. U.
2003.124.1152), stanowiąc, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie,
jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym obowiązani są do odszkodowania za wyrządzoną w
związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć , uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia,
bądź też utrata , zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Regułę tę uzupełnia art. 35 powoływanej wyżej ustawy, ,
stanowiąc, że ubezpieczenia obowiązkowe , Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny i Polskie Biuro ubezpieczycieli
Komunikacyjnych ( Dz. U. 2003.124.1152), ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta
odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności
ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.
Z powyższych unormowań wynika zatem podstawowy wniosek co do zasady odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.
Odpowiedzialność ta jest pochodna odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.
W niniejszej sprawie strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności wobec powoda za zdarzenie z dnia
15.10.2011r.
Sporna pozostawała tylko kwestia wysokości zadośćuczynienia i odszkodowania należnego powodowi.
Do odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego ( a zatem i zakładu ubezpieczeń społecznych za
szkody na osobie stosuje ogólne zasady przyjęte w kodeksie cywilnym.
Poszkodowanemu który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia przysługuje na podstawie art. 445 §1 k.c.
zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, obejmujące rekompensatę za cierpienia fizyczne i psychiczne.
Uszkodzeniem ciała w rozumieniu art. 444§1 k.c. i art. 445 §1 k.c. jest takie oddziaływanie na ciało ludzkie ,
które zostawia na nim wyraźny ślad będący wynikiem naruszenia tkanek organizmu , bez względu na to czy
chodzi o uszkodzenie jedynie powierzchowne czy też uszkodzenia poważne np., powiązane ze złamaniem kości czy
uszkodzeniem mięśni. Rozstrojem zdrowia natomiast w rozumieniu tych przepisów jest takie oddziałanie na organizm
ludzki , które pociąga za sobą zakłócenie jego funkcji , przy czym czas trwania skutków nie ma znaczenia ( orzeczenie
Sadu Najwyższego z dnia 12.03.1975 II CR 18/1975).
Z okoliczności niniejszej sprawy w szczególności z opinii biegłego z zakresu chirurgii i ortopedii S. L. wynika, że powód
D. P. w wyniku wypadku doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego.
Powyższy uraz spowodował u powoda powstanie długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 3 %.
Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że po wypadku powód pojechał do domu.
W nocy powód D. P. zaczął odczuwać bóle i zawroty głowy.
Następnego dnia powód zgłosił się do Szpitala (...). A. w Z. Śl. zgłaszając dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego.
Stwierdzono skręcenie i naderwanie odcinka szyjnego kręgosłupa. Zalecono powodowi konsultację ortopedyczną i
unieruchomienie odcinka szyjnego. Z zeznań powoda wynika, że po wypadku powód około 3 tygodni nosił kołnierz
ortopedyczny.
Powód przyjmował też leki przeciwbólowe. Powód miał bóle i zawroty głowy, drętwiały mu ręce. Potwierdzili to
świadkowi A. P. (2) i J. G..
Powód p A. P. (2) zeznał, ze mąż zażywał leki przeciwbólowe bo bolała go głowa. Kupował też maści bo w nocy drętwiały
mu ręce. Świadek J. G. potwierdziła, że powód skarżył się po wypadku na bóle i zawroty głowy, bole pleców.
Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od 17.10.2011r., do 18.11.2011r.
Po zwolnieniu powód wrócił na to samo stanowisko pracy. Obecnie nie pracuje - bo jak zeznał – praca się skończyła
wraz z zakończeniem Euro.
Z zeznań powoda oraz świadków J. G. i A. P. (2) wynika, że powód nadal odczuwa bóle głowy i drętwienie rąk.
Żona powoda A. P. (2) zeznał, ze mąż nadal stosuje maści.
Z opinii biegłego z zakresu chirurgii i ortopedii wynika, że u powoda nie stwierdzono znacznych odchyleń od stanu
prawidłowego.
Biegły stwierdził, że stan powoda poprawił się , pozostały nieznaczne ograniczenia w zakresie ruchomości kręgosłupa
szyjnego.
Z opinii biegłego wynika, ze dla osoby w wieku powoda średni zakres czynnego ruchu w odcinku szyjnym kręgosłupa
wynosi: zgięcie 42-68, wyprost- 60-108, zgięcie boczne w lewo 30-58, zgięcie boczne w prawo- 30-58, rotacja w lewo
52-83, rotacja w prawo59-80.
U powoda stwierdzono zaś: zgięcie – 60 stopni wyprost -50 stopni, zgięcie boczne w lewo – 45 stopni, zgięcie boczne
w prawo 45 stopni, rotacja w lewo 45 stopni, rotacja w prawo 45 stopni.
W pozostałych odcinkach kręgosłupa fizjologiczne krzywizny spłycone, napięcie mięśni przykręgosłupowych
prawidłowe symetryczne; ruchomość kręgosłupa lędźwiowego też jest prawidłowa.
Objawy korzeniowe obustronne ujemne. Objaw szczytowy ujemny.
Biegły stwierdził, że powód nie wymaga dalszej opieki lekarskiej , leczenia ani rehabilitacji .
Również opinii neurologa wynika , że u powoda nie występują żadne zmiany neurologiczne mające związek z
wypadkiem.
Biegły z zakresu neurologii w swojej opinii stwierdził, że w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 15.10.2011r.,
powód nie doznał żadnego uszczerbku na zdrowiu z punktu widzenia neurologicznego.
W ocenie układu nerwowego powoda nie stwierdza się ograniczeń sprawności ani nie należy się w przyszłości
spodziewać niekorzystnych skutków urazu.
Powód- w ocenie biegłego z zakresu neurologii- nie wymaga też dalszego leczenia ani zabiegów rehabilitacyjnych.
Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania powyższych opinii.
Opinie biegłych są pełne , jasne i nie budzą wątpliwości co do rzetelności ich sporządzenia. Zastrzeżeń do opinii nie
wniosły również strony.
W niniejszej sprawie Sąd uznał, że zadośćuczynienie w wysokości 6.000 zł. będzie adekwatne do cierpień powoda
doznanych w związku z powyższym wypadkiem.
Ponieważ strona pozwana przyznała powodowi kwotę 4.000 zł., Sąd zasądził kwotę 2.000 zł.
Niewątpliwie powód w wyniku wypadku doznał cierpień psychicznych związanych z zaistniałym wypadkiem , jednakże
w ocenie sądu kwota zadośćuczynienia w łącznej kwocie 6.000 zł. jest adekwatna do krzywdy poniesionej przez
powoda.
Zaznaczyć bowiem należy, że krzywda wynagradzana zadośćuczynieniem jest szkodą niemajątkową, nie ma więc ona
charakteru ekwiwalentności jaką cechuje wynagrodzenie szkody majątkowej.
Pojęcie sumy odpowiedniej użyte w art., 445 §1 k.c. ma w istocie charakter niedookreślony , niemniej jednak
w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia.
Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może
stanowić zapłaty symbolicznej lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie
wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy ale musi być odpowiednia w tym znaczeniu, że
powinna być – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających
aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.
Odpowiedniość kwoty zadośćuczynienia ma służyć bowiem złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być
źródłem wzbogacenia.
Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy , a więc cierpień
fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter i długotrwałość cierpień fizycznych
i psychicznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia, długotrwałość
choroby następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym ( orzeczenie
Sądu Najwyższego dnia 18.12.1975r., ICR 862/1975, orzeczenie Sądu Najwyższego dnia 10.06.1999r., IIUKN
689/1988. orzeczenie Sądu Najwyższego dnia 28.09.2001r., III CKN 427/2000, orzeczenie nie Sądu Najwyższego
dnia 28.09.2001r., III CKN 427/2000).
W niniejszej sprawie, o czym była już mowa wyżej, powód wrócił do pracy po miesiącu od wypadku, na to samo
stanowisko pracy. Dolegliwości już wtedy musiały ustąpić. Gdyby powód nie mógł normalnie funkcjonować nie
zostałby dopuszczony do pracy.
Sąd wziął też pod uwagę, ze jak wynika z opinii obu biegłych u powoda stwierdzono nieznaczne ubytki w zakresie
ruchomości kręgosłupa oraz obecnie powód nie wymaga juz leczenia.
Biorąc to pod uwagę Sąd uznał, ze kwota zadośćuczynienia w wysokości 6.000 zł. jest adekwatna do doznanej przez
powoda krzywdy.
Sąd uwzględnił roszczenie powoda o zapłatę kwoty 640 zł., tytułem odszkodowania.
Zgodnie z art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje
wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien
wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą także sumę potrzebną na
koszty przygotowania do innego zawodu.
Odszkodowanie przewidziane w art. 441 §1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem
ciała lub rozstrojem zdrowia jeżeli są konieczne i celowe. `
W pozwie powód podał, że na dochodzona kwotę składa się koszt rehabilitacji w wysokości 500 zł., oraz koszt leczenia
ortopedycznego w wysokości 140 zł.
Jak wynika z akt szkodowych strony pozwanej decyzją z dnia 9.12.20011r., przyznano powodowi odszkodowanie w
wysokości 347,60 zł., tytułem odszkodowania.
Po wydaniu tej decyzji powód poniósł dalsze koszty leczenia w tym rehabilitacji w wysokości 500 zł., oraz dalszego
leczenia ortopedycznego w wysokości 140 zł.
Na tę okoliczność powód przedłożył stosowne rachunki ( k. 64)
Sąd uznał wiec jego twierdzenia w tym przedmiocie za wiarygodne.
Z okoliczności sprawy nie wynika aby powód poddawał się leczeniu w związku z innymi dolegliwościami niż te doznane
w wypadku z dnia 15.10.2011r
Takich okoliczności strona pozwana nie wykazała.
Z tych też powodów Sąd uznał roszczenie powoda w przedmiocie odszkodowania za zasadne
przeszedł rehabilitację, której koszt wyniósł 500 zł.
Sąd pominął dowód z zeznań przedstawiciela strony pozwanej z uwagi na dostateczne wyjaśnienie sprawy i jego
niestawiennictwo na rozprawie.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. przyjmując za podstawę stopień uwzględnienia roszczeń stron.
Według tej samej zasady sąd nakazał uiścić pozwanemu koszty postępowania w szczególności koszty opinii biegłych
pokryte tymczasowo z wydatków budżetowych.
Biorąc to pod uwagę Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.