miękki kołnierz

Sygn. akt: VII C 1391/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 maja 2015 r.
Sąd Rejonowy wL. VII Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący:
SSR Renata Mierzwicka
Protokolant:
sekr. sądowy Andrzej Janas
po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2015 r.
na rozprawie
sprawy z powództwa M. P.
przeciwko (...) S.A. w S.
o zapłatę
I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda M. P. kwotę 5.978,70 zł (pięć tysięcy dziewięćset
siedemdziesiąt osiem złotych 70/100) z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:
- 5.500,00 zł od dnia 30.11.2012 r. do dnia zapłaty;
- 478,70 zł od dnia 13.05.2015 r. do dnia zapłaty;
II. zasądza strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.716,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;
III. nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy wL.) kwotę 1.562,84 zł tytułem
nieuiszczonych w sprawie kosztów postępowania.
Sygn. akt VII C 1391/13
UZASADNIENIE
Powód M. P. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) S. A. w S. , kwoty 5.500 zł tytułem
zadośćuczynienia za uszczerbek na zdrowiu z ustawowymi odsetkami od dnia 30.11.2012 r. oraz kwoty 478,70 zł
tytułem kosztów leczenia z ustawowymi odsetkami od dnia wydania wyroku.
W uzasadnieniu podał , iż dnia 26.10.2012 r. miał miejsce wypadek samochodowy , w którym doznał skręcenia i
naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Ponato podał , iż urazy spowodowały cierpienie i ograniczenie w życiu
codziennym i zawodowym. W związku z leczeniem po w/w wypadku powód podał , że poniósł koszty wskazane na
wstępie oraz że sprawca tego wypadku był ubezpieczony w zakresie OC u strony pozwanej.
Strona pozwana (...) S. A. w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości podnosząc , iż wypłaciła powodowi kwotę
2.500 zł i żądanie ponad tą kwotę jest wygórowane. Nadto zarzuciła , że paragon nie stanowi dowodu na to że to powód
poniósł koszty leczenia oraz że miał on możliwość leczenia w ramach NFZ.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 26.10.2012 r. powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym , którego sprawca ubezpieczony był w zakresie OC
u strony pozwanej.
Strona pozwana dnia 27.11.2012 r. wypłaciła powodowi kwotę 2.500 zł tytułem zadośćuczynienia (bezsporne).
W następstwie w/w zdarzenia powód doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa. Po wypadku powód
miał ograniczoną ruchomość kręgosłupa szyjnego ze wzmożeniem napięcia mięśni przykręgosłupowych. Powód przez
okres 3 tygodni nosił miękki kołnierz ortopedyczny , zażywał leki przeciwbólowe i uczestniczył w rehabilitacji .Obecnie
w związku ze zdarzeniem nie stwierdza się u niego uszczerbku na zdrowiu.
Powód odczuwał ból i cierpienie w związku z doznanymi urazami , nie był w stanie w pełni funkcjonować samodzielnie
w życiu codziennym , przebywał na zwolnieniu lekarskim do 30.11.2012 r. Do chwili obecnej odczuwa w niewielkim
stopniu zaburzenia stresowe pourazowe , nie wymagające leczenia.
Powód poniósł koszt rehabilitacji w kwocie 400 zł oraz leków w kwocie 115,70 zł.
Dowód : kserokopie faktur oraz rachunek z dnia 01.03.2012 r. K-9-13
:opinia biegłej J. W. i S. L. K-48-53 i 75-77
:kserokopia zwolnień lekarskich K-93-94
:zeznania powoda K-96
:opinia biegłych K. B. i B. K. K-138-141
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.
Bezsporne jest , że w dniu 26.10.2012 r. powód uczestniczył w zdarzeniu drogowym , którego sprawca ubezpieczony
był w zakresie OC u strony pozwanej oraz ze strona pozwana dnia 27.11.2012 r. wypłaciła powodowi kwotę 2.500 zł
tytułem zadośćuczynienia.
Natomiast sporna była wysokość zadośćuczynienia należnego powodowi oraz okoliczność możliwości korzystania z
leczenia w ramach NFZ a nie prywatnego oraz okoliczność poniesienia przez powoda kosztów leczenia w kwocie
wskazanej w pozwie.
Na podstawie opinii biegłych i przesłuchania powoda Sąd ustalił, jakie skutki na zdrowiu powoda wywarło
przedmiotowe zdarzenie. Powód doznał skręcenia i naderwania odcinka szyjnego kręgosłupa , co powodowało
ograniczoną ruchomość kręgosłupa szyjnego ze wzmożeniem napięcia mięśni przykręgosłupowych. Z tego powodu
powód przez okres 3 tygodni nosił miękki kołnierz ortopedyczny , zażywał leki przeciwbólowe i uczestniczył w
rehabilitacji a do dnia 30.11.2012 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim. Do chwili obecnej powód odczuwa w
niewielkim stopniu zaburzenia stresowe pourazowe , nie wymagające leczenia.
Jak wynika z kserokopii i oryginałów faktur oraz rachunku z dnia 01.03.2012 r. powód poniósł koszty rehabilitacji
w kwocie 400 zł a koszty leków i kołnierza w łącznej kwocie 115,70 zł. Przedłożone faktury i rachunek są imienne i
zdaniem Sadu nie ma wątpliwości (jak zarzucała strona pozwana) że koszty te poniósł powód. Natomiast okolicznością
powszechnie znana i nie wymagająca dowodu jest kilkumiesięczna konieczność oczekiwania na rehabilitacje w ramach
NFZ , które na marginesie należy zauważyć jest także leczeniem na koszt powoda , z jego ubezpieczenia. Tak więc
strona pozwana jest zobowiązana do zwrócenia tych kosztów powodowi.
W ocenie Sądu powód także słusznie zakwestionował wysokość wypłaconego jemu zadośćuczynienia a kwota
wskazana w pozwie wraz z kwotą już wypłaconą nie jest wygórowana i jest adekwatna do doznanego uszczerbku na
zdrowiu.
Zgodnie z art. 445 § 1 KC w zw. z art. 444 KC w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie
szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Sąd może przyznać nadto poszkodowanemu odpowiednią
sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie
fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami
fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia.
Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie
cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono
charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego,
mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę”, przyznawaną
jednorazowo. Przepis ten nie reguluje pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia, pozostawiając ją uznaniu sadu.
Mając na względzie całokształt wskazanych powyżej okoliczności oraz to że powód odczuwał ból kręgosłupa , nie był
w stanie w pełni funkcjonować samodzielnie w życiu codziennym , wykonywać wielu czynności a jest osoba samotną
oraz przebywał na zwolnieniu lekarskim do 30.11.2012 r. powoduje roszczenie pozwu w tym zakresie za zasadne.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. (II PR 257/70 OSNC 1971/6/103), z charakteru
świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej
istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju
zdrowia, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika i że od tego momentu
należą się odsetki za opóźnienie. Pismem z dnia 29.10.2012 r. powód zgłosił stronie pozwanej szkodę. Zgodnie z art.
817 § 1 KC, jeżeli nie umówiono się inaczej, zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie dni
trzydziestu od dnia otrzymania zawiadomienia o wypadku. Roszczenie powoda stało się zatem wymagalne w dniu
wskazanym w pozwie.
Orzeczenie o kosztach procesu wydano na podstawie art. 98 KPC i 113 ustawy o kosztach sądowych.