SKOK W JUBILEUSZOWY ROK

NR 1 (291)/1
PO GÓRACH, DOLINACH...
2 stycznia 2000 r.
Nr 1 (291) 1 stycznia 2000
SKOK
W
JUBILEUSZOWY
ROK
II NIEDZIELA PO BOśYM
“Na początku było Słowo..., a Słowo stało się ciałem i
zamieszkało między nami” (J 1,1.14). Okres BoŜego Narodzenia dostarcza nam stale nowych refleksji i nowych spojrzeń
na osobę Jezusa. Dziś, patrząc na Niego przez pryzmat prologu
Ewangelii św. Jana, widzimy Go jako odwieczne Słowo, które w
stało się człowiekiem i zamieszkało między nami. Lecz Bóg
prze-mawia nie tylko swoimi słowami, które zostały ubrane w
szatę ludzkiej mowy, ale czynił to i czyni wielokrotnie i na róŜne
spo-soby, jak podaje nam autor listu do Hebrajczyków. Jako
Słowo BoŜe był na początku, jeszcze przed stworzeniem świata.
Istniał od wieków, a wszystko zostało w Nim i przez Niego
stworzone.
Patrząc na Słowo, które stało się Ciałem nie sposób
wzbudzić w sobie aktu wdzięczności za to wszystko, co BoŜe
Dziecię z sobą nam niesie. Przede wszystkim za dar Ŝycia. To
dzięki Niemu Ŝyjemy, działamy i istniejemy. Jest teŜ światłością,
jak mówi dzisiejsza Ewangelia. Przed przyjściem Chrystusa na
świecie panowały ciemności. Ludzkość Ŝyła w mrokach pogaństwa. On swoim narodzeniem pozapalał na świecie światła:
wiary nadziei i miłości. Od Niego pozapalały się światła w sercach ludzkich.
Tragedią ludzkości jest to, Ŝe choć Jezus przyszedł do
swoich jako światło, to swoi Go nie przyjęli. Nie chcieli Go
nawet zrozumieć, rozmijając się z Nim w swoim Ŝyciu. Dlatego
teŜ nasza postawa musi być inna. Nie sposób dobrze przeŜyć
BoŜe Narodzenie bez otwarcia się na Jezusa. A stojąc przed
betlejemską grotą nie moŜemy grać roli widza podziwiającego
artystyczne wykonanie, ale musimy się nauczyć czytać z niej,
jak z otwartej księgi. Musimy zgłębiać ciągle prawdę, Ŝe
Chrystus przyjął ludzkie ciało i stał się człowiekiem po to,
abyśmy zostali z Bogiem. Przez BoŜe Narodzenie wchodzimy w
MODLITWY RÓśNYCH NARODÓW
TYLKO TY (LIBERIA)
Ty posłałeś nas na świat
I nikt nie jest równy Tobie.
Ty sam jesteś wielkim Bogiem
I naszym Ojcem.
Dlatego do Ciebie idziemy
Gdy serce przepełnione jest troską,
Ty jeden
Potrafisz napełnić je spokojem.
Pan czasów, Światłość na oświecenie
narodów, niech prowadzi nas przez
ciemności codziennych trudów, trosk i
wątpliwości,
byśmy pełni ufności i radośni
mogli podąŜać do światłości Ŝycia.
TE NOWOROCZNE śYCZENIA
ORAZ WSZELKIEJ POMYŚLNOŚCI
W śYCIU OSOBISTYM,
RODZINNYM I ZAWODOWYM
PARAFIANOM I GOŚCIOM
SKŁADAJĄ DUSZPASTERZE
NR 1 (291)/2
2 stycznia 2000 r.
PO GÓRACH, DOLINACH...
ZASNĘLI W PANU:
CHRZEST PRZYJĘLI:
- Smyk Wojciech
- Mackiewicz Adam Patryk
- Zahraj Józef Emil
- Raszka Maksymilian Tomasz
- Latusek Jadwiga
- Gąsior Bartłomiej Janusz
- Sadowska Zofia
- KręŜelok Ewelina Krystyna
- Rembiesa Krystyna
- Miklusiak Martyna Weronika
- Kiraga Czesław
- Rusin Filip Tadeusz
- Świeboda Radosław
- Ruczaj Wiktoria Julia
- Hławiczka Anna
- Turoń Rudolf
- Sobola Franciszek
POŁĄCZENI WĘZŁEM MAŁśEŃSKIM:
- Tymon Rafał Jerzy - Śliwka Monika Elwira
- Paszek Jarosław Piotr - Kościałek Anetta
Jeśli chcesz coś zrobić, zrób to dzisiaj. Teraz
powiedz “przepraszam”, teraz pokaŜ komuś, Ŝe go
kochasz. Jeśli pokłóciłeś się z kimś, pogódź się z
nim. Nie marnuj czasu.
Daphne Hamilton Fairrley“Darem jest czas”
SŁOWNIK - MAŁE ABC CHRZEŚCIJANINA
Hosanna. Błagalne wołanie przyjęte z języka
hebrajskiego (Hoszia na! - PomóŜŜe!). JuŜ w czasach kultu
świątynnego to błagalne wołanie rozwinęło się w okrzyk
radości, której dawano wyraz w obecności zarówno króla,
jak i Boga. Według Mateusza (21,9.15) okrzykiem tym witały
tłumy Jezusa uroczyście wjeŜdŜającego do Jerozolimy.
Okrzyk ten znalazł równieŜ zastosowanie w liturgii
chrześcijańskiej. Do dzisiaj “Hosanna” jest elementem
mszalnego Sanctus.
ROK ŚWIĘTY W HISTORII
1475: Jubileusz nazwany jest równieŜ Rokiem
Świętym. Od 1475 roku odległość czasowa między
Jubileuszami zmniejsza się do 25 lat. Sykstus IV, aby
przyciągnąć cały świat katolicki do Rzymu, zawiesił podczas
Jubileuszu wszelkie odpusty zupełne poza Rzymem.
Wprowadzono takŜe nowoczesną technologie druku, odkrytą
w 1444 roku przez Gutenberga: Bulle jubileuszowe,
instrukcje na dzień pielgrzyma i modlitwy do odmawiania w
miejscach świętych zostały wydane po raz pierwszy w
nowoczesnym sposobie druku. Ponadto, od tego Jubileuszu
weszło w uŜycie proste, a zarazem bardzo wymowne
określenie “Roku Świętego”, które zachowało się do naszych
czasów. Sykstus IV wspierał wiele powstających dzieł
urbanistycznych w celu przygotowania miasta na przyjęcie
pielgrzymów. Do nich zalicza się m.in. most zwany mostem
Sykstusa, który miał ułatwić napływ wiernych.
Z Ŝycia parafii
- Przez cały tydzień dzieci bardzo
licznie uczestniczyły we Mszach św.
roratnich. Udzielając prawidłowych
odpowiedzi na zadane dzień wcześniej
pytania, brały udział w losowaniu figurki
oraz dzwoneczków. Figurkę Matki
Boskiej Fatimskiej na własność dostanie
dziecko, które najwięcej razy ją
wylosowało.
- W zakrystii i kancelarii moŜna było nabywać opłatki
i świece wigilijne oraz jubileuszową porcelanę.
- We wtorek, 14 grudnia, członkowie Koła Przyjaciół
Radia Maryja prowadzili godzinę róŜańcową, a w piątek
mieli swoje spotkanie.
- W czwartek, 16 grudnia o godz. 17.30 zostało
odprawione naboŜeństwo w intencji Ojca Świętego, a o
godz. 18.00 Msza św.
- Od piątku, 17 grudnia, do niedzieli grupa Dzieci
Maryi była na rekolekcjach w Domu Sióstr Boromeuszek.
W sobotę dzieci miały wigilijkę, w czasie której dzieliły się
opłatkiem, składały sobie Ŝyczenia i wymieniały się
prezentami. Uczestniczyły takŜe we Mszy św., którą
odprawiał ks. Zygmunt. Rekolekcje zorganizowali
animatorzy oraz siostra Justyna, za co dzieci bardzo
gorąco Im dziękują.
- ZbliŜa się do końca peregrynacja figury
betlejemskiej Dzieciątka Jezus, w której brało udział wiele
rodzin naszej parafii.
- W parafii tworzy się STRAś HONOROWA, która
będzie czuwała modlitewnie w ciągu dnia, o zadeklarowanej godzinie. Dzięki temu w ciągu ROKU
NR 1 (291)/3
2 stycznia 2000 r.
PO GÓRACH, DOLINACH...
ARCYMITRA I PASTOWSKA KORONA
PAPIESKA INTENCJA MISYJNA STYCZEŃ
(DOKOŃCZ.)
(Część I niniejszego art. drukowana była w numerze 46)
Cesarz Otto III Rudy z dynastii saskiej, mającej
korzenie w Bizancjum marzył i śnił o powszechnym
imperium christianum, uznającym równouprawnienie
narodów. Nazwany przez współczesnych “dziwem świata”,
zamierzał wskrzesić “złoty Rzym” przy wsparciu papieŜa
Sylwestra II. TenŜe cesarski powiernik sławił Ottona III jako
“nowego Konstantyna”. Dnia 2 marca 1000 r. Otto III
wkroczył na ziemie polskie, wraz z nim kardynał Robert,
papieski oblacjonariusz, arcybiskup nominat gnieźnieński
Radzim Sławnikowic i wielu innych margrabiów, hrabiów i
biskupów. Na przybycie cesarza, na polskiej stronie, na
obszerneej równinie przygotował Bolesław przeróŜne szyki
rycerstwa, “rozstawił ksiąŜąt niby chóry”- odmienna barwa
strojów wyróŜniała kaŜdy oddział z osobna. Zauroczony
potęgą i bogactwem Chrobrego, cesarz w podziwie
powiedział: Na koronę mego cesarstwa, to, co widzę,
większe jest niŜ wieści niosły. Ujrzawszy z daleka
wyczekiwany gród, zsiadł z konia i poszedł poboŜnie, boso,
drogą wysłaną czerwonym suknem. Przyjęty niezwykłą czcią
przez misyjnego biskupa polskiego, Ungera, wprowadzony
został do świątyni. Błagając męczennika Wojciecha o
wstawiennictwo w niebiosach, cesarz rozpłakał się.
Zgromadzeni biskupi przenieśli relikwie Wojciecha do
ołtarza na środku kościoła. Kardynał Robert odczytał
papieskie bulle z 999 r.: kanonizacyjną - ogłaszającą
Wojciecha świętym i erekcyjną - powołującą polską
prowincję kościelną z metropolitą, arcybiskupem
gnieźnieńskim Radzim Gaudentym. Równocześnie
powołano biskupstwa w Krakowie, Kołobrzegu, Wrocławiu i
Poznaniu.
Po uroczystościach kościelnych Bolesław podejmował
gości wystawną ucztą. Zdumiony wszystkim, co w Polsce
oglądał, cesarz przemówił do Bolesława: Nie uchodzi, by
takiego i tak wielkiego męŜa księciem zwać lub komesem,
jakby jednego spośród dostojników, lecz wypada chlubnie
wynieść go na tron królewski i wywyŜszyć koroną. Mówiąc to
zdjął z głowy swój diadem, włoŜył go na głowę Bolesława i
wręczył mu włócznię zrobioną na wzór włóczni św.
Maurycego, uŜywanej przy koronacji królów niemickich.
Włócznia ta to archaiczny znak władzy nad ziemiami i
plemionami. Dokonując tej ceremonii Otto III uznał
Bolesława za samodzielnego władcę. Istneije domysł, Ŝe
cesarz widział w nim następcę na cesarskim tronie. KsiąŜę
Bolesław w odpowiedzi rzekł: Nie zuboŜeje nasza katedra
gnieźnieńska, jeśli odwzajemniając się dam ci cesarzu jedno
ramię św. Wojciecha, nie zuboŜeję ja sam, jeśli przydam ci
sześćset ramion moich pancernych wojów i nie zuboŜeje
mój dwór, jeśli kaŜdy gość z twego orszaku zabierze złote i
srebrne naczynia, na których spoŜywał dzisiejszy posiłek.
Taką wielką na tym przyjęciu złączyli się obaj miłością, Ŝe
cesarz mianował Bolesława bratem i kooperatorem
cesarstwa, nazywając go przyjacielem i sprzymierzeńcem
narodu rzymskiego. Bolesław osobiście odprowadził cesarza
w głąb Niemiec.
W Akwizgranie był świadkiem tajemnego otwarcia
grobu Karola Wielkiego, króla Franków, który wznowił tytuł
cesarzy rzymskich. Jedna z kronik niemieckich odnotowała,
Ŝe Bolesław otrzymał tron Karola Wielkiego. Bolesław nie
tracąc czasu “kuł Ŝelazo póki gorące”. Jego poseł Astryk
Atanazy podjął w Rzymie zabiegi o koronację. Jednak
przeznaczoną dla Polski koronę otrzymał Stefan Węgierski.
Koronacja Chrobrego w 1025 r. była juŜ tylko formalnym,
choć waŜnym potwierdzeniem stanu od dawna istniejącego.
Nie tylko zmarły w 1002 r. Otto III, ale i wrogi Henryk II
Aby międzynarodowy Rok Kultury i Pokoju, czerpiąc
inspirację z tajemnicy BoŜego Narodzenia, przyczynił się do
autentycznego i trwałego pokoju.
W pierwszym dniu Roku Jubileuszowego staję, Panie,
przed Tobą - Dawco i Królu Pokoju - aby prosić o pokój w
moim sercu; pokój będący owocem mojej osobistej ogłady,
kultury bycia, Ŝyczliwej postawy wobec innych, wyciągniętej
ręki do zgody, słuŜby otoczeniu i mojego spokojnego
sumienia.
Dawco i Królu Pokoju, przychodzę do Ciebie, aby prosić
Cię teŜ o pokój w naszych domach rodzinnych, w naszej
Ojczyźnie i na całym świecie.
Dawco i Królu Pokoju spraw, aby wszyscy w zgodzie i
jedności wędrowali do stóp Twego krzyŜa, znaku
miłosierdzia, wybaczenia, zbawienia.
ks. K. Tomaszewicz, SVD
NOWY ROK ŚWIĘTEJ BOśEJ
RODZICIELKI
Bez gleby krzew winny
nie moŜe zrodzić
winorośli ani winorośle
soczystych owoców.
Bez Maryi Jezus nie
wydałby Kościoła ani
Kościół przekonanych
chrześcijan.
Czcimy Ją w tym dniu
z Jej Dzieciątkiem na
kolanach, bo jak lepiej
podkreślić godność Matki
KSIĘDZU
ZBIGNIEWOWI
KOZIOŁOWI
Z OKAZJI 45 URODZIN
OPIEKI
MATKI BOśEJ, ZDROWIA ORAZ
WIELU ŁASK BOśYCH
Ŝyczy WSPÓLNOTA ŚW. KLEMENSA
JUBILACI TYGODNIA
Eleonora Łojek
Danuta Madzia
Józef Cieślawski
Zygmunt Pietrusiewicz
Jubilatom najlepsze Ŝyczenia: zdrowia, radości,
poyślności w Ŝyciu oraz wielu BoŜych łask.
“Wtedy otrzymujesz, gdy dajesz. Gdy dajesz, nie tylko
siebie otwierasz dla innych, ale i innych otwierasz dla
siebie”.
NR 1 (291)/4
2 stycznia 2000 r.
PO GÓRACH, DOLINACH...
MŁODYM BYĆ...
W SŁOŃCU, W DESZCZU,
W MIŁOWANIU
DOBRZE ROZPOCZĄĆ
NOWY ROK
KaŜdy następny rok jest zawsze wielką niewiadomą,
budzi ciekawość, prowokuje do pytań o przyszłość.
Ciekawy swojej przyszłości chrześcijanin nie powinien
szukać odpowiedzi w konstelacjach gwiazd, w kartach
czy wróŜbach - raczej stara się zrozumieć BoŜe plany i
poznać swoją rolę w tych planach. W planach, jakie Bóg
ma wobec kaŜdego człowieka, nie wszystko jest łatwe,
czy proste. Są w nich równieŜ zadania niewygodne,
Ŝądania, przed którymi człowiek wzdraga się, których
wolałby nie dosłyszeć.
Rozpoczynamy nowy rok, 2000 od narodzenia
Chrystusa. Warto rozpocząć go dobrze. Nie dlatego, Ŝe
moŜe to mieć jakiś magiczny wpływ na pozostałe dni:
jeśli ten pierwszy dzień będzie udany, to i reszta roku
będzie pomyślna; jeśli nam się coś nie powiedzie, to nie
naleŜy się spodziewać nic dobrego.
Jak kaŜdy dzień, tak i ten dzisiejszy, pierwszy w
roku, trzeba wypracować, wypełnić go wysiłkiem dobrej
woli, trudną nieraz wiernością BoŜemu prawu,
posłuszeństwem woli Boga, pokonaniem pokus,
cierpliwością. Jest to jednak dzień szczególny, bo
właśnie pierwszy, nowy, a dla nas ludzi Ŝyjących w tej
epoce - przełomowy, gdyŜ rozpoczynamy ostatni rok
drugiego tysiąclecia.
Jest to dzień, w którym serce człowieka jest bardziej
wraŜliwe i podatne na działanie nadziei, na optymizm, na
oczekiwanie lepszej przyszłości. Jeśli rozpoczniemy go z
nadzieją w oczekiwaniu lepszej przyszłości będzie to
trafny krok, poniewaŜ przed nami jest naprawdę
najlepsza przyszłość. W nadchodzącym czasie, okrytym
głęboką tajemnicą, dla nas nieprzeniknioną, zwrócony
jest ku nam swoim obliczem Bóg, pełen miłości i pokoju.
Nasza wiara nie karmi się tanim optymizmem, obietnicami, przewidywaniami i planami ludzkimi, choćby opatrzonymi stemplami naukowymi. Nasza wiara karmi się
Słowem Boga, który wiernie wypełnia swoje obietnice i w
serca otwarte ku Niemu wlewa nadzieję, a ta zwycięŜa
świat.
Jezus Chrystus - Alfa i Omega - jest z nami po
wszystkie dni tego Ŝycia, aŜ do skończenia świata,
zwrócony do kaŜdego człowieka.
Jezus Chrystus w święty czas Jubileuszu wszystkim
nam błogosławi. Przekazujmy to błogosławieństwo
kaŜdemu bez wyjątku, jeśli chcemy, by ten nowy rok,
2000 od narodzenia Chrystusa, rozpoczął się dobrze.
Giustina
“JakaŜ to słodka radość myśleć, Ŝe Pan Bóg jest
sprawiedliwy, to znaczy, Ŝe bierze pod uwagę nasze
słabości i Ŝe doskonale zna ułomności naszej natury.
CzegóŜ więc miałabym się lękać?”
LEKSYKON PAPIEśY
260) PAWEŁVI
Giovanni Montini urodził się w
Concesio koło Brescii. Jego ojciec był
adwokatem i dziennikarzem. W 1920
r. otrzymał święcenia kapłańskie, a
1963 roku został papieŜem. Paweł VI
doprowadził prace soboru do zakończenia w dniu 8 grudnia 1965 r. W
dyskusjach nad waŜniejszymi dokumentami interweniował osobiście,
zwłaszcza tam, gdzie chodziło o podkreślenie władzy papieskiej
nad soborem. Po zakończeniu soboru papieŜ przystąpił do
realizacji uchwał soborowych. M.in. zalecano konferencjom
episkopatów w poszczególnych krajach uŜywanie języka
narodowego w liturgii. Obstawał przy celibacie księŜy,
wskazywał na zachwianie równowagi społeczno - ekonomicznej
w świecie i kwestię sprawiedliwości społecznej. Wprowadzono
nowy kalendarz liturgiczny. PapieŜ wprowadził szereg ułatwień
w zawieraniu małŜeństw między katolikami a protestantami i
ewangelikami. Istotnym novum w stylu papieskich rządów były
częste wyjazdy do róŜnych krajów. Był w Nowym Jorku, gdzie
przemawiał na forum ONZ, w Jerozolimie, Bombaju, Portugalii,
Turcji, Kolumbii, Genewie, Ugandzie i krajach Dalekiego
Wschodu. Później nie mógł podróŜować ze względu na zdrowie.
Opublikował szereg encyklik; na szczególną uwagę zasługują
Populorum progressio z 26 lipca 1967 r. i Humanae vitae z lipca
1968 r. 28 czerwca 1971 r. Paweł VI wręczył prymasowi Polski,
kardynałowi Stefanowi Wyszyńskiemu bullę Episoporum
Poloniae coetus, która normalizowała stosunki kościelne na
odzyskanych Ziemiach Zachodnich i Północnych. PapieŜ pod
koniec Ŝycia powaŜnie chorował, zmarł w wieku 80 lat.
261) JAN PAWEŁ I
Albino Luciani urodził sie w rodzinie
robotniczej. W 1935 r. otrzymał
święcenia kapłańskie, a 1978 roku
został wybrany papieŜem. Po raz
pierwszy w dziejach Kościoła przyjął
podwójne imię, uwaŜał bowiem, Ŝe
naleŜy kontynuować dzieło obu swoich
poprzedników. Jan Paweł I ujął
wszystkich swoją prostotą i otwartością. Został nazwany papieŜem “jednego uśmiechu”. Nie
pozwolił mówić do siebie “Wasza świątobliwość”. W
przemówiniu do kardynałów zapowiedział
kontynuowanie
realizacji zaleceń Soboru
Watykańskiego II, potwierdził
konieczność zachowania dyscypliny Kościoła w Ŝyciu księŜy i
świeckich, a takŜe przypominał całemu Kościołowi o jego
obowiązku ewangelizacji. Jego pontyfikat trwał 33 dni. Zmarł na
zawał serca.
262) JAN PAWEŁ II
Karol Wojtyła, pierwszy papieŜ
Słowianin i pierwszy nie - Italczyk od
czasów Hadriana VI. Został wybrany
16 października 1978 r. głosami 103
kardynałów na 109 biorących udział w
elekcji. Przyjął imię Jan Paweł II,
wska-zując chęć kontynuacji polityki
prowa-dzonej przez Jana XXIII i Pawła
VI. Inauguracja pontyfikatu odbyła się 22 października 1978 r.
na Placu św. Piotra i trwa do dzisiaj.
Zakończyliśmy
cykl
poświęcony
sylwetkom
"Po górach, dolinach..."
Redaguje kolegium: Barbara Langhammer (red. naczelny), Maria Pasterna (sekretarz), Urszula Przybyła,
s. Justyna Lachowska, ks. Zygmunt Siemianowski (red. odpowiedzialny), Roman Langhammer (skład komputerowy)
Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów i zmiany tytułów.
papieŜy,