Porównanie obrazowania 2D i 3D u pacjentów z zatrzymanymi kłami w

Przeglądy, streszczenia
Reviews and abstracts
Tom 7, nr 3, 2011
Volume 7, no 3, 2011
Porównanie obrazowania 2D i 3D u pacjentów
z zatrzymanymi kłami w szczęce
Two- versus three-dimensional imaging in subjects
with unerupted maxillary canines
Botticelli S, Verna C, Cattaneo PM, Heidmann J, Melsen B.
European Journal of Orthodontics 2011; 33: 344-9
U pacjentów z opóźnionym wyrzynaniem stałych
górnych kłów, większość informacji diagnostycznych
można uzyskać w wyniku badania palpacyjnego wyrostka
zębodołowego. Według badań Kurola i Ericsona jedynie
8-10% pacjentów wymaga badania radiologicznego w celu
uzyskania dodatkowych informacji dotyczących tego zęba
i jego położenia względem struktur otaczających.
Radiologiczna ocena pozycji zęba zatrzymanego
opiera się na analizie obrazów danej okolicy wykonanych
w różnych projekcjach. W badaniach stwierdzono, że
w przypadkach zatrzymanych zębów niemal 80% lekarzy
analizuje więcej niż dwa zdjęcia radiologiczne a ponad
20% lekarzy ocenia pozycję zęba zatrzymanego na
podstawie czterech i więcej zdjęć konwencjonalnych.
Techniki radiologiczne 2D dają dwuwymiarowy obraz
struktur trójwymiarowych i z tego powodu ocena
pozycji zębów zatrzymanych stanowi duże wyzwanie dla
oceniającego.
Celem prezentowanych badań było porównanie
przydatności diagnostycznej zdjęć radiologicznych
tradycyjnych (2D) oraz tomografii wolumetrycznej CBCT
(3D). Analizie poddano dokumentację radiologiczną
27 pacjentów, u których stwierdzono obecność 39
zatrzymanych kłów stałych w szczęce. Średnia wieku
pacjentów wynosiła 11,8 lat. U każdego pacjenta
dysponowano podwójną dokumentacją radiologiczną;
zdjęciami konwencjonalnymi (2D) w postaci zdjęcia
pantomograficznego, zdjęcia bocznego głowy oraz
zdjęć zębowych wykonanych w różnych projekcjach.
Ponadto u każdego pacjenta wykonano również badanie
z zastosowaniem tomografii wolumetrycznej (3D).
Następnie tak przygotowane zestawy diagnostyczne
z zastosowaniem metody ślepej próby losowo oceniane
były przez ośmiu lekarzy dentystów, ortodontów lub
chirurgów. Lekarze wypełniali ankietę w której oceniali
pozycję zatrzymanego kła, stopień resorpcji korzeni
zębów sąsiednich, wybór optymalnej metody leczenia
oraz jakość obrazów radiologicznych.
Ostatecznie analizie statystycznej poddano 312 danych
dotyczących obrazów radiologicznych 2D i 3D dla 39
zatrzymanych górnych kłów ocenianych przez 8 lekarzy.
Porównując ocenę zatrzymanych kłów górnych
opartą na badaniach radiologicznych 2D i 3D, wykryto
różnice pomiędzy tymi metodami diagnostycznymi.
Za pomocą tomografii wolumetrycznej stwierdzano
bardziej okluzyjną pozycję korony zatrzymanego kła
w porównaniu z obrazami radiologicznymi 2D. Ponadto
badanie 3D pozwalało na dokładniejszą mezjalnodystalną ocenę pozycji wierzchołka korzenia, podczas
gdy ocena językowo-wargowa nie była już tak precyzyjna.
W obrazach tomograficznych stwierdzano również
większe nachodzenie koron kłów na siekacze boczne.
To samo dotyczyło stopnia resorpcji korzeni, w badaniu
3D stwierdzono większe nasilenie resorpcji. Zauważono,
że po badaniu 3D lekarze rozpoznawali większe
nasilenie wady oraz oceniali leczenie jako trudniejsze.
Różnice te mogą być związane z niedoskonałościami
badań radiologicznych konwencjonalnych (2D), takimi
jak skręcenie i powiększenie obrazu oraz wzajemne
nakładanie się struktur sąsiednich. Opracowane plany
leczenia dla badanych pacjentów również różniły się od
siebie w zależności od tego jaką metodę diagnostyczną
zastosowano w danym przypadku (2D czy 3D). Oceniając
pozycję zatrzymanego kła za pomocą tomografii
wolumetrycznej lekarze znacznie częściej proponowali
leczenie oparte na rozbudowie i ortodontycznym
sprowadzaniu zęba do łuku zębowego. Wynika z tego,
że badanie 3D pozwala na dokładniejszą ocenę pozycji
zatrzymanego zęba, co pozwala na opracowanie bardziej
optymalnego planu leczenia.
Opracowała dr n. med. Beata Walawska
ForumOrthodontic
Ortodontyczneforum
167