Lu Youyou malarz, rysownik, fotograf. Urodzony w Pekinie (Chiny

Lu Youyou malarz, rysownik, fotograf.
Urodzony w Pekinie (Chiny), w 1980 roku. Zajmuje się głównie malarstwem w
technice olejnej na płótnie, sięga także od innych technik i dziedzin sztuki,
takich jak rysunek, kolaż, asamblaż czy instalacja. Korzystając z
wielowiekowej tradycji swojego państwa, chętnie tworzy kompozycje z
użyciem tuszu. Polem jego artystycznej działalności jest fotografia.
Na początku swojej drogi twórczej Lu Youyou zgłębiał techniki tradycyjnego
malarstwa chińskiego oraz kaligrafii. Stworzyło to podwaliny pod jego
artystyczną osobowość. W związku z czym jego pierwsze prace powstawały
głównie w technice chińskiej akwareli oraz tuszu. Na studiach zwrócił się w
stronę projektowania graficznego. Następnie jako grafik pracował dla znanych
koncernów w Pekinie. W 2008 roku podjął decyzję o wyjeździe do Europy w
celu zapoznania się z jej sztuką. Ostateczny wybór padł na Polskę, a
zadecydowała o tym fascynacja filmami Krzysztofa Kieślowskiego.
Prace Lu Youyou w malarski sposób tworzą kulturowy dialog ukazany przez
pryzmat osobistych doświadczeń artysty. Dzięki połączeniu środków wyrazu
obu kręgów kulturowych, wschodniego i zachodniego, kreuje nowy świat
swoich obrazów.
Wystawa Chwila i Nieskończoność jest pewnego rodzaju sięgnięciem przez
artystę do własnych korzeni kulturowych. Próbą zrozumienia wielowiekowego
dorobku sztuki Państwa Środka oraz analizy odpowiedzi na pytanie czym jest
czas i jakie ma znaczenie jego upływ.
Obrazy Lu Youyou odzwierciedlają unikalną, chińską koncepcję czasu.
Jesteśmy w trakcie obserwacji życia. Życie natomiast jest jak nieprzebrany
strumień, ciągle w nieskończonym ruchu. Ruch ten bezustannie trwa, a to jest
dowodem na bezgraniczność miejsca, w którym się znajduje. Natomiast jeśli
miejsce jest nieskończone, nieskończony jest również czas, w strumieniu
którego żyjemy.
Prace Lu Youyou są w pewnym sensie rozszerzeniem i przedłużeniem sztuki
chińskiej.
Rozszerzenie to rozpoczyna się od zastosowania innych środków formalnych,
symboliki, kolorów i przestrzeni. Jego obrazy pełne są kontrastów
kolorystycznych i powierzchni pełnych intensywności. Początkowo wywołują
uczucie niepokoju, które następnie mija. Artysta używając nowych metod w
pewien sposób łamie tradycyjne normy narzucone malarstwu chińskiemu. W
związku z tym zabiera widza w nową przestrzeń, gdzie poza symbolami i
kolorami znajduje się również nicość, która sama w sobie również jest
rodzajem bytu.
Przedłużenie sztuki chińskiej w pracach Lu Youyou następuje poprzez
odwołanie się do antycznych motywów. Nie są to jednak bezpośrednie
zapożyczenia, gdyż malarze antyczni tworzyli sztukę sobie współczesną,
oddawali istotę świata, w którym żyli. Lu Youyou w swoich obrazach nie
odtwarza jednak świata sobie współczesnego, ani nawet tego antycznego,
maluje natomiast to co o tym czasie czuje i myśli. Uważa, że nie może poczuć
tego co czuli starożytni, więc tworzy własną imaginację na ten temat.
Drugą fazą przedłużenia jest próba stworzenia ciągłości i łączności między
czasami dawnymi, a współczesnością. Dokonuje się ona na przestrzeni
kolejnych pokoleń artystów, którzy powtarzali osiągnięcia dawnych mistrzów,
kierując się nie tyko chęcią samodoskonalenia, ale także zachowaniem i
przekazaniem dziedzictwa dla kolejnych generacji. Ciągłość, która w ten
sposób powstawała, dawała sztuce starożytnej pewnego rodzaju wieczność i
nowe życie.
Lu Youyou odwołując się do dawnej sztuki nie tylko pomaga zachować o niej
pamięć, ale również łamie schemat niejako podróżując z współczesności do
czasów minionych.
W chińskiej filozofii przekroczenie czasu jest ważnym przezwyciężeniem
ludzkiej niedoskonałości. Dla zwykłych ludzi czas jest czymś normalnym,
pozornie niezmiennym, czymś o czym nie myślą i nie dbają na co dzień.
Przyzwyczaili się do niego i przywykli do jego upływu. W ich rozumieniu czas
ma naturę liniową, dzieli się na przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Na co
dzień właśnie tak żyjemy od kolejnej wiosny do zimy, od poranka do nocy.
Ludzie bardzo łatwo poddają się kontroli, którą nad nimi sprawuje czas.
Artyści natomiast muszą tą kontrolę przełamać. Tradycyjna sztuka chińska
ma na celu ominięcie owego limitu czasowego. Ma ona pomóc w odnaleźć
przestrzeń do ulokowania naszej duchowości, gdyż nasze ciałanie wytrzymują
próby czasu, natomiast sztuka tak