D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

Sygnatura akt IIIK 141/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 06 czerwca 2016roku
Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Paweł Augustowski
Protokolant: Ewa Modlińska
Przy udziale Michała Długosza Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu
po rozpoznaniu w dniu 06 czerwca 2016 roku
sprawy A. S.
syna S. i A. z domu S.
urodzonego (...) w W.
oskarżonego o to, że:
I. W dniu 27 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) wyrwał z ręki pokrzywdzonej torebkę z zawartością portfela,
parasolki, okularów, pieniędzy w kwocie 250zł oraz dokumentów w postaci dowodu osobistego oraz prawa jazdy
wydanego na nazwisko E. P. (1), dokonującej przywłaszczenia czym spowodował straty w łącznej wysokości 470zł na
szkodę E. P. (1) przy czym czynu tego dopuścił się będąc w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio
skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 06.08.2010r. sygn. akt IIIK 1239/10 za czyn z art. 278§1
i 5 kk i art. 275§1 kk i art. 276kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę dwóch lat pozbawienia wolności z
warunkowym zawieszeniem na okres próby lat siedmiu, która to kara została objęta karą łączną w wymiarze dwóch
lat i ośmiu miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia
23.10.2012r. sygn. akt IIIK 419/12, którą odbył w okresie od dnia 19 grudnia 2009r. do 21 grudnia 2009r. i od dnia
29.03.2012r. do dnia 04.04.2012r. i od dnia 19.04.2012r. do dnia 09.04.2014r.
tj. o czyn z art. 278§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk
II. W dniu 19 listopada 2014r. w W. woj. (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia
dokumentów w postaci dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej E. B. oraz dowodu osobistego i legitymacji
ubezpieczeniowej Z. B., a następnie dokumenty te usunął działając na szkodę wymienionych przy czym czynu tego
dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I
tj. o czyn z art. 275§1 kk i art. 276§kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk
III. W dniu 21 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dokumentów
w postaci dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej A. K. a następnie dokumenty te usunął czym działał na
szkodę A. K. przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I
tj. o czyn z art. 275§1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk
IV. W dniu 24 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dokumentów w
postaci dowodu osobistego E. W. (1), a następnie dokument usunął czym działał na szkodę E. W. (1) przy czym czynu
tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I
tj. o czyn z art. 275§1 kk w zw. z art. 64§1 kk
I. Oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej
wyroku, tj. występku z art. 278§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk i za czyn ten na podstawie
art. 278§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;
II. oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punkcie II, III i IV części
wstępnej wyroku, tj. uznaje go za winnego popełnienia występków z art. 275§1 kk i art. 276§kk w zw. z art. 11§2 kk
w zw. z art. 64§1 kk oraz art. 275§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za czyny te przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw,
na podstawie art. 275§1 kk w zw. z art. 91§1 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia
wolności;
III. na podstawie art. 91§2 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt I i II wyroku i wymierza oskarżonemu
A. S. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
IV. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 470 złotych na rzecz
E. P. (1);
V. na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia
wolności zalicza dwa dni zatrzymania oskarżonego w dniach 27.11.2014r. i 03.12.2014r.;
VI. zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 2460złotych tytułem wynagrodzenia
pełnomocnika;
VII. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych od chwili wszczęcia
postępowania oraz zwalnia go od opłaty sądowej.
III K 141/15
UZASADNIENIE
Na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalony został następujący stan faktyczny
W dniu 19 listopada 2014r. późnym popołudniem E. B. wracała do domu na ul. (...) w W.. Na ramieniu miała
torebkę. W pewnym momencie podbiegł do niej oskarżony A. S., mocno chwycił za tę torebkę, wyrwał ją i uciekł.
W torebce znajdowały się dokumenty pokrzywdzonej i jej męża – dowody osobiste i legitymacje ubezpieczeniowe,
portfel z zawartością 170 zł i telefon Samsung o wartości 80 zł. Oskarżony zabrał portfel wraz z zawartością i telefon,
a dokumenty i torebkę spalił.
Dowody:
Zeznania E. B. – k. 44
Zeznania Z. B. – k. 54
Wyjaśnienia – k. 89-90
Eksperyment procesowy – k. 93 i n.
W dniu 21 listopada 2014r. tuż po zapadnięciu zmroku w tym samym miejscu A. S.zauważył przechodząca ulicą A.
K.. Podbiegł do niej na wysokości ulicy (...)o d tyłu, wyrwał jej torebkę i uciekł. Z torebki zabrał portfel z pieniędzmi
w kwocie 80 zł, dowód osobisty i legitymację ubezpieczeniową, klucze oraz telefon (...)o wartości 100 zł. Pieniądze
zabrał, a resztę rzeczy wyrzucił do śmietnika.
Dowody:
Zeznania A. K.– k. 315 – częściowo
Wyjaśnienia – k.j.w.
Dnia 24 listopada 2014r. o podobnej porze wczesnym wieczorem E. W. (1) podchodziła do bramy budynku nr (...) przy
ulicy (...) w W., gdzie zamieszkuje. Gdy wyciągała klucze, podbiegł do niej oskarżony i wyrwał jej torebkę z ręki, po
czym uciekł. W torebce miała portmonetkę z pieniędzmi w kwocie 100 zł i dowód osobisty. Pieniądze zabrał, a resztę
rzeczy wyrzucił do śmietnika.
Dowody:
Zeznania E. W. – k. 78
Wyjaśnienia – k.j.w.
W dniu 27 listopada 2014r. patrolujący ulice (...) funkcjonariusze policji zauważyli, jak oskarżony idzie za starszą
kobietą i zaczęli go obserwować, idąc za nim. Gdy kobieta weszła do bramy, gdzie zapaliło się światło, oskarżony
poszedł dalej. Po pewnej chwili zauważył kolejną starsza kobietę, która szła w kierunku ulicy (...). Gdy E. P. (1)
podchodziła do bramy budynku, oskarżony do niej podbiegł i wyrwał jej torebkę, po czym zaczął uciekać. Po chwili
śledzący go policjanci dokonali jego zatrzymania. Oskarżony skradł torebkę, portfel, pieniądze w kwocie 250 zł, klucze,
parasolkę, okulary, dowód osobisty i prawo jazdy.
Dowody:
Zeznania E. P. – k. 7
Wyjaśnienia – k. 17, 22
Protokół zatrzymania – k. 3
A. S. był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu
z dnia 06.08.2010 r. sygn. akt III K 1239/10 za czyn z art. 278 par. 1, 275 par 1 i 276 k.k. i inne na karę dwóch lat
pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej orzeczonej wyrokiem tut. Sądu z dnia 23.10.2012r. sygn.
akt III K 419/12 m.in. w okresie od 19.04.2012r do 9.04.2014r.
Dowody:
Dane o karalności – k. 256 i n.
Odpisy wyroków – k. 126 i n.
Oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną ani inne zakłócenia czynności psychicznych. Wykazuje zaburzenia
osobowości o charakterze dyssocjalnym. Tempore criminis miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania
znaczenia czynów i pokierowania swym postępowaniem. Może odbywać karę pozbawienia wolności w zakładzie
karnym.
Dowód: Opinia biegłych psychiatrów – k. 222
A. S. przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia korespondujące z ustalonym
stanem faktycznym (wyjaśnienia - k.j.w.)
Sąd zważył ponadto, co następuje
Stan faktyczny ustalono na podstawie wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów – zeznań pokrzywdzonych,
wyjaśnień oskarżonego oraz zgromadzonej dokumentacji. Pominięto jedynie w tych ustaleniach ten fragment zeznań
A. K., która na rozprawie zeznawała o tym, jakoby w skradzionej torebce posiadała większą ilość pieniędzy – nie mówiła
o tym w postępowaniu przygotowawczym, a zatem te zeznania należy uznać za niewiarygodne. Zresztą, świadek
ogólnie jest mało wiarygodny, albowiem w postępowaniu przygotowawczym miała kłopot z opisaniem sprawcynajpierw twierdziła, że to kobieta, następnie że nie jest pewna, bo zasugerowała się wyglądem innej osoby w sklepie,
która ją miała śledzić itd. Dopiero na rozprawie mówiła o oskarżonym jako o sprawcy, który zresztą sam przyznał się
do winy, a notabene jego modus operandi w tej sprawie był identyczny jak w pozostałych.
Powyższy stan faktyczny wskazuje na to, że oskarżony popełnił przestępstwa zarzucane mu aktem oskarżenia. W
większości były to czyny z art. 275 par. 1 i 276 k.k. W tych bowiem przypadkach, gdy przedmiotem zaboru były
dowody osobiste oraz inne dokumenty, którymi sprawca nie miał prawa rozporządzać, wartość skradzionego mienia
nie przekraczała ustawowego progu, czyli czyny te wyczerpywały znamiona wykroczeń z art. 119 par. 1 kw. Jedynie
w jednym przypadku, gdy suma skradzionego mienia przekroczyła tę wartość, można mówić o wyczerpaniu także
znamion czynu z art. 278 par. 1 k.k. Zabór dokumentu potwierdzającego tożsamość to występek z art. 275 par. 1 k.k.,
zaś wyrzucenie czy zniszczenie innych dokumentów, tj jak np. legitymacja ubezpieczeniowa, to czyn z art. 276 k.k.
Za czyny te sąd wymierzył – za czyn nr 1 aktu oskarżenia karę 1 roku pozbawienia wolności, za pozostałe czyny,
wyczerpujące dyspozycję art.275 par. 1 k.k., również karę 1 roku pozbawienia wolności przy zastosowaniu art. 91 par 1
k.k., albowiem sprawca popełnił je w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem identycznej sposobności, a przepis
stanowiący podstawę wymiaru kary w przypadku każdego z tych przestępstw to art. 275 par 1 k.k. Zastosowano nową
ustawę zgodnie z ogólną regułą intertemporalną i przepis art. 91 par. 1 k.k. w nowym brzmieniu, gdyż zmieniła się
jedynie jego redakcja, ale nie można powiedzieć, iżby w jego brzmieniu poprzednim był to przepis względniejszy dla
sprawcy – tak czy inaczej wymiar kary określa się przy jego zastosowaniu w ten sam sposób.
Wymiar kar jednostkowych określono w ten sposób, że wzięto pod uwagę wyjątkowo wysoki stopień społecznej
szkodliwości czynów, wyrażający się w rabowaniu starszych kobiet, bezbronnych w starciu z silnym napastnikiem,
jakim jest oskarżony, powodującym często tym samym np. upadek ofiary na ulicę czy tez naruszenie nietykalności
cielesnej. Sprawca działał w tym samym rejonie, podobnie, wykorzystując tę samą sposobność, a poza tym był
wielokrotnie karany i czynów tych dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Popełnił ponownie przed
upływem 5 lat od opuszczenia zakładu karnego czyny podobne, tj przeciwko mieniu i przeciwko dokumentom,
określone w art. 275 par. 1 k.k. 276 k.k. i 278 par 1. k.k. W tej sytuacji kara powinna być przykładna i spełnić swe funkcje
zapobiegawcze, tj odwieźć sprawcę od popełniania takich czynów w przyszłości, ażeby przekonać go, że przestępstwo
nie popłaca. Taką karą w przypadku zatwardziałego recydywisty, jakiem jest oskarżony, może być tylko bezwzględna
kara pozbawienia wolności. Biorąc powyższe pod uwagę, wymierzenie kar po 1 roku pozbawienia wolności nie jawi się
wcale jako kara surowa, a już na pewno jako kara rażąco surowa. Takim nie może być przecież reakcja na zachowanie
sprawcy działającego w warunkach recydywy, który okrada szereg staruszek, wyrywając im torebki, kradnąc pieniądze
i wyrzucając dokumenty.
Wymiar kary łącznej oznaczono na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady częściowej
absorpcji. Zdaniem sądu oskarżony nie zasługuje na karę niższą, z przyczyn podanych wyżej, a przecież jego modus
operandi był w każdym przypadku identyczny, a czyny popełniono w bliskim zakresie czasu. Nie zasługuje on na
warunkowe zawieszenie wykonania kary, bez względu na to, jaką ustawę karną stosować, starą czy nową, gdyż
orzeczenie kary wolnościowej wobec wielokrotnego sprawcy czynów przeciwko mieniu oraz recydywisty oznaczałoby
de facto jej uniknięcie. Stopień społeczności szkodliwości, wydźwięk społeczny oraz oczekiwania społeczności
zagrożonej zachowaniem sprawcy w ściśle określonym kręgu dzielnicy P. powoduje też, że celów swych nie spełni
żaden inny rodzaj kary, który ewentualnie można by wymierzyć stosując regułę art. 37a k.k. Ani kara ograniczenia
wolności, ani tym bardziej grzywny w przypadku działania tego sprawcy nie spełni celów kary, będzie to reakcja zbyt
łagodna, nieadekwatna dla stopnia winy, społecznej szkodliwości i celów w zakresie prewencji, także ogólnej. Kara
pozbawienia wolności będzie także zaspokajać społeczne poczucie sprawiedliwości i da, przynajmniej na pewien czas,
bezpieczeństwo potencjalnym ofiarom znajdującym się w kręgu zainteresowania sprawcy, zwłaszcza że są to osoby
starsze i po prostu bezbronne.
Zgodnie z art. 63 par. 1 k.k. na poczet orzeczonej kary zaliczono okres zatrzymania, zaokrąglając ten okres w górę do
pełnego dnia.
Nie uwzględniono wniosku o naprawienie szkody w wyższej wysokości na rzecz A. K.. Po pierwsze wątpliwym jest
poniesienie szkody w takiej wysokości w sytuacji opisanej powyżej, gdy pokrzywdzona na rozprawie „przypomina
sobie”, że jeszcze w torebce miała 650 Euro, o czym na policji „zapomniała” powiedzieć, a po drugie i tak wobec
prawomocnego skazania sprawcy za czyn z art. 119 par 1 k.w. na jej szkodę i niemożliwości skazania za to samo na
podstawie art. 278 par. 1 k.k. obowiązku tego na podstawie art. 46 par. 1 k.k nie można było uwzględnić. Z kolei
na wniosek osk. publicznego zasądzono od oskarżonego na rzecz E. P.obowiązek naprawienia szkody omyłkowo,
albowiem odzyskała ona skradzione przedmioty.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k.