Sonda Cassini
Transkrypt
Sonda Cassini
© Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 Sonda Cassini na orbicie Saturna Krzystof Sajewicz 1 lipca 2004 roku, po siedmiu latach podró¿y, pokonuj¹c 3,5 miliarda kilometrów, sonda Cassini wesz³a pomyœlnie na orbitê Saturna. Przez cztery nastêpne lata (lub, w razie potrzeby d³u¿ej) bêdzie kr¹¿yæ wokó³ „planety z pierœcieniami” i jej ksiê¿yców, przeprowadzaj¹c ró¿ne eksperymenty i pomiary. S³owa kluczowe: cassini, Saturn, Tytan, Huygens, pierœcienie, misja, orbita, zdjêcia, NASA, ESA Ÿród³o: NASA Spis treœci 1. Informacje na temat sondy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 Dane techniczne sondy Cassini . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 Przyrz¹dy naukowe na pok³adzie sondy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 2. Opis misji sondy Cassini . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 3. Informacje na temat próbnika Huygens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 Dane techniczne próbnika Huygens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 Przyrz¹dy naukowe próbnika Huygens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 4. Opis misji próbnika Huygens . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 5. Zdjêcia pierœcieni Saturna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 6. Sk³ad pierœcieni Saturna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6 7. Magnetosfera Saturna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7 Uproszczony schemat magnetosfery Saturna. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 8. Tytan, zdjêcia powierzchni . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8 9. Linki do stron na temat misji Cassini. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 1 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 Poni¿ej: zdjêcie Saturna w naturalnych kolorach, zrobione 7 maja 2004 przez sondê Cassini podczas manewru zbli¿ania siê do planety. W momencie robienia zdjêcia, sonda by³a w odleg³oœci 28,2 miliona kilometrów od Saturna. Skala obrazu: 169 kilometrów na 1 piksel. Ÿród³o: NASA/JPL-Caltech/Space Science Institute 1. Informacje na temat sondy Sonda Cassini jest jednym z najbardziej skomplikowanych urz¹dzeñ naukowych wys³anych w przestrzeñ kosmiczn¹. Jest tak¿e jednym z najwiêkszych tego typu przyrz¹dów. To efekt wspó³pracy dwóch najwiêkszych agencji kosmicznych: NASA (która kieruje ca³ym przedsiêwziêciem a tak¿e zbudowa³a sondê Cassini) oraz ESA (Europejska Agencja Kosmiczna), dziêki której powsta³ próbnik Huygens, przeznaczony do badañ Tytana. Obok przedstawiamy schemat sondy Casg³ówna antena komunikacyjna sini oraz umiejscowienie poszczególnych przyramiê rz¹dów. magnetometru radar Dane techniczne sondy Cassini: Wysokoœæ: 6,7 m Szerokoœæ: 4m Ciê¿ar: 5 712 kg Moc silnika (generator termoelektryczny): 885 W (633 W pod koniec misji) trójkomponentowy detektor fal plazmowych detektory cz¹stek detektory próbnik Huygenes silnik (si³a ci¹gu = 445 N) Ÿród³o: NASA 2 generator termoelektryczny © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 • • • • • • • • • Wersja dokumentu: 002 Przyrz¹dy naukowe na pok³adzie sondy: spektrometr podczerwieni, system obrazowania, spektrograf ultrafioletowy, radar, spektrometr plazmowy, analizator py³u kosmicznego, spektrometr masowy, magnetometr, analizator fal plazmowych. Oprócz wielkoœci i z³o¿onoœci, sonda Cassini ró¿ni siê od poprzednich (Galileo i Voyager) tak¿e i tym, ¿e na pok³adzie nie ma ruchomych ramion umo¿liwiaj¹cych kierowanie instrumentów pomiarowych w ró¿ne strony. W zwi¹zku z zakrojonymi na szerok¹ skalê badaniami starano siê obni¿yæ koszty zwi¹zane z takimi ruchomymi urz¹dzeniami w ten sposób, ¿e wszystkie przyrz¹dy naukowe przytwierdzono na sta³e do cylindrycznego szkieletu statku. Konsekwencj¹ tego jest niemo¿liwoœæ obserwacji tego samego obiektu przez wszystkie przyrz¹dy naraz, dlatego zaplanowanie badañ i trajektorii sondy by³o niezwykle z³o¿one. 2. Opis misji sondy Cassini Historia misji Cassini-Huygens przedstawiona jest na poni¿szym rysunku. Wystrzelenie sondy mia³o miejsce wczesnym rankiem 15 paŸdziernika 1997 roku z przyl¹dka Canaveral na Florydzie. Podczas siedmioletniej podró¿y do uk³adu Saturna, Cassini dwukrotnie przelecia³ obok Wenus i raz obok Ziemi. Przelot obok Jowisza w grudniu 2000 roku pozwoli³ sondzie osi¹gn¹æ odpowiedni¹ prêdkoœæ by w cztery lata póŸniej dotrzeæ do celu. Dotarcie do Saturna 1 lipiec 2004 Przelot w pobli¿u Jowisza 30 grudzieñ 2000 nus We ³ ó ok ty w o l e 24 czerwiec 1999 Pr z 26 kwiecieñ 1998 Przelot w pobli¿u Ziemi 18 sierpieñ 1999 S³oñce Start 15 paŸdziernik 1997 Trajektornia sondy Ÿród³o: NASA 3 Daty wed³ug czasu uniwersalnego © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 Zakrojone na cztery nastêpne lata badania maj¹ na celu poznanie procesów kszta³tuj¹cych planety olbrzymy. Naukowcy maj¹ nadziejê, ¿e obecna misja powtórzy sukces misji sondy Galileo, która dostarczy³a nowych niezwyk³ych informacji o Jowiszu i jego ksiê¿ycach. Przed momentem najwiêkszego zbli¿enia do Saturna, sonda uruchomi swój silnik g³ówny i rozpocznie manewr hamowania, który spowoduje wejœcie sondy na orbitê w kszta³cie silnie sp³aszczonej elipsy. W trakcie trwania misji orbita ta bêdzie zmniejszaæ swoj¹ d³ug¹ pó³oœ, by umo¿liwiæ sondzie wykonanie wszystkich zaplanowanych pomiarów i zbadanie Tytana. Tytan, jako jedyny ksiê¿yc w uk³adzie s³onecznym posiada w³asn¹ atmosferê i dlatego jest tak interesuj¹cy dla naukowców. 3. Informacje na temat próbnika Huygens 25 grudnia 2004 od sondy Cassini oddzieli siê próbnik Huygens, przeznaczony do badañ najwiêkszego ksiê¿yca Saturna, Tytana. Urz¹dzenie to powsta³o w labolatoriach Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA). Dane techniczne próbnika Huygens: Œrednica: 2,7 m Ciê¿ar: 320kg • • • • • • • os³ona tylna Przyrz¹dy naukowe próbnika Huygens: system obrazowania, radiometr spektralny, urz¹dzenie do badania efektu Dopplera w atmosferze, chromatograf gazowy, spektrometr masowy, urz¹dzenie do badania atmosfery, zestaw do badañ powierzchni Tytana Na rysunku obok przedstawiono schemat budowy próbnika Huygens. Przyrz¹dy naukowe umieszczono wewn¹trz kilku warstw os³on. Ca³y próbnik jest chroniony przed nadmiernym rozgrzaniem w czasie opadania w atmosferze przez termiczn¹ os³onê przedni¹. os³ona przyrz¹dów górna platforma przyrz¹dy naukowe kopu³a próbnika os³ona przednia Ÿród³o: NASA Na pok³adzie próbnika znajduj¹ siê równie¿ specjalne spadochrony stabilizuj¹ce opadanie. 4. Opis misji próbnika Huygens Po oddzieleniu siê od sondy, Huygens bêdzie dryfowa³ w kierunku Tytana i 14 stycznia 2005 wejdzie w jego atmosferê. Bêdzie on nastêpnie opada³ w atmosferze przez oko³o 3 godziny i w tym czasie dokona róznorodnych jej pomiarów. Atmosfera Tytana rozci¹ga siê na oko³o 1000 km nad powierzchni¹ (jest ponad 10 razy grubsza ni¿ ziemska). 4 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 Na wysokoœci oko³o 170 km nad powierzchni¹ otworzy siê spadochron. Wówczas do akcji wkrocz¹: chromatograf gazowy i spektrometr masowy. Zbadaj¹ one sk³ad chemiczny atmosfery. Inny przyrz¹d pobierze próbki py³u, spowoduje odparowanie go, a nastêpnie zbada jego sk³ad chemiczny. Poni¿ej 50 km urz¹dzenie do obrazowania zacznie wykonywaæ panoramiczne zdjêcia krajobrazu. Wskutek tego, ¿e gruba atmosfera Tytana poch³ania niebiesk¹ sk³adow¹ œwiat³a s³onecznego, na dole panuje pó³mrok z dominuj¹c¹ sk³adow¹ czerwon¹. Aby móc wykonaæ analizê spektroskopow¹ gruntu, na wysokoœci kilkuset metrów próbnik zapali lampê emituj¹c¹ œwiat³o bia³e. Oprócz tego mierzone bêd¹ tak¿e: si³a wiatru, temperatura i ciœnienie, pole elektryczne (œwiadcz¹ce o wy³adowaniach atmosferycznych). Poniewa¿ g³ównym celem Huygensa jest zbadanie atmosfery Tytana, nie zosta³ on przygotowany do „miêkkiego l¹dowania”. Koñcowa prêdkoœæ opadania to kilka metrów na sekundê. Po wyl¹dowaniu, próbnik zbierze informacje dotycz¹ce sk³adu i struktury powierzchni. Czas trwania tych badañ (jeœli powiedzie siê l¹dowanie) wyniesie od 3 do 30 minut. wysokoœæ 1270 km Mach 1,5 150-180 km T0 T0 + 32,5 s 145-170 km 95 m/s T0 + 42 s Mach 2.0 300-250 km T0 + 15 min 105-125 km 35 m/s T0 + 2,5 s wejœcie w atmosferê 5-6 ms TS – T0 + 150 min (maksimum) otwarcie oddzielenie spadochronu przedniej pilotuj¹cego os³ony otwarcie spadochronu pilotuj¹cego odrzucenie g³ównego spadochronu l¹dowanie otwarcie spadochronu stabilizuj¹cego czas trwania misji na powierzchni oko³o 3 min Ÿród³o: NASA 5. Zdjêcia pierœcieni Saturna Zdjêcie na nastêpnej stronie przedstawia zewnêtrzne pierœcienie Saturna. Zosta³o ono wykonane aparatem w¹skok¹tnym na pok³adzie sondy Cassini 1 lipca 2004 roku. 5 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 WyraŸnie widoczna jest szczelina Enckego, zewnêtrzny pierœcieñ G oraz jeden z ksiê¿yców. •ród³o: http://www.jpl.nasa.gov Ÿród³o: NASA/JPL-Caltech Zdjêcie zosta³o zrobione przez spektrograf œwiat³a ultrafioletowego, który jest w stanie rozró¿niæ struktury o rozmiarach oko³o 100 km. Rozdzielczoœæ tego instrumentu jest zatem o dwa rzêdy wielkoœci wiêksza ni¿ rozdzielczoœæ podobnego urz¹dzenia na sondzie Voyager 2. Aktualnie jest to najdok³adniejsze zdjêcie pierœcieni Saturna w œwietle ultrafioletowym. Turkusowy kolor odpowiada obszarom lodu. Widaæ, ¿e najwiêcej lodu jest w zewnêtrznych obszarach pierœcieni. Ÿród³o: NASA/JPL-Caltech 6. Sk³ad pierœcieni Saturna Przyrz¹dy naukowe, umieszczone na sondzie Cassini, s³u¿¹ce do obserwacji w œwietle widzialnym i podczerwonym, dostarczy³y informacji o przestrzennym roz³o¿eniu lodowych bry³ w pierœcieniach Saturna. Okaza³o siê, ¿e wraz ze wzrostem odleg³oœci od Saturna, ich œrednia wielkoœæ roœnie. Zosta³o to 6 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 przedstawione na poni¿szym obrazku, gdzie po prawej stronie widaæ dane ze spektrometrów, po lewej natomiast zdjêcie badanego obszaru w œwietle widzialnym. Obrazy ze spektometrów (œwiat³a niebieskiego i podczerwieni) rozk³ad wielkoœci ziaren ma³e du¿e Ÿród³o: Courtesy NASA/JPL-Caltech 7. Magnetosfera Saturna Wykresy przedstawiaj¹ dane z magnetometru i spektrometru plazmowego umieszczonych na pok³adzie Cassini. Dolny wykres pochodzi ze spektrometru plazmowego, mierz¹cego energiê przelatuj¹cych cz¹stek. Kolor zielony reprezentuje cz¹stki o najwiêkszej energii. Górny wykres pokazuje natê¿enie pola magnetycznego zmierzone przez magnetometr. Zmiany w natê¿eniu wynikaj¹ z przechodzenia sondy przez strumienie wiatru s³onecznego odchylane przez magnetosferê Saturna. 6 natê¿enie pola magnetycznego 5 4 Magnetosfera front wiatru s³onecznego 3 2 1 0 180,6 180,8 181 181,2 dane ze spektometru plazmowego Ÿród³o: Courtesy NASA/JPL-Caltech 7 181,4 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 Uproszczony schemat magnetosfery Saturna: wiatr s³oneczny front wiatru s³onecznego pojedyncze ob³oki plazmy zewnêtrzny ob³ok plazmy E-Ring Mimas Tethys Titan gor¹ca warstwa zewnêtrzna magnetosfery wewnêtrzny pierœcieñ plazmy Dione Rhea Enceladus Ÿród³o: NASA 8. Tytan, zdjêcia powierzchni Zdjêcie zrobione przez sondê Cassini ukazuje nigdy dot¹d nie ogl¹dane szczegó³y powierzchni Tytana. Jest to przerobiony skan po³udniowej pó³kuli, ogl¹danej w œwietle podczerwonym i widzialnym. Kolory nie odzwierciedlaj¹ rzeczywistego wygl¹du powierzchni satelity, wprowadzono je dla ³atwiejszej identyfikacji. ¯ó³te obszary odpowiadaj¹ wêglowodorom, zielone – pokrywom lodowym. Bia³y kolor to chmury metanu. Okr¹g³y obiekt na dole zdjêcia to najprawdopodobniej wielki krater. Wiêcej informacji na temat spektrometrów na pok³adzie sondy Cassini: http://wwwvims.lpl.arizona.edu/ Ÿród³o: NASA/JPL-Caltech 8 © Copyright by Wydawnictwo ZamKor ul. Tetmajera 19, 31-352 Kraków tel./faks (0 prefiks 12) 623-25-00 e-mail: [email protected] adres serwisu: www.zamkor.pl Dokument zosta³ pobrany z „Serwisu dla nauczyciela”. Kopiowanie dozwolone tylko dla nauczycieli korzystaj¹cych z podrêczników Wydawnictwa Zamkor Wszelkie prawa zastrze¿one. Data utworzenia dokumentu: 18/08/2004 Wersja dokumentu: 002 9. Linki do stron na temat misji Cassini Nowoœci na temat misji Cassini: http://www.nasa.gov/mission_pages/cassini/main/index.html Informacje na temat misji Cassini-Huygens: http://saturn.jpl.nasa.gov/ Strona zespo³u Cassini: http://ciclops.org/ 9