tutaj - Gimnazjum w Birczy

Carpe Diem
gazetka
gimnazjalisty
Dwumiesięcznik
Publicznego Gimnazjum nr 1 im ks. Tadeusza Dłubacza w Birczy
nr 1/2010 (październik)
email: [email protected]
W numerze:


















Rozpoczęcie roku szkolnego,
Uroczystości pod Borownicą,
Tydzień Humanistyczny,
Wybory do rady samorządu
uczniowskiego,
Wycieczka do Warszawy,
Akcja „Usuwamy azbest”,
Sprzątanie świata,
Wywiad z Panią dyrektor,
Kalendarium,
Dzień papieski,
Zdrowy tryb życia,
Pasowanie na ucznia,
Rajd Bircza,
BKS Leśnik Bircza,
Prezentacja klasy III a,
Humor, krzyżówka,
Polecane książki,
i wiele innych atrakcji.
Cena
1 zł
Medal KEN dla pani
Alicji Karbowniczyn!!!
Z
wielką
przyjemnością
informujemy, że nauczycielka języka
polskiego w naszej szkole, pani Alicja
Karbowniczyn, otrzymała 14 października
2010 r. medal Komisji Edukacji Narodowej
za
szczególne
zasługi
dla
oświaty
i wychowania.
Serdecznie gratulujemy i dziękujemy
za ogromny trud włożony w nasze nauczanie
i wychowanie. Równocześnie życzymy
dalszych
sukcesów
dydaktycznowychowawczych!
Po co nam gazetka szkolna?
Około 5000 lat temu w starożytnej Mezopotamii ludy sumeryjskie wynalazły pismo klinowe. Ten wynalazek okazał
się przełomem w rozwoju ludzkości, tak jak późniejsze wynalezienie ruchomych czcionek przez Jana Gutenberga w połowie
XV w. Teraz żyjąc w XXI stuleciu staliśmy się społeczeństwem informacyjnym, dla którego ważnym elementem życia stała
się informacja.
Dlatego w tym miejscu należy sobie zadać pytanie, czy nam w szkole potrzebna jest gazetka? Uważam, że
odpowiedź jest jak najbardziej twierdząca. Szkoła żyje swoim życiem, zmieniają się nauczyciele, przychodzą i odchodzą
kolejne pokolenia uczniów. Warto udokumentować i pokazać obecnym i przyszłym pokoleniom, ten nasz dorobek, który
wspólnie tworzymy w naszym gimnazjum.
Dlatego pojawił się pomysł wydawania szkolnej gazetki, która pełniłaby funkcję informacyjną, ale także
opiniotwórczą. Wraz z zespołem redakcyjnym oddajemy w Wasze ręce pierwszy numer naszego pisma. Oprócz informacji
bieżących z życia szkoły, będziemy prezentować ciekawe wywiady, prezentacje poszczególnych klas oraz wszystko to, co
łączy się z naszym codziennym życiem. Jesteśmy gotowi do współpracy ze wszystkimi chętnymi, a także z różnym
instytucjami, działającymi na terenie gminy Bircza.
Piszmy i dokumentujmy to, co dzieje się wokół nas. W ten sposób tworzymy historię i zarazem przekazujemy
przyszłym pokoleniom to, co sami osiągnęliśmy. Apelujemy do uczniów o opisywanie ważnych wydarzeń klasowych, gdyż
również artykuły spoza redakcji będą umieszczane w naszej gazetce. Idąc z rozwojem techniki uruchomiliśmy pocztę
elektroniczną: [email protected], na którą można wysyłać sugestie, uwagi i proponowane artykuły. W przyszłości
mamy zamiar umieścić wszystkie numery gazetki w formie elektronicznej w Internecie.
Maciej Duda
Strona 1
Kalendarium-
listopad
1 Listopada - Wszystkich Świętych
Dzień Wszystkich Świętych obchodzimy na cześć chrześcijańskich świętych 1 listopada.
W latach 610-731 roku naszej ery święto to obchodzono 1 maja. Papież Grzegorz III, w 731
roku, przeniósł to święto na 1 listopada. Dzień Wszystkich Świętych jest często mylony
z następującym po nim tzw. Dniem Zaduszny (dniem zmarłych) i dlatego w tym dniu przyjęło
się czczenie zmarłych i chodzenie na groby. Jest to dzień zadumy związany ze wspominaniem
zmarłych. W kościele prawosławnym takim dniem jest Niedziela Wielkanocna, zaś w krajach
anglosaskich, odpowiednikiem Dnia Wszystkich Świętych jest Halloween. Ten dzień jest
jednak w odróżnieniu od naszej zadumy obchodzony bardzo wesoło. W większości religii ze
świętem zmarłych związany jest ogień. Jest on symbolem pamięci, wdzięczności, modlitwy.
Z tradycji pogańskiej ma on także na celu oświetlanie drogi zmarłym, spalenie ich grzechów
i odpędzenie demonów.
2 Listopada – Dzień Zaduszny (słowiańskie dziady)
Zaduszki - rzeczywiste Święto Zmarłych, często mylone z dniem Wszystkich Świętych
wywodzące się z pogańskiego obrzędu Dziadów. W tym dniu modlimy się za zmarłych.
Obchody Święta Zmarłych zapoczątkował Święty Odilon w roku, 998 ale dopiero w XI I
w. tradycja ta rozpowszechniła się na cały Kościół katolicki. W 1915 roku Papież
Benedykt XV zezwolił na odprawianie mszy świętej w intencji poleconej przez wiernych.
W Dzień Zaduszny tradycją jest chodzenie na groby bliskich, palenie zniczy, modlitwy
i odprawianie mszy w intencji zmarłych. Z obrzędów ludowych przetrwał jeszcze
gdzieniegdzie zwyczaj karmienia dusz zmarłych, przybyłych w tym dniu z zaświatów na
ziemie. W tym celu zostawiano na stole chleb z masłem lub cały obiad. Specjalnie
wypiekanym chlebem dzielono się także z żebrakami modlącymi się za dusze zmarłych
(stąd nazwa Dziady).
11 Listopada – Święto odzyskania niepodległości
Święto Odzyskania Niepodległości - najważniejsze polskie święto narodowe związane
z odzyskaniem w 1918 roku, po 123 latach zaborów, niepodległości. W XVIII w. silna
niegdyś Rzeczpospolita zaczęła się chylić ku upadkowi, co doprowadziło do trzech
rozbiorów Polski. W 1795 r., Polska zniknęła z mapy świata na 123 lata, aż do 1918 r.
Wtedy to 11 listopada, Rada Regencyjna (organ sprawujący władzę nad Królestwem
Polskim) przekazała władzę nad wojskiem Józefowi Piłsudskiemu, który dzień wcześniej
powrócił z internowania w Magdeburgu. Trzy dni później został Naczelnikiem Państwa.
Powstała w ten sposób Druga Rzeczypospolita. Dzień 11 listopada ustanowiono świętem
państwowym po raz pierwszy dopiero w 1937 roku. W latach 1939-44 podczas okupacji
hitlerowskiej oraz w okresie od 1945 do 1989 roku, w czasie rządów komunistycznych
obchodzenie święta 11 listopada było zakazane. Dopiero w roku 1989, ustawą Sejmu,
przywrócono obchody tego święta. Obchodzone jest w całym kraju, lecz najważniejsze obchody
odbywają się w Warszawie na placu Józefa Piłsudskiego pod Grobem Nieznanego Żołnierza.
30 Listopada – Andrzejki
Andrzejki - Dzień Świętego Andrzeja Apostoła, najhuczniej świętowany w Szkocji, w kraju,
którego Św. Andrzej jest patronem. W Polsce w wigilie tego dnia, lub w tym dniu w zależności od
regionu, wróży się przyszłość, szczególnie matrymonialną. Święty Andrzej Apostoł był bratem Św.
Piotra, uczniem Jana Chrzciciela, prowadził działalność misjonarską nad Morzem Czarnym. Zginął
ukrzyżowany na Peloponezie, w mieście Patras 30 listopada 30 roku na krzyżu w kształcie litery X
(stąd nazwa Krzyż Świętego Andrzeja). Jest patronem Szkocji i Rosji. Do najbardziej znanych
wróżb andrzejkowych należy oczywiście lanie roztopionego wosku na wodę. Wosk można lać
bezpośrednio lub przez dziurkę np. w kluczu. Na podstawie kształtu woskowej figurki lub kształtu
cienia rzucanego przez nią przewidujemy przyszłość lejącego. Większość wróżb andrzejkowych
ma na celu przepowiedzenie, która z panien pierwsza wyjdzie za mąż i tak na przykład: każda
z panien bierze kość i układa w pokoju w dowolnie wybranym miejscu, następnie do pokoju
wpuszcza się psa, której kość wybierze ta może szykować się już do ślubu. Co przebieglejsze
panny smarowały kość masłem aby dodatkowo zachęcić czworonoga.
Strona 2
Kalendarium-
grudzień
4 grudnia - Dzień Górnika i Naftowca - Barbórka
Barbórka - święto górników obchodzone 4 grudnia w dniu ich patronki Świętej Barbary.
Tradycyjnie, 4 grudnia, rozpoczyna się mszą świętą, po której następuje przemarsz orkiestr
górniczych. W tym dniu organizowane są uroczyste akademie, spotkania, koncerty, zabawy
i bale górnicze. 4 grudnia górnicy występują w swoich charakterystycznych strojach galowych
z obowiązkowym czarnym kapeluszem z pióropuszem. Jedną z głównych tradycji tego święta
są tzw. "Karczmy Piwne", czyli biesiadne spotkania starszych i młodszych górników przy
dwóch stołach (tzw. tablicach). Karczma rozpoczyna się od odśpiewania hymnu, po czym
odbywa się biesiada, podczas której, wśród górniczych pieśni, nagradza się zasłużonych oraz
przyjmuje nowych adeptów do braci górniczej. Przyjęcie nowych adeptów składa się ze
ślubowania i skoku przez skórę. Święta Barbara patronka górników, ale także orędowniczka
w czasie burzy i pożarów. Męczenniczka, ścięta około 305 roku za odmowę wyparcia się
wiary chrześcijańskiej, wydana przez własnego ojca - Dioskura. Jak głosi legenda, tuż przed
śmiercią objawił się Świętej Barbarze anioł z hostią i kielichem.
6 grudnia – Mikołajki
Mikołajki święto obchodzone 6 grudnia na cześć świętego Mikołaja biskupa Miry. Tego dnia
obdarowuje się dzieci prezentami. Często w nocy z 5/6 podkłada się prezenty pod poduszkę, lub
umieszcza się je w wełnianej, dużej skarpecie. Święto Mikołaja znane jest na całym świecie pod
nazwami: Santa Clause (USA), Babbo Natale (Włochy), Heilige Nicolaus (Niemcy), Mikulas
(Czechy). Święty Mikołaj urodził się w Licji w Azji Mniejszej około roku 280. Rodzice Mikołaja
zmarli ok. roku 300 podczas zarazy, która w tym czasie nawiedziła Licje. Otrzymany spadek Mikołaj
przeznaczył na pomoc biednym i potrzebującym. Jak głosi legenda dary podsuwał anonimowo stąd
pochodzi tradycja podkładania prezentów pod poduszkę. Mimo wyświęcenia na biskupa Miry
pozostał człowiekiem niezwykle skromnym wszystkie posiadane dobra rozdawał biednym. Zmarł
6 grudnia około roku 345. Postać i legenda świętego Mikołaja przedstawianego jako grubasek
w czerwonym kożuchu z długą białą brodą w saniach zaprzęgniętych w renifery powstała
prawdopodobnie w latach 20-tych ubiegłego wieku na zlecenie koncernu Coca-Cola.
13 grudnia - Rocznica Wprowadzenia Stanu Wojennego
13 grudnia 1981 r. na mocy Uchwały Rady Państwa z 12 grudnia 1981 został
wprowadzony w Polsce Stan Wojenny. Na ulicę wyszło wojsko, zakazano
działalności NSZZ Solidarność, a wielu jej działaczy zostało internowanych.
Wprowadzono godzinę milicyjną od 22:00 do 6:00. Oficjalną przyczyną
wprowadzenia stanu wojennego było pozbycie się Solidarności oraz groźba
wkroczenia do Polski wojsk radzieckich. 12 grudnia 2008 r. CIA odtajniło
dokumenty Ryszarda Kuklińskiego, związane z wprowadzeniem stanu wojennego
w Polsce. Z około 1000 stron dokumentów wynika, że w 1981 roku Polska, wbrew
twierdzeniom Jaruzelskiego, nie była zagrożona inwazją wojsk Układu
Warszawskiego, a wprowadzenie stanu wojennego było przygotowywane wraz
z Rosjanami od początku 1981 roku. W listopadzie 1981 roku zagrożony
dekonspiracją Kukliński uciekł wraz z rodziną do USA.
Opracowała: Anna Hess
Rozpoczęcie roku szkolnego
1 września 2010 r. rozpoczęliśmy kolejny rok szkolny. Dzień zaczęliśmy
od mszy świętej w parafialnym kościele o godzinie 8:00, której przewodniczył ks.
Paweł Drozd. Następnie wszyscy uczniowie wraz z nauczycielami udali się do
Gminnego Ośrodka Kultury w Birczy, ma krótką inscenizację przygotowaną przez
panią Alicję Karbowniczyn. Dotyczyła ona rocznicy wybuchu II wojny światowej.
Po jej zakończeniu Pani dyrektor przywitała uczniów, ich rodziców, nauczycieli
i odczytała okolicznościowe listy nadesłana do szkoły.
Następnie wszyscy uczniowie udali się do klas na spotkanie
z wychowawcami. Po zapoznaniu się z planem lekcji i wspomnieniach dotyczących
wakacji udaliśmy się do domów, pełni energii i chęci do nauki w nowo
Uroczysta akademia w GOK-u. Stoją od lewej:
rozpoczętym roku szkolnym.
Agnieszka Pisz, Angelika Kozioł, Iwona
Opracowała: Joanna Nachman
Brzeżawska, Jakub Czyżyk, Piotr Podgórski,
Agnieszka Machniewska Magdalena Chabko.
Strona 3
Wycieczka do Warszawy
W dniach 14-15 lipca 2010 r. odbyła się wycieczka do Warszawy
w ramach projektu „Śladami Warszawskich Dzieci”. Projekt ten obejmował szereg
działań związanych z wiedzą na temat Powstania Warszawskiego. W ramach
projektu młodzież naszego gimnazjum brała udział w ciekawych warsztatach na
temat historii II Wojny Światowej, ze szczególnym uwzględnieniem treści
związanych z Powstaniem Warszawskim. Oprócz tego uczniowie wzięli udział
w konkursach: plastycznym, na prezentację multimedialną i na wiersz o powstaniu.
Podczas wycieczki uczniowie zwiedzili Muzeum Wojska Polskiego,
Muzeum Powstania Warszawskiego, Powązki, Park Łazienkowski, a także
Katedrę Polową, gdzie wzięli udział we Mszy Św. odprawionej w intencji Patrona
szkoły oraz złożyli kwiaty na grobie biskupa polowego Tadeusza Płoskiego i jego
asystenta ks. Jana Osińskiego, którzy zginęli w katastrofie w Smoleńsku. Po Mszy
Św. młodzież i opiekunowie zostali zaproszeni na spotkanie z Ordynariuszem
Polowym ks. płk Sławomirem Żarskim.
Projekt był realizowany przez naszą szkołę w partnerstwie ze
Stowarzyszeniem Wspierającym Rozwój Edukacji na Obszarach Wiejskich
SZANSA, a dofinansowany został ze środków PPWOW Program Integracji Społecznej.
Opracowała: Agnieszka Machniewska
Uczestnicy wycieczki w Katedrze Polowej
Wojska Polskiego w Warszawie.
Sprzątanie świata
W dniu 17.09.2010 r. w naszej szkole odbyła się akcja „sprzątanie
świata”, powiązana ze zbiórką makulatury. Do sprzątania zaangażowały się
trzy klasy: III B, I B oraz I C. Za cel obraliśmy sobie drogę w kierunku
Łomnej. Po zebraniu w grupy wyruszyliśmy.
Przy sprzątaniu słuchaliśmy muzyki i opowiadaliśmy śmieszne
historie. Udało się nawet znaleźć sporo grzybów. Trafiając na większe
skupiska śmieci nie poddawaliśmy się. Pracując ciężko nawet nie
zauważyliśmy, że jesteśmy już u celu naszej podróży, gdzie czekało na nas
ognisko i pyszna kiełbaska. Wszystkim bardzo smakowało, a dodatkowo
czuliśmy satysfakcję z dobrze wykonanej pracy. Po posiłku autobusem
wróciliśmy do szkoły
Opracowała: Joanna Nachman
Stoją od lewej: Joanna Leszczawska, Gabriela
Karbowniczyn, Krzysztof Pogorzelec, p. Barbara
Kropieniewicz, Joanna Nachman, Beata Cap.
Usuwamy azbest
W terminie od 20.10.2009 – 26.01.2010 r. nasza szkoła realizowała projekt edukacyjny „Usuwamy
azbest i uczymy innych czym on jest”. W to przedsięwzięcie zaangażowanych było 25 uczniów,
a pomagających aż 600! Koordynatorem i pomysłodawcą udziału w projekcie była pani Tamara Ryzner.
W ramach projektu uczniowie utworzyli stronę internetową poświeconą tematyce azbestu. Strona
zawiera informacje ogólne o azbeście oraz jest informatorem z prowadzonych działań przez uczniów.
Witrynę odwiedziło ponad 4000 osób, a na stałe zarejestrowało się 103 osoby. Zorganizowano też
„Wywiadówka inaczej”, czyli spotkania z rodzicami poświecone tematyce azbestowej,
w których wzięło udział około 120 rodziców. Przeprowadzono również lekcje w
gimnazjum dla łącznie 263 uczniów.
Ponadto nasi uczniowie zorganizowali lekcje w szkołach podstawowych
i pogadanki w szkole średniej. W zajęciach udział wzięło około 400 uczniów. W ramach
projektu zrobiono: plakaty- 130 sztuk, informator o azbeście - 450 sztuk, ulotki
informacyjne - 2000 sztuk, pikieta (happening) – około 150 osób. O naszym projekcie
dowiedzieli się czytelnicy: Życia Podkarpackiego oraz Nowin (opublikowane artykuły
również w Internecie), słuchacze: Radio Eska, Polskiego Radio Rzeszów,
EKOPOŁUDNIE Polskie Radio Jedynka - audycje radiowe o zasięgu ogólnopolskim.
Przeprowadziliśmy konkursy i ankietę, w których udział wzięło odpowiednio 101 i 1600
osób.
Cały projekt był zarazem ogólnopolskim konkursem zorganizowanym przez
Ministerstwo Gospodarki. Nasza ogromna praca i zaangażowanie, przyczyniły się do
zajęcia przez szkołę pierwszego miejsca w kategorii szkół gimnazjalnych! W nagrodę
szkoła otrzymała 75000 zł, za które zostały zakupione nowe ławki i krzesła do wszystkich
sal lekcyjnych. Ponadto wyremontowano szatnie, a uczniowie uczestniczący w projekcie
polecieli na wycieczkę do Tunezji, gdzie spędzili 7 dni w blasku słońca i podziwiali piękne
widoki i zabytki. Zwiedzili między innymi delfinarium. Uczniowie byli niezwykle
zadowoleni i nie zapomną tej wycieczki do końca życia.
Opracowała: Agnieszka Machniewska Grupa uczestników projektu podczas
niezapomnianej wycieczki w Tunezji.
Strona 4
Rocznica walk pod Borownicą
Złożenie wiązanki kwiatów przez delegację naszej
szkoły. Od lewej: p. Joanna Stadnik, p. Monika
Bodnar – dyrektor, Ewa Wasyliszyn.
Tegoroczne obchody 71 rocznicy walk pod Borownicą w Gminie
Bircza odbyły się 12 września 2010 r. Uroczystości patriotyczne rozpoczęły się
na wzgórzu nad Czarnym Potokiem, w miejscu śmierci płk dypl. Beniamina
Kotary, dowódcy 17 Pułku Piechoty i jego żołnierzy. Przy krzyżu i obelisku
złożono wiązanki kwiatów i zapalono znicze. Na uroczystość przybyła rodzina
płk Kotarby oraz liczne delegacje różnych instytucji i szkół Gminy Bircza.
Dalsze uroczystości odbyły się pod pomnikiem pomordowanych
mieszkańców wsi Borownica. Wartę przy pomniku pełnili: żołnierze, strzelcy,
harcerze i uczniowie. W uroczystości uczestniczyły poczty sztandarowe.
Powitania uczestników uroczystości dokonał Józef Żydownik Wójt
Gminy Bircza, a zaproszeni goście wygłosili okolicznościowe przemówienia.
Następnie miało miejsce poświęcenie odnowionego pomnika przez ks.
Antoniego Moskala – proboszcza parafii p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa
w Borownicy.
Całość uroczystości uświetniała Strażacka Orkiestra Dęta z Medyki.
Po zakończeniu oficjalnej części uroczystości odbył się występ Zespołu „Jedna
Chwila” z Klubu Garnizonowego z Rzeszowa oraz piknik koło plebani
z uczestnikami uroczystości i mieszkańcami Borownicy.
Opracowała: Magdalena Chabko
Wybory do rady samorządu uczniowskiego
1 października 2010 r. w naszym gimnazjum odbyły się
wybory do rady samorządu uczniowskiego. Samo głosowanie
zostało poprzedzone kampania wyborczą, która była namiastką
prawdziwej walki o głosy wyborców. Nie zabrakło plakatów
wyborczych oraz „darmowych cukierków”.
W wyborach wystartowało 10 uczniów naszej szkoły,
a wyniki głosowania przedstawiają się następująco: Anna Hess –
93 głosy, Gabriela Karbowniczyn – 68 głosów, Karol Rębisz – 32
głosy, Tomasz Atamańczuk – 25 głosów, Karol Feduń – 14
głosów, Krzysztof Pogorzelec – 12 głosów, Wiktor Feduń – 10
głosów, Angelika Sokołowska – 3 głosy, Piotr Grzegorzak – 3
głosy, Marcin Kania -2 głosy.
Przewodniczącą Rady Samorządu Uczniowskiego
w Gimnazjum w Birczy na rok szkolny 2010/2011 została Anna
Hess, jej zastępcą będzie Gabriela Karbowniczyn, funkcję
sekretarza pełnić będzie Karol Rębisz, a skarbnikiem został
Tomasz Atamańczuk. Opiekunem samorządu uczniowskiego jest
pani mgr Dorota Głowacz.
Wszystkim kandydatom dziękujemy za odwagę i chęć
działania dla dobra szkoły i uczniów, a zwycięzcom gratulujemy
i życzymy powodzenia w czekającej ich pracy.
Opracowała: Kinga Wiśniowska
Nauczyciele Gimnazjum w Birczy
w roku szkolnym 2010/2011
Lp.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
11.
12.
Imię i nazwisko
Alicja Karbowniczyn
Bożena Czeszyk-Maculak
Teresa Feduń
Małgorzata Wandrowska
ELżbieta Pankiewicz
Edward Kubicki
Barbara Kropieniewicz
Edyta Pęckowska
Grzegorz Kwaśnicki
Bożena Mielnikiewicz
Wrzesław Bartoszewicz
13.
14.
15.
16.
17.
Monika Bodnar
Joanna Stadnik
Maciej Duda
Dorota Głowacz
Alicja Wilczek
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
28.
Anna Kociuba
Tamara Ryzner
Ewa Bartoszewicz
Joanna Kurasz
Grzegorz Kwaśnicki
Ks. Paweł Drozd
Artur Buczek
Lucjan Mielnikiwewicz
Emilia Pawlus
Lilianna Pacławska
Małgorzata Pasławska
29.
30.
31.
Małgorzata Hop
Katarzyna Oręczak
Katarzyna Cyrulik
Stoją od lewej: Tomasz Atamańczuk, Anna Hess,
Gabriela Karbowiniczyn.
Przedmiot
Język polski
Język polski
język polski
matematyka
matematyka
matematyka
biologia
chemia
fizyka
geografia
geografia,
wicedyrektor
historia, dyrektor
historia
historia, wos
informatyka
informatyka,
plastyka, technika
j. angielski
j. angielski
j. niemiecki
j. niemiecki
muzyka
religia
religia
wychowanie fizyczne
wychowanie fizyczne
wychowanie fizyczne
wychowanie do życia
w rodzinie
pedagog
pedagog
zajęcia rewalidacyjne
Opracowała: Kinga Wiśniowska
Strona 5
Sukcesy sportowe naszych uczniów
Powiatowe
Indywidualne
Mistrzostwa
Szkolnego Związku Sportowego w Lekkiej
Atletyce
Rzut dyskiem
Dziewczęta:
Agata Jajko - I miejsce
Chłopcy:
Mazur Damian - II miejsce
Soszka Sebastian - III miejsce
Pchnięcie kulą
Dutkowski Janusz - I miejsce
Skok w dal
Dziewczęta:
Pankiewicz Wioletta III
Chłopcy:
Antochów Arkadiusz - II miejsce
Kaczmar Jakub - III miejsce
Bieg na 1000 m
Chabko Paweł - I
Bieg na 100 m
Dziewczęta:
Katarzyna Mielnikiewicz – I miejsce
Szacka Dominika - II miejsce
Chłopcy:
Feduń Karol - I miejsce
Sztafeta 4 x 100 m chłopcy
Publiczne Gimnazjum Nr 1 w Birczy – II miejsce
Bieg na 300 m
Chmura Adam - I miejsce
Powiatowe Indywidualne Biegi Przełajowe
Kategoria dziewczyn rocznik 1997
Sylwia Stach - II miejsce
Katarzyna Mielnikiewicz - IV miejsce
Kategoria chłopców rocznik 1996-95
Paweł Chabko - I miejsce
Wojewódzkie Indywidualne Biegi Przełajowe
Kategoria chłopców rocznik 1996-95
Paweł Chabko - II miejsce
Powiatowe Sztafetowe Biegi Przełajowe
Kategoria chłopców
I miejsce – Publiczne Gimnazjum nr 1 w Birczy.
Powiatowe drużynowe zawody w szachach
III miejsce – Publiczne Gimnazjum nr 1 w Birczy.
Agata Droździak, Radek Rutkowski, Karol Feduń i Janusz Dutkowski
Opracował: Lucjan Mielnikiewicz
Zwycięska drużyna chłopców w sztafetowych biegach przełajowych.
Stoją od lewej: p. Lucjan Mielnikiewicz, Damian Mazur, Hubert Stach,
Paweł Rostecki, Maciej Łowisz, Adam Chmura, Piotr Staszkiewicz,
Mateusz Kurzec, Paweł Chabko, Karol Feduń, Krystian Kowalski,
Michał Sławiński, Tomasz Atamańczuk.
Wywiad z naszą przewodniczącą
Wiemy, że jesteś osobą bardzo zajętą i masz wiele zajęć.
Czy możesz zdradzić czytelnikom, czym zajmujesz się
po lekcjach?
Anna Hess: Po lekcjach często mam "koła
zainteresowań" lub próby do różnych akademii. Lecz
nie może zabraknąć czasu dla moich przyjaciół,
z którymi staram się często widywać.
Czy masz jakieś hobby?
Moim hobby jestem śpiewanie.
Kiedy znajdujesz czas na naukę?
Na naukę zawsze jest czas. Mam poukładany plan
dnia, więc na wszystko mam czas.
Jakie przedmioty lubisz najbardziej?
Najbardziej lubię język angielski, matematykę, fizykę
i muzykę.
Czy masz ulubionego nauczyciela?
Nie chciałabym wyróżniać tylko jedną osobę.
Uważam, że wszyscy nauczyciele są bardzo mili i we
wspaniały sposób przekazują nam widzę.
Czy masz już jakieś pomysły na szkolną imprezę lub na
jakieś zmiany w naszej szkole?
Zamierzam zorganizować zabawę andrzejkową. Co
do zmian w naszej szkole - na
razie nie planuję. Jeżeli ktoś
ma
jakieś
pomysły
serdecznie
zachęcam
do
podzielenia się nimi ze mną.
Czy masz jakiś talizman, który
przynosi Ci szczęście, kiedy
podejmujesz jakieś działania?
Nie wierzę w talizmany lub
inne tego typu rzeczy.
Uważam, że tylko i wyłącznie
umiejętności,
upór
oraz
wsparcie przyjaciół pomagają w
jakichkolwiek
przedsięwzięciach.
W tym roku czeka Cię
egzamin gimnazjalny. Co
o nim myślisz?
Staram się o nim nie myśleć i niepotrzebnie się nie denerwować.
Życzymy powodzenia na egzaminie i oczywiście sukcesów
w działalności samorządu uczniowskiego.
Dziękuję serdecznie.
Rozmawiała: Kinga Wiśniowska
Strona 6
Sprawozdanie z rozgrywek piłkarskich o mistrzostwo klasy „A” juniorów młodszych
runda jesienna sezonu 2010/2011
Do rozgrywek ligi juniorów młodszych przystępowaliśmy zmobilizowani
i przygotowani na walkę o najwyższe miejsca. Przygotowania do sezonu zaczęliśmy w połowie
wakacji, a naszym trenerem został Dariusz Pankiewicz. Pod okiem tego szkoleniowca
występowaliśmy w całej rundzie jesiennej sezonu 2010/2011. W lidze występowało 8 zespołów,
a terminem rozgrywania meczy byłą sobota o godzinie 11:00.
Pierwszy mecz ligowy zagraliśmy 4 września na własnym stadionie z Gromem
Wyszatyce. Cały mecz był rozgrywany pod dyktando gospodarzy. Zawodnicy z Wyszatyc byli
bezradni wobec indywidualnych umiejętności chłopaków z Birczy. Mecz zakończył się wynikiem
5:0 dla Leśnika, a bramki dla naszej drużyny strzelili: Karol Feduń -2 oraz Adam Chmura
i Szymon Biłas po 1. Piąte trafienie w tym meczu to gol samobójczy. Był to udany początek
sezonu.
Kolejny mecz naszej drużyny odbył się w Torkach. Mecz nie zaczął się najlepiej, bo już
na początku meczu Leśnik stracił bramkę. Później gra była bardzo wyrównana, ale przegraliśmy
4:3. W ostatnich 15 minutach meczu drużyna gospodarzy była zupełnie bezradna. Zdobycie
bramki wydawało się kwestią czasu. Jednak po wielu zmarnowanych okazjach drużynie z Birczy
nie udało się wywieźć zwycięstwa, ani remisu. Po tym meczu możemy powiedzieć, że „graliśmy jak nigdy, a przegraliśmy jak
zawsze”. Gole dla nas zdobyli Adam Chmura – 2 i Szymon Biłas – 1, jednak ten ostatni okupił tego gola kontuzją, która
wyeliminowała go z kolejnych trzech meczy.
Następnego tygodnia do Birczy przyjechał zespół Żurawianki Żurawica. Ponownie mecz zaczął się niekorzystnie dla
„Leśnika”. Żurawianka szybko strzeliła bramkę. Od tego momentu gospodarze nabierali rozpędu, czego efektem była bramka
wyrównująca. Chłopcy z Birczy poszli za ciosem i jeszcze w pierwszej połowie wyszli na prowadzenie. W drugiej połowie
przyjezdni wyrównali, a niedługo potem wyszli na prowadzenie. Był to sygnał do ataku dla gospodarzy. Przed końcowym gwizdkiem
sędziego Leśnik strzelił jeszcze 2 bramki a cały mecz zakończył się wynikiem 4:3 dla BKS’u. Gole w tym meczu strzelali: Jakub
Kaczmar – 3 i Paweł Chabko – 1.
Kolejny mecz został rozegrany pomiędzy drużynami BKS „Leśnik” Bircza oraz „Tęcza” Kosienice dnia 25 września. Tym
razem mecz został rozstrzygnięty bez większych problemów. Na początku „Leśnik” strzelił 2 gole. Co prawda Kosienice zdołały
strzelić gola kontaktowego, ale nic to nie dało, bo gospodarze niedługo potem ustalili wynik na 3:1. W tym meczu Leśnik wystąpił
bez jednego ze środkowych pomocników, Marcina Wojtowicza. Wszystkie bramki dla naszej drużyn zdobył Adam Chmura.
Na kolejny mecz drużyna pojechała w okrojonym składzie, bo zabrakło Karola Fedunia oraz Marcina Wojtowicza. Leśnik na
wyjeździe zanotował swoją drugą porażkę. Przegrywając w Świętym z miejscową Sanoczanka 2:1. Honorowe trafienie dla naszego
zespołu zanotował Mateusz Kurzec.
Na kolejny mecz do Birczy przyjechał lider. BKS podejmował na własnym stadionie Fort-Motor Jaksmanice. Mecz zaczął
się dobrze, bo od przepięknego gola strzelonego przez Adama Chmurę. Jednak zespół z Jaksmanic nie zamierzał tak łatwo oddać
trzech punktów. Motor wyrównał już w pierwszej połowie, a niedługo potem wyszedł na prowadzenie. Wynik 2:1 utrzymał się już do
końca. W tym meczu także nie wystąpili Karol Feduń oraz Marcin Wojtowicz.
Na następny mecz drużyna z Birczy pojechała do Zadąbrowia. Wynik po pierwszej Polowie to 2:1 dla gospodarzy. W drugiej
połowie sędzia już w ogóle nie panował nad wydarzeniami na boisku. Popełniał dużo błędów i po ich właśnie błędach drużyna
z Zadąbrowia strzeliła kolejne dwie bramki. Podczas tego spotkania sędzia pokazał aż dwie czerwone kartki oraz pięć żółtych.
Tak przebiegały wszystkie mecze drużyny piłkarskiej z Birczy. Na zakończenie rozgrywek każdy z zawodników został
zaproszony na mały poczęstunek. Runda zakończyła się sporym rozczarowaniem, bo zajęliśmy w lidze dopiero 6 miejsce. Mamy
jednak nadzieję, że wiosną będzie lepiej. Chciałbym jeszcze dodać, że najwięcej bramek w tych meczach strzelił Adam Chmura, bo
ma ich na koncie aż 8, kolejni strzelcy to: Jakub Kaczmar – 3, Karol Feduń, Szymon Biłas – 2, Paweł Chabko, Mateusz Kurzec – po 1.
Opracował Karol Feduń
Sprawozdanie z samochodowego rajdu Bircza 2010
W niedzielę 17.10.2010 r. odbył się zorganizowany przez ASK Przemyśl – Rajd Bircza 2010. Trasa rajdu składała się z dwóch
bardzo szybkich odcinków na lotnisku w Arłamowie i jednej technicznej próby na rynku w Birczy. Klasyfikację generalną rajdu
wygrała załoga Łukasz Baron/Adam Krysiak samochodem Subaru Impreza. Drugie miejsce zajęli Marian Brożyniak (ASK Przemyśl)
i Marcin Ścipień (AMK Stalowa
Wola) w Oplu Corsie, którzy
jednocześnie wygrali w klasie
otwartej,
natomiast
trzecia
w klasyfikacji generalnej była załoga
Marek Strzelecki/Wojciech Fedyk
(ASK Przemyśl) jadąca samochodem
Toyota Celicia.
Opracował: MUMINEK
Strona 7
Sprawozdanie z Rajdu w Bieszczadach
W dniach 29.09-02.10.2010 r. odbył się XXXIII
Wojewódzki Zlot Młodzieży PTSM i VII Euroregionalny Zlot
Młodzieży w Bieszczadach. Jednym z celów zlotu było:
podkreślenie obchodów Światowego Dnia Turystyki (27 wrzesień).
Pierwszego dnia uczniowie przeszli odcinek Wetlina
/SSM/ - Smerek (1222m) - Połonina Wetlińska (1255m) Schronisko na Połoninie Wetlińskiej (1228m) - Przełęcz Wyżna
(872m) - Dział (1152m) - Wetlina Stare Sioło /SSM/.
Drugiego dnia uczniowie przeszli odcinek z Wetliny/SSM/
do Działu (1152m) i osiągnęli szczyt Mała Rawka (1271m), po
czym wrócili przez Dział (1100m) do Wetliny/SSM/.
Trzeciego dnia odbyły się następujące konkursy:
krajoznawczo-turystyczny, w którym wzięła udział Natalia
Sokołowska, ekologiczny - Radosław Rutkowski, wiedzy o PTSM
i idei ruchu SM - udział wzięła Justyna Jugo i zajęła III miejsce,
plastyczny - pracę przygotowała Joanna Nachman, która zajęła III
miejsce, piosenki turystycznej - śpiewała cała grupa przy
akompaniamencie gitary - Angelika Stadnik i fletu - Radosław
Rutkowski - II miejsce, prezentacji multimedialnej "Moja mała
ojczyzna" – prezentację przygotowały: Joanna Nachman, Agata
Droździak, Natalia Pacławska i Agata Bilińska; przedstawiała Anna
Hess.
W tym samym dniu odbyło się rozdanie nagród. Wszyscy
szczęśliwie dotarli do domu. Czekamy na kolejny rajd
w Bieszczady. Opiekunem naszych uczniów była p. Emilia Pawlus.
Opracowała: Anna Hess
Dzień papieski
Dnia 15 października odbyła się uroczystość z okazji Dnia Papieskiego,
poświęcona pamięci sługi bożego Jana Pawła II. Inscenizację przygotowali pani
Alicja Karbowniczyn, ks. Paweł Drozd oraz pan Artur Buczek. Udział w niej
wzięli: Katarzyna Mielnikiewicz, Tomasz Atamańczuk, Agata Jajko, Wioletta
Pankiewicz, Patrycja Orłowska oraz Karol Rębisz.
Występ zaczął się od krótkiej prezentacji multimedialnej przeplatanej
wierszami uczniów. Wszystkich widzów poruszyła przepiękna gra na skrzypcach
Kasi Mielnikiewicz. Następnie ks. Paweł przypomniał nam niektóre słowa Jana
Pawła II. Na zakończenie wszyscy udali się ze zniczami pod krzyż, stojący obok
kościoła śpiewając z drżeniem głosu „Barkę”. Tam odmówiliśmy modlitwę,
a następnie przyjęliśmy błogosławieństwo.
Należy podkreślić, że uroczystość ta była przepięknie wykonana przez
uczniów naszego Gimnazjum i na długo pozostanie w pamięci uczestników.
Opracowała: Joanna Nachman
Konkurs wiedzy księdzu Tadeuszu Dłubaczu
W piątek 15 października po raz kolejny w naszej szkole odbył się
konkurs wiedzy o naszym patronie – księdzu Tadeuszu Dłubaczu. Organizatorek
konkursu była p. Ewa Bartoszewicz. Wzięło w nim udział aż 26 uczniów, którzy
reprezentowali wszystkie klasy naszej szkoły.
Uczestnicy musieli wykazać się wiedzą dotyczącą dzieciństwa i rodziny
księdza Tadeusza. Ponadto wymagana była od nich znajomość jego działalności,
odznaczeń, które otrzymał oraz szczegóły z pracy duszpasterskiej.
Z tymi obejmującymi całe życie patrona pytaniami najlepiej poradziła
sobie uczennica klasy Ib Alicja Cap, która zdobywając 20,5 pkt – zajęła
I miejsce. Na drugi miejscu uplasowały się Aleksandra Tomczak z IIIc i Kinga
Kopczak z IIIa – obie po 19,5 pkt. Trzecie miejsce przyznano Ewie Wasyliszyn
z klasy IIId. Gratulujemy zwycięzcom oraz dziękujemy wszystkim uczestnikom
za udział w tym ważnym dla naszej szkoły konkursie.
Opracowały: Anna Lis, Dorota Pacławska
Strona 8
Tydzień humanistyczny
w naszym gimnazjum
W naszej szkole po raz kolejny
w dniach 01-08.10.2010 roku dobył się
Tydzień Humanistyczny. W czasie jego
trwania odbyły się następujące konkursy:
dyktando
ortograficzne,
konkurs
o Twierdzy Przemyśl oraz konkurs
krasomówczy.
Wyniki konkursów
następująco:
przedstawiają
się
Dyktando – tytuł Mistrza Ortografii
przyznano Katarzynie Mielnikiewicz
Konkurs o historii Twierdzy Przemyśl:
I miejsce Joanna Nachman, II miejsce
Iwona Brzeżawska, III miejsce Hubert
Przeszło. Wyróżnienia otrzymali: Łukasz
Zalewski, Szymon Biłas oraz Michał
Sławiński.
Konkurs krasomówczy dotyczący historii
Birczy i regionu:
II miejsce -Tomasz Atamańczuk, Izabela
Hop
III miejsce Anna Hess oraz Joanna
Nachman.
Pomysłodawcą
i
główną
organizatorką Tygodnia Humanistycznego
jest p. Alicja Karbowniczyn.
Opracowała: Joanna Nachman
Zdrowy tryb życia – część I
Kącik smakoszy
Wiedza o samym sobie.
Oznacza, najogólniej rzecz biorąc, konieczność zrozumienia
wszystkich podstawowych zasad funkcjonowania organizmu w takim
stopniu, aby człowiek umiał oceniać stan swego zdrowia, prawidłowo
interpretować różne dolegliwości i co najważniejsze, aby posługując się tą
wiedzą umiał uprawiać strategię zdrowego stylu życia, planować
i realizować różne przedsięwzięcia wyprzedzające chorobę, nie
dopuszczać do zachorowań, przewidywać, wybiegać myślą w przyszłość,
nie tylko unikać choroby, ale wspomagać zdrowie.
Utrzymanie sił obronnych organizmu w stałej gotowości.
Jeżeli wiemy, jak funkcjonuje ciało i jego wszystkie narządy, to
pozwala nam skutecznie przewidywać, planować, działać.
Utrzymywanie na wysokim poziomie bariery immunologicznej
zależne jest od świadomie realizowanego modelu zdrowego stylu życia,
w którym co najmniej cztery grupy działań mają duże znaczenie.
Pierwsza, to niedopuszczanie do takich zachowań, które mają
bezpośredni wpływ na obniżenie bariery immunologicznej (lekomania,
palenie papierosów, alkohol, narkotyki).
Druga, to realizowanie takich procedur, które wzmacniają nasze
siły obronne. Są to m.in. właściwe odżywianie, systematyczna aktywność
fizyczna, hartowanie ciała.
Trzecia, to umiejętne postępowanie podczas różnych chorób
i dolegliwości, by nie tylko nie spowodowały one niekorzystnych
następstw, ale aby wykorzystać je dla wzmocnienia organizmu.
Postępujemy tak, by pomóc, (ale nie zastępować) naszym siłom
organicznym w pokonaniu choroby.
Czwarta, to pogłębianie umiejętności wykorzystania naszych sił
psychicznych. Chodzi tu m.in. o różne techniki autopsychoterapii.
Ochrona i wzmacnianie naszych barier immunologicznych ma ogromne
znaczenie dla człowieka zarówno w skali gatunku, jak i jednostki. Otóż
w ciągu ostatnich zaledwie kilkunastu lat, rozprzestrzeniają się epidemie
chorób cywilizacyjnych oraz liczne choroby banalne, które ze względu ma
masowość i częstotliwość występowania pogarszają warunki życia całych
populacji. Takim np. groźnym zjawiskiem są alergie.
Nie nadużywać leków
Nadużycie leków jest jednym z najgroźniejszych współczesnych
zjawisk społeczno-zdrowotnych. Niestety do patologicznego szerzenia się
tego zjawiska przyczyniają się zarówno lekarze jak i chorzy. Ci pierwsi
z pośpiechu i pod presją pacjentów, ci drudzy, głównie z braku wiedzy
i wyobraźni. W większości przypadków różne dolegliwości (ból, złe
samopoczucie, gorączka itp.) są świadectwem walki organizmu z chorobą,
ale same w sobie chorobą nie są. Ba, można nawet powiedzieć, że objawy
te, choć przykre, są jednak w jakimś stopniu świadectwem dobrej kondycji
organizmu.
Tymczasem najczęściej pacjent kieruje swe wysiłki na usunięcie
objawów, a nie samej choroby. Mamy, więc taką sytuację, że w chwili,
kiedy organizm podjął walkę z chorobą, interwencja z zewnątrz
dezorganizuje tę walkę, nie pozwala siłom wewnętrznym organizmu na
wykonanie zadania, do którego są powołane. Ta procedura wielokrotnie
ponawiana osłabia barierę immunologiczną. Powoduje, że organizm staje
się bezbronny wobec kolejnych ataków różnych chorób. Nie oznacza to
oczywiście całkowitej rezygnacji z leków, a jedynie bardzo znaczące
ograniczenie ich użycia do przypadków absolutnie niezbędnych.
Opracowała: Magdalena Chabko
HUMOR
HUMOR
Na lekcji wychowania fizycznego
nauczyciel poleca uczniom
ćwiczyć "rowerek". Jeden
z chłopców nie rusza nogami.
- Dlaczego nie ćwiczysz ?
- Bo ja teraz jadę z górki...
HUMOR
HUMOR
HUMOR
American Pancakes
Składniki
300 gr. mąki,
1,5 łyżeczki soli,
100 gr. cukru (lub mniej, jeżeli nie chcemy zbyt
słodkich),
4 łyżeczki proszku do pieczenia,
4 jajka (jaja można zastąpić samymi białkami żółtka nie są konieczne),
około 700 ml mleka,
cynamon (nie koniecznie, jeżeli ktoś nie
przepada),
Opis przygotowania
1. Wszystkie składniki oprócz białek wymieszać
i wstawić na 15-30 min do lodówki.
W tym czasie ubić białka na sztywną pianę i
połączyć
z resztą masy.
2. Smażyć na malutkiej patelni, na maśle, na
złocistobrązowy kolor. Podawać, z czym tylko
mamy ochotę, amerykanie jedzą je z syropem
klonowym i też tak polecam plus owoce
oczywiście sprawdza się też z dżemem bitą
śmietana itp.
Smacznego:)
Czekoladusie
Składniki
margaryna, 250 dag,
jajka, 2 szt.,
saszetka czekolady do picia, 25 gr.,
kakao naturalne, 2 łyżki,
kakao rozpuszczalne, 4 łyżki,
cukier kryształ, 3 łyżki
tabliczka czekolady (gorzka lub mleczna),
rodzynki i orzechy posiekane włoskie, po 5 łyżek,
soda, 1 łyżeczka,
mąka, około 3 szklanki,
Opis przygotowania
1. Jajka roztrzepać trzepaczką dodać cukier,
czekoladę w proszku dwa rodzaje kakao i resztę
składników wszystko dobrze razem połączyć.
2. Formować kulki wielkości orzecha włoskiego
i lekko spłaszczyć, piec około 10-15 min, w
temperaturze 180º.
3. Polewa; jedną tabliczkę czekolady mlecznej
lub gorzkiej rozpuścić z jedną łyżką kakao, łyżką
mleka i łyżką miodu. W polewie maczać
ciasteczka można posypać orzechami.
Smacznego:)
Opracowały: Paula Pystka, Aneta Kurtiak
HUMOR
Pani na lekcji biologii pyta:
Maciusiu, powiedz mi, ile pies ma zębów.
Pies ma cały pysk zębów - odpowiada Jaś.
Strona 9
HUMOR
HUMOR
Nauczyciel tłumaczy uczniom, że nie ma
pojęcia "większej" lub "mniejszej" połowy.
Obie połowy są zawsze równe. Pod koniec
lekcji podsumowuje:
- Ale co ja wam będę tłumaczył! I tak
większa połowa z was pewnie tego nie
rozumie!
To było coś wspaniałego!
Dobiegały końca wakacje. Stopniowo docierała do
mojej świadomości informacja o zbliżającym się początku
kolejnego roku szkolnego. Każdy dzień urlopu był zatem na
wagę złota. I nagle otrzymuję telefon, aby zgłosić się do
sekretariatu naszego Gimnazjum. Idę powolnym krokiem, aby
wydłużyć ten moment powrotu do miejsca pracy.
Błyskawicznie jednak moje przygnębienie zamienia się
w entuzjazm. Otrzymuję propozycję wyjazdu na dwudniową
konferencję do Krakowa. Jej tytuł mówił bardzo wiele: „Wkład
chrześcijan w zjednoczenie Europy”. Początkowo może
zabrzmiało to trochę naukowo, ale perspektywa wyjazdu do
pięknego miasta radowała moje serce. Takich okazji nie wolno
marnować. Decyzja mogła być zatem tylko jedna. Jadę!
Podałem swoje dane osobowe do formularza zgłoszeniowego
i już zacząłem obmyślać plan wyjazdu.
Kilka minut później siedząc w fotelu oddałem się
uważnej lekturze listy zaproszonych gości. Okazała się
imponująca! Aż trudno było w to uwierzyć. W jednym miejscu
miałem spotkać: Prezydenta Bronisława Komorowskiego,
byłego premiera Tadeusza Mazowieckiego, premiera
Luksemburga Jeana-Clauda Junckera, dr Hansa-Gerta
Pötteringa, przewodniczącego Fundacji Konrada Adenauera,
b. przewodniczący Komisji Europejskiej Jacqua Santera,
kardynała Stanisława Dziwisza, Nuncjusza Papieskiego
w Polsce abpa Celestino Migliore, Prymasa Czech abpa
Dominika Dukę OP, kardynała Angelo Scolę, patriarchę
Wenecji oraz prof. Rocco Buttiglione, wiceprzewodniczącego
Parlamentu Włoch. A wśród nich miałem znaleźć się ja i Pani
Barbara Kropieniewicz z naszego Gimnazjum. Kto by się nie
cieszył?
Wcześnie rano 10 września wyruszyliśmy pociągiem
w kierunku Krakowa. Podczas podróży lekturę książek
przeplatały rozmowy i drzemki. Mój organizm wykorzystuje
bowiem do snu każdą nadarzającą się okazję. A ta była
wyjątkowa. Kraków przywitał nas słoneczną pogodą
i obarzankami. Humory dopisywały. Specjalnie podstawiony
autobus dowiózł nas i wszystkich zainteresowanych do
Centrum
Konferencyjnego
o
nazwie
„Dwór
w Tomaszowicach”. Podpisaliśmy listę obecności, odebraliśmy
słuchawki no i zaczęły się wykłady. Była to jubileuszowa, bo
już X międzynarodowa konferencja z cyklu „Rola Kościoła
katolickiego w procesie integracji europejskiej”. Potocznie
konferencje te nazywane są „krakowskimi spotkaniami
o Kościele i Europie”. Za organizację odpowiedzialny jest
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, Fundacja
Konrada Adenauera w Polsce i Fundacja Roberta Schumana
w Luksemburgu przy współpracy z Frakcją Europejskiej Partii
Ludowej w PE, Komisją Episkopatów Wspólnoty Europejskiej
i Wydawnictwem „Wokół nas”.
Podczas konferencji poruszany był przede wszystkim
temat obecności chrześcijan w polityce Unii Europejskiej.
Zastanawiano się nad tym jak wiara i chrześcijaństwo rzutuje na
postawę, pracę i odpowiedzialność polityków. Podkreślano też
wielki wkład chrześcijaństwa w zjednoczenie Europy
i eksponowano korzyści, jakie mogą wypływać z dialogu
pomiędzy Unią Europejską a Kościołem i różnymi wspólnotami
religijnymi. Przypomniano m.in., że u kolebki współczesnej
Unii Europejskiej stali po II wojnie światowej przede
wszystkim chrześcijańscy demokraci. To oni ze znamiennych
słów „nigdy więcej wojny” uczynili swoistą modlitwę. W wielu
referatach podkreślano też, że katolicka nauka społeczna
jeszcze nigdy nie była tak konieczna i potrzebna jak właśnie
teraz. Ta jubileuszowa konferencja była zatem niezwykłym
forum dialogu między zwolennikami różnych opcji
politycznych,
środowisk
naukowych,
duchowieństwa
i dziennikarzy.
Ważnym punktem tegorocznego spotkania była Msza
św. odprawiona po łacinie w kościele pw. św. Anny.
Przewodniczył jej i homilię wygłosił abp Józef Kowalczyk,
Prymas Polski. Było to dla mnie wzruszające przeżycie.
Radowałem
się
widokiem
uczestników
konferencji
zgromadzonych wokół ołtarza. W czasie tej modlitwy
uwidoczniła się bowiem ta cenna jedność, o której wcześniej
tyle mówiono.
Uwieńczeniem piątkowego dnia był uroczysty bankiet
zorganizowany przez Marszałka Województwa Małopolskiego.
Odbył się on w Galerii Sztuki Polskiej XIX w. Muzeum
Narodowego w Krakowie. Bohaterowie z malowideł wielkich
polskich artystów spoglądali więc na nas delektujących się
różnymi smakołykami. Tego nie da się po prostu w pełni
wyrazić słowami. Ciekaw tylko jestem, czy jeszcze kiedyś
będzie mi dane spożywać kolację w takim właśnie miejscu
i wśród takich osób. A może za rok znów uda się to powtórzyć?
Może...
Opracował: ks. Paweł Drozd
Książka, którą polecam przeczytać
Po przeczytaniu 5 części Harry'ego Pottera wszyscy zadawali sobie jedno pytanie,
co będzie dalej? Sam przyznam, że nie koniecznie tego się spodziewałem (śmierci ALbusa
Dambyldore'a).Trzeba przyznać, że autorka lubi zaskakiwać, ale to bardzo dobrze:)
J.K.Rowling rozwinęła wątek Rona i Hermiony. Nikt już nie ma wątpliwości, że ci
dwoje mają się ku sobie. Ale romansów w Harrym Potterze jest znacznie więcej! Harry
i Ginny zostali parą, Mill i Fleur planują ślub, a i Remus „poczuł” coś do Tonks. W tej
części to oni zwracają największą uwagę. Jednak wielu z was doznało pewnie zawodu.
Śmierć Albusa Dumbledore'a zmieniła moje nastawienie do losów bohaterów. Nikt nie jest
w niej bezpieczny. Nie wiadomo do końca, kto może zginąć. "Zdrada" Snape'a także mną
wstrząsnęła. Miałem wrażenie, że nauczyciel eliksirów przeszedł na dobrą stronę.
Pamiętajcie tylko, że zdrada jest w "pazurkach". To w końcu najlepsze określenie:)
Nie będę się dużo rozpisywał, aby nie psuć lektury. Jeśli ciekawią cię losy Harrego
Rona i Hermiony to gorąco zapraszam do czytania.
Opracował: Hubert Przeszło
Strona 10
Nauczyciel pod lupą
Imię: ks Paweł
Nazwisko: Drozd
Długość pracy w naszym Gimnazjum: 2 lata
Wymarzona podróż: dookoła świata
Ulubiony film: „Znamię”
Ulubiona książka: „Pamiętnik Nicholasa Sparksa”
Ulubiona dyscyplina sportowa: piłka nożna
Najbardziej nie lubię: cebuli
W uczniach irytuje mnie: brak ambicji
Cenie u nich: pracowitość
Cechy drugiego człowieka, które mnie irytują to: zazdrość, chciwość
Mam słabość do: pięknego uśmiechu
Z czasów szkolnych miło wspominam: świadectwa z czerwonym paskiem
Rozmawiała: Dorota Pacławska
Po co stajemy nad grobem?
Uroczystość Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny
i oktawa modlitw za zmarłych, to dla człowieka wierzącego
w życie wieczne i zmartwychwstanie ciał, szczególny okres
pamięci o tych, którzy przekroczyli już próg śmierci. Słyszy się
często stwierdzenie, że w tych dniach ożywają cmentarze.
Żyjący przychodzą w odwiedziny do swoich bliskich zmarłych.
Przynoszą wiązanki kwiatów i zapalają znicze. Liczne
modlitwy, ale też rozmowy przerywają na jakiś czas cmentarną
ciszę. Są także i łzy w oczach tych, którzy noszą w swoim sercu
wciąż żywe wspomnienie rodziców, rodzeństwa, a może
małżonka, dziecka, czy też przyjaciela. Szeleszczące pod
stopami liście, które jeszcze nie tak dawno, zdobiły cmentarne
drzewa, zachęcają teraz do refleksji i zadumy nad
przemijalnością świata. Ale współczesnemu człowiekowi coraz
częściej brakuje na to czasu, a może raczej chęci. Przyjeżdża na
cmentarz, bo tak wypada, bo tak robią wszyscy, bo chce spotkać
się ze znajomymi. Przywozi nawet kwiaty i kosztowne
lampiony. Ale jest już zbyt „nowoczesnym” człowiekiem, aby
odmówić modlitwę, czy też zastanowić się nad śmiercią, która
rozpoczyna nowe życie.
Modlitwa za zmarłych była znana i praktykowana już
w pierwszych wiekach istnienia chrześcijaństwa. Starożytni
chrześcijanie, dzień zgonu nazywali „dniem narodzin” do
szczęśliwego życia w wieczności i wspominali go uroczyście
w modlitwach liturgicznych. Kościół wierny tej tradycji, stale
zachęca wiernych do
modlitwy za swoich
najbliższych,
którzy
zakończyli już ziemskie
życie. Czyni to także
w myśl wskazań Pisma
Świętego, które mówi, że
„święta i zbawienna jest
myśl modlić się za
zmarłych, aby byli od
grzechów uwolnieni” (2
Mch
12,
46).
Najważniejszą
i najcenniejszą modlitwą
zanoszoną do Boga za
tych, którzy odeszli do
wieczności, była zawsze
Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie
i jest nadal Msza św. Już w IV w. św. Augustyn opisując
w „Wyznaniach” ostatnie chwile życia swojej matki, św.
Moniki, przekazuje nam jej ostatnią wolę takimi słowami:
„Wkrótce potem zwróciła się do nas i rzekła: Ciało złóżcie
gdziekolwiek będziecie; niech wam troska o nie, nie sprawia
kłopotu; o to was tylko proszę, abyście zawsze pamiętali
o mnie przy ołtarzu Pańskim” (Księga 9, 11). W intencji
zmarłych, aby ich dusze dostąpiły oczyszczenia, możemy też
ofiarować zyskane odpusty. To o wiele cenniejszy dar niż
kwiaty, czy znicze.
Każdy cmentarz przypomina nam nieuchronność
naszej śmierci. Nagrobne tablice potwierdzają, że Bóg nie ma
względu na osoby. Powołuje do siebie młodych i starych,
bogatych i biednych, wykształconych i tych, którzy nie mają
tytułów naukowych. Często zauroczeni młodością
i skoncentrowani na zdobywaniu pieniędzy oraz sławy
zupełnie o tym zapominamy. I dopiero konfrontacja ze
śmiercią bliskiej nam osoby, przypomina nam tę starą, jak
dzieje ludzkości prawdę, że śmierci oszukać się nie da. Ona
zna drogę do każdej wioski i każdego miasta. Pochylając się
zatem, w te listopadowe dni nad grobami naszych zmarłych,
zadbajmy również o czas na chwilę refleksji i zadumy nad
swoim życiem i czekającą nas śmiercią, wobec której
wszyscy jesteśmy równi.
Opracował: ks. Paweł Drozd
Strona 11
Wywiad z Panią Moniką Bodnar Dyrektor Publicznego Gimnazjum w Birczy
Jak wygląda typowy dzień dyrektora szkoły? Czym on różni
się od dnia innych nauczycieli?
Każdy dzień w pracy dyrektora szkoły jest inny,
chociaż bywają i takie, które są do siebie podobne. Typowy
dzień dyrektora szkoły zaczyna się około ósmej rano. Zwykle
najpierw pytam w sekretariacie (i tu ukłon w stronę nieocenionej
Pani Kamili), czy wszyscy nauczyciele stawili się do pracy, czy
może ktoś jest na przykład na zwolnieniu lekarskim, następnie,
jeśli kogoś z grona nie ma, rozpisuję zastępstwa. Rano
sprawdzam także pocztę elektroniczną, edukacyjne strony www,
bywa, że przyjmuję rodziców, przygotowuję się do zajęć, albo
na przykład idę na lekcję. Odpowiadam też na bieżącą
korespondencję, zajmuję się awansem zawodowym nauczycieli,
dokumentacją szkolną. Poza tym w szkole zawsze jest coś do
zrobienia.
Obecnie na przykład w szkole trwają konkursy
przedmiotowe,
które
trzeba
zorganizować
zgodnie
z regulaminem. Lada dzień przypada święto Patrona szkoły,
które także wymaga szeregu przygotowań i uzgodnień, tak więc
w zależności od okoliczności moje obowiązki są zróżnicowane.
Poza tym sprawuję nadzór pedagogiczny, to znaczy realizuję
plan nadzoru pedagogicznego, obserwuję pracę nauczycieli,
wykonuję zaplanowane kontrole. Na bieżąco rozwiązujemy
z Panem Dyrektorem oraz wychowawcami różne problemy
wychowawcze, co wymaga czasem współpracy z instytucjami,
takimi, jak: poradnia pedagogiczno-psychologiczna, Gminny
Ośrodek Pomocy Społecznej i inne.
Sporo czasu poświęcam na pozyskiwanie dodatkowych
źródeł finansowania szkoły, to znaczy pisanie wniosków,
realizowanie projektów, rozliczanie ich. Moje obowiązki różnią
się od tych, jakie wykonują inni nauczyciele, ponieważ dotyczą
wszystkich obszarów związanych z funkcjonowaniem szkoły,
a więc zarówno dożywiania, dowozu, bezpieczeństwa,
dydaktyki, wychowania, profilaktyki, itd. dlatego mam mniej
godzin dydaktycznych niż nauczyciele, gdyż muszę znaleźć czas
na te wszystkie sprawy. Stąd też czasem niektóre obowiązki
wykonuję w domu, co w dobie Internetu jest możliwe, bez
konieczności „targania” ze sobą tony papierów. Dzień pracy
w szkole kończę zwykle o 15.00, ale bywają dni, kiedy ze
szkoły wychodzę później, bo mamy na przykład posiedzenia
Rady Pedagogicznej, zebrania z rodzicami, uroczystości
szkolne. Praca nauczycieli różni się od pracy dyrektora zarówno
zakresem obowiązków, jak i odpowiedzialności. Dyrektor
odpowiada w szkole za wszystko, nauczyciel zaś za powierzone
mu zadania i klasę, czyli za pewne obszary pracy szkoły. I jedna
i druga rola jest trudna i wymaga obowiązkowości,
dyspozycyjności, a przede wszystkim pasji i zapału.
Każdy dzień, jak wspomniałam, jest jednak inny, i to
właśnie podoba mi się w mojej pracy. Na przykład dzisiaj
miałam niespodziewaną wizytę gości z Argentyny, którzy mieli
kiedyś przodków w Birczy. Było to niezwykłe spotkanie, gdyż
ojciec kobiety, która nas odwiedziła mieszkał w Birczy przed
wojną, pamiętał m.in. budynek szkoły, nauczycieli tu uczących.
Wymieniliśmy adresy, zamierzamy korespondować i wymieniać
się informacjami.
Ile godzin dziennie spędza Pani przeciętnie w szkole?
Jak powiedziałam wcześniej, zwykle to około
8 dziennie.
Jakie cechy według Pani powinien posiadać dobry dyrektor?
Dobry dyrektor powinien być dobrze zorganizowany,
dyspozycyjny, punktualny, powinien być elastyczny,
kontaktowy, odpowiedzialny, kreatywny, z wyobraźnią, otwarty
na ludzi, ponieważ praca dyrektora to przede wszystkim praca z
ludźmi i dla ludzi. Powinien też nie ustawać
w doskonaleniu zawodowym, bo w naszej polskiej
rzeczywistości oświatowej zachodzi wiele zmian, za
którymi trzeba nadążyć, a to wymaga ciągłego poszerzania
wiedzy,
doskonalenia
umiejętności,
poszukiwania
informacji.
Czym jest dla Pani praca w szkole?
Zawsze marzyłam o tym, aby zostać nauczycielką.
Bawiłam się często w szkołę. Miałam nawet tablicę, którą
zrobił mi mój tata oraz dziennik lekcyjny własnej roboty,
a moimi uczniami byli koledzy i koleżanki oraz brat. Kiedy
ich cierpliwość się skończyła za uczniów robiły moje
zabawki, lalki i miśki, które pod odpowiednimi imionami
były wpisane do mojego dziennika. Dlatego czuję się
spełniona jako nauczyciel, bo robię to, co lubię, co mnie
interesuje, fascynuje. Moja praca daje mi ogromną
satysfakcję, ponieważ mogę współpracować z ludźmi,
których cenię i szanuję, a często podziwiam. Poza tym
w pracy mam możliwość ciągłego rozwoju, doskonalenia,
pomagania innym, jeśli trzeba, a także kontaktu
z młodzieżą. Moja praca jest dla mnie bardzo ważna, nie
wyobrażam sobie życia bez niej, nawet podczas wakacji nie
mogę usiedzieć w domu, bo coś gna mnie do szkoły.
Czy praca dyrektora szkoły jest trudna?
Na pewno jest odpowiedzialna, a szczególnie
w dzisiejszych czasach. Bywa też stresująca, jak każda
praca z ludźmi. Wymaga wiele cierpliwości, wytrwałości,
sumienności, a czasami poświęcenia. Bywa trudna, bo
wiąże się z podejmowaniem często trudnych decyzji,
związanych nie tylko z uczniami, ale i nauczycielami
i pracownikami obsługi.
Co uważa Pani za największy sukces szkoły?
Sukces szkoły to wypadkowa wielu czynników,
ale za najważniejszy z nich uważam nauczycieli. To kadra
nauczycielska stanowi o sukcesie uczniów, to nauczyciele
mają największy wpływ na proces dydaktyczny
i wychowawczy, jego kształt. Ktoś powiedział kiedyś, że
„szkoła nauczycielem stoi”, to są słowa, które zawierają
wiele prawdy. Nie potrafiłabym wymienić jednego
najważniejszego sukcesu naszej szkoły. Było ich wiele
i każdy z nich jest istotny.
Dla nauczycieli sukces szkoły, to osiągnięcia
uczniów, bo nie ma chyba większej satysfakcji dla
uczącego, niż uczeń idący do przodu, rozwijający się,
ciekawy świata i wiedzy. Dla mnie osobiście każda nagroda
czy dyplom zdobyty przez ucznia jest wielkim sukcesem,
bo zawsze jest to poprzedzone ciężką pracą nauczyciela
i nagrodzonego. Ale nie tylko spektakularne wydarzenia
stanowią o sukcesie szkoły.
Strona 12
Sukces kojarzy mi się też z poczuciem satysfakcji, jakie odczuwa się po dobrze wykonanym zadaniu. Takim
przykładem może tu być akcja „Szlachetna paczka”, która była organizowana u nas dwa razy. Innym przykładem jest projekt
„Usuwamy azbest”, który zakończył się ogromnym sukcesem, także mierzalnym, bo dzięki tej akcji nasza szkoła ma nowe
meble, szatnię, a młodzież mogła uczestniczyć w super atrakcyjnej wycieczce do Tunezji. Takich sukcesów nazbierało się sporo,
bo wiele było zadań i projektów, które zrealizowaliśmy przez 11 lat funkcjonowania naszego gimnazjum. Długo można by o tym
mówić. Polecam zajrzeć na naszą stronę internetową www.gimnazjumwbirczy.com
Jakie są Pani oczekiwania względem środowiska szkoły (nauczycieli i uczniów)?
Od środowiska szkolnego oczekuję współpracy, bo nawet najlepszy dyrektor niczego nie zrobi w pojedynkę. Dlatego
ważna jest rozmowa, spotkania na posiedzeniach Rady Pedagogicznej. Wówczas ustalamy najważniejsze sprawy dotyczące
szkoły, podejmujemy decyzje.
Jakie działania podjęte przez Gminę w ostatnim okresie wpłynęły na poprawę jakości pracy szkoły?
W ostatnim czasie Gmina pomogła nam w wykonaniu prac remontowych w szkole. Otrzymaliśmy ogromne wsparcie w postaci
pracowników Urzędu Gminy, którzy wykonywali prace związane z malowaniem sal, parkietów, skręcaniem mebli. Jest to duża
pomoc, ponieważ środki budżetowe szkoły są dość skromne, bez tego wsparcia trudno byłoby zrobić cokolwiek.
Jakie ma Pani najbliższe plany związane z zarządzaniem szkołą?
Najbliższe plany wiążą się ze zorganizowaniem i przeprowadzeniem konkursów przedmiotowych, które właśnie się zaczęły,
potem trzeba będzie przygotować egzaminy próbne dla klas trzecich, które już w grudniu, poza tym na bieżąco staram się
wypełniać inne obowiązki, do których należą m.in. dokonywanie zmian w Statucie szkoły, co związane jest ze zmianami w
przepisach prawa oświatowego. Ostatnie zmiany w przepisach wymogły na dyrektorach przygotowanie szkół do realizacji
projektów edukacyjnych, co także należy opracować w formie dokumentów, tak więc niedługo dowiecie się, jak będzie
wyglądała Wasza praca w tej dziedzinie.
Co jeszcze chciałby Pani zrobić w naszej szkole, gdyby miała Pani nieograniczone możliwości finansowe i nie tylko?
To długa lista życzeń, ale wymienię te najważniejsze: hala sportowa, stołówka, czytelnia, basen, korty tenisowe, lodowisko, stok
narciarski, gabinet odnowy biologicznej dla nauczycieli(!), laptopy dla uczniów i kadry, szafki dla uczniów i nauczycieli,
gabinety – pracownie dla nauczycieli, Internet w każdej klasie, do tego rzutnik i laptop, do tego wyjazdy wszystkich uczniów na
obozy podczas ferii wakacji, itd. Pomarzyć każdy może….czyż nie?
Czego trzeba życzyć Dyrektorowi szkoły?
Dyrektor też człowiek, więc trzeba mu życzyć tego, co każdemu człowiekowi. Zdrowia, siły do pokonywania codziennych
trudności, wytrwałości, życzliwości ludzkiej, spełnienia planów i zamierzeń, może jeszcze grzecznych, niesprawiających
problemów uczniów, ale ja nie narzekam….-
Bardzo dziękuję za udzielenie wywiadu.
Rozmawiała: Joanna Nachman
Polecane książki
Plotkara - Cecily Von Ziegesar
Książka opowiada o życiu nastoletniej elity. Podobnie jak inne dzieła autorki napisana bez
cenzury. Sami bohaterowie są ciekawi: Serena - piękna, niedoceniona, Blair - wredna, zazdrosna
przyjaciółka Sereny, Nate - przystojny, niezdecydowany marzyciel, Chuck - jedna z ciekawszych
(lecz nie główna) postaci, rozpieszczony bachor, o oryginalnym guście, Dan - poeta, marzyciel,
Vanessa - nie godząca się (ale tylko na pozór) ze światem, artystka, Jenny - zakompleksiona, mało
asertywna. Nie znam drugiej takiej książki. Mówi naprawdę otwarcie o wszystkim. Polecam
każdemu nastolatkowi!
Pamiętniki Wampirów – L. J. Smith
Powieść grozy dla nastolatków z najmodniejszego
obecnie na świecie nurtu. Przerażający miłosny trójkąt
w przyprawiającej o dreszcz opowieści o dwóch wampirach
i pięknej dziewczynie, której obaj pragną. Elena: piękna
i popularna, może mieć każdego chłopaka. Stefano: tajemniczy,
pogrążony w mrocznej zadumie. Wydaje się jedynym
chłopakiem odpornym na wdzięki Eleny. Jednak wkrótce
będzie musiał ją chronić przed ponurą tajemnicą swej
przeszłości i zrodzoną z niej koszmarną groźbą. Damon:
niebezpieczny i opętany żądzą zemsty na Stefano - bracie, który
go zdradził. Chce zdobyć Elenę i zrobi wszystko, żeby ją mieć.
My, dzieci z dworca ZOO – Christiane F.
Szokująca relacja Christiane F., piętnastoletniej narkomanki z Berlina Zachodniego.
Dziewczyna chciała, aby z zapisu magnetofonowego jej rozmów z dziennikarzami powstała ta
książka, gdyż jak niemal wszyscy narkomani odczuwała przemożną chęć przełamania wstydliwej
zmowy milczenia wokół plagi tego nałogu wśród dorastającej młodzieży. Załączone wypowiedzi
matki Christiane oraz innych osób, z którymi się kontaktowała, mają służyć rozszerzeniu perspektywy
i pomóc głębiej zrozumieć istotę problemu narkomanii.
Opracowała: Agata Droździak
Strona 13
KLASA 3A
Rok szkolny 2010/2011
Wychowawca mgr Dorota Głowacz
Nasza klasa zawsze bywa
Trochę śmieszna i szczęśliwa
Nie ma sporów i wagarów
Ciężka praca to nasz nałóg 
Na lekcjach żwawo główkujemy
I z nauczycielami dyskutujemy
Bo taka jest nasza klasa
Rodem z Pitagorasa
O naszej klasie można powiedzieć wiele:
„Cała szkoła to nasi przyjaciele”
Nasze problemy to długa historia
I nie lada alegoria
Jednak łobuzów nam nie brakuje
Co punktami owocuje
Michał, Seba, Patryk, Czesio
Rekordowi to kolesie
Punktów im już nie brakuje
W dziennik pani im maluje
Kinga, Karol, Michał, Kuba
To jest klasy naszej chluba
Taka jest 3a co gimnazjum w Birczy zna!
Na zdjęciu powyżej, w górnym rzędzie od lewej: Damian
Mazur, Mateusz Wilgucki, Marcin Wojtowicz, Łukasz
Burdziak, Karol Wasiewicz, Dariusz Wójcik, Sebastian
Baryła. W środkowym rzędzie od lewej: Justyna
Borowiec, Paula Pystka, Edyta Janczyk, Justyna Jugo,
Karolina Maliczowska, Kinga Kopczak.
W dolnym rzędzie od lewej: Jakub Kaczmarz, Sebastian
Soszka, Michał Sławiński, Patryk Wiśniewski.
Na zdjęciu obok, w górnym rzędzie od lewej: Dariusz
Wójcik, Sebastian Baryła, Michał Sławiński, Łukasz
Burdziak, Karol Wasiewicz, p. Dorota Głowacz, Michał
Barszczak, Patryk Wiśniewski. W dolnym rzędzie od
lewej: Justyna Borowiec, Edyta Janczyk, Paula Pystka,
Justyna Jugo, Natalia Pacławska, Agata Bilińska, Karolina
Maliczowska, Kinga Kopczak.
1
S Y N E M
Krzyżówka Religijna
1. Jezus jest... Bożym
2 T E S
T A M E N T
2. Dzieli się na Stary i Nowy
3 R Ó Ż A N I
E C
3. Nabożeństwo październikowe
4 E W A N G E L I
A
4. Inaczej Biblia
5 Ś W I
Ę T O
5. Jest to np. niedziela
6 C H R Z E S T
6. Pierwszy sakrament
7
O Ł T A R Z
7. Miejsce składania ofiary w kościele
8
D
E
K A L O G
8. 10 Przykazań Bożych
9
Ż
Y
D
O W S K I M
9. Jezus Królem......
10. Dom Najświętszego Sakramentu
10 T A B E R N A K U L U M
11. Bóg jest..... wszystkich ludzi na
11 O J C E M
świecie
12 Ł U K A S Z
12. Jego imię pochodzi z rzymskiego
13 T A D E U S Z
Lucjusz
14 K O Ś C I
Ó Ł
13. Imię naszego patrona
15
P
P
I
E
Ż
A
14. ...Katolicki
Wszyscy, którzy do dnia 05.11.2010 r. przyniosą całą gazetkę z poprawnie
15. Głowa Kościoła Katolickiego
i czytelnie wypełnionymi wszystkimi odpowiedziami i hasłem do
16. Rozwiązanie: Stanisław Kostka
p. Macieja Dudy, wezmą udział w losowaniu nagrody. W konkursie nie mogą brać udziału członkowie redakcji gazety.
Gazetkę redaguje zespół w składzie: Joanna Nachman, Anna Hess, Agnieszka Machniewska, Agata Droździak, Paula Pystka, Aneta
Kurtiak, Kinga Wiśniowska, Dorota Pacławska, Anna Lis, ks. Paweł Drozd – opiekun, p. Maciej Duda – opiekun.
Wszelkie uwagi, spostrzeżenia i propozycje tekstów do nowych numerów można kierować do wyżej wymienionych osób lub wysłać
na adres: [email protected]
Strona 14