Wstęp - GIMNAZJUM 2009

Od redakcji
Drodzy Czytelnicy!
Świat to wielka wieża Babel. Jedna wieża, w której Bóg pomieszał
nie tylko języki, ale także kulturę i obyczaje, namiętności i interesy,
i której mieszkańcom uczynił ambiwalentną istotę łączącą w sobie Ja
i nie-Ja, siebie i Innego, swojego i obcego.
R. Kapuściński, Ten Inny
Słowa Mistrza oraz zmiany zachodzące w świecie sprowokowały nas
do podjęcia w roczniku 2010/2011 problematyki komunikacji.
Ponieważ starannie pomyślana lekcja jest najdoskonalszą areną, na której
uczestnicy dialogu wymieniają myśli, współpracują, przełamując bariery
i trudności, uznaliśmy, że warto wzbogacić dyskusję wokół sztuki „komunikowania się w celu porozumienia”. Porozumienia stron i ludzi, których inspiruje
do dyskursu nie tyle obowiązek, co pasja bycia razem.
Planując tematykę rocznika, kierowaliśmy się głównie potrzebą budowania edukacji nakierowanej na harmonijny rozwój ucznia. Ucznia zamieszkującego ruchliwy świat bez granic. Zapewne młodym częściej niż starszemu
pokoleniu przyjdzie podróżować, zmieniać miejsce zamieszkania i miejsce
pracy. Już teraz wielu profesjonalistów pracuje w międzynarodowych zespołach, wymieniając doświadczenia w obcych dla siebie językach, równie często
przez Internet, jak i podczas tradycyjnych spotkań. Już dziś zmieniły się sposoby komunikowania, język rozmów i zmienił się przepływ informacji. Gdy
nasz współczesny nastolatek dorośnie, wtedy rzeczywistość będzie zupełnie
inna od tej, która tworzyła kontekst kształcenia. Nasuwa się więc pytanie, czy
np. dla dzieci współczesnego nastolatka dziedzictwo śródziemnomorskie pozostanie ojczyzną kulturową, czy będą mu bliskie nasze europejskie kanony
piękna, mądrości, zabawy albo przestrzeni.
Dlatego szkoła, chcąc poszerzać tożsamość jednostek, musi wybiegać naprzód, a nauczyciel – myśleć potencjalnie. Wielokulturowość stanie się bo5
wiem żywą tkanką, jednym z dylematów codziennego życia, dynamicznym
stanem, w którym przyjdzie trwać. Nie warto więc hodować poczucia odrębności wokół ksenofobii, uprzedzeń i stereotypów. Warto zaś pamiętać, że rozmowa o Innym, jak chce mistrz Kapuściński, może nas bogacić, gdyż: Spotykając Innego, mamy być cały czas świadomi wagi tego faktu, świadomi jego miejsca i roli w prywatnej, indywidualnej historii duchowej własnego Ja. (…) Główną treścią spotkania z Innym jest – dialog. Człowiek jest bytem, który mówi. Celem tego dialogu ma być wzajemne zrozumienie, celem zaś tego zrozumienia
– wzajemne zbliżenie, a to zrozumienie i zbliżenie osiąga się na drodze poznania1.
Życząc wszystkim Sprzymierzeńcom nowoczesnej i nowatorskiej metodyki roku pełnego twórczych inspiracji, zapraszamy do współpracy. Liczymy
na zwrot zaproponowanej tematyki z wypełnioną rubryką „deklaracja”.
Redakcja
1
6
R. Kapuściński, Ten Inny, Kraków, Wydawnictwo Znak, 2007, s. 59.