files/I N niestacjonarne/websitelearning-1-03
Transkrypt
files/I N niestacjonarne/websitelearning-1-03
Rok I 1 2 3 4 Temat 3 WYZNACZNIKI. MACIERZE C.D. Definicja wyznacznika Własności wyznaczników Macierz odwrotna Rząd macierzy Definicja Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A = [aij ]n × n stopnia n nazywamy wielomian zmiennych aij przyporządkowany tej macierzy. Jeżeli elementy macierzy A są liczbami wówczas wyznacznik tej macierzy jest liczbą. Wyznacznik oznaczamy symbolami: a11 a21 a12 a22 . . . a1n . . . a2 n . a n1 . . . . . . . . ann an 2 det A, , A , (determinant – łac. wyznacznik) Wyznacznik det A macierzy A definiujemy indukcyjnie w następujący sposób: 1. n = 1, A = [ a11 ] det A = a11 . n 2. n > 1 det A = ∑a ∗ 1i A 1i i =1 n = ∑ (− 1) 1+ i a1i A 1i . i =1 Wzór ten nazywamy rozwinięciem wyznacznika macierzy A względem elementów i+ j pierwszego wiersza. A ∗ij = (− 1) A ij nazywamy dopełnieniem algebraicznym elementu aij macierzy A, natomiast A ij – podwyznacznikiem (minorem) stopnia n − 1 macierzy A otrzymanym przez skreślenie elementów i-tego wiersza oraz j-tej kolumny macierzy A. Dla n = 2 otrzymujemy det A = a11 a12 1+ 1 1+ 2 ∗ ∗ = a11A 11 + a12 A12 = a11 ( − 1) A11 + a12 (− 1) A12 = a21 a22 = a11A11 − a12 A 12 = a11 a22 − a12 a21 = a11a22 − a12 a21 Sposób Sarrusa Wyznacznik stopnia trzeciego możemy obliczyć według następującego schematu. Z prawej strony wyznacznika dopisujemy pierwszą i drugą kolumnę (lub pod wyznacznikiem dopisujemy pierwszy i drugi wiersz). Następnie (rys. 1) obliczamy iloczyny elementów z odpowiednim znakiem a11 a12 a13 a11 a12 a21 a22 a23 a21 a22 det A = = a11a22 a33 +...− a12 a21a33 a31 a32 − − a33 a31 a32 − + + + Rys. 1 Własności wyznaczników ułatwiające ich obliczanie. 1. Wyznacznik możemy rozwijać względem dowolnego wiersza (kolumny) a11 . a12 . det A = ai1 ai 2 . . an1 an 2 . . . a1n . . . . n . . . ain = . . . . . . . ann ∑ n aij A ∗ij = j =1 ∑ (− 1) i+ j aij A ij (i = 1, 2, ... n) j =1 2. Wyznacznik danej macierzy A równa się wyznacznikowi macierzy transponowanej det A = det A T 3. Jeżeli macierz B utworzona jest z macierzy A przez przestawienie miejscami dwóch wierszy (kolumn), to wyznacznik zmienia wartość na przeciwną det B = − det A 4. Wyznacznik macierzy mającej wiersz (kolumnę) złożoną z samych zer równa się zeru. 5. Mnożenie wyznacznika przez liczbę λ polega na mnożeniu elementów jednego dowolnego wiersza (kolumny) przez tę liczbę. 6. Wyznacznik macierzy, w której dwa wiersze (kolumny) są równe lub proporcjonalne równa się zeru. 7. Wartość wyznacznika nie zmienia się, gdy do dowolnego wiersza (kolumny) dodamy inny wiersz (kolumnę) pomnożony przez liczbę. Twierdzenie Suma iloczynów elementów wiersza (kolumny) i przez dopełnienia algebraiczne elementów wiersza (kolumny) j równa się wartości wyznacznika, gdy i = j oraz równa się zeru gdy i ≠ j: det A, i = j, * * * ai1 A j1 + ai 2 A j 2 + ... + ain A jn = i ≠ j. 0, det A, i = j, * * * a1i A1 j + a2i A2 j + ... + ani Anj = i ≠ j. 0, Twierdzenie (tw. Cauchy’ego) Wyznacznik iloczynu macierzy kwadratowych A i B równa się iloczynowi wyznaczników tych macierzy. det( AB) = det A det B Definicja Macierz kwadratową A = [aij ]nxn nazywamy macierzą nieosobliwą, gdy det A ≠ 0 . Jeżeli det A = 0 , to macierz A nazywamy macierzą osobliwą. Twierdzenie Macierz odwrotna A−1 do macierzy kwadratowej A istnieje wtedy i tylko wtedy, gdy A jest macierzą nieosobliwą. Definicja Macierzą dołączoną A D macierzy kwadratowej A = [ aij ]nxn nazywamy macierz * * A D = [ Aij ]T , gdzie [ Aij ] jest macierzą dopełnień algebraicznych elementów aij macierzy A. Twierdzenie Jeżeli A jest macierzą nieosobliwą (det A ≠ 0) , to A−1 = 1 AD . det A Twierdzenie Jeżeli A i B są macierzami kwadratowymi nieosobliwymi tego samego stopnia, to ( A ⋅ B) −1 = B −1 A −1 . Twierdzenie (wybrane własności macierzy odwrotnej) 1. ( A −1 )T = ( AT ) −1 , 1 2. det A −1 = , det A 3. (det −1 ) −1 = A . Rząd macierzy Definicja Rzędem macierzy A = [ aij ] nxm nazywamy najwyższy stopień jej dowolnego podwyznacznika (minora) różnego od zera. Rząd macierzy A oznaczamy symbolem R(A) (lub (r(A)). Z definicji rzędu macierzy wynika, że 0 ≤ R ( A) ≤ min(n, m) . Definicja Jeżeli macierz B = [bij ]nxm powstaje w wyniku dokonania skończonej liczby operacji elementarnych na wierszach (kolumnach) macierzy A = [aij ]nxm , to A i B nazywamy macierzami równoważnymi (oznaczamy A~B). Twierdzenie Macierz A i B są równoważne wtedy tylko wtedy, gdy ich rzędy są równe, czyli A~B ⇔ R ( A) = R ( B ) Jeżeli macierz B równoważna macierzy A powstała w wyniku wielokrotnego wykonywania operacji elementarnych na wierszach (kolumnach) macierzy A składa się z maksymalnej liczby zer, wówczas rząd macierzy A ( R ( B ) = R ( A) ) równa się ilości kolumn (wiemy) macierzy B, w których są elementy różne od zera. Przykłady 1. Na podstawie definicji obliczyć wyznacznik macierzy A = aij [ ] 3x 3 stopnia trzeciego. Rozwiązanie a11 det A = a21 a12 a22 a31 a32 = a11 a13 ∗ ∗ ∗ + a12 A 12 + a13 A 13 = a11A 11 − a12 A 12 + a13 A 13 = a23 = a11A 11 a33 a22 a23 a32 a33 − a12 a21 a23 a31 a13 + a13 a21 a22 a31 a32 Ostatecznie (po obliczeniu wyznaczników stopnia drugiego) otrzymujemy a11 a12 a21 a22 a31 a32 a13 a23 = a11a22 a33 + a12 a23a31 + a13a21a32 + a33 − a11a23a32 − a12 a21a33 − a13a22 a31 2. W oparciu o własności wyznacznika obliczyć wyznacznik macierzy 1 2 A = 3 2 3 2 3 5 1 1 4 1 1 1 −1 4 1 2 1 1 0 2 5 1 − 1 Rozwiązanie Ponieważ w kolumnie piątej i wierszu trzecim występuje zero możemy np. otrzymać jeszcze trzy zera w kolumnie piątej wykonując następujące operacje elementarne na wierszach macierzy A: dodajemy wiersz piąty do wiersza pierwszego i drugiego oraz dodajemy do wiersza czwartego wiersz piąty pomnożony przez 5. Otrzymujemy wyznacznik 4 3 2 5 0 5 6 0 3 0 det A = 3 1 4 1 0 . Następnie det A rozwijamy względem piątego wiersza kolumny 17 6 − 4 7 0 3 1 −1 1 −1 4 3 2 5 5 6 0 3 det A = −1(−1) 5+5 A55 = − 3 1 4 1 17 6 − 4 7 Stosując operacje elementarne na wierszach możemy otrzymać zera w kolumnie trzeciej. Mnożymy wiersz drugi przez 2 a następnie odejmujemy go od wiersza trzeciego i dodajemy do wiersza czwartego i otrzymujemy w kolumnie trzeciej trzy zera. 4 3 2 5 5 6 0 3 det A = − . Wyznacznik det A rozwijamy względem trzeciej kolumny. −5 −5 0 −9 25 12 0 17 5 6 3 det A = −2 − 5 − 5 − 9 = 1060. 25 12 17 3 2 1 3. Wyznaczyć macierz odwrotną A do macierzy A = 4 5 4 . 1 2 3 −1 Rozwiązanie 3 2 1 det A = 4 5 4 = 8 , ponieważ det A ≠ 0 macierz odwrotna do macierzy A istnieje. 1 2 3 Wyznaczamy elementy macierzy dopełnień algebraicznych * Aij = (−1) i + j Aij 1 ≤ i , j ≤ 3 . [ ] [ 5 2 4 * A13 = A13 = 1 3 * A22 = A22 = 1 2 * A31 = A31 = 5 3 * A33 = A33 = 4 * A11 = A11 = [A ] * ij ] 4 =7, 3 5 =3, 2 1 = 8, 3 1 = 3, 4 2 =7. 5 4 1 2 * A21 = − A21 = − 2 3 * A23 = − A23 = − 1 3 * A32 = − A32 = − 4 * A12 = − A12 = − 7 −8 3 * = − 4 8 − 4 , A D = Aij 3 − 8 7 [ ] T 4 = −8 , 3 1 = −4 3 2 = −4 . 2 1 = −8 , 4 7 −4 3 = − 8 8 − 8, 3 − 4 7 1 7 7 −4 3 8 − 2 1 1 A−1 = A D = − 8 8 − 8 = − 1 1 3 det A 8 1 3 − 4 7 − 2 8 7 3 2 1 8 Możemy sprawdzić, że A ⋅ A −1 = 4 5 4 − 1 3 1 2 3 8 4 8 4. Obliczyć rząd macierzy A = 4 8 4 3 8 − 1 7 8 1 2 1 1 − 2 − 3 −8 2 7 6 − 7 4 2 3 −5 2 3 . 6 − 1 4 − 6 3 1 2 − 5 3 1 0 0 8 − 1 = 0 1 0. 7 0 0 1 8 Rozwiązanie Stosujemy np. następujące operacje elementarne na wierszach macierzy A : od wiersza drugiego i czwartego odejmujemy wiersz pierwszy pomnożony przez 2 oraz odejmujemy wiersz pierwszy od wiersza trzeciego i piątego i otrzymujemy macierz B ( R ( A) = R ( B ) ): 7 4 3 − 8 2 0 0 9 0 − 12 B = 0 0 3 0 − 4 . 0 0 15 0 − 20 0 0 9 0 − 12 Następnie od trzeciego wiersza macierzy B odejmujemy wiersz drugi pomnożony przez od czwartego drugi pomnożony przez Otrzymujemy macierz 4 0 C = 0 0 0 5 3 3 0 0 0 0 1 , 3 oraz od piątego drugi. −8 9 0 0 0 2 7 0 − 12 0 0 . 0 0 0 0 Ponieważ wiersz pierwszy i drugi macierzy nie zawierają odpowiednich elementów proporcjonalnych nie otrzymamy kolejnego (pierwszego lub drugiego) wiersza zawierającego wyłącznie zera. Stąd R (C ) = R ( B ) = R ( A) = 2 . Zadania 1. Obliczyć wyznaczniki: 3 1 1 1 1 1 3 1 a) ; 1 3 1 1 1 1 1 3 2. Wyznaczyć macierz odwrotną do macierzy: −1 1 1 a) − 38 41 − 34 ; 27 − 29 24 3. Określić rząd macierzy: 2 5 8 7 13 1 2 3 4 5 ; a) 0 1 2 − 1 3 1 3 5 3 8 Odpowiedzi 7 2 5 4 ; 3. a) 2 ; 1. a) − 48 ; 2. a) 6 3 5 − 2 − 3 Lp. 1 2 3 Literatura Zbiór zadań z matematyki pod red. R. Krupińskiego. Skrypt dla studentów AM w Szczecinie Winnicki K., Landowski M.; Wykłady z matematyki. Skrypt dla studentów AM w Szczecinie Lassak. M. Matematyka dla studiów technicznych. Supremum, 2006. Rozdział I§2 I § 1.2. I