Smaki Południa. Parmigiana di melanzane,Smaki Neapolu

Smaki Południa. Parmigiana di melanzane
(la versione italiana sotto)
Włoski to naprawdę przepyszny język. Nie tylko dlatego, że brzmi pięknie, ale i dlatego, że Włosi
dużo (naprawdę dużo) rozmawiają o jedzeniu. Jeśli wyjdziecie na spotkanie w gronie włoskim, jest
bardziej niż pewne, że rozmowa zejdzie na temat jedzenia, wybuchnie spór o to, która pizzeria jest
najlepsza lub o to kto przygotowuje smaczniejsze danie.
Spory toczą się też pomiędzy regionami. Czy na przykład zapiekanka z bakłażanów to specjalność
rodem z Sycylii czy z Kampanii? Dylematu nie rozwiążemy, ale chętnie podzielimy się z Wami
przepisem na danie, którego korzenie sięgają XVIII w. i które wpisane jest na oficjalną listę
tradycyjnych produktów włoskich.
Do przygotowania dania dla dwóch osób potrzebujemy:
2 bakłażany
mąka (do panierowania)
pół cebuli
ok. 500 ml passaty pomidorowej
ser (mozzarella, provola, parmezan), u nas- twarda mozzarella (pokrojona w kostkę) i ok. 100 g
tartego Grana Padano
świeża bazylia
(opcjonalnie) kilka plastrów szynki
olej do smażenia, sól, pieprz
1. Bakłażany myjemy i kroimy w plastry. Układamy je w misce, solimy, obciążamy czymś ciężkim i
odstawiamy na ok. 1-2 godziny.
2. Plastry bakłażana wykręcamy, obtaczamy w mące i smażymy na rozgrzanym oleju, układamy na
papierowym ręczniku, by odsączyć nadmiar tłuszczu.
3. W międzyczasie w garnku podgrzewamy oliwę, podsmażamy cebulę i dodajemy passatę.
Doprawiamy do smaku, gotujemy aż sos zgęstnieje. Na końcu dodajemy bazylię.
4. Gdy sos jest gotowy, a bakłażany usmażone możemy przygotować parmigianę.
Na dno naczynia żaroodpornego wlewamy odrobinę sosu pomidorowego, układamy na nim plastry
bakłażana, a następnie plastry wędliny (opcjonalnie) i posypujemy serem. Polewamy sosem i
układamy kolejne warstwy. Kończymy sosem. Całość posypujemy serem.
5. Zapiekamy w piekarniku nagrzanym do 200 stopni przez około 30 minut.
Smacznego!:)
Parmigiana di melanzane
L’italiano è una lingua veramente „squisita”. Non solo perché “suona” bene, ma anche perché gli
Italiani parlano molto (ma davvero molto) del cibo. Se uscite con un gruppo di Italiani potete
essere sicuri di ascoltare una conversazione sul cibo, una discussione su quale pizzeria è la
migliore o chi prepara un piatto piu prelibato.
I litigi si svolgono anche tra regioni. Per esempio, la parmigiana di melanzane è un piatto tipico
siciliano o campano? Non risolveremo questo dilemma ma volentieri condividiamo con voi la
ricetta per il piatto con radici nel XVIII secolo e che è ufficialmente riconosciuto e inserito nella
lista dei prodotti agroalimentari tradizionali italiani.
Per preparare due porzioni avremo bisogno di:
2 melanzane
un po’ di farina
1/2 cipolla
circa 500 ml di passata di pomodoro
formaggio ( mozzarella, provola, Parmigiano Regiano), abbiamo usato la mozzarella a fette
(tagliata a dadini) e circa 100 g di Grana Padano (grattuggiato)
basilico fresco
qualche fetta di prosciutto cotto (se si desidera)
olio per friggere, sale, pepe
1. Laviamo le melanzane e le tagliamo a fette. Disponiamole in una ciotola, saliamo, mettiamo
sopra qualcosa di pesante e lasciamo riposare per circa 1-2 ore.
2. Stringiamo le fette, infariniamole e friggiamole, poniamole su un foglio di carta assorbente.
3. Nel frattempo in una pentola versiamo un filo d’olio, friggiamo la cipolla e poi aggiungiamo la
passata. Saliamo e pepiamo, cuciniamo la salsa fino all’addensamento del sugo. Aggiungiamo il
basilico.
4. Quando il sugo è pronto e le melanzane sono fritte possiamo preparare la parmigiana.
Cospargiamo il fondo di una pirofila con un po’ di sugo, mettiamo sopra qualche fetta di
melanzana, di prosciutto (se si desidera) e uno strato dei formaggi. Ricominciamo con il sugo e
proseguiamo fino ad esaurimento degli ingredienti. Finiamo con il sugo. Copriamo il tutto con uno
strato dei formaggi.
5. Inforniamo in forno preriscaldato a 200 gradi per circa 30 minuti.
Buon appetito:)
Smaki Neapolu. Makaron z ziemniakami | Pasta e patate
(la versione italiana sotto)
Co, poza smakiem i świetnej jakości składnikami, cechuje kuchnię włoską?
Prostota. O tak, włoska mamma doskonale wie, jak z prostych składników stworzyć pyszne danie.
Nie musi być ono czasochłonne i wyszukane, by smakowało i jednoczyło przy stole całą rodzinę.
Takim sycącym i prostym daniem, z którym zetkniecie się w okolicach Neapolu jest „pasta e
patate” czyli makaron z ziemniakami, połączenie w Polsce raczej niespotykane… do teraz ;)
Czego będziemy potrzebowali do przygotowania tego dania (na dwie porcje)?
4 ziemniaki
2 łodygi selera naciowego
pół cebuli
łyżka koncentratu pomidorowego
makaron (krótki i cienki)
ser Provoletta lub Parmezan
oliwa, sól, pieprz
1. W garnku rozgrzewamy oliwę, wrzucamy pokrojone na małe kawałki cebulę i seler, po chwili
dodajemy pokrojone w kostkę ziemniaki i całość chwilę podsmażamy. Zalewamy wodą (większa
ilość, bo później wrzucimy tutaj makaron), dodajemy koncentrat, doprawiamy solą i pieprzem.
Gotujemy aż ziemniaki będą miękkie.
2. Gdy ziemniaki są miękkie, do garnka wrzucamy makaron i gotujemy aż będzie al dente.
Doprawiamy jeśli trzeba.
3. Danie wykładamy na talerze i posypujemy pokrojonym na kawałki serem, który rozpuści się po
zmieszaniu.
Prawda, że proste?
Smacznego!
Pasta e patate
Che cosa, a parte il sapore e gli ingredienti di alta qualità, caratterizza la cucina italiana? La
semplicità. E si, le mamme italiane sanno perfettamente come ottenere dei piatti squisiti con
ingredienti semplici. I piatti non devono essere elaborati e ricercati per soddisfare a tavola a tutta
la famiglia.
Questo piatto saziante e semplice che trovate nella cucina napoletana si chiama pasta e patate, un
unione difficilmente visibile in Polonia…almeno finora ;)
Di cosa abbiamo bisogno per preparare questo piatto (2 porzioni):
4 patate
2 gambi di sedano
mezza cipolla
un cucchiaio di concentrato di pomodoro
pasta corta
un po’ di Provoletta oppure del Parmigiano
olio d’oliva, sale, pepe
1. In una pentola mettiamo a soffriggere la cipolla e il sedano tagliato a pezzi, aggiungiamo le
patate tagliate anche esse a pezzi. Aggiungiamo poi abbastanza aqua per cuocere la pasta e un
cucchiao di concentrato di pomodoro, saliamo e pepiamo. Cuociamo fino a che le patate sono
morbide.
2. Aggiungiamo la pasta e la cuociamo al dente. Saliamo e pepiamo in caso di bisogno.
3. Inpiattiamo la pasta e la ricopriamo con il formaggio tagliato a pezzi che si scoglie dopo aver
mischiato.
Vero che è facile?
Buon appetito!
Słodki smak Neapolu czyli sfogliatella frolla
(la versione italiana sotto)
Neapol o poranku ma dla mnie zapach kawy i smak sfogliatelli.
Byłoby pięknie przenieść się teraz do włoskiego baru, poczuć ten smak i aromat, prawda? Wróćmy
jednak do rzeczywistości :) Znacie to powiedzenie
„Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma”?
W podtekście zakłada, że tu, gdzie jesteśmy jest źle i czegoś nam brakuje. Gdybyśmy jednak byli w
magicznym tam, o wtedy nasze życie byłoby lepsze, ciekawsze i prostsze…
My za to wierzymy, że dobrze i pięknie jest tu, gdzie jesteśmy. Zamiast więc wzdychać do Neapolu
i żałować, że nie pijemy kawy we włoskim barze, zaprosiliśmy Neapol do siebie:) Tak oto powstały
nasze pierwsze domowe sfogliatelle frolle, doskonałe na słodkie śniadanie. Skusicie się?
Do przygotowania około 20 sfogliatelli potrzebować będziemy:
Ciasto:
– mąka 500g
– smalec 200g
– jajka 3
– cukier 200g
Nadzienie:
– mleko 500ml
– kasza manna 150g
– ricotta 250g
– jajko
– cukier puder 150g
– kandyzowane owoce (użyliśmy skórki pomarańczowej) 150g
1. Z podanych składników zagnietliśmy ciasto, uformowaliśmy kulę i włożyliśmy do lodówki.
2. Zagotowaliśmy mleko, mieszając dodaliśmy kaszę mannę, odstawiliśmy do przestudzenia.
3. W misce wymieszaliśmy kaszę z ricottą, jajkiem, cukrem pudrem, kandyzowanymi owocami i
aromatem.
4. Ciasto rozwałkowaliśmy, wycięliśmy krążki szklanką. Na każdym kładliśmy nadzienie zamykając
drugim krążkiem. Posmarowaliśmy rozkłóconym jajkiem.
Piekliśmy 15-20 minut w temperaturze 180 stopni.
Sfogliatelle zaraz po ostudzeniu były kruche i dość twarde, ale później zmiękły. Doskonale
sprawdziły się na słodkie śniadanie, oczywiście do dobrej kawy ;)
Smacznego!
La sfogliatella frolla
Per me Napoli di mattina ha il profumo di caffè e il gusto della sfogliatella.
Sarebbe bello ritrovarsi adesso in un bar italiano e sentire quel sapore e quell’ aroma, vero?
Però torniamo alla realtà ;) Conoscete questo proverbio polacco che dice che
„È bello dappertutto fuorché’ nel posto dove ci troviamo”?
Il proverbio lascia trapelare che nel posto dove siamo si viva male e ci manchi qualcosa. Però se
fossimo in quel magico posto lontano, la nostra vita sarebbe migliore, più interessante e più
facile…
Noi invece crediamo che il bello sia qui, dove viviamo. Invece di ricordare Napoli con tristezza e di
pentirci di non poter prendere un caffè in un bar italiano, abbiamo invitato Napoli da noi ;) Così
abbiamo creato le nostre prime sfogliatelle frolle, perfette per una dolce colazione. Vorreste
assaggiarle?
Per preparare circa 20 sfogliatelle frolle avremo bisogno di:
La pasta frolla:
– farina 500g
– strutto 200g
– uova 3
– zucchero 200g
Il ripieno:
– latte 500ml
– semolino 150g
– ricotta 250g
– uovo
– zucchero a velo 150g
– candidi misti (abbiamo usato la candida scorza di arancia) 150g
1. Abbiamo preparato la pasta frolla, abbiamo formato una palla e l’abbiamo messa nel frigo.
2. In una casseruola abbiamo fatto bollire il latte e mescolando abbiamo versato il semolino a
pioggia e abbiamo lasciato il composto a raffreddare.
3. In una ciotola abbiamo mescolato il semolino con la ricotta, l’uovo, lo zucchero a velo, i frutti
candidi e l’aroma.
4. Abbiamo steso la pasta frolla e abbiamo ricavato dei dischi con un bicchiere. Su ogni disco
abbiamo messo il ripieno coprendolo poi con un altro disco. Abbiamo spennellato ogni sfogliatella
con un uovo battuto. Le abbiamo cotte per 15-10 minuti a 180 gradi.
Le sfogliatelle subito dopo essersi raffreddate erano un po’ croccanti e dure però successivamente
sono diventate più morbide. Erano perfette per una colazione dolce, accompagnate ovviamente da
un buon caffè ;)
Buon appetito!
Orecchiette al tegamino czyli jak smakuje Matera
(la versione italiana sotto)
Pamiętacie post o Materze? Wspomniałam w nim o zapiekanym makaronie orecchiette, którego
tam skosztowałam i obiecałam podzielić się przepisem.
Orecchiette to kształt typowy dla regionu Apulia. Spacerując uliczkami tamtejszych miast nieraz
zobaczycie gospodynie wyrabiające makaron lub już gotowy, schnący na zewnątrz. Nazwa odnosi
się do kształtu czyli małych uszek, które niczym nie przypominają tych z kuchni polskiej,
podawanych z barszczem.
Chyba najbardziej znanym daniem w Apulii są “orecchiette con le cime di rapa” czyli z liśćmi
brokułu, których w Polsce niestety nie mamy. W zamian więc dzielimy się przepisem na
“orecchiette al tegamino” czyli w wersji zapiekanej.
Do przygotowania 2-3 porcji będziecie potrzebować:
– makaron orecchiette
– 1 niewielką laskę białej kiełbasy
– 1 kulkę mozzarelli
– 400 g krojonych pomidorów w sosie (tzw. polpa di pomodoro)
– 2-3 łyżki startego parmezanu (Grana Padano)
– pół cebuli
– oliwa, sól, bazylia
1. W garnku zagotowaliśmy wodę. W osolonej wodzie ugotowaliśmy orecchiette.
2. W tym samym czasie podsmażyliśmy na oliwie cebulę, dodaliśmy pomidory, pokrojoną w
kawałki kiełbasę i kilka listków bazylii.
3. Ugotowany i odcedzony makaron wymieszaliśmy na patelni z sosem i przełożyliśmy do naczynia
żaroodpornego. Posypaliśmy pokrojoną mozzarellą i startym serem. Zapiekaliśmy w temperaturze
180 stopni przez około 15 minut.
Smacznego!
Le orecchiette al tegamino
Vi ricordate il post su Matera? Lì ho menzionato un piatto che ho assaggiato chiamato “le
orecchiette al tegamino” e ho promesso di condividere con voi la ricetta.
Le orecchiette sono un tipo di pasta tipico della regione Puglia. Camminando per le strade delle
città, spesso vedrete donne che preparano la pasta o la pasta già pronta stesa a seccare fuori le
case. Il nome di questo tipo di pasta deriva dalla sua forma simile a piccole orecchie che non
assomigliano per niente alle “orecchie” conosciute nella cucina polacca e servite con la zuppa di
barbabietola.
Il piatto più conosciuto che troverete spesso in Puglia sono “le orecchiette con le cime di rapa” che
purtroppo non si possono trovare in Polonia. Allora invece di questo piatto condividiamo con voi la
ricetta delle “orecchiette al tegamino”.
Per preparare 2-3 porzioni avrete bisogno di:
– orecchiette
– 1 salsiccia bianca (sbriciolata)
– 1 mozzarella
– 400 g di polpa di pomodoro
– 2-3 cucchiai di formaggio grattugiato (Parmigiano, Grana Padano)
– ½ di cipolla
– olio d’oliva, sale, basilico
1. In una pentola abbiamo fatto bollire dell’acqua con il sale dove successivamente abbiamo fatto
cuocere la pasta.
2. Nello stesso momento in una padella abbiamo soffritto la cipolla, abbiamo aggiunto la polpa di
pomodoro, la salsiccia sbriciolata e qualche foglia di basilico.
3. Abbiamo scolato le orecchiette e le abbiamo saltate in padella con il condimento e abbiamo
messo il tutto in una pirofila da forno. Abbiamo cosparso la superficie con la mozzarella tagliata a
dadini e con il formaggio grattugiato. Abbiamo cotto le orecchiette in forno per circa 15 minuti a
180 gradi.
Buon appetito!
Moje pierwsze danie w domu włoskiej “mamma”. Il
gateau di patate
(il testo italiano sotto)
Gateau/Gattò di patate czyli neapolitańska zapiekanka ziemniaczana to pierwsze danie, które
jadłam w domu włoskiej “mamma”. Danie nie jest pracochłonne i nie wymaga wyszukanych
składników, świetnie smakuje na ciepło i na zimno. We wtorek zrobiliśmy nieco “spolszczoną”
wersję tego dania. Oto jak ją przygotujecie.
Do przygotowania gateau będziecie potrzebować:
– 1 kg ziemniaków
– masło (ok. 100g)
– 2-3 jajka
– ser* – mozzarella (sucha), parmezan (zużyliśmy 1 opakowanie mozzarelli w plastrach, 1
opakowanie tartej mozzarelli i około 20g Grana Padano)
* w przepisie włoskim też Provola
– salami “napoletano” (użyliśmy 1 laskę surowej kiełbasy. To trochę za dużo, możecie użyć mniej)
– bułka tarta
– sól i pieprz
– opcjonalnie- odrobina mleka
1. (ten krok możecie wykonać dzień wcześniej)
Ugotowaliśmy całe ziemniaki w mundurkach. Odcedziliśmy. Po ostygnięciu obraliśmy ze skórki.
2. Kiełbasę i mozzarellę w plastrach pokroiliśmy w kostkę, Grana Padano starliśmy na tarce,
obrane ziemniaki przecisnęliśmy przez praskę.
3. W misce wymieszaliśmy ziemniaki i jajka, następnie dodaliśmy sery i kiełbasę, doprawiliśmy
solą i pieprzem.
(Jeśli masa jest zbyt gęsta można dodać trochę mleka. My zamiast mleka dodaliśmy 1 jajko i
odrobinę stopionego masła).
4. Naczynie żaroodporne wysmarowaliśmy masłem i posypaliśmy bułką tartą. Wyłożyliśmy masę,
wyrównaliśmy, a wierzch posypaliśmy bułką tartą i kawałkami startego masła.
5. Piekliśmy gateau przez około 35-40 minut w temperaturze 180 stopni (aż góra się zarumieniła).
Danie świetnie sprawdza się jako kolacja na ciepło lub jako przekąska do pracy (także na zimno).
Drugiego dnia smakuje jeszcze lepiej:)
Smacznego!
Il Gateau di patate
Il Gateau/Gattò di patate è il primo piatto napoletano che ho assaggiato a casa di una mamma
italiana. Per prepararlo basta un po’ di lavoro e degli ingredienti semplici, è saporito quando viene
servito sia caldo che freddo. Martedì abbiamo preparato una versione di un po’ “polonizzata” di
questo piatto. Ecco come l’abbiamo fatto.
Per preparare il gateau avrete bisogno di:
– 1 chilo di patate
– burro (circa 100 g)
– 2-3 uova
– formaggio*- mozzarella (secca), parmigiano (abbiamo usato 1 confezione di mozzarella a fette, 1
confezione di mozzarella grattugiata e circa 20 g di Grana Padano)
* anche Provola nella ricetta italiana
– salame “napoletano” (abbiamo usato una salsiccia come nella foto. Era un po’ troppo, potete
diminuire la quantità)
– pane grattugiato
– sale e pepe
– un po’ di latte (se si desidera)
1. Abbiamo lessato le patate con la buccia. Le abbiamo scolate e le abbiamo sbucciate una volta
tiepide (potete fare quest’operazione anche un giorno prima).
2. Abbiamo tagliato a dadini la salsiccia e la mozzarella, abbiamo grattugiato il Grana Padano e
abbiamo schiacciato le patate con lo schiacciapatate.
3. In una ciotola abbiamo mescolato le patate e le uova, poi abbiamo aggiunto i formaggi e la
salsiccia, il sale e il pepe. (Se la massa dovesse risultare troppo densa potreste aggiungere un po’
di latte. Noi invece del latte abbiamo aggiunto un altro uovo e un po’ di burro fuso).
4. Abbiamo imburrato e cosparso di pane grattugiato la pirofila da forno, poi abbiamo adagiato il
composto ottenuto e l’abbiamo livellato con una spatola da cucina. Abbiamo infine cosparso la
superficie del gateau con del pane grattugiato e dei fiocchetti di burro.
5. Abbiamo cotto il gateau per circa 35-40 minuti a 180 gradi (fino a quando la superficie ha preso
un colore bronzeo).
Il piatto è perfetto sia servito caldo a cena, sia come spuntino a lavoro (anche freddo). Il giorno
successivo risulta ancora più buono :)
Buon appetito!