Dynamiczna śruba biodrowa w porównaniu do gwoździa Targon PF

Dynamiczna śruba biodrowa w porównaniu do gwoździa Targon PF w leczeniu
złamań krętarzowych stawu biodrowego
PRÓBA LOSOWA OBEJMUJĄCA 600 ZŁAMAŃ
M. J. Parker, T. R. Bowers, G. A. Pryor
From Peterborough and Stamford Hospital NHS Foundation Trust, Peterborough,
United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2012;94-B:391–397.
Podczas ślepej próby obejmującej 598 pacjentów, z 600 złamaniami krętarzowymi
stawu biodroweo, złamania te leczone były przy użyciu dynamicznej śruby biodrowej
(n = 300) lub gwoździa śródszpikowego Targon PF (n = 300). Średni wiek pacjentów
wynosił 82 lata (26 do 104). Wszyscy pacjenci, którzy przeżyli, poddani zostali
badaniu kontrolnemu po roku, z oceną stanu czynnościowego, wykonaną przez
pielęgniarkę, biorącą udział w projekcie badawczym, która nie posiadała informacji
na temat rodzaju zabiegu wykonanego u danego pacjenta. Gwóźdź śródszpikowy
wymagał nieznacznie dłuższego średniego czasu operacyjnego (46 minut (odchylenie
standardowe (OS) 12.3) versus 49 minut (OS 12.7), p < 0.001oraz dłuższego
średniego czasu badania radiologicznego (0.3 minut (OS 0.2) versus 0.5 minut(SD
0.3), p < 0.001). Trudności operacyjne występowały częściej podczas użycia
gwoździa śródszpikowego. Nie stwierdzono znamiennej statystycznie różnicy
pomiędzy implantami w odniesieniu do powikłań gojenia (p = 1) lub potrzeby
transfuzji pooperacyjnej (p = 1), zaś powikłania medyczne były porównywalne w obu
grupach. Odnotowano tendencję do mniejszej ilości zabiegów rewizyjnych zespolenia
lub konwersji do artroplastyki w grupie leczonej gwoździem śródszpikowym,
jednakże różnica ta nie była znamienna statystycznie (dziewięć versus trzy przypadki,
p = 0.14). Stopień skrócenia kończyny, utraty zgięcia stawu biodrowego,
śmiertelności oraz przewlekłego bólu był porównywalny w obu grupach. Odzyskanie
sprawności ruchowej było lepsze u pacjentów leczonych z gwoździem
śródszpikowym (p = 0.01 po roku od urazu).
Podsumowując, użycie obu implantów dało porównywalne rezultaty, jednakże
odnotowano tendencję do lepszego powrotu sprawności ruchowej w grupie leczonej
gwoździem śródszpikowym.