ELEMENTY MECHANIKI ANALITYCZNEJ
Transkrypt
ELEMENTY MECHANIKI ANALITYCZNEJ
ELEMENTY MECHANIKI ANALITYCZNEJ Rozpatrujemy układ o wielu stopniach swobody, np. układ złożony z p punktów materialnych. Na układ mogą być nałożone więzy. z Pi punkt materialny o masie mi ri zi y O Układ swobodny składający się z p punktów materialnych xi x yi Współrzędne dowolne: np.: wektorowe kartezjańskie (prostokątne) Współrzędne uogólnione: ri [ xi , y i , z i ] , xi , y i , z i qi , gdzie i = 1,2,..., p i = 1,2,..., p i = 1,2,..., s , przy czym: s = n − w - liczba stopni swobody w - liczba więzi n - liczba współrzędnych Współrzędne uogólnione są to współrzędne niezależne od siebie, opisujące jednoznacznie położenie układu w przestrzeni (jest to minimalna liczba współrzędnych potrzebnych do opisu położenia układu) Prof. Edmund Wittbrodt Siły uogólnione Siły uogólnione Q j są to wielkości spełniające równanie s δL = ∑ Q j δq j , j=1,2,...s, j =1 gdzie: δL – praca przygotowana układu, δq j – przesunięcie przygotowane, zgodne z j-tą współrzędną uogólnioną, Q j – j-ta siła uogólniona, zgodna z j-tą współrzędną uogólnioną, s – liczba stopni swobody (współrzędnych uogólnionych). Siłę uogólnioną możemy wyznaczyć z następującej zależności p Q j = ∑ ( Pxi i =1 ∂xi ∂y ∂z + Pyi i + Pzi i ) , ∂q j ∂q j ∂q j j=1,2,...s, gdzie: Pxi , Pyi , Pzi – rzuty siły działającej na i-ty punkt, xi , y i , z i – współrzędne prostokątne i-tego punktu, q j – j-ta współrzędna uogólniona, s – liczba stopni swobody układu, p – liczba punktów układu. Siła uogólniona w zachowawczym polu sił jest równa Qj = − ∂V , ∂q j j=1,2,...s gdzie: V – energia potencjalna układu, podawana jako funkcja współrzędnych uogólnionych. Prof. Edmund Wittbrodt Równowaga w zachowawczym polu sił Jeżeli na układ materialny o więzach idealnych działa zachowawcze pole sił, to jest on w równowadze wtedy, gdy jego energia potencjalna przyjmuje wartość ekstremalną ∂V = 0, ∂q j j=1,2,...s gdzie: V – energia potencjalna układu, podawana jako funkcja współrzędnych uogólnionych, s – liczba stopni swobody układu. Zasada Dirichleta: Jeżeli na nieswobodny układ materialny działa zachowawcze pole sił, wówczas położenie, w którym energia potencjalna tego układu osiąga minimum, jest położeniem równowagi stałej. Prof. Edmund Wittbrodt Ogólne równanie dynamiki analitycznej Równania dynamiki, z uwzględnieniem sił reakcji więzów, w postaci mi &r&i = Pi + Ri , i = 1,2,....., p mi &x&i = Pxi + R xi , lub: mi &y&i = Pyi + R yi mi &z&i = Pzi + R zxi , pomnożymy skalarnie przez δ ri , lub odpowiednio przez p ∑ ( Pi + Ri − m &r&i ) ⋅ δri = 0 i =1 δ xi , δ yi , δ zi p lub ∑ [(P i =1 xi i = 1,2,....., p oraz zsumujemy stronami. Wtedy otrzymujemy + R xi − mi &x&i )δxi + ( Pyi + R yi − mi &y&i )δy i + ( Pzi + R zi − mi &z&i )δz i ] = 0 . Natomiast dla układów z więzami holonomicznymi, idealnymi i dwustronnymi, zachodzą związki: p ∑ ( Pi − mi &r&i ) ⋅ δri = 0 i =1 p lub ∑ [(P i =1 xi − mi &x&i )δxi + ( Pyi − mi &y&i )δy i + ( Pzi − mi &z&i )δz i ] = 0 , gdzie: Pi [ Pxi , Pyi , Pzi ] – siła działająca na i-ty punkt, δri [δxi , δy i , δz i ] – przesunięcie przygotowane i-tego punktu, &r&i = a i – przyspieszenie i-tego punktu, p – liczba punktów materialnych. Równania te, sformułowane przez Lagrange’a, przedstawiają zasadę d’Alemberta dla układu punktów materialnych o więzach idealnych, holonomicznych i dwustronnych w układzie inercjalnym. Noszą one również nazwę ogólnych równań dynamiki analitycznej. Prof. Edmund Wittbrodt Równania Lagrange’a II rodzaju Równania Lagrange’a II rodzaju mają postać d ∂E ∂E ∂D ∂V − + + = Qj , dt ∂q& j ∂q j ∂q& j ∂q j gdzie: j = 1,2,....., s E – energia kinetyczna układu, D – funkcja dyssypacji energii układu (prędkość rozpraszania energii mechanicznej), V – energia potencjalna układu, Qj – siła uogólniona (niepotencjalna i niedyssypatywna część siły czynnej) działająca w kierunku j-tej współrzędnej uogólnionej, q j – j-ta współrzędna uogólniona, q& j – j-ta prędkość uogólniona (zgodna z j-tą współrzędną uogólnioną), s – liczba stopni swobody układu. Prof. Edmund Wittbrodt