D - Sąd Rejonowy w Siedlcach

Sygn. akt VII Kp 122/15
POSTANOWIENIE
Dnia 8 lipca 2015 roku
Sąd Rejonowy w Siedlcach w VII Wydziale Karnym w składzie :
Przewodnicząca : SSR Małgorzata Semeniuk
Protokolant ; st. sekr. sąd. Magdalena Wereda
przy udziale Prokuratora po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 08.07.2015 roku
zażalenia pełnomocnika D. H.
na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Siedlcach z dnia 03. 04. 2015 roku
w przedmiocie dowodów rzeczowych w sprawie 1 Ds 2369/14/Sp
Na podstawie art. 465§ 2 kpk
POSTANAWIA
Uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Prokuratorowi Rejonowemu w Siedlcach do ponownego
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 3.04. 2015 roku Prokurator Rejonowy w Siedlcach wydał decyzję dot. dowodów rzeczowych
po umorzeniu śledztwa i postanowił :
-dowody rzeczowe w postaci samochodu marki T. (...) , kluczyka z pilotem oraz kluczyka zwykłego – zwrócić osobie
uprawnionej tj. K. J..
-dowód rzeczowy w postaci dowodu rejestracyjnego -przechowywać w aktach sprawy do czasu przedawnienia
karalności tj. do dnia 20. 11. 2024 roku
-dowód rzeczowy w postaci dokumentów dot. rejestracji samochodu – przechowywać w aktach sprawy do czasu
przedawnienia karalności tj. do dnia 20. 11. 2024 roku.
Podstawą takiej decyzji jest art. 323 § 1 kpk i art. 230 § 2 kpk.
Zażalenie na powyższą decyzję złożył pełnomocnik D. H. , wnosząc o zwrot pojazdu, dowodu rejestracyjnego i
dokumentów dot. samochodu.
Sąd zważył co następuje :
W przedmiotowej sprawie ustalono ,że samochód marki T. zabezpieczony u D. H. pochodzi z kradzieży z włamaniem
zaistniałej w nocy z 13/14 listopada 2008 roku w G. na szkodę K. J..
Ustosunkowując się do wniesionego zażalenia stwierdzić należy ,że rację ma pełnomocnik D. H. ,że nabył on
przedmiotowy pojazd w sytuacji w której nie miał uzasadnionej podstawy aby przypuszczać ,że pojazd ten pochodzi z
kradzieży i że nie nabywa go od właściciela. Nie można jednak zgodzić się z tezą zawarta w uzasadnieniu zażalenia ,że
pojazd ten został nabyty przez D. H. zgodnie z prawem i że mamy tutaj do czynienia z kolizją tytułu własności, która
zapewne będzie rozstrzygnięta przez Sąd Cywilny. Właściciel rzeczy jest bowiem w świetle prawa cywilnego jeden i
prokurator uznając za zbędny zabezpieczony w sprawie jako dowód rzeczowy postanowił zwrócić go właścicielowi jako
osobie uprawnionej. Kwestię tę przy tym powinien rozstrzygnąć samodzielnie rozważając też i to czy D. H. nie nabył
własności przedmiotowego pojazdu w drodze zasiedzenia jako nabywca w dobrej wierze. Jeżeli nie był w stanie tej
kwestii samodzielnie rozstrzygnąć rzeczywiście winien był odesłać obie zainteresowane strony na drogę postępowania
cywilnego a zabezpieczony pojazd w zależności od uznania -złożyć do depozytu sadowego albo powierzyć jednej ze
stron np. dotychczasowemu posiadaczowi w dobrej wierze tj. D. H. na przechowanie jako osobie godnej zaufania aż
do rozstrzygnięcia wątpliwości komu tę rzecz należy zwrócić.
Zwracając rzecz pokrzywdzonemu na szkodę którego w 2008 roku dokonano kradzieży prokurator dokonał
rozstrzygnięcia pozbawiając de facto drugą stronę zainteresowaną możliwości dochodzenia swoich roszczeń a
jednocześnie odsyłając strony na drogę postępowania cywilnego uchylił się od umotywowanego rozstrzygnięcia która
z osób zainteresowanych i dlaczego jest osobą uprawnioną do odebrania rzeczy zabezpieczonej uprzednio jako dowód
rzeczowy w sprawie.
Wprawdzie prokurator trafnie rozstrzygnął o zatrzymani w aktach sprawy podrobionych dokumentów związanych z
nabyciem tego pojazdu jednakże Sąd w całości uchylił zaskarżone postanowienie aby prokurator ponownie dokonał
całościowej oceny oraz rozstrzygnięcia w zakresie wszystkich zatrzymanych dowodów rzeczowych.
Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak na wstępie.