pobierz

1
Michał Czerniawski
([email protected])
ZASADY REDAGOWANIA ARTYKUŁÓW
DO ZESZYTÓW CYWILISTYCZNYCH „LEGE ARTIS”
przygotowane na podstawie Zasad redagowania artykułów do PPUW
sporządzonych przez Wojtka Białogłowskiego
WARSZAWA 2008
2
ZASADY REDAGOWANIA ARTYKUŁÓW
DO ZESZYTÓW CYWILISTYCZNYCH „LEGE ARTIS”
Poniższe zasady dotyczą redagowania oraz sposobu (strony formalnej) pisania
artykułów do Zeszytów Cywilistycznych „Lege Artis” (ZCLA).
Rozdział I
WYMOGI PODSTAWOWE
§ 1.
1. Termin nadsyłania artykułów, wraz z recenzjami, do ZCLA mija z końcem czerwca
2008 roku.
2. Teksty powinny być dostosowane do poniższych zasad przed ich oddaniem osobom
odpowiedzialnym za wydanie ZCLA. W razie jakichkolwiek wątpliwości prosimy o kontakt z
osobami odpowiedzialnymi za wydanie Zeszytów.
§ 2.
Osoby odpowiedzialne za wydanie ZCLA zastrzegają sobie prawo do zwrotu autorowi
pracy, w celu usunięcia błędów formalnych, bez rozstrzygania o treści pracy.
§ 3.
Artykuł powinien czynić zadość poniższym wymogom.
1. Objętość artykułu, łącznie ze streszczeniem, powinna wynosić 10 do 15 stron.
2. Praca powinna być napisana następującą czcionką:
a. Times New Roman, Normal,
b. rozmiar: 12,
c. zwroty obcojęzyczne: kursywa (italic),
d. zaznaczenie ważniejszych fragmentów/słów: bold.
3. Odstępy i marginesy powinny spełniać następujące kryteria:
a.odstępy między linijkami: 1,5,
b.ustawienia strony: standardowe (marginesy z góry, z dołu, z prawej i lewej
strony na 2,5 cm).
Rozdział II
WYMOGI DODATKOWE
§ 4.
3
Do każdego artykułu należy dołączyć recenzję pracownika naukowego w stopniu co
najmniej doktora habilitowanego. Szczegółowe wymogi recenzji zostaną opublikowane w
terminie późniejszym.
§ 5.
Do każdej publikacji autor powinien dołączyć następujące dane:
a) student – rok studiów (ew. absolwent),
b) doktorant – oznaczenie katedry i instytutu,
c) inne dane (w szczególności związane z tematem publikacji),
d) numer telefonu (stacjonarnego lub komórkowego),
e) e-mail.
§ 6.
1. Do każdego artykułu należy koniecznie dołączyć jego streszczenie.
2. Streszczenie powinno być skrótowym przedstawieniem głównych problemów i
wątków pracy, nie wolno ich pisać w metajęzyku, nie mogą zawierać sformułowań typu:
a) „Autor próbował przedstawić (…)”,
b) „Głównym problemem poruszanym w artykule jest (…)” itp.
3. Streszczenie traktuje się jako część artykułu i wlicza przy określaniu jego objętości.
4. Do każdego artykułu należy także załączyć wykaz skrótów występujących w
tekście.
§ 7.
1. Pod względem treści każda publikacja powinna zawierać:
- wstęp (wprowadzenie),
- rozwinięcie (część merytoryczna, która powinna być wewnętrznie
usystematyzowana),
- zakończenie (wnioski, konkluzje, podsumowanie).
2. Pod względem formalnym, publikację należy dostosować do wzoru z Rozdziału III.
Rozdział III
WZÓR ARTYKUŁU
Jan Kowalski*
(imię i nazwisko, italic, odesłanie gwiazdką do przypisów dolnych)
Prawo zobowiązań w rozwoju historycznym
tytuł wyśrodkowały, pogrubiony (bold)
**
Autor jest studentem V roku Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
studiów (student) albo stopnia naukowego, katedry, instytutu itd. pełnymi nazwami
oznaczenie roku
4
1. Wprowadzenie/Wstęp tytuły rozdziałów bez kropek, linijka odstępu między tytułem
(podtytułem) a tekstem
Aaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa a aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa
aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaa
2. Zobowiązania w czasach najdawniejszych
Aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaa aaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
2.1. Zobowiązania w prawie antycznym
Aaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa a aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa
aaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaa
2.1.1. Zobowiązania w prawie rzymskim
Aaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa1 a aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aa
aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
2.2. Zobowiązania w prawie średniowiecznej Europy
Aaaaaaaaaaaaa2 aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaa
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaa aaaa
.
.
8. Podsumowanie/Wnioski/Konkluzje
Aaaaaaaa aaaaaa aaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaa aaaaaaaaaaa a aaaaaaa aaaaa
aaaaaa aaaaaaa aaaaaaaaaaaa aaaaaaaa aaaaa aaaa aaaaa aaaaa aaaaaa aaaaaaaaaa aaa aaaa
Streszczenie artykułu „Aaaaaa aaaaa aaaaaaa”
1
W. WOŁODKIEWICZ, M. ZABŁOCKA, Prawo rzymskie. Instytucje, wyd. 3., Warszawa 2001, s. 59.
2
K. SÓJKA-ZIELIŃSKA, Historia prawa, wyd. 10., Warszawa 2005, s. 189.
5
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaa aaaaa
a aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaa aaaaaaaaaaaaaaaaa aaaa aaa
6
Rozdział IV
CYTATY (PRZYTOCZENIA)
§ 8.
1. W tekście powinien być umieszczony dwukropek, cudzysłów, cytowany fragment
zakończony cudzysłowem albo cudzysłowem i kropką, jeśli to jest koniec zdania.
2. Pomiędzy cytowanym tekstem a cudzysłowami nie umieszcza się spacji.
3. W tekstach polskich i niemieckich pierwszy cudzysłów jest umieszczany na dole, w
tekstach angielskojęzycznych oraz francuskich na górze. Drugi cudzysłów jest zawsze
umieszczany na górze.
§ 9.
Konstruowanie cytatów
1. Przytoczenie całego zdania (zaczynamy wielką literą!!!)
Prof. X twierdzi: „Trzeba przyznać, że koń, który jest zwierzęciem
kopytnym, jest szary”1.
2. Przytoczenie części wypowiedzi
Prof. X twierdzi, że: „koń, który jest zwierzęciem kopytnym, jest szary”1.
3. Przytoczenie z opuszczeniem fragmentu (wielokropek w nawiasie zwykłym)
Prof. X twierdzi, że: „koń (…) jest szary”1.
4. Przytoczenie wypowiedzi zakończonej znakiem zapytania albo wykrzyknikiem
Prof. X pyta: „Czy koń jest aby szary?”1.
§ 10.
Oznaczenie przypisu w cytacie
Oznaczenie przypisu jest zawsze między zamykającym cudzysłowem a następującym
znakiem interpunkcyjnym: szary”1.
Rozdział V
PRZYPISY
§ 11.
Zasady ogólne tworzenia przypisów
1. Przypis traktujemy jak zdanie (zaczynamy wielką literą, kończymy kropką).
2. Przypisy dolne, numeracja ciągła.
3. Czcionka: Times New Roman, rozmiar 10, odstępy 1.0.
7
§ 12.
Przypisy bibliograficzne. Dane dotyczące źródła
Przypis powinien zawierać:
a) inicjał (inicjały) imienia i nazwisko autora: A. Marek,
b) pełny tytuł (wraz z podtytułem i tomem, kursywa): Prawo karne,
c) numer wydania (nie dotyczy wydania pierwszego): wyd. 6.,
d) miejsce i rok publikacji (ale bez „r.” ani „roku”): Warszawa 2005,
e) numer strony (skrót „s.”, w tekstach angielskich i francuskich „p.”, w niemieckich
„S.”):
- s. 15,
- s. 15-30 (przywołujemy przedział),
- s. 15 i nast. (przywołujemy stronę i strony następne),
- s. 15, 17, 19, 23 (przywołujemy kilka stron nie następujących po sobie).
§ 13.
Przypisy bibliograficzne. Zasady szczegółowe
1. W przypadku publikacji książkowych autorstwa jednej osoby sposób cytowania
powinien być następujący:
1
2
L. G A R D O C K I , Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, s. 24.
L. B O S E K , Bezprawie legislacyjne, Warszawa 2007, s. 90.
2. W przypadku publikacji zbiorowych jednolitych należy podać nazwiska wszystkich
autorów:
1
M. CZARNECKI, L. BAGIŃSKA, Prawo wekslowe i czekowe. Komentarz,
wyd. 4., Warszawa 2005, s. 289.
2 W. C Z A C H Ó R S K I , A. BRZOZOWSKI, M. SAFJAN, E. SKOWROŃSKABOCIAN, Zobowiązania. Zarys wykładu, wyd. 9., Warszawa 2004, s. 200.
3. W przypadku publikacji zbiorowych niejednolitych, należy podać nazwisko autora
powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy jest to wyodrębniona
wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów rozdziałów i paragrafów),
przyimek „w” z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym „[w:]”, nazwisko redaktora(ów)
z oznaczeniem „(red.)” po jego (ich) nazwisku(ach), tytuł publikacji zbiorowej itd.:
1
K. PIETRZYKOWSKI, [w:] K. PIETRZYKOWSKI (red.), Kodeks rodzinny i
opiekuńczy. Komentarz, Warszawa 2003, s. 377.
8
2
Z. RADWAŃSKI, [w:] Z. RADWAŃSKI (red.), System prawa prywatnego, t. 2:
Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2002, s. 305.
3 M. WYRZYKOWSKI, Zasada demokratycznego państwa prawnego – kilka
uwag, [w:] M. ZUBIK (red.), Księga XX-lecia orzecznictwa Trybunału
Konstytucyjnego, Warszawa 2006, s. 234.
4 W. BIAŁOGŁOWSKI, Kazus XVIII. Zgoda osoby trzeciej (art. 63 k.c.), [w:]
P. G RZEBYK (red.), Kazusy z części ogólnej prawa cywilnego
z rozwiązaniami. Część I, Warszawa 2007, s. 110.
4. W przypadku publikacji zbiorowych niejednolitych nie posiadających redaktora,
należy podać nazwisko autora powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy
jest to wyodrębniona wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów
rozdziałów i paragrafów), przyimek „w” z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym „[w:]”,
nazwiska pozostałych autorów, tytuł publikacji zbiorowej itd.:
1
S. RUDNICKI, [w:] S. DMOWSKI, S. RUDNICKI, Komentarz do Kodeksu
cywilnego. Księga pierwsza. Część ogólna, wyd. 5., Warszawa 2006, s. 275.
5. Jeżeli w przypadku publikacji, o której mowa w ustępie 4, autorów jest wielu,
można poprzestać na pierwszym nazwisku, umieszczając za nim oznaczenie „[et al.]”:
1
M. S Y C H O W I C Z , [w:] H. C I E P Ł A [et al.], Kodeks cywilny. Praktyczny
komentarz z orzecznictwem, t. 2, Warszawa 2005, s. 838.
6. W przypadku publikacji wielotomowych, należy podać tom, a po numerze tomu –
jeżeli istnieje – należy podać jego tytuł:
1
K. KORANYI, Powszechna historia prawa, t. 1, wyd. 2., Warszawa 1978,
s. 10.
7. W przypadku wielotomowych publikacji zbiorowych niejednolitych stosuje się
odpowiednio postanowienia ustępów 3-6:
1
Z. RADWAŃSKI, [w:] Z. RADWAŃSKI (red.), System prawa prywatnego, t. 2:
Prawo cywilne – część ogólna, Warszawa 2002, s. 305.
2 T. ERECIŃSKI, [w:] T. ERECIŃSKI (red.), Kodeks postępowania cywilnego.
Komentarz, t. 5: Część czwarta. Przepisy z zakresu międzynarodowego
postępowania cywilnego. Część piąta. Sąd polubowny (arbitrażowy), wyd. 2.,
Warszawa 2007, s. 18.
8. W przypadku komentarza do Konstytucji RP z 1997 r. wydanego przez
Wydawnictwo Sejmowe – w związku z jego niejednolitą numeracją stron wynikającą z
„systemu wkładkowego” – po nazwisku autora komentarza do danego artykułu podaje się
zwykłą czcionką „komentarz do art. … Konstytucji”, następnie przyimek „w” z
dwukropkiem w nawiasie kwadratowym „[w:]”, nazwisko redaktora z oznaczeniem „(red.)”
9
po jego nazwisku, tytuł publikacji, numer tomu, miejsce i datę wydania oraz numer strony
„wkładki”:
1
L. GARLICKI, komentarz do art. 194 Konstytucji, [w:] L. GARLICKI
(red.), Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz, t. 4, Warszawa
2005, s. 2.
9. W przypadku artykułów, glos, sprawozdań i innych publikacji zamieszczanych w
czasopismach, po podaniu nazwiska autora(ów), tytułu, podaje się pełną nazwę czasopisma w
cudzysłowie (albo skrót nazwy bez cudzysłowu, jeżeli znajduje się w wykazie skrótów
PPUW), rok wydania, tom/numer, pozycję/stronę:
1
E. DĄBROWSKI, Glosa do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 5 marca
1981 r., III CZP 1/81, OSPiKA 1983, nr 5, poz. 112, s. 271.
2 K. PIETRZYKOWSKI, O tak zwanych „interpretacyjnych” wyrokach
Trybunału Konstytucyjnego, PS 2004, nr 3, s. 16.
3 M. ŁOŚ-BOBIŃSKA, Zasady wymiaru sprawiedliwości w świetle badań
empirycznych, „Etyka” 1968, nr 3, s. 14.
4 K. MIKOŁAJCZYK, Sprawozdanie z Konferencji „Międzynarodowy pokój
i bezpieczeństwo we współczesnym świecie”, PPUW 2007, nr 1, s. 163.
5 H. IZDEBSKI, Bogusław Leśnodorski (1914-1985) – profesor uniwersytetu,
historyk, człowiek, CPH 2006, t. LVIII, nr 1, s. 3.
10. W przypadku artykułów, glos, sprawozdań i innych publikacji zamieszczanych w
gazetach (dziennikach), po podaniu nazwiska autora(ów) i tytułu, podaje się pełną nazwę
gazety w cudzysłowie, datę dzienną jej wydania i numer strony:
1
J. KOCHANOWSKI, Czynne prawa wyborcze niepełnosprawnych są
ograniczone, „Gazeta Prawna” z 8 października 2007 r., s. 2.
2 M. DOMAGALSKI, Przekształcenie spółdzielni w spółki tylko teoretycznie jest
niemożliwe, „Rzeczpospolita” z 16 kwietnia 2007 r., s. C3.
11. W przypadku cytowania źródeł elektronicznych, należy po nazwisku autora, tytule
i – jeżeli jest – numerze strony, podać dokładny adres WWW wraz z datą ostatniego wejścia
na stronę:
1
M. Z U B I K , Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności
i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2001 r. (Synteza), Warszawa
2002, s. 7,
http://www.trybunal.gov.pl/epublikacje/download/ioipwzdiotk.pdf,
11.04.2007.
§ 14.
Przypisy bibliograficzne. Cytowanie literatury obcojęzycznej w tekście w języku polskim
10
1. Do paragrafu niniejszego mają odpowiednie zastosowanie postanowienia §§ 14-15,
o ile ustępy niniejszego paragrafu nie stanowią inaczej.
2. W przypadku cytowania w tekście w języku polskim publikacji obcojęzycznych
podaje się oryginalny tytuł dzieła.
3. W publikacji zbiorowej niejednolitej, o której mowa w § 15 ust. 3, należy podać
nazwisko autora powołanego fragmentu pracy, tytuł tego fragmentu (tylko, gdy jest to
wyodrębniona wyraźnie część pracy, gdyż nie ma to zastosowania do tytułów rozdziałów
i paragrafów), przyimek „w” z dwukropkiem w nawiasie kwadratowym „[w:]”, nazwisko
redaktora(ów) z oznaczeniem w języku w jakim jest dzieło (np. w języku angielskim „(ed.)”
albo „(eds.)”) po jego (ich) nazwisku(ach), tytuł publikacji zbiorowej, miejsce wydania i
numer strony z polskim skrótem „s.”:
1
B. SWART, From Rome to Maastricht and Beyond: the Problem of
Enforcing Community Law, [w:] CH. HARDING, B. SWART (eds.), Enforcing
European Community Rules. Criminal Proceedings, Administrative
Procedures and Harmonization, London 1996, s. 1.
4. W przypadku publikacji obcojęzycznej w alfabecie innym niż łaciński, należy
podać tytuł transkrybowany na alfabet łaciński a w nawiasie obok zamieścić tytuł w alfabecie
oryginalnym:
1 O. F RY C K Y J , Konstitucyjne prawo Ukrainy, Kijiw 2002 (О. Фрицький,
Конституційне право Україні, Київ 2002), s. 449
2 A. S E L I WA N O W , Aspekty zakonotworczogo procesu ta ich widobrażjennia
w riszenniach Konstitucyjnogo Sudu Ukrainy, „Prawo Ukrainy” 2004, nr 9
(Α. Селіванов, Аспекти законотворчогo процесу та їх відображення в
рішеннях Конституційного Суду України, „Прaво України” 2004, №
9), s. 34.
§ 15.
Pozostałe zasady dotyczące przypisów
1. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z tego samego dzieła, co przypis
bezpośrednio go poprzedzający, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie Ibidem:
1 Ibidem, z podaniem numeru strony, z której przypis pochodzi, jeśli pochodzi
ze strony innej niż przypis poprzedzający go
1 L. G A R D O C K I ,
2
Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, s. 24.
Ibidem, s. 28.
2. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła tego samego autora, co
przypis bezpośrednio go poprzedzający, ale z innego jego dzieła, stosujemy oznaczenie Idem:
1 Idem,
z podaniem dzieła, strony, roku i miejsca wydanie wg ogólnych zasad
1 L. G A R D O C K I ,
2
Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, s. 24.
Idem, Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 1985, s. 53.
11
3. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła danego autora, którego
tylko jedno dzieło jest cytowane w całej pracy, zamiast pełnego opisu stosuje się oznaczenie:
op.cit. z podaniem numeru strony, bez spacji między op. a cit.
1 L. G A R D O C K I ,
Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, s. 24.
M. FILAR, [w:] O. GÓRNIOK (red.), Kodeks karny. Komentarz, wyd. 2.,
Warszawa 2006, s. 67.
3 L. G A R D O C K I , op.cit., s. 120.
2
4. Jeżeli przypis bibliograficzny zaczerpnięty został z dzieła autora, którego inne
dzieło jest cytowane w tej samej pracy, kolejne przypisy odsyłające do tych dzieł można
opisać skrótem:
1 L. G A R D O C K I ,
Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, s. 24.
L. G A R D O C K I , Zarys prawa karnego międzynarodowego, Warszawa 1985,
s. 53.
3 L. G A R D O C K I , Prawo…, s. 56.
4 L. G A R D O C K I , Zarys…, s. 86.
2
5. Jeżeli autor powołuje się na informacje zawarte w różnych miejscach cytowanego
dzieła, to w przypisie bibliograficznym po opisie dzieła umieszcza się po przecinku
określenie passim:
1 L. G A R D O C K I ,
Prawo karne, wyd. 11., Warszawa 2005, passim.
Rozdział VI
POWOŁYWANIE SIĘ NA AKTY NORMATYWNE I INNE AKTY PRAWNE
Oddział I
Postanowienia ogólne
§ 16.
Podawanie daty wydania aktu normatywnego (innego aktu prawnego)
Zgodnie z § 17 „Zasad techniki prawodawczej” (załącznik do rozporządzenia Prezesa
Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej”, Dz.U.
Nr 100, poz. 908), datę aktu normatywnego (innego aktu prawnego) poprzedza się zwrotem
„z dnia”, a następnie zamieszcza się wskazanie dnia zapisanego cyframi arabskimi, nazwę
miesiąca określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego cyframi arabskimi ze znakiem
„r.”, jako skrótem wyrazu „rok”.
§ 17.
12
Tytuł aktu normatywnego (innego aktu prawnego) oraz jego „metryka”
1. Należy podawać pełny tytuł aktu w oryginalnym brzmieniu wraz z adresem
publikacyjnym (skrót nazwy publikatora, tom/numer, pozycja/strona), np.:
Prawo z dnia 1/13 czerwca 1825 r. zmieniaiące przepis artykułu 530 Kodexu
Cywilnego dotąd obowiązuiącego, względnie dzierżaw i czynszów
wieczystych (Dz.Pr.K.P. Tom IX, Nr 37, s. 352).
Ustawa z dnia 26 kwietnia 1950 r. o właściwości sądów polskich
w niektórych sprawach o rozwód (Dz.U. Nr 20, poz. 175).
Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 listopada 2006 r.
w sprawie wyboru sędziego Trybunału Konstytucyjnego (M.P. Nr 84,
poz. 842).
Bürgerliches Gesetzbuch vom 18. August 1896 (RGBl. Nr. 21, S. 195).
Gesetz über die Haftung für fehlerhafte Produkte vom 15. Dezember 1989
(BGBl. Teil I, S. 2198).
2. Skrót publikatora aktu podaje się w nawiasie po tytule aktu (albo po przecinku,
jeżeli akt jest podawany w nawiasie) według następującego schematu w paragrafie niniejszym
i §§ 20-27.
§ 18.
1. W przypadku aktów prawa wspólnotowego/unijnego należy podawać serię, numer
oraz datę dzienną wydania publikatora i stronę, np.:
Decyzja Rady Nr 95/2 z dnia 1 stycznia 1995 r. określająca kolejność
sprawowania urzędu Przewodniczącego Rady (Dz.Urz. WE L 1 z dnia 1
stycznia 1995 r., s. 220).
2. W odniesieniu do aktów prawa wspólnotowego/unijnego, wydanych przed 1 maja
2004 r., należy także podać ich adres publikacyjny w – jeżeli jest – polskim wydaniu
specjalnym Dziennika Urzędowego UE, np.:
Dyrektywa Nr 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady
z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług
społeczeństwa informacyjnego, w szczególności handlu elektronicznego
w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o handlu elektronicznym)
(Dz.Urz. WE L 178 z dnia 17 lipca 2000 r., s. 1; tekst polski: Dz.Urz. UE,
Polskie Wydanie Specjalne, rozdz. 13, t. 25, s. 399).
§ 19.
Jeżeli akt został opublikowany w innym roku, niż data jego uchwalenia (wydania),
należy podawać przy adresie publikacyjnym rok wydania publikatora, np.:
13
Ustawa z dnia 16 grudnia 2005 r. o Funduszu Kolejowym (Dz.U. z 2006 r.
Nr 12, poz. 61).
Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 grudnia 2005 r.
w sprawie powołania Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji
Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (M.P. z 2006 r. Nr 1,
poz. 1).
§ 20.
Jeżeli w dacie cytowania obowiązuje wersja aktu zmieniona w stosunku do wersji
opublikowanej w cytowanym źródle, należy stosować dodatek „ze zm.” po podaniu adresu
publikacyjnego, np.:
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego
(Dz.U. Nr 43, poz. 296 ze zm.).
Ustawa z dnia 28 kwietnia 1936 r. – Prawo wekslowe (Dz.U. Nr 37, poz.
282 ze zm.).
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 marca 1928 r.
o stosunku Państwa do Wschodniego Kościoła Staroobrzędowego,
nie posiadającego hierarchji duchownej (Dz.U. Nr 38, poz. 363 ze zm.).
§ 21.
1. Jeżeli akt jest objęty tekstem jednolitym, należy podawać adres publikacyjny
(najnowszego) obwieszczenia zawierającego tekst jednolity, poprzedzony słowami „tekst
jednolity”, np.:
Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity: Dz.U. z 2007 r.
Nr 43, poz. 277).
Ustawa z dnia 31 lipca 1923 r. o scalaniu gruntów (tekst jednolity: Dz.U.
z 1927 r. Nr 92, poz. 833).
2. Jeżeli w dacie cytowania aktu objętego tekstem jednolitym obowiązuje wersja
zmieniona w stosunku do wersji opublikowanej w obwieszczeniu zawierającym tekst
jednolity, należy stosować dodatek „ze zm.” po podaniu adresu publikacyjnego zawierającego
tekst jednolity, np.:
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 29 listopada 1930 r. –
Kodeks postępowania cywilnego (tekst jednolity: Dz.U. z 1950 r. Nr 43,
poz. 394 ze zm.).
Oddział II
Powoływanie się na akty prawa międzynarodowego
§ 22.
14
Należy podawać pełny tytuł aktu prawa międzynarodowego wraz z podaniem adresu
publikacyjnego, np.:
Traktat ekstradycyjny między Rzecząpospolitą Polską a Stanami
Zjednoczonemi Ameryki, podpisany w Warszawie dnia 22 listopada
1927 r. (Dz.U. z 1929 r. Nr 45, poz. 372).
Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii
Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji
(Konwencja o Europolu), sporządzona w Brukseli dnia 26 lipca 1995 r.
(Dz.U. z 2005 r. Nr 29, poz. 243).
§ 23.
1. Jeżeli akt prawa międzynarodowego został opublikowany w załączniku do numeru
publikatora, należy to zaznaczyć po podaniu nazwy publikatora, numeru oraz pozycji, np.:
Protokół dotyczący interwencji na morzu pełnym w razie zanieczyszczenia
morza substancjami innymi niż olej, podpisany w Londynie
dnia 2 listopada 1973 r. (Dz.U. z 1984 r. Nr 24, poz. 116 – zał.).
2. Jeżeli załączników do numeru jest kilka, jeżeli załączniki dzielą się na tomy lub
załącznik do publikatora zawiera kilka aktów, należy podać odpowiednio: numer załącznika,
numer tomu załącznika oraz numer pierwszej strony, na której opublikowano akt, np.:
Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską (Dz.U. z 2004 r. Nr 90,
poz. 864 – zał. nr 2, t. I, s. 10).
Traktat o Unii Europejskiej (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 – zał. nr 2,
t. II, s. 492).
§ 24.
3. Jeżeli akt prawa międzynarodowego został zmieniony (uzupełniony), należy po nim
podać akt wprowadzający do niego zmiany, np.:
Traktat ekstradycyjny między Rzecząpospolitą Polską a Stanami
Zjednoczonemi Ameryki, podpisany w Warszawie dnia 22 listopada 1927
r. (Dz.U. z 1929 r. Nr 45, poz. 372), zmieniony przez Dodatkowy traktat
ekstradycyjny, podpisany w Warszawie dnia 5 kwietnia 1935 r. do
Traktatu ekstradycyjnego między Rzecząpospolitą Polską a Stanami
Zjednoczonemi Ameryki, podpisanego w Warszawie dnia 22 listopada
1927 r. (Dz.U. z 1936 r. Nr 43, poz. 319).
Oddział III
Stosowanie nazw skróconych lub zwyczajowo przyjętych
w odniesieniu do aktów normatywnych (prawnych)
§ 25.
15
Jeżeli w tekście stosuje się nazwy skrócone lub zwyczajowo przyjęte w odniesieniu do
aktów normatywnych (prawnych), należy po podaniu takiej nazwy (po raz pierwszy)
zamieścić w przypisie oficjalny tytuł aktu wraz z adresem publikacyjnym (z zastosowaniem
powyższych wytycznych, §§ 18-26), np.:
… Kodeks cywilny1 …
___________
1 Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).
… Traktat Akcesyjny z 2003 r.1 …
___________
1 Traktat między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec,
Republiką Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką
Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republiką
Austrii, Republiką Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji,
Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (Państwami
Członkowskimi Unii Europejskiej) a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką
Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką
Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii, Republiką Słowacką dotyczący
przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej,
Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty,
Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej do Unii
Europejskiej, podpisany w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz.
864).
… Konstytucja marcowa1 …
___________
1 Ustawa z dnia 17 marca 1921 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 16,
poz. 93 ze zm.).
… Kodeks Makarewicza1 …
___________
1 Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. – Kodeks karny
(Dz.U. Nr 60, poz. 571 ze zm.).
… Dyrektywa 2000/31/WE1 …
___________
1 Dyrektywa Nr 2000/31/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 czerwca 2000 r.
w sprawie niektórych aspektów prawnych usług społeczeństwa informacyjnego,
w szczególności handlu elektronicznego w ramach rynku wewnętrznego (dyrektywa o
handlu elektronicznym) (Dz.Urz. WE L 178 z dnia 17 lipca 2000 r., s. 1; tekst polski:
Dz.Urz. UE, Polskie Wydanie Specjalne, rozdz. 13, t. 25, s. 399).
Rozdział VII
POWOŁYWANIE SIĘ NA ORZECZNICTWO SĄDOWE
§ 26.
Podawanie daty wydania orzeczenia sądowego
Zgodnie oficjalnymi tytułami orzeczeń sądowych publikowanych w zbiorach
urzędowych (np. OSN poszczególnych Izb Sądu Najwyższego, czy OTK ZU) datę orzeczenia
16
poprzedza się zwrotem „z dnia”, a następnie zamieszcza się wskazanie dnia zapisanego
cyframi arabskimi, nazwę miesiąca określoną słownie oraz wskazanie roku zapisanego
cyframi arabskimi ze znakiem „r.”, jako skrótem wyrazu „rok”.
§ 27.
1. Należy podawać pełny tytuł orzeczenia w oryginalnym brzmieniu,
zwierający pełną nazwę sądu/trybunału wydającego oraz sygnaturę wraz z adresem
publikacyjnym (skrót nazwy publikatora, tom/seria/numer [jeżeli jest], pozycja/strona); skrót
publikatora orzeczenia podaje się w nawiasie po tytule orzeczenia (albo po przecinku, jeżeli
orzeczenie jest podawane w nawiasie) według następującego schematu w paragrafie
niniejszym, np.:
Orzeczenie Zgromadzenia Ogólnego Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego
1924 r., Z.S. 69/23 (OSP 1924, poz. 330).
Orzeczenie pełnego kompletu Izby Pierwszej Sądu Najwyższego z dnia
16 grudnia 1927 r., C. 595/26 (OSP 1928, poz. 409).
Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia
25 października 1929 r., II. 4 K. 778/28 (OSP 1930, poz. 45).
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 1981 r., III CZP 1/81
(OSPiKA 1983, nr 5, poz. 112).
Uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 23
października 1992 r., III CZP 90/92 (OSNCP 1993, nr 1-2, poz. 4).
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 września 2007 r., P 21/06
(OTK ZU 2007, seria A, nr 8, poz. 96).
2. W przypadku orzeczeń zawierających nie sygnaturę, lecz liczbę rejestrową, należy
zawsze używać oznaczenia „l. rej.”, np.:
Wyrok Najwyższego Trybunału Administracyjnego z dnia 28 listopada
1929 r., l. rej. 1900/29 (OSP 1930, poz. 102).
3. W przypadku orzeczeń publikowanych wyłącznie w komputerowych bazach
danych, należy to zaznaczyć poprzez podanie nazwy bazy i – jeżeli dana baza prowadzi –
numeru ewidencyjnego, np.:
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 1977 r., I CR 187/77 („Lex”
nr 7947).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2006 r., I PK 230/05
(„LexPolonica” nr 1420682).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 1999 r., WKN 6/99
(„Supremus”).
Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2003 r., I CKN 367/01
(„Legalis”).
17
4. W przypadku orzeczeń opublikowanych w periodyku naukowym, należy podać w
nawiasie tytuł periodyku, datę jego wydania, jego numer oraz stronę na której zamieszczono
orzeczenie, np.:
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 marca 1996 r., I Ac 62/96
(„Palestra” 1997, nr 3-4, s. 262).
5. W przypadku powoływania się na niepublikowane orzeczenie, należy to zaznaczyć
skrótem „niepubl.”, np.:
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia
19 kwietnia 2005 r., II SA/Lu 236/05 (niepubl.).
6. W przypadku orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu
oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, należy podawać także kursywą
nazwę sprawy, np.:
Wyrok Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z dnia 19 czerwca 2006
r., nr 35014/07, Hutten-Czapska przeciwko Polsce (niepubl.).
Wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 30 września
2003 r., C-224/01, Köbler przeciwko Austrii (niepubl.).
§ 28.
Przy powoływaniu się na zdanie odrębne sędziego do orzeczenia, należy zastosować
się do poniższego wzoru:
Zdanie odrębne sędziego TK Lecha Garlickiego do orzeczenia Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 28 maja 1997 r., K 26/96 (OTK 1997, nr 2,
poz. 19).
Rozdział VIII
POZOSTAŁE ZASADY I PRZYPOMNIENIA
§ 29.
1. Nie stosujemy żadnych funkcji w tekście, dotyczy to w szczególności numeracji,
wypunktowania, akapitów. Zastosowanie funkcji powoduje przy późniejszym scalaniu tekstu
ich zanik albo automatyczne przeformatowywanie,
18
2. Zwroty obcojęzyczne piszemy kursywą (italic), w tym:
- nazwy spraw sądowych (cases): Costa v. ENEL
- inne: acquis communautaire, contractus innominati, sensu stricto i in. (choć
nie uważamy za obcojęzyczne wyrażeń, na stałe przyjętych w jęz. prawniczym
takich jak: holding, franchising, factoring)
3. Nie ma spacji:
1) między cudzysłowem a pierwszym/ostatnim wyrazem cytatu: „koń (...) jest szary”;
2) przed znakami interpunkcyjnymi (z wyjątkiem „(…)”): „powiedział, że”;
3) w skrótach: Dz.U., k.k., PPUW itd.;
4) między inicjałami: M.M. Kenig-Witkowska.
4. Spacja jest:
1) w oznaczeniach jednostek tekstu aktu: art._1_§_1;
2) w datach, między rokiem a skrótem „r.”: 1999_r.;
3) między inicjałem imienia a nazwiskiem: M.M._Kenig-Witkowska.
5. Myślniki:
1) długie „–” stosuje się między wyrazami z zachowaniem odstępu („ustawa ta_ –
_mimo dużych wątpliwości części doktryny_–_została uznana za konstytucyjną”) lub między
nazwami bez zachowania odstępu, gdy mamy np. do czynienia z podwójnym miejscem
publikacji („Warszawa–Wrocław 1956”)
2) krótkie „-” stosuje się zawsze między wyrazami („społeczno-polityczny”, „jednolub dwuczłonowy”) oraz nazwiskami dwuczłonowymi („Kenig-Witkowska”, „KaraszewiczTokarzewski”).
6. Przy zamieszczaniu różnego rodzaju tabel, wykresów lub innych ilustracji
należy zawsze podać pod nimi źródło, np.:
Źródło: opracowanie własne.
Źródło: B. HOŁYST, Kryminologia, Warszawa 1999, s. 242.
Źródło: Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i
orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2005 r., Warszawa 2006 (Sejm
V kad., druk nr 516), s. 110-111.