Niestabilność w połowie zakresu ruchu zgięcia jest większa przy

Niestabilność w połowie zakresu ruchu zgięcia jest większa przy stosowaniu
endoprotezy z wycięciem więzadła krzyżowego tylnego niż z jego zachowaniem
BADANIE NAWIGACJI KOMPUTEROWEJ
K. Hino, M. Ishimaru, Y. Iseki, S. Watanabe, Y. Onishi, H. Miura
From Ehime University Graduate School of Medicine, Ehime, Japan
Bone Joint J 2013;95-B:493–497.
Znanych jest kilkanaście metod oceny stabilności stawu podczas całkowitej
aloplastyki kolana (TKR). Aktywności dnia codziennego wymagają mechaniczne
obciążanie stawu kolanowego, nie tylko w fazie pełnego wyprostu, ale także w
połowie ruchu zgięcia. Celem badania było porównanie stabilności
szpotawość/koślawość w czasie ruchu zgięcia w stawach kolanowych leczonych
aloplastyką stawu kolanowego zarówno z zachowaniem jak i wycięciem więzadła
krzyżowego tylnego z wykorzystaniem śródoperacyjnej nawigacji komputerowej.
Ocenie poddano 34 stawy kolanowe poddane TKR z użyciem nawigacji
komputerowej, podczas której operujący poddawał kolano maksymalnemu
koślawieniu lub szpotawieniu stresowi podczas stopniowego ruchu kolana od pełnego
wyprostu do zgięcia przed i po zabiegu. Kąt udowo-goleniowy mierzony był
jednocześnie przez system nawigacji co 100 w pełnym zakresie ruchu.
Stwierdziliśmy, że kolana z wycięciem więzadła krzyżowego miały większą
niestabilność szpotawość/koślawość niż te z zachowanym więzadłem przy wszystkich
mierzonych kątach, a różnice te były statystycznie znamienne przy 100 (p=0.0093),
200 (p=0,0098) i 300 zgięcia (p=0.0252).