Uszkodzenie obwodowego głębokiego więzadła pobocznego

Uszkodzenie obwodowego głębokiego więzadła pobocznego przyśrodkowego
PROBLEMATYCZNA PODGRUPA URAZÓW
A. Narvani, T. Mahmud, J. Lavelle, A. Williams
From the Chelsea and Westminster Hospital, London, United Kingdom
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:949-53.
Większość uszkodzeń więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL) goi się dobrze po
zastosowaniu leczenia zachowawczego. Wybraliśmy podgrupę uszkodzeń głębokiej
części MCL, które jest oporne na leczenie zachowawcze i powoduje uporczywe
objawy. Urazy te najczęściej powstają u wysokiej klasy piłkarzy i mogą wymagać
leczenia operacyjnego.
Opisujemy kolejna serię 17 mężczyzn w średnim wieku 29 lat (18 do 44), z których
wszyscy zaangażowani byli w wysoki poziom sportu. W wyniku niewielkiego urazu
MCL utrzymywał się u nich stała tkliwość w miejscu bliższego przyczepu głębokiej
warstwy MCL. Było to wyczuwalne podczas szybkiego ruchu rotacji zewnętrznej
kolana podczas badania klinicznego albo podczas uprawiania sportu. Średni czas jaki
upłynął od urazu do badania wynosił 23.6 tygodnia (10 do 79) i żaden pacjent nie
zareagował na leczenie zachowawcze. Podczas zabiegu operacyjnego stwierdzono
brak wygojenia rozerwania głębokiej warstwy MCL w miejscu jego przyczepu
udowego, które mogło być odtworzone. Po okresie pooperacyjnego stosowania ortezy
oraz leczenia usprawniającego wynik końcowy był dobry. Wszyscy pacjenci powrócili
do uprawianie sportu i nie mieli objawów w Greniom okresie 48 tygodni (28 do 60) po
zabiegu.
Identyfikacja tej podgrupy jest ważna ponieważ objawy kliniczne, przebieg zdrowienia
i wymagania chirurgiczne różnią się od najczęstszych urazów MCL.