obliczaniu pozbawia emerytalnych

Sygn. akt VU 2433/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 października 2014 roku
Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński
Protokolant: Magdalena Pańków
po rozpoznaniu w dniu 28 października 2014 roku w Legnicy
sprawy z wniosku R. K.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.
o przeliczenie emerytury
na skutek odwołania R. K.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.
z dnia 6 maja 2014 roku
znak (...)
zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. z dnia 6 maja 2014 roku, znak
(...) w ten sposób, że do obliczenia w trybie art. 53 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i
rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wysokości emerytury R. K. przyjmuje kwotę bazową
wynoszącą 3191, 93 zł.
Sygn. akt VU 2433/14
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 06 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28
kwietnia 2014 r. przyznał wnioskodawcy R. K. prawo do emerytury od dnia 01 kwietnia 2014 r., obliczając jej wysokość
w części stałej, tzw. socjalnej od obowiązującej w dacie złożenia wniosku o świadczenie kwoty bazowej w wysokości
3.080,84 zł.
W odwołaniu od powyższej decyzji R. K. wniósł o ponowne ustalenie wysokości jego emerytury od kwoty bazowej,
obowiązującej od 01 marca 2014 r.
W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie. Odnosząc się
do wniosku odwołania organ rentowy stwierdził, iż brak jest podstaw do jego uwzględnienia bowiem do wysokości
świadczenia przyjmuje się kwotę bazową obowiązująca w dacie zgłoszenia wniosku. Prawo do emerytury przyznano
ubezpieczonemu decyzją z dnia 27 lutego 2014 r.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Uwzględniając wniosek z dnia 18 lutego 2014 r. organ rentowy przyznał R. K. od dnia 01 lutego 2014 r. prawo do
emerytury. Obliczając wysokość tego świadczenia w trybie art. 53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i
rentach z Funduszu ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.) uwzględnił kwotę bazową wynoszącą
3.080,84 zł. Wypłatę przyznanego świadczenia zawiesił gdyż ubezpieczony kontynuował zatrudnienie.
Stosunek pracy wnioskodawca rozwiązał z dniem 25 kwietnia 2014 r. Załączając do wniosku z dnia 28 kwietnia
2014 r. świadectwo pracy, R. K. wniósł o podjęcie wypłaty emerytury. Uwzględniając powyższy wniosek, decyzją z
dnia 06 maja 2014 r. organ rentowy ponownie obliczył wysokość emerytury zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej,
uwzględniając dodatkowy miesiąc nieskładkowy oraz zgodnie z art. 26 ustawy oraz podjął wypłatę świadczenia od
dnia 01 kwietnia 2014 r. W okresie od przyznania emerytury do chwili podjęcia jej wypłaty ubezpieczony nie pobierał
świadczenia.
(n i e s p o r n e)
Sąd zważył co następuje:
Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.
Stan faktyczny sprawy jest niesporny a jej istota dotyczy kwestii, czy do obliczenia emerytury R. K. należy zastosować
kwotę bazową obowiązującą w dniu zgłoszenia wniosku o podjęcie wypłaty świadczenia, a więc w dniu 28 kwietnia
2014 r., wynoszącą 3.191,93 zł (Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 lutego 2014 r. w
sprawie kwoty bazowej w 2013 r. M. P. z 2014 r., poz. 147). Organ rentowy pozostaje bowiem w przekonaniu, że
skoro do obliczenia wysokości świadczenia przyjmuje się kwotę bazową obowiązującą w dacie zgłoszenia we wniosku,
to podjęcie wypłaty zawieszonego z powodu kontynuowania zatrudnienia świadczenia nie uzasadnia uwzględnienia
nowej kwoty bazowej, obowiązującej w dacie wznowienia wypłaty. R. K. domaga się obliczenia emerytury od
obowiązującej od 01 marca 2014 r. kwoty bazowej.
Dokonując wykładni art. 110 ust. 2 ustawy emerytalnej, w uchwale z dnia 09 grudnia 2004 r. II UZP 11/04 (OSNP
2005/8/113) Sąd Najwyższy wskazał, że przepis art. 110 ust. 2 ustawy o emeryturach ma na celu zrównanie sytuacji
osób ubezpieczonych, które po spełnieniu warunków do uzyskania świadczenia z ubezpieczenia społecznego w postaci
emerytury czy renty kontynuują nieprzerwanie nadal działalność objętą obowiązkiem ubezpieczenia emerytalnorentowego, niezależnie od tego, czy po spełnieniu warunków do nabycia świadczenia złożyły wniosek o ustalenie
uprawnień do świadczenia lecz go nie pobierały, czy też takiego wniosku nie złożyły. W przypadku osób, które po
spełnieniu warunków do świadczenia nie złożyły wniosku o ustalenie prawa do tego świadczenia i kontynuowały
działalność objętą obowiązkiem ubezpieczenia jest oczywistym, że w każdym czasie, gdy złożą wniosek o przyznanie
świadczenia, wówczas mogą wskazać okres, z którego w świetle prawa podstawa wymiaru składek może być wzięta do
obliczenia podstawy wymiaru świadczenia, a więc oczywiście z uwzględnieniem kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku
o przyznanie świadczenia. Natomiast w przypadku osób, które po spełnieniu warunków do przyznania świadczenia
złożą wniosek o ustalenie prawa do niego, ale nie będą jego pobierać, lecz będą nieprzerwanie kontynuować działalność
objętą ubezpieczeniem, wyżej dokonana wykładnia gramatyczna prowadziłaby do pozbawienia ich możliwości
skorzystania z prawa do obliczenia wysokości świadczenia z uwzględnieniem kwoty bazowej z daty złożenia wniosku
o podjęcie wypłaty zawieszonego świadczenia, jeżeli równocześnie z tym wnioskiem nie złożą wniosku o obliczenie
ponowne wysokości świadczenia stosownie do art. 110 ust. 1 ustawy o emeryturach. Ich sytuacja zatem byłaby gorsza
od sytuacji osób, które wcześniej nie występowały o ustalenie prawa do świadczenia, gdyż utraciliby możliwość
wyliczenia świadczenia od, z reguły wyższej, kwoty bazowej z dnia złożenia wniosku o podjęcie wypłaty świadczenia.
Sąd w pełni podziela wyrażony przez Sąd Najwyższy pogląd. Skoro z niespornych ustaleń faktycznych wynika, że
po spełnieniu warunków do przyznania emerytury R. K. złożył wniosek o ustalenie do niej prawa i świadczenia
nie pobierał kontynuując działalność objętą ubezpieczeniem, to zgodnie ze wskazanym wyżej stanowiskiem Sądu
Najwyższego jego sytuacja nie może być gorsza od osób, które po spełnieniu warunków do emerytury nie złożyły
wniosku o jej przyznanie.
Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 47714 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł co do istoty
sprawy.