Czy czas dojazdu do miejscowości stanowiącej cel podróży

Transkrypt

Czy czas dojazdu do miejscowości stanowiącej cel podróży
Czy czas dojazdu do miejscowości stanowiącej cel podróży służbowej
należy uznać za czas pracy?
<<
Co do zasady czas odbywania podróży służbowej nie jest wliczany do czasu pracy. Wyjątek stanowi czas przejazdu
pracownika w podróży służbowej, który przypada na godziny pracy danego pracownika wynikające z
obowiązującego go rozkładu czasu pracy w stałym miejscu pracy – jest wliczany do czasu pracy.
Przykład:
W siedzibie firmy przyjęto stałe godziny pracy od 8:00 do 16:00. W takim wypadku podróż odbywana między tymi
godzinami zostali pracownikowi zaliczona do czasu pracy. Natomiast przejazd przed godziną 8:00 lub po godzinie
16:00 nie będzie wliczony do czasu pracy, gdyż podczas podróży pracownik nie wykonuje pracy.
W myśl art. 128 K.p. czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie
pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Nie ulega zatem wątpliwości, że cały czas zużyty
na wykonanie zadania, które jest celem podróży służbowej, jest czasem pracy.
Co do zasady w trakcie odbywania podróży służbowej pracownik nie świadczy pracy na rzecz pracodawcy (chyba,
że jest kierowcą i prowadzi pojazd). W związku z powyższym zasadą jest, iż czas przejazdu pracownika z miejsca
stałej pracy do miejsca przeznaczenia nie jest czasem pracy.
Jednakże w wyroku z dnia 23.06.2005r. (II PK 265/04, OSNP 2006/5-6/76), Sąd Najwyższy stwierdził, iż czas
dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej
miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art.
128 § 1 k.p.), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do
jego normy (nie mogą być od niej odliczone), natomiast w zakresie wykraczającym poza rozkładowy czas pracy
mają w sferze regulacji czasu pracy i prawa do wynagrodzenia doniosłość o tyle, o ile uszczuplają limit
gwarantowanego pracownikowi czasu odpoczynku.
Sąd Najwyższy stwierdził ponadto, iż jeśli czas spędzony w drodze z delegacji narusza ustaloną w Kodeksie pracy
normę 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku na dobę, wówczas pracownikowi należy udzielić równoważnego
okresu odpoczynku, lub jeśli nie jest to możliwe, wypłacić stosowny ekwiwalent pieniężny.

Podobne dokumenty