Pytanie 9

Pytanie 14.
Algorytm CVA. Po co? Transmisja pakietów z ogonem lub bez ogona – o co chodzi
w obu przypadkach?
Algorytm Viterbiego jest jedną z technik dla
dekodowania kodów splotowych ( kodowanie
splotowe- polega na przetwarzaniu symboli
kodowanej wiadomości traktowanych jako
ciągły strumień danych, nie występuje podział
kodowanej informacji na bloki ustalonej
długości ).
Algorytm CVA – (Circular Viterbi
Algorithm)- kołowy algorytm Viterbiego.
- transmisja z ogonem:
Koder startuje ze stanu znanego
odbiornikowi, zwykle jest to stan zero i
kończy pracę w tym samym ( lub innym- gdy
błąd ) stanie także znanym odbiornikowi. Aby
wymusić założony stan końcowy do
transmitowanych
bitów
informacyjnych
dołącza się tzw. ogon, np. ciąg kilku zer
(długość ogona zależy od pamięci kodera ).
Jeżeli do zdekodowania takiego bloku bitów
zastosowany zostanie VA to bity bliskie
początku i końca transmisji będą nieco lepiej
chronione niż pozostałe bity, gdyż wiadomo,
z jakiego stanu rozpoczęła się najbardziej
wiarygodna ścieżka i wiadomo w jakim stanie
się zakończyła. Cechą transmisji z ogonem
jest także zwiększenie liczby bitów
redundancyjnych(
dla
krótkich,
kilkudziesięciobitowych bloków może to
stanowić kilkanaście procent długości bloku).
Gdy znane są stany początkowy i końcowy
algorytm Viterbiego rozpoczyna dekodowanie
od znanego stanu i kończy dekodowanie także
w znanym stanie. Ścieżka optymalna
charakteryzuje się minimalną funkcja celu (
czyli na podstawie metryk ).
- transmisja bez ogona:
Transmitowany blok bitów nie zawiera
bitów ogona i sprawność transmisji równa jest
sprawności kodu. Koder rozpoczyna i kończy
pracę w tym samym stanie, który nie jest
znany dekoderowi. Aby uzyskać identyczny
stan początkowy i końcowy, do kodera
splotowego ładuje się na początku transmisji
końcowe bity pakietu. Wymusza to
identyczność początkowego i końcowego
stanu kodera przy założeniu, że jest to koder
bez sprzężenia zwrotnego. Decyzja o wyborze
ścieżki jest podejmowana na zasadzie
porównania metryk w jednym odstępie
modulacji. Odbiornik zapamiętuje całą
odebraną sekwencję wartości z detektora i
stosuje algorytm Viterbiego do tych samych,
cyklicznie powtarzających się sekwencji.
Odbiornik symuluje jak gdyby odbiór ciągłej
transmisji. Dekoder startuje jednocześnie z
wszystkich stanów z taką samą początkową
wartością funkcji celu, to pozwala
wykorzystać część informacji uzyskanej w
trakcie dekodowania sekwencji do jej
kolejnego dekodowania w następnym kroku.
Zatrzymanie działania algorytmu może
nastąpić po upływie z góry zdeklarowanego
czasu. Może nastąpić np. wtedy, gdy dwa
kolejne dekodowania sekwencji odebranej
dadzą taką samą sekwencję danych. Brak
powtarzania się odebranej sekwencji bitów
(czyli brak zbieżności ) może służyć jako
wskazówka błędnej detekcji.
Gdy dekoder po raz kolejny przeprowadzi
najbardziej prawdopodobną ścieżkę po tych
samych stanach początkowym i końcowym,
podejmuje decyzje, ze to właśnie ten stan był
ustawiony na początku i na końcu i zwalnia
bity informacji. Jeśli stany kończący i
początkowy nie są takie same powtarzamy
procedurę wyszukiwania dla stanu z drugą
najwyższą metryką ( kolor czerwony). Skąd
dekoder wie czy nastąpił błąd w sekwencji sprawdza bity parzystości.
Algorytm CVA został zaproponowany dla
odbioru jednego z kanałów sterujących (Fast
Associated Control Channel FACCH) w
amerykańskim
systemie
IS-54.
dobra decyzja podjęta po 2 kolejnych przejściach
2-ga najlepsza ścieżka, zła decyzja podjęta po
jednym dobrym przejściu i po kolejnych
złych, gdy dekoder stwierdza, że nie może
podjąć decyzji
Odsyłam do opracowania ST- jest na prawdę dobre!