Pismo Ministerstwa Finansów

Pismo Ministerstwa Finansów Departamentu Podatków Bezpośrednich i Opłat
z dnia 3 grudnia 1993 r.
PO 5/6-804-02457/93
Serwis Podatkowy 1997/11 str. 39
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1993 r.
Nr 90 poz. 416) za przychody ze stosunku słuŜbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz
spółdzielczego stosunku pracy uwaŜa się wszelkiego rodzaju wypłaty pienięŜne oraz wartość
pienięŜną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania
tych wypłat i świadczeń, (...), a ponadto świadczenia pienięŜne ponoszone za pracownika, jak
równieŜ wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Dla prawidłowego ustalenia podatku dochodowego naleŜy podzielić szkolenie pracowników
na dwa rodzaje:
- szkolenie podnoszące posiadane kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności
wykonywania bieŜącej pracy,
- szkolenie podnoszące poziom wiedzy zawodowej.
W pierwszym przypadku formami szkolenia są najczęściej seminaria, kursokonferencje,
odczyty, prelekcje, okazjonalne wykłady, krótkie kursy specjalizacyjne, a nawet nauka
języków obcych, jeŜeli pracownik zatrudniony jest na stanowisku wymagającym znajomości
języka. Te formy szkolenia nie mają charakteru systematycznej nauki szkolnej w znaczeniu
ogólnym.
JeŜeli szkolenia takie są niezbędne dla wykonywania obowiązków pracownika, to koszty,
które ponosi zakład pracy za pracownika, nie stanowią przychodu określonego w wyŜej
wymienionym artykule.
Przez szkolenia podnoszące ogólny poziom wiedzy zawodowej, naleŜy rozumieć: np. naukę
w szkołach publicznych i niepublicznych, w szkołach wyŜszych, na studiach podyplomowych
itp. Tego typu szkolenia podnoszą ogólny poziom wiedzy i wykształcenia pracownika
i koszty, jakie ponosi z tego tytułu zakład pracy, stanowią przychód pracownika w rozumieniu
wyŜej wymienionego artykułu ustawy.
Do przychodów tych zalicza się wszelkiego rodzaju wydatki, jakie ponosi zakład pracy za
pracownika związane z tego rodzaju szkoleniem.
Strona 1 z 1