5 grudnia

NR 49 (287)/1
PO GÓRACH, DOLINACH...
5 grudnia 1999 r.
Nr 49 (287) 5 grudnia 1999
II NIEDZIELA ADWENTU
RozwaŜania Matki Teresy
“Pocieszcie, pocieszcie mój lud! Przemawiajcie
jednak... do serca! Podnieś mocno swój głos i nie bój
się” (Iz 40, 1, 2, 9). Tyle nam dzisiaj radosnych słów
Bardzo trudno osiągnąć wewnętrzną ciszę,
ale musimy zdobyć się na ten wysiłek. W ciszy
znajdziemy nową energię i prawdziwą harmonię.
Bóg udzieli nam swej siły, byśmy wszystko czynili
powiedział Bóg przez proroka Izajasza. Gdybyśmy tylko
po ludzku rozumowali, to powodów do radości byłoby
niewiele. Wszelka ziemska radość jest chwiejna. Nasza
zaś chrześcijańska radość płynie z niezaprzeczalnego
faktu, Ŝe dar którym zostaliśmy obdarowani – Jezus
Chrystus, nasze zbawienie – jest darem nieodwołalnym.
Radością jest równieŜ dla nas to, Ŝe Bóg w Chrystusie
nieustannie nas oczekuje, przeŜywając swój BoŜy czas
adwentu, oczekiwania na człowieka, na kaŜdego z nas. I
choć niebo przeminie, a ziemia i dzieła na niej zostaną
spalone (por. w II czyt. Św. Piotr , 2P 3,10), to doczekamy
się, Ŝe Bóg doprowadzi wszystkich do nawrócenia i nowe
będzie niebo i nowa ziemia, w której zapanuje
sprawiedliwość.
Bolesną pomyłką, a nawet tragedią moŜe się stać
nasze Ŝycie jeśli przebiega obok Chrystusa. Pismo Św.
poucza nas, Ŝe to właśnie tylko w Nim Ŝyjemy, poruszamy
się i jesteśmy. Wszystko więc co dzieje się w nas, wokół
nas, nabiera sensu tylko dzięki Niemu. A On poniewaŜ
przerasta wszystko, co moŜe być własnością, tęsknotą i
dąŜeniem człowieka, moŜe stać się w sposób doskonały
wszystkim we wszystkich. Takiego to Zbawcy w Adwencie
oczekujemy i z taką wciąŜ Ŝywą wiarą przypominamy
sobie o błogosławionej nadziei, nagrodzie i przyjściu
Zbawiciela.
W jaki sposób więc mamy odpowiedzieć na tyle
rado-snej nadziei? Wg starego, polskiego zwyczaju,
odpowie-dzią na rozpoczynający się Adwent były zawsze
czyny, nieraz tylko drobne, ale wyraŜające religijne
oczekiwanie. To czyny umartwienia i wyrzeczenia
przygotowują na pustyni drogę Panu, wyrównują ścieŜki,
podnoszą wszystkie doliny, a góry obniŜają, jak pisze
prorok Izajasz. PoboŜne czyny niech nam równieŜ i dziś
podpowie ten wielki prorok, który nie tylko głosił Boga
słowem, ale przede wszystkim czynami. Niech więc
trwający Adwent stanie się i dla nas wszystkich radosnym
i poboŜnym oczekiwaniem na miarę naszych moŜliwości.
Tylko w ten sposób stanie się on doskonałym
wypełnieniem naszych ludzkich tęsknot i spełni się
MODLITWY RÓśNYCH NARODÓW
PROŚBA O POTOMSTWO (AFRYKA WSCHODNIA)
BoŜe!
BoŜe, którego błagam,
Mój BoŜe!
Daj mi potomstwo.
Gdy grzmisz, spada deszcz.
Ciebie błagam codziennie.
Jutrzenko zwiastująca dzień.
Ciebie błagam codziennie.
Panie najprzedniejszej woni.
Ciebie błagam codziennie.
Bo gdy wołam, jestem wysłuchana,
Ciebie błagam codziennie.
Amen.
NA KOGO
CZEKAMY?
Ludzie oczekiwali na
kogoś, kto przerastałby
wszystkich ludzi. Bóg posłał
im dziecko.
Adwent jest oczekiwaniem na przyjście Dziecka
Bóg przychodzi tam, gdzie człowiek przygotowuje się
na Jego przyjście. Przynajmniej w Adwencie muszę się na
jakiś czas uwolnić od codziennych spraw. Zrobić
remanent duszy, aby zrobić miejsce dla rodzącego się
NR 49 (287)/2
PO GÓRACH, DOLINACH...
5 grudnia 1999 r.
ROK ŚWIĘTY W HISTORII
TRWA
PEREGRYNACJA
FIGURKI
DZIECIĄTKA
JEZUS PO
RODZINACH
- Pobyt figurki Dzieciątka Jezus w domu, to co coś,
czego się nie da opisać słowami. To trzeba przeŜyć.
Wszyscy domownicy zachowują się jakoś inaczej, jest
spokój, nie słychać muzyki, którą tak dzieci lubią,
rozmowy są prowadzone szeptem, tak jakby spało
malutkie dziecko. Staraliśmy się nie wykonywać
trudniejszych prac. Byliśmy ubrani odświętnie, nawet
obiad był świąteczny i wspólnie zjedzony, co nie zawsze
się nam w ciągu tygodnia zdarza. Po prostu było inaczej świątecznie.
Niektórzy krewni spoza Ustronia pytali o szczegóły,
poŜyczali modlitewniki, aby przekazać ten “cudowny”
pomysł swoim księŜom. Jesteśmy dumni, Ŝe mogliśmy
dać pewnego rodzaju świadectwo wiary.
- Dzieciątko znalazło w tym domu szczególne
miejsce. Pod pięknie przystrojonym baldachimem z
białego i niebieskiego tiulu, obok Matki BoŜej i św.
Antoniego, została umieszczona figurka Dzieciątka
Jezus. Gospodyni przywitała Jezusa pięknymi słowami,
po czym kaŜdy w milczeniu złoŜył swoje intencje.
Temu spotkaniu towarzyszyła bardzo miła
atmosfera, szczególnie dlatego, Ŝe w tym dniu odwiedzin Dzieciątka - przypadały urodziny Pani domu.
Były obecne dzieci, przyjaciele oraz zaproszony ksiądz,
który odchodząc udzielił błogosławieństwa i Ŝyczył
wszystkim łask BoŜych.
- Myśmy przygotowali specjalne miejsce dla
Dzieciątka. Na biurku był połoŜony biały obrusik, a na nim
jeszcze czerwona serwetka. Wkoło stały świece i lampa.
Modliliśmy się całą rodziną, tzn. rodzice, siostra i ja.
Starszy brat studiuje w Warszawie, więc nie było go z
nami. Nikogo teŜ nie zapraszaliśmy, ale na pewien czas
daliśmy Dzieciątko koleŜance mamy. W tym czasie, gdy
gościliśmy figurkę Dzieciątka Jezus, atmosfera w naszym
domu była taka inna. Byliśmy wyciszeni, nie grał
telewizor. Czuło się, Ŝe wśród nas jest obecny Pan
Jezus.
- Gdy przyszliśmy wieczorem z figurką do domu, to
najpierw była wspólna modlitwa. Zaprosiliśmy Rodziców,
którzy mieszkają na dole. Później zjedliśmy kolację, a
wieczorem odmówiliśmy jeszcze jedną część RóŜańca.
Była równieŜ chwila na modlitwę indywidualną.
Następne-go dnia wyznaczyliśmy sobie stałe pory, w
czasie których spotykaliśmy się przy Dzieciątku. Figurka
stała na stole przy zapalonych świecach. W tym dniu,
poniewaŜ było święto, mogliśmy być wszyscy w domu.
Rano odmawia-liśmy RóŜaniec, w południe Anioł Pański i
modlitwę za PapieŜa, a o godz. 15.00 Koronkę do
Miłosierdzia BoŜego. Potem było wspólne śpiewanie przy
akompaniamencie gitary. Oprócz tych wspólnych modlitw
1350: Jubileusz bez papieŜa. W 1343 roku delegacja
rzymska udaje się do papieŜa Klemensa VI do Awinionu we
Francji, gdzie od 1309 roku Ojciec Święty przebywa na
wygnaniu, aby prosić o Jubileusz nadzwyczajny w 1350
roku, w krótszym odstępie czasowym, tzn. co 50 lat. Prośba
ta opierała się na starej tradycji Ŝydowskiej, o której jest
mowa w Księdze Kapłańskiej, iŜ kaŜdy pięćdziesiąty rok jest
rokiem jubileuszowym. Rzymianie byli równieŜ skłonni prosić
o Jubileusz ze względu na wzrastające niezadowolenie w
mieście spowodowane przedłuŜającą się nieobecnością
papieŜa, podczas gdy wydarzenie jubileuszowe byłoby
sprzyjającą okazją do powrotu papieŜa do swojej siedziby
biskupiej. Klemens VI ogłosił ten wcześniejszy Jubileusz,
udzielił odpustu zupełnego tym, którzy udadzą sie do grobów
Apostołów Piotra i Pawła, i co stało się nowością w stosunku
do roku 1300, odpustem została objęta równieŜ Bazylika św.
Jana na Lateranie. JednakŜe z powodów politycznych
papieŜ nie mógł powrócić do Rzymu.
Przed czterema laty w parafii 27 listopada gościła figura Matki BoŜej Fatimskiej, która
została powitana ok. godz. 10.00, a poŜegnanie odbyło się w
godzinach wieczornych.
dekretem erekcyjnym biskupa Tadeusza Rakoczego z
dnia 3 grudnia został ustanowiony ośrodek duszpasterski w
Ustroniu Zawodziu pod wezw. św. Brata Alberta przy
wybudowanej tam tymczasowej kaplicy. Duszpasterzem
Z Ŝycia parafii
- We wtorek, 16.11. w dniu modlitw w
intencji PapieŜa, modliliśmy się w czasie
naboŜeństwa i Mszy św. wieczornej o
zdrowie dla Ojca Świętego.
- W piątek, 19. 11. w klasztorze sióstr
boromeuszek odbyła się całonocna adoracja
Najświętszego Sakramentu.
- W sobotę, 20. 11. o godz. 15.00 Mszą św., którą
odprawił ks. Zygmunt, rozpoczęło się spotkanie po
pielgrzymce do Medugorja. Pielgrzymi dzielili się swoimi
wraŜeniami, wymieniali zdjęciami oraz obejrzeli film na video,
na którym zostały utrwalone pielgrzymkowe przeŜycia.
- W niedzielę Chrystusa Króla, ostatnią niedzielę Roku
Liturgicznego, na wszystkich Mszach św. wygłaszał kazania
ks. Józef Pac, pallotyn, który przez dziesięć lat pracował na
misjach w Afryce, w obecnym Kongu. W tym czasie, kiedy
tam przebywał był to jeszcze Zair. Ojciec Józef przedstawił
bardzo obrazowo Ŝycie tamtejszej ludności, obyczaje oraz
Ŝycie religijne. Na koniec prosił o modlitwę w intencji trudnej
pracy misjonarzy, a takŜe w intencji ludzi tam Ŝyjących. Była
równieŜ moŜliwość złoŜenia ofiary oraz zakupu ksiąŜki pt.
“Świadkowie Boga w kraju męczeństwa”.
- W poniedziałek Redakcja rozmawiała z p. Władysławą
Frankowską Szczeciną, która obchodziła swoje 80
urodziny. Zacna Jubilatka na pytanie - jak to jest przeŜyć 80
lat - powie-działa nam: róŜnie bywało w Ŝyciu. Więcej
przeŜyłam złego niŜ dobrego. Teraz jednak, dzięki Bogu są
dobre lata /.../. Ja mieszkam sama, mam jednak swoje
przyjaciółki i koleŜanki. Im mam duŜo do podziękowania, bo
zawsze gdy Je potrze-buję, to mogę liczyć na Ich pomoc.
Przyjaciółki były obecne w czasie tej rozmowy, gdyŜ
przygotowywały potrawy na uro-czystość, która miała się
odbyć w wyremonotowanej sali domu spotkań następnego
NR 49 (287)/3
5 grudnia 1999 r.
PO GÓRACH, DOLINACH...
PUŁAPKI NEW AGE
Bulwersującą chrześcijan tema-tykę,
w listopadowy wiec zór przed
mikrofonem Radia Maryja, podjął dr
hab. ojciec Jan Mazur, przeor
paulinów z Jasnej Góry. Mówił, Ŝe
termin ten jest zbitkiem słów New Age
oznaczających nową erę, nowy wiek, po prostu
nadchodzące czasy trzeciego tysiąclecia. New Age
objawił się w USA, a jego inspiratorów otacza mgła
tajemnicy. Nie jest sektą, nową religią, filozofią, kulturą,
ruchem para-religijnym lecz wszystkim po trochu.
Oznacza pewien sposób myślenia, mentalność człowieka
końca XX w. Inspiratorzy New Age odwołują się do
symboliki Wodnika, konstelacji gwiezdnej. Według
astrologów z końcem drugiego tysiąclecia kończy się era
ryb, z którą było związane chrześcijaństwo na naszej
planecie. Ukrywający się chrześcijanie rysowali swój
znak - rybę. Icht hus - akrostych inicjałów Jesous
Christos, Jezus Chrystus, Syn BoŜy, Zbawiciel. Kończąca
się era ma, według New Age, oznaczać koniec
chrześcijaństwa na naszej planecie i rozpoczęcie czasu
nowej ery Wodnika. W tej erze ma być miejsce dla
astrologii, okultyzmu, gnozy, spirytyzmu - wszystkiego w
pewnej proporcji. Cały ten zlepek idei jest w opozycji do
chrześcijaństwa.
WyróŜnikiem New Age jest wiara w reinkarnację wędrówkę dusz. Dusza zanim osiągnie stan błogiego,
wiecznego spoczynku przechodzi z jednego człowieka do
drugiego, a nawet w rośliny i zwierzęta. Pojawiła się teŜ
idea Chrystusa kosmicznego głosząca, Ŝe jest jeden
bezosobowy Chrystus kosmiczny, natomiast Jezus z
Nazaretu jest jednym z wielu mesjaszy, takim samym jak
Mahomet, Budda.
Konspiratorzy New Age nie zwalczają wprost
chrześcijaństwa. Mówią wierzcie w Chrystusa, ale nie
sądźcie, Ŝe tylko w Chrystusie jest zbawienie, gdyŜ
moŜna zbawić się na wiele róŜnych sposobów. Herezja ta
jest śmiertelną pułapką prowadzącą wprost do
satanizmu.
Głównym grzechem New Age jest panteizm. Bóg
przestaje być osobą, stając się bliŜej nieokreśloną
energią, inteligencją oŜywiającą świat, wszystkim tylko
nie osobą. Elementy panteizmu występują w literaturze
zawierającej półprawdy, gdyŜ jawne kłamstwo moŜna
odrzucić. Biorąc do ręki ksiąŜkę, która ma zawierać treści
religijne, najlepiej jest sprawdzić czy posiada ona
imprimatur (zezwolenie władzy kościelnej na druk).
Ochroni to nas przed pomieszaniem prawdy z fałszem.
Prócz tego na winietach, okładkach ksiąŜek New Age
widnieją ich symbole. Wodnik wylewający wodę z dzbanu
na kulę ziemską uŜyty jest w aspekcie astrologicznym.
Ekologiczny aspekt przedstawia tęcza, która nie
nawiązuje do Starego Testamentu, gdy była znakiem
przymierza z ludźmi po potopie. Raczej nawiązuje do
wierzeń Indian amerykańskich, oczekujących pojawienia
się tęczowego plemienia - dzieci ziemi. Owe dzieci mają
połączyć swoje serca, myśli, umiejętności w celu
przezwycięŜenia wszelkich barier oddzielających ludzi od
siebie. Wierzenie Indian zbieŜne z New Age ma
doprowadzić do ukształtowania jednej wielkiej, światowej
społeczności pod jedną, bliŜej nie określoną władzą;
ludźmi tęczy mają być konspiratorzy New Age.
Natomiast trójkąt nawiązuje do oka opatrzności, dawnego
Nie poŜądaj (.) Ŝadnej rzeczy,
która jego jest. Wj 20,17
Przykazanie to nie zawsze wydaje się łatwe do
zacho-wania. Bezdomny widzi ludzi, którzy obładowani
najprze-róŜniejszymi dobrami obojętnie przechodzą obok
niego. Bezrobotny stale myśli o pełnych garnkach swoich
sąsiadów. Media informują o najnowszej podwyŜce diet
polityków. A co z niektórymi zawodowymi sportowcami,
którzy w ciągu jednego miesiąca zarabiają więcej niŜ
większość ludzi nigdy nie zarobi przez całe swoje Ŝycie.
Nie powinno się być zazdrosnym? Nie, nie powinno się
być. KaŜdy człowiek ma prawo do osobistej sfery, do
której naleŜy teŜ własność. W niej moŜe się rozwijać.
Dziesiąte przykazanie chce stworzyć ludziom przestrzeń,
która dla innych ma być tabu. Nikomu nie wolno zagrozić
ochronnej przestrzeni drugiego. KaŜdy, kto krzywym
okiem patrzy na zawód, pensję, samochód albo dom
drugiego, podwaŜa Ŝycie społeczne. Zazdrość
doprowadza do tego, Ŝe nikt nikomu nie wierzy.
WspółŜycie ludzi w wolności i wzajem-nym zaufaniu jest
moŜliwe tylko wtedy, gdy jeden respektuje własność
drugiego.
SŁOWNIK - MAŁE ABC CHRZEŚCIJANINA
Eugenika - gr. nauka o ochronie przed dziedzicznymi
wadami i chorobami. W Trzeciej Rzeszy eugenika została
przesycona ideologią, i w duchu nauki o rasach
wykorzystana jako usprawiedliwienie eutanazji (“zabijanie
Ŝycia nie ma-jącego szczególnej wartości dla innych”). Dla
chrześcijanina Ŝycie ludzkie jest święte od chwili poczęcia aŜ
do chwili naturalnej śmierci. Człowiek nie jest przedmiotem,
którym moŜna manipulować, a Ŝycie ludzkie
eksperymentalną materią. śycie ludzkie, nawet “własne”, nie
naleŜy bowiem do ludzi, lecz do Boga. Ta zasadnicza
podstawa nie wyklucza podejmowania przez naukę
JUBILACI TYGODNIA
Zofia Łukosz
Maria Wawrzyczek - Bury
Lidia Wajda - Knobloch
Anna Niemiec
Jubilatom Ŝyczenia wszelkich łask BoŜych,
zdrowia, pomyślności i radości.
“WaŜne jest zaakceptowanie rezultatu kaŜdego dnia i
pokochanie go, wraz ze swoją nudą, rozczarowaniem i
trudem - bo, mimo wszystko, jest to wciąŜ nasze Ŝycie”.
Cantalupo
symbolu Boga Ojca. MoŜna widzieć w nim symbolikę
wolno-mularską, masońską. Na prawym boku trójkąta, w
górnej części, istnieje półkoliste, jakby wschodzące
słońce nawiązujące do pogańskiej duchowości.
Nawiązując do teorii o wibracjach kosmicznych New Age
opanowuje równieŜ muzykę. Łącząc niemal wszystkie
dziedziny Ŝycia w jedno, wchodzi w kulturę, gospodarkę,
politykę. AngaŜuje człowieka całościowo, łącznie z Ŝyciem
emocjonalnym i cielesnym.
Kościół jako instytucja zbawcza, Boska, załoŜona
przez samego Chrystusa nie jest bezpośrednio zagroŜona
NR 49 (287)/4
PO GÓRACH, DOLINACH...
MŁODYM BYĆ...
W SŁOŃCU, W DESZCZU,
W MIŁOWANIU
LEKSYKON PAPIEśY
251) PIUS VIII
Francesco Saverio Castiglioni
ukończył studia teologiczne i
prawnicze. PapieŜem został w roku
1829. Był juŜ wtedy cięŜko chory.
Kontynuował kurs wyznaczony
przez swojego poprzednika. Wydał
encykli-kę potępiającą tajne związki
włoskich rewolucjonistów karbonariuszy.
CHOROBA SERCA
F. Ebner, pisarz austriacki, nakreślił w
swoich notatkach następujące porównanie: Oto Ŝona
zrobiła dla męŜa pantofle. Wprawdzie są one na niego
trochę przyciasne, ale nie krytykuje tej usterki i cieszy się
z prezentu. Dlaczego? Dlatego, Ŝe kocha swoją Ŝonę.
Któregoś dnia jednak zaczyna wybrzydzać na pantofle i
najchętniej wyrzuciłby je przez okno. Dlaczego? Dlatego,
Ŝe nie kocha juŜ swojej Ŝony. Podobnie - stwierdza
pisarz - jest pomiędzy Bogiem a człowiekiem. W Ŝyciu
kaŜdego człowieka jest coś, co ciśnie, dokucza i uwiera.
Ten, kto z tego powodu jest wiecznie niezadowolony i ma
pretensje, nie kocha Boga. Istnieją róŜne przyczyny
malkontenctwa. Człowiek bywa niezadowolony z
własnego wyglądu, postu-ry, charakteru lub zdolności.
Ludowa mądrość mówi, Ŝe Bóg juŜ dobrze wie, dlaczego
nie wszystkie palce u ręki są jednakowo długie. My zaś z
własnego doświadczenia wiemy, Ŝe kaŜdy z nich,
niezaleŜnie od wielkości, jest waŜny i na swój sposób
potrzebny.
Powodem goryczy i pretensji człowieka jest często
wszystko to, co w jego losie bywa określane mianem
“dopust BoŜy”. Ma to miejsce wtedy, gdy człowiek nie jest
konsekwentny w swej wierze. Skoro bowiem się wierzy,
Ŝe Bóg jest Miłością, to naleŜy równieŜ wierzyć, Ŝe
pragnie On dla wszystkich tylko tego, co dla nich
najlepsze i najkorzystniejsze.
W czynieniu wyrzutów Bogu człowiek posuwa się
nieraz tak daleko, Ŝe obarcza Go odpowiedzialnością za
własne błędy. Istnieje jeszcze wiele innych przejawów
niezadowolenia, ale wszystkie mają jeden wspólny
mianownik: świadczą o jednej i tej samej chorobie serca.
Ową chorobą niezadowolonego serca jest zanik lub obumarcie miłości. Miłości do Boga, gdy to On jest
adresatem człowieczych krytyk i pretensji. I aby oduczyć
się wewnętrz-nego niezadowolenia i odzwyczaić od
głośnego narzeka-nia, nie wystarczy ugryźć się w porę w
język, lecz trzeba uczynić wszystko, by w sercu ponownie
zagościła miłość.
Jak co roku przeŜywamy Adwent, jednak jest to czas
jedyny w swoim rodzaju, kiedy w sposób szczególny
nale-Ŝałoby się przyjrzeć swojej miłości i sercu. Zadaj
sobie trud, by zbadać czy twoje serce jest zdrowe, czy
raczej ota-czasz się kręgiem iluzji, poniewaŜ boisz się
przyznać, Ŝe jednak w czymś nie domagasz. I tak w
rzeczy samej potrzebujesz “lekarza”. Zaufaj Bogu, On
jest tym, który zna tajniki twego serca i jeśli oddasz się w
Jego ręce, kaŜda “operacja serca” uda się, kaŜde
“schorzenie” będzie wyleczone.
Giustina
“To, co obraŜa Jezusa, co rani Jego Serce, to brak
ufności!... Módl się gorąco, aby najpiękniejsze lata
twojego Ŝycia nie zeszły na chimerycznych obawach...
5 grudnia 1999 r.
252) GRZEGORZ XVI
Bartolomeo Alberto Cappellari. W
wieku 18 lat wstąpił do pustelniczego zakonu kamedułów. W 1831
r. został papieŜem. Był to czas
ruchów
rewolucyjnych
zmierzających do obalenia “starego
ładu”. Rewolu-cja dosięgła równieŜ
Państwo Kościelne, ale została zdławiona w ciągu 10 dni
przy pomocy wojsk austriackich. Jednak po roku włoski ruch
rewolucyjny, któremu przewodniczył Józef Mazzini przybrał
na sile. W roku 1832 papieŜ ogłosił encyklikę Mirari vos, w
której potępił doktrynę liberalizmu, głoszoną przez wybitnego
filozofa katolickiego, ks. Felicité de Lamennais. W 1834 r.
umieszczono na indeksie broszurkę tego autora pt. Parole
d‘un croyant (Słowo wierzącego). 9 czerwca 1832 r. papieŜ
potępił uczestników powstania listopadowego w Polsce.
Skrajnie reakcyjne stanowisko Grzegorza XVI budziło
powszechny protest w środowiskach
katolickich Europy.
253) PIUS IX
Giovanni Maria hrabia Mastai
Ferretti. W miesiąc po swoim wyborz e , w r o k u 1 8 4 6 , o g ł o s i ł
powszechną amnestię dla więźniów
politycznych w Państwie
Kościelnym. Rozradowa-ny tłum
wyprzęgnął konie z jego karocy i wniósł go na rękach do
pałacu na Kwirynale. Spodziewano się, Ŝe papieŜ będzie
heroldem zjednoczenia Włoch. Stało się jednak inaczej;
papieŜ nie miał zdolności dyplomatycznych, a w chwili gdy
waŜyły się losy Italii w walce z Austrią, papieŜ uciekł do
Gaety. Powrócił,
gdy wojska austriackie i francuskie
opanowały sytuację. Wydał szereg encyklik potępiających
wywrotowe hasła socjalistów i komunistów. 8 grudnia 1854 r.
ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najśw. Maryi.
Zostało zawartych szereg konkordatów. Ostatnim aktem
wieńczącym ten najdłuŜszy pontyfikat (32 lata) było zwołanie
soboru do Watykanu. Była to wielka manifestacja katolicyzmu, ale obrady były burzliwe, bo chodziło o uchwalenie
dogmatu o nieomylności osobistej papieŜa w sprawach wiary
i moralności oraz o zdefiniowanie prymatu papieskiego.
Uchwalono I Konstytucję... o Kościele Chrystusowym, która
określała zasadę prymatu papieskiego i zakres nieomylności
osobistej papieŜa. W tym czasie wojska piemonckie gen.
Cadorny wkroczyły do Rzymu. PapieŜ ogłosił się więźniem, a
następnie potępił “świętokradzkie naruszenie Państwa
Kościelnego”. W Niemczech rozwinął się Kulturkampf. Zao-
"Po górach, dolinach..."
Redaguje kolegium: Barbara Langhammer (red. naczelny), Maria Pasterna (sekretarz), Urszula Przybyła,
s. Justyna Lachowska, ks. Zygmunt Siemianowski (red. odpowiedzialny), Roman Langhammer (red. techniczny; skład komputerowy)
Redakcja zastrzega sobie prawo skracania nadesłanych materiałów i zmiany tytułów.