Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Szczecin

Sygnatura akt III C 856/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
S., dnia 6 kwietnia 2016 r.
Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny w następującym składzie:
Przewodniczący:SSR Joanna Suchecka
Protokolant:Joanna Schultz
po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2016 r. w Szczecinie
sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.
przeciwko R. R.
- o zapłatę
I. oddala powództwo;
II. zasądza od powoda (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz pozwanej R. R. kwotę 180 zł ( sto
osiemdziesiąt złotych ) tytułem kosztów procesu.
SSR Joanna Suchecka
UZASADNIENIE
wyroku z dnia 6 kwietnia 2016r. wydanego w postępowaniu uproszczonym
Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej R. R. kwoty 873,70 zł, w tym kwoty 811,55
zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od 9 maja 2014r. Powód wskazał,
że kwota 811,55 zł stanowi zadłużenie z tytułu kredytu odnawialnego w koncie, a kwoty 62,15 zł dochodzi z tytułu
skapitalizowanych odsetek.
Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.
Od nakazu zapłaty został wniesiony sprzeciw, w którym strona pozwana podniosła zarzut przedawnienia
dochodzonego roszczenia, nieważne zaciągnięcie przez pozwaną zobowiązania, a nadto zakwestionowała istnienie
roszczenia co do wysokości podnosząc, że brak jest dowodów potwierdzających wypłatę środków z konta i brak
należnych spłat. W odniesieniu do zarzutu przedawnienia strona pozwana wskazała, że skoro roszczenie dotyczy
umowy bankowej z dnia 24 marca 2006r. to przed wytoczeniem powództwa upłynął trzyletni terminu przedawnienia.
Wskazano także, że pozwana od lat cierpi na zespół otępienny głębokiego stopnia i podpisuje dokumenty nie mając
rozeznania co do ich treści. Ponadto zarzucono, że strona powodowa nie wykazała, aby pozwana była zobowiązana do
zapłaty na rzecz Banku jakiejkolwiek kwoty.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 24 marca 2006r. została zawarta między
oszczędnościowo-rozliczeniowego (...).
dowód: umowa k. 122-125
(...) Bankiem (...) S.A. w W. a R. R. umowy rachunku
W dniu 3 stycznia 2007r. R. R. złożyła wniosek o kredyt odnawialny dla posiadacza rachunku oszczędnościoworozliczeniowego w wysokości 700 zł. W oświadczeniu o dochodach pozwana podała, że uzyskuje emeryturę w kwocie
675,38 zł netto.
dowód: wniosek k. 126-130, oświadczenie k. 131
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2015r. R. R. została ubezwłąsnowioniona całkowicie z powodu zaburzeń
psychicznych. Postanowienie jest prawomocne z dniem 18 lipca 2015r.
bezsporne, a nadto wynika z postanowienia k. 146
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.
Powód swoje roszczenie opierał wywodził z umowy kredytu odnawialnego.
Obowiązkiem powoda była zatem wykazanie, że strony łączyła wskazana umowa oraz że w ramach tej umowy pozwana
zobowiązana jest do zapłaty kwoty objętej pozwem, a mianowicie, że pozwana pobrała środki w kwocie 811,55 zł
odpowiadające należności głównej i zobowiązana jest do ich zwrotu w tej wysokości, oraz że pozostaje w opóźnieniu
w spłacie zadłużenia i w jakim okresie, co uprawnia powoda do naliczenia odsetek w kwocie 62,15 zł za okres
poprzedzający wytoczenie powództwa.
Powód nie wykazał istnienia roszczenia co do zasady i wysokości.
Zaoferowany przez powoda materiał dowodowy pozwala jedynie na ustalenie, że strony w dniu 24 marca 2006r.
zawarły umowę rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego oraz że pozwana wnioskowała o przyznanie kredytu
odnawialnego w tym rachunku w kwocie 700 zł. Brak jest jednak już dowodu na okoliczność, że umowa o kredyt
odnawialny została zawarta, a wniosek pozwanej w tym zakresie uwzględniony. Przede wszystkim jednak brak
jest jakichkolwiek dowodów na okoliczność pobrania przez pozwaną środków w ramach limitu odnawialnego w
koncie. Powód nie zaoferował żadnego materiału pozwalającego na zweryfikowanie jego twierdzenia, że zadłużenie
pozwanej z tytułu kredytu odnawialnego wynosi 811,55 zł należności głównej oraz 62,15 zł z tytułu odsetek. Powód nie
przedstawił na podstawie jakiego materiału ustalił istnienie zadłużenia oraz jego wysokość. Okoliczność ta przesądza
o konieczności oddalenia powództwa, albowiem strona pozwana zakwestionowała istnienie roszczenia zarówno co do
zasady jak i wysokości.
Trzeba podkreślić, iż zgodnie z regułami procesu cywilnego ciężar dowodu spoczywa na tym, który z danej okoliczności
wywodzi skutki prawne. Stosownie do art. 232 k.p.c. strony obowiązane są przedstawiać dowody dla stwierdzenia
faktów, z których wywodzą skutki prawne. Według reguły rozkładu ciężaru dowodu (art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.),
na powodzie spoczywa obowiązek wykazania faktów, z których wywodzi dochodzone roszczenie – co do zasady i
wysokości, zaś obowiązek dowodowy pozwanego obejmuje fakty tamujące lub niweczące roszczenie powoda. Należy
przy tym mieć na względzie oczywistą prawidłowość, iż obowiązek dowodzenia po stronie pozwanej aktualizuje się
dopiero w przypadku skutecznego wywiedzenia jego odpowiedzialności przez powoda. Dlatego też powinnością sądu
jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne uzasadniające
zgłoszone żądanie, a w razie pozytywnego przyjęcia w tym zakresie, rozstrzygnięcie o zarzutach strony przeciwnej.
Jeśli zaś takiego ustalenia dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa niezależnie od
skuteczności podjętej przez pozwanego linii obrony a nawet jego braku.
Sąd dokonuje ustaleń w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia zgodnie z regułami określonymi w rozdziale
„Przedmiot i ocena dowodów” art. 227-234 k.p.c. Zasadą jest, że ustalenie faktu istotnego dla rozstrzygnięcia następuje
na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów. Nie wymagają dowodu fakty powszechnie znane (art. 228 § 1
k.p.c.), fakty znane sądowi z urzędu (art. 228 § 2 k.p.c.), fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną,
jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości (art. 229 k.p.c.). Stosownie do art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do
twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.
Sąd może również uznać za ustalone fakty na podstawie domniemania faktycznego (art. 231 k.p.c.).
Przenosząc powyższe reguły na grunt niniejszej sprawy uznać należy, że brak ze strony powoda dowodów na istnienie
zadłużenia pozwanej z tytułu kredytu odnawialnego oraz na jego wysokość, wobec zaprzeczenia przez stronę pozwaną,
że takie zadłużenie występuje, stanowi dostateczną podstawę oddalenia powództwa.
Pozostałe zarzuty strony pozwanej nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia. Pobocznie jedynie wskazać należy, że
wobec braku możliwości ustalenia, czy, kiedy oraz w jakiej wysokości powstało roszczenie powoda wobec pozwanej,
niemożliwym było zweryfikowanie zasadności zgłoszonego zarzutu przedawnienia. W odniesieniu do zarzutu, iż
umowy zawierane przez pozwaną były nieważne, stwierdzić należy, że strona pozwana nie przedstawiła materiału
pozwalającego na przyjęcie, że w dacie kiedy została zawarta umowa rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego i
złożony wniosek o przyznanie kredytu odnawialnego, tj. w latach 2006-2007 stan zdrowia pozwanej był tego rodzaju,
iż zachodziły istotne wątpliwości co do tego, czy mogła ona w sposób świadomy wyrazić swoją wolę. Opinie biegłych
wydane w innych sprawach, które zostały dołączone do akt niniejszego postępowania, dotyczą znacznie późniejszego
okresu. Pozwana została ubezwłasnowolniona całkowicie dopiero w 2015r., brak jest zatem podstaw do przyjęcia, że
czynności bankowe w latach 2006-2007, które dokonała, nie były ważne. Jednakże wobec braku wykazania przez
powoda istnienia roszczenia co do zasady i wysokości, okoliczność dotycząca zdolności wyrażenia przez pozwaną
oświadczenia woli, nie wymagała w niniejszej sprawie dalszego wyjaśnienia.
Z powyższych względów roszczenie powoda jako niewykazane Sąd oddalił.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika
procesowego po stronie pozwanej została ustalona w stawce minimalnej określonej w § 6 pkt 2 rozporządzenia
Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2012r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) (t.j. Dz. U.
z 2012r. poz. 490).
SSR Joanna Suchecka