uk wykorzystywane kredyt samochodowy

Sygn. akt III RC 138/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 października 2016 r.
Sąd Rejonowy w Łobzie, III Wydział Rodzinny i Nieletnich
w składzie następującym :
Przewodniczący: SSR Andrzej Rydzkowski
Protokolant: Beata Reimer
po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 roku w Łobzie
sprawy z powództwa: małoletniego O. S.
reprezentowanego przez matkę A. K.
przeciwko A. G.
o podwyższenie alimentów
Utrzymuje w całości wyrok zaoczny Sądu Rejonowego w Łobzie z dnia 18 stycznia 2016r. w sprawie III RC 122/15
SSR Andrzej Rydzkowski
Sygn. akt III RC 138/16
UZASADNIENIE
Reprezentująca małoletniego powoda O. S. ich matka A. K., domagała się podwyższenia alimentów od pozwanego A.
G. na rzecz powoda z kwoty po 300,00 złotych do kwot po 1000,00 złotych miesięcznie.
W uzasadnieniu pozwu A. K., wskazała, iż od zasądzenia alimentów potrzeby powoda znacznie wzrosły, w związku z
intensywnym rozwojem, przygotowaniem do nauki w szkole oraz zakupem nowej odzieży i większej ilości żywności.
Pozwany nie przyczynia się do utrzymania i wychowania dziecka, nie utrzymuje kontaktów z synem.
Wyrokiem zaocznym z dnia 18 stycznia 2016 roku w sprawie III RC 122/15 Sąd Rejonowy w Łobzie podwyższył
alimenty od pozwanego na rzecz małoletniego powoda z kwoty po 300,00 złotych miesięcznie do kwoty po 800,00
złotych miesięcznie.
Pozwany A. G. w sprzeciwie od wyroku zaocznego wniósł o uchylenie wyroku zaocznego i oddalenie powództwa w
całości.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powód O. S. jest synem A. K. oraz pozwanego A. G..
Na podstawie ugody zawartej przed Sądem Rejonowym w Łobzie z dnia 10 stycznia 2008 roku w sprawie III RC 226/07
pozwany zobowiązał się do płacenia alimentów na rzecz małoletniego O. w kwotach po 300,00 złotych miesięcznie.
Małoletni O. S. miał wówczas kilka miesięcy. Nie chorował przewlekle. Zamieszkiwał z matką u jej rodziców, którzy
pokrywali koszty mieszkania. Żywność dla syna jego matka przygotowywała samodzielnie. Na pieluchy i mleko
wydawała 300,00 złotych miesięcznie. Matka powoda nie pracowała.
Pozwany A. G. pracował wówczas jako kierowca zarabiał okoo 1.500,00 złotych miesięcznie. Nie chorował przewlekle.
Żona pozwanego nie pracowała. Pozwany mieszkał z żoną w jej domku jednorodzinnym. Koszty jego utrzymania to
800,00 złotych miesięcznie.
(Dowód: akt sprawy III RC 226/07).
W dniu 19 sierpnia 2016 roku matka małoletniego powoda wystąpiła do Sądu Rejonowego w Łobzie z przedmiotowym
pozwem domagając się podwyższenia alimentów od pozwanego A. G. na rzecz powoda z kwoty po 300,00 złotych do
kwot po 1000,00 złotych miesięcznie.
W dacie orzekania małoletni O. miał 8 lat. Nie chorował przewlekle,
Mieszkał z matką, jej z mężem i przyrodnią siostrą. Chodził do niemieckiej szkoły. Za dodatkowe zajęcia jego matka
płaciła 60,00 EUR miesięcznie, były to zajęcia ogólnosportowe. Raz na rok płaciła 60,00 EUR za podręczniki i
ćwiczenia. Matka powoda pracowała w domu opieki społecznej, zarabiając 1200,00 EUR netto miesięcznie. Spłacała
kredyt samochodowy po 100,00 EUR miesięcznie. Mąż A. K. był chory, nie mógł pracować. Był na komisji lekarskiej.
Matka powoda dorabiała dodatkowo 400,00 EUR miesięcznie.. Dostawała 360,00 EUR zasiłku na dzieci miesięcznie.
Wynajmowała z mężem mieszkanie.. Czynsz z mediami wynosił około 700,00 EUR miesięcznie. Na córkę otrzymywała
250,00 złotych alimentów, które płacił jej ojciec. Powód nie miał żadnego majątku.
Pozwany A. G. w dacie orzekania miał 53 lata. Nie chorował przewlekle. Z zawodu był rolnikiem. Oprócz powoda
nie miał innych dzieci na utrzymaniu. Pracował jako kierowca w transporcie krajowym i międzynarodowym.
Zarabiał 2.000,00 złotych brutto miesięcznie, dodatkowo otrzymywał tytułem delegacji 1.200,00-1.300,00 złotych
miesięcznie. Mieszkał z żoną w dwupokojowym mieszkaniu żony. Utrzymanie mieszkania wynosiło pozwanego około
300,00 złotych miesięcznie w sezonie letnim, zimą dodatkowo koszty ogrzewania gazowego wynosiły 300,00 złotych
miesięcznie. Posiadał samochód F. (...) rocznik 2007. Żona pozwanego nie pracowała. Dotychczasowe alimenty płacił
regularnie. Pożyczył od mamy i siostry pieniądze na wyższe alimenty i spłacił zadłużenie. Mama pozwanego miała
2.000,00 złotych emerytury. Siostra pracowała na ¼ etatu. Pozwany nie utrzymywał kontaktu z synem. Na koncie
oprócz własnych środków których saldo od kwietnia do października 2016 roku wynosiło od 0 do 21.848,85 złotych
swoje środki w kwocie 14.427,72 złotych przelała na krótki okres czasu córka pozwanego M. P., które wybrała podczas
wakacyjnego pobytu w Polsce. Środki własne pozwanego w tym okresie wynosiły maksymalnie 9.306,38 złotych
( dowód: - zeznania A. K., k.12-13 akt sprawy;
- zeznania A. G., k.59-60 akt sprawy;
- zeznania świadka, M. P., k.89-90 akt sprawy,
- wyciągi bankowe, k. 61-76 akt sprawy,
- deklaracja podatkowa, k.77-88 akt sprawy,
- zaświadczenie, k. 58 akt sprawy).
Sąd zważył, co następuje:
Art. 138 k.r.o. stanowi, iż w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku
alimentacyjnego.
Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego
do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się
możliwości zaspokajania potrzeb własnymi siłami. Wynika z tego, że rozstrzygnięcie o żądaniu opartym na art. 138
wymaga, po pierwsze, porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty
ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich podwyższeniu, po drugie zaś oznacza, że upływ czasu, jaki nastąpił od
daty ostatniego wyroku alimentacyjnego do daty orzekania o podwyższeniu alimentów sam w sobie nie może jeszcze
przemawiać za zasadnością powództwa; na stronie ciąży wówczas obowiązek wykazania, że zmiany takie nastąpiły
stosownie do ogólnej reguły dowodowej (art. 6 k.c.).
Wskazać należy, iż obowiązek alimentowania, zwłaszcza rodziców wobec dzieci, z reguły utrzymuje się przez dłuższy
czas. Towarzyszą temu nieodłącznie zmiany okoliczności, które kształtują zakres świadczeń alimentacyjnych. W
przypadku małoletniego dziecka zakres jego usprawiedliwionych potrzeb będzie na ogół wzrastał wraz z wiekiem.
Zaznaczy się on wyraziście np. z chwilą rozpoczęcia nauki w szkole średniej, podjęcia studiów, uczestnictwa w
szkoleniu zawodowym wymagającym inwestowania w sprzęt i urządzenia. Podobnie zresztą także zakres potrzeb
uprawnionej osoby dorosłej może wydatnie wzrosnąć np. w następstwie pogłębienia się jej stanu niezdolności do
samodzielnego utrzymania się.
Jest zrozumiałe, że zmiany te mogą iść również w odwrotnym kierunku - obniżenia potrzeb uprawnionego. Stanie się
tak w wyniku podjęcia przez niego pracy zarobkowej w ograniczonym zakresie, zmniejszenia wydatków na leczenie i
pielęgnację wobec poprawy stanu zdrowia, zaniechania kosztownego dokształcania itp.
Odnosząc powyższe rozważania do przedmiotowej sprawy wskazać należy, iż niewątpliwie od daty wydania
poprzedniego orzeczenia w sprawie o podwyższenie alimentów nastąpiła zmiana stosunków powodująca konieczność
zmiany orzeczenia.
Zgodnie z art. 133 § 1 k.r.o. oboje rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych wobec dzieci, a zakres
tego obowiązku wyznacza z jednej strony poziom usprawiedliwionych potrzeb osób alimentowanych, z drugiej zaś
- zarobkowe i majątkowe możliwości każdego z zobowiązanych (art. 135 § 1). Możliwości te określa się nie według
faktycznie osiąganych dochodów, ale według tego, jakie dochody może osiągnąć zobowiązany do alimentowania
przy założeniu, że dokłada wszelkich starań i swoje możliwości zarobkowe w pełni wykorzystuje. Obowiązek
rodziców ponoszenia ciężarów utrzymania i wychowania dziecka jest niezależny od tego, gdzie znajduje się dziecko.
Jeśli małżonkowie nie mieszkają razem i dziecko mieszka u jednego z rodziców, pozostając pod jego faktycznym
„kierownictwem”, nie zwalnia to drugiego z rodziców od udziału w kosztach utrzymania i wychowania dziecka, a
wręcz przeciwnie, skoro na jednym z rodziców spoczywa większy ciężar wychowania dziecka drugi rodzic powinien w
większym stopniu ponosić finansowe koszty utrzymania uprawnionych do alimentacji.
Niewątpliwym jest, iż od chwili urodzenia się dziecka, zarówno z małżeństwa, jak i pozamałżeńskiego, rodzice
obowiązani są zapewnić mu utrzymanie na takiej samej stopie, na jakiej sami żyją. Stanowisko Sądu Najwyższego
w tej mierze, zapoczątkowane jeszcze pod rządami kodeksu rodzinnego z 1950 r. (por. orz. SN z dnia 5 stycznia
1956 r., III Cr 919/55, OSN 1957, poz. 74), potwierdził Sąd Najwyższy w tezie IV uchwały z dnia 16 grudnia 1987
r., przyjmując, że przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie
zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe
i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił
fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 r., przyjął, iż przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego
rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu - odpowiedni do jego wieku i uzdolnień - prawidłowy
rozwój fizyczny i duchowy. Dlatego też Sąd określił ogólną kwotę potrzebną na utrzymanie powódki na tym etapie
rozwoju na około 1.200,00 złotych miesięcznie mając na uwadze stopę życiową obojga rodziców.
Należy przy tym wspomnieć, iż obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka wyraża się nie tylko
świadczeniami o charakterze materialnym lecz również osobistymi staraniami o jego utrzymanie i wychowanie.
Zaspokajanie materialnych potrzeb dziecka nie zwalnia żadnego z rodziców od udziału w staraniach o jego rozwój i
wychowanie. Doniosłość osobistych starań o utrzymanie lub wychowanie dziecka sprawia, że wypełnienie obowiązku
alimentacyjnego przez jedno z rodziców wobec dziecka może się ograniczyć tylko do tych starań. W tym zakresie
również wyłącznie A. K. spełnia obowiązek alimentacyjny względem powoda.
Pozwany pracował jako kierowca. Deklarował dochody na poziomie około 3.500,00 złotych miesięcznie. Nie posiadał
innych dzieci na utrzymaniu Nie utrzymywał żadnych kontaktów z synem. Nie chorował przewlekle a mając na uwadze
posiadane wykształcenie oraz praktykę zawodową a nadto możliwość nabycia nowych kwalifikacji wskazać należy, iż
jego możliwości zarobkowe nie należą do najniższych. Na koncie pozwanego średnie saldo nie licząc pieniędzy jego
córki wynosiło około 6.000,00 złotych i utrzymywało się do czasu zajęcia komorniczego. Pozwany ma zatem środki
do uiszczania wskazanych alimentów. Jednocześnie zwiększyły się w znacznej części koszty utrzymania małoletniego
powoda (koszty edukacji) oraz wzrosły koszty innego rodzaju wyżywienia, odzieży, obuwia, kosmetyków dziecięcych
oraz zabawek potrzebnych dziecku na tym etapie rozwoju. Należy też pamiętać, iż na terenie Niemiec nie tylko stopa
życiowa lecz również koszty utrzymania powoda są dużo wyższe niż w Polsce.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż majątkowe i zarobkowe możliwości pozwanego pozwalają na uiszczanie
alimentów w kwocie po 800,00 złotych miesięcznie od dnia 1 stycznia 2016 roku mając na uwadze, iż orzekając o
alimentach Sąd bierze za podstawę rozstrzygnięcia potrzeby uprawnionego oraz zarobkowe i majątkowe możliwości
zobowiązanego według stanu istniejącego w dacie orzekania (art. 316 § 1 k.p.c.), a w miesiącu w którym zapadło
orzeczenie Sąd ustalił wszystkie okoliczności uzasadniające podwyższenie alimentów.
Żądanie zasądzenia alimentów w kwocie po 1000,00 złotych miesięcznie na rzecz powoda Sąd uznał w tym stanie
rzeczy za zawyżone, co skutkuje oddaleniem powództwa w pozostałej części.
Uwzględniając, sytuację materialną pozwanego oraz fakt, iż jest on zobowiązany do płacenia należności
alimentacyjnych Sąd zwolnił pozwanego od ponoszenia kosztów sądowych.
Nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności było obligatoryjne w oparciu o przepis art. 333 § 1 k.p.c.
SSR Andrzej Rydzkowski