D - Sąd Okręgowy w Szczecinie

Sygnatura akt VIII Gz 153/13
POSTANOWIENIE
Dnia 28 października 2013 roku
Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy
w składzie:
Przewodniczący: SSO Agnieszka Kądziołka
Sędziowie: SSO Piotr Sałamaj
SSO Leon Miroszewski (sprawozdawca)
po rozpoznaniu w dniu 28 października 2013 roku, w S.,
na posiedzeniu niejawnym
w sprawie z powództwa B. Ł. i K. K.
przeciwko (...) Bank spółce akcyjnej z siedzibą w W.
o zwolnienie spod egzekucji
zażalenia pozwanej na postanowienie o kosztach zawarte w punkcie II wyroku z dnia 26 marca 2013 roku, sygnatura
akt X GC 819/12
postanawia:
oddala zażalenie
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 26 marca 2013 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie oddalił powództwo B. Ł. i K. K.
o zwolnienie spod egzekucji samochodu A. (...), jako będącego składnikiem majątku wspólnego wspólników spółki
cywilnej, przeciwko którym łącznie wierzyciel, (...) Bank SA, nie posiada tytułu egzekucyjnego. W punkcie II tego
wyroku Sąd Rejonowy zasądził od powódek solidarnie na rzecz pozwanego kwotę 3.617 złotych tytułem kosztów
procesu. Powódki przegrały proces, toteż zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. winny zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do
celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Do kosztów pozwanego zaliczył wynagrodzenie radcy prawnego według
stawki minimalnej oraz opłatę skarbową od pełnomocnictwa procesowego.
Powódki wniosły zażalenie na rozstrzygnięcie o kosztach procesu zarzucając naruszenia art. 102 k.p.c. poprzez jego
niezastosowanie i przyjęcie, że powódki przegrały sprawę, choć z materiału dowodowego sprawy wynika, że na skutek
błędnych działań komornika powódki były zmuszone skorzystać z przysługujących im uprawnień w postaci powództwa
przeciwegzekucyjnego, a nadto pozwana nie ustosunkowała się do kierowanych do niej wezwać sprzed wytoczenia
powództwa. Wskazując na ten zarzut powódki wniosły o odstąpienie od obciążania ich kosztami procesu i wzajemne
zniesienie kosztów oraz zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
W uzasadnieniu powódki powołały się na konieczność wytoczenia powództwa z uwagi na krótki termin jego
dopuszczalności, podniosły też, że w chwili wytoczenia powództwa w dysponowaniu przysługującym im prawem
własności samochodu osobowego A. (...), bowiem z zaświadczenia Prezydenta Miasta S. wynikało, że pojazd ten jest
zajęty przez komornika. Stwierdziły, że dopiero postanowieniem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie
VI Wydział Egzekucyjny z dnia 19 marca 2013 roku zostały uchylone wniosku komornika sądowego kierowane do
Wydziału Ewidencji Pojazdów o dokonanie wpisu w rejestrze pojazdów zastrzeżenia, że samochód ten został zajęty.
W odpowiedzi na zażalenie pozwany wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że powódki wytoczyły proces nie czekając na
odpowiedź pozwanego na ich żądanie o zwolnienie z zajęcia ich pojazdu. Dodał, że nie wnosił o to zajęcie we wniosku
egzekucyjnym, musiał też ustalić czy do zajęcia faktycznie doszło. Podniósł też, że komornik nie dokonał zajęcia, toteż
powódki nie miały podstaw do wniesienia powództwa.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
W treści zażalenia stwierdzono, że powodem ich wystąpienia z powództwem był błąd komornika. Już samo to
świadczy o tym, że działaniem, które należało przedsięwziąć nie powinno być wniesienie powództwa o zwolnienie
spod egzekucji tylko zwalczanie wadliwych czynności komornika. Nie może więc korzystać z ochrony polegającej
na odmowie przyznania kosztów ponoszącemu je przeciwnikowi, strona, która podjęła czynność inną niż ta, która
była adekwatna do zabezpieczenia własnego interesu, bądź równolegle do takiej właśnie czynności. Skoro powódki
zdecydowały się na wystąpienie z powództwem i na jego podtrzymywanie, również w sytuacji gdy mogło być wszczęte
postępowanie ze skargi na czynności komornika, i w sytuacji gdy w końcu takie postępowanie zostało wszczęte, to
musiały liczyć się z ryzykiem, że będą ponosić tego koszty.
Niezależnie od powyższego, powódki nie powołały się w pozwie o zwolnienie spod egzekucji samochodu A. (...), jako
należącego do nich, gdy egzekucja nie była prowadzona przeciwko nim, na jakiekolwiek zawiadomienie komornika o
zajęciu tego pojazdu. Świadczy o tym to, że fakt ten zamierzały dowodzić zeznaniami świadków, a nie powołując się
na jakiekolwiek dokumenty.
Zgodnie z art. 847 § 1 k.p.c. w egzekucji sądowej z ruchomości komornik dokonuje zajęcia przez wpisanie ruchomości
do protokołu zajęcia. Jego odpis należy doręczyć dłużnikowi i wpółwłaścicielom zajętej ruchomości, którzy nie są
dłużnikami. Powódki nie powołały się na te czynności, a nadto – jak to wynika z ustaleń dokonanych przez Sąd
Rejonowy – takich czynności nie było, toteż nie było podstaw do przyjęcia, że do zajęcia doszło.
Zważywszy na powyższe, Sąd Rejonowy słusznie uznał pozwanego za stronę wygrywającą proces. Jednocześnie nie
było podstaw do uznania, że po stronie powódek wystąpił szczególnie uzasadniony wypadek, w związku z którym
można było nie obciążać ich w ogóle kosztami. Warto dodać, że ocena, czy zachodzi wypadek, o którym mowa w
art. 102 k.p.c., ma charakter dyskrecjonalny, oparty na swobodnym uznaniu, kształtowanym własnym przekonaniem
sądu oraz oceną okoliczności rozpoznawanej sprawy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 stycznia 2012
roku, III CZ 10/12). W związku z tym może być podważona przez sąd wyższej instancji tylko wtedy, gdy jest rażąco
niesprawiedliwa.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. należało oddalić zażalenie jako
bezzasadne.
SSO Piotr Sałamaj SSO Agnieszka Kądziołka SSO Leon Miroszewski