słowo bo że wiary - Polska Parafia w Leeds

SŁOWO
BOŻE
WIARY
16 października 2016 r.
Dwudziesta Dziewiąta
Niedziela Zwykła
Nr. 483
BIULETYN DLA DZIECI
PARAFII M.B. CZĘSTOCHOWSKIEJ
I ŚW. STANISŁAWA KOSTKI W LEEDS
Mojżesz wyprasza zwycięstwo nad
Amalekitami
Psalm responsoryjny: Naszą pomocą jest nasz Pan i Stwórca.
Pierwsze czytanie:
Wj 17,8-13
Drugie czytanie:
2 Tm 3,14-4,2
Ewangelia:
Łk 18,1-8
Wytrwałość w modlitwie
JEZUS WZOREM MODLITWY—
MODLIĆ SIĘ JAK JEZUS PRZYZWYCZAJENIA,
KTÓRE UMACNIAJĄ SERCE
Wzorem modlitwy jest modlitwa
"Ojcze nasz", której nauczył nas Jezus
(Mt 6,8b-15; Łk 11,2-4).
Składa się ona z 7 próśb z
których:
pierwsze trzy odnoszą
się do Boga,
ostatnie trzy, do człowieka,
a środkowa prośba dotyczy
chleba (powszedniego i
eucharystycznego).
MODLITWA
TYGODNIA
Jezu,
Ty widzisz
moją słabość,
widzisz,
jak często
różne sytuacje
mnie denerwują.
Proszę Cię dziś,
udziel mi daru
cierpliwości,
abym umiał
patrzeć na siebie
i na innych
z większą
wyrozumiałością.
Amen
SANKTUARIA W POLSCE NR. 9 -
SANKTUARIUM BŁ. WINCENTEGO
KADŁUDKA W JĘDRZEJOWIE
Dawno, dawno, temu, w 1140 roku, do Jędrzejów, sprowadzili się
cystersi. Cystersi wiedli życie proste i skromne. Wyrzekli się
bogactw, walczyli z możnowładcami, bronili biednych i utrzymywali
się z własnej pracy. Byli to zakonnicy doskonale zorganizowani i
samowystarczalni, więc nie szukali kontaktu z ludźmi i żyli w
odosobnieniu. Ludzi ciągnęło jednak do cystersów, bo wiedzieli, że
od zakonników można się wiele nauczyć. Dlaczego nieopodal
cysterskiego klasztoru w Jędrzejowie zaczęła powstawać osada,
która w 1271 roku zamieniła się w miasto. Ale zanim to nastąpiło, do
Jędrzejowa zawitała niezwykle interesująca postać—Mistrz
Wincenty Kadłubek.
Wincenty Kadłubek przybył tu z samego Krakowa. Ale nie wiecie
jak… pieszo!!!!
Oczywiście w XIII wieku nie było samochodów ani pociągów i przeciętny zjadacz chleba
przemieszczał się w ten właśnie sposób. Tyle że Wincenty Kadłubek nie był przeciętnym
zjadaczem chleba, ale bardzo ważną osobistością! Był po pierwsze: biskupem krakowskim, po
drugie: polskim kronikarzem, a po trzecie: nadwornym kapelanem samego króla!
Cóż, kiedy Mistrz Kadłubek chciał przebyć tę drogę jak prawdziwy pielgrzym….
„W obliczu Boga wszyscy jesteśmy równi” myślał z pokorą Mistrz Wincenty i nie widział w
swoim czynie niczego szczególnego.
Po chwili na polnej drodze zrobiło się gwarno i tłoczno. Bo oczywiście
wszyscy chcieli zobaczyć figurkę Matki Bożej. Wśród zebranych był
również nieszczęśliwy człowiek, który nie mógł sobie darować, że przegapił
taką okazję. Wreszcie nie wytrzymał i zawołał: „To moja figurka! Ja
przechodziłem tu pierwszy i pierwszy zobaczyłem, że w paprociach coś się
świeci!
Ale przecież wielu ludzi na jego miejscu pomyślałoby zupełnie inaczej:
Skoro jestem biskupem, to należy mi się karoca! Skoro jestem
kronikarzem, to wymagam najlepszych koni! Skoro jestem kapelanem
Kazimierza II Sprawiedliwego, to żądam wymóg godnych królewskiego
urzędnika!
Mistrz Kadłubek niczego jednak nie żądał ani nie wymagał, bo wiedział, że nikomu nic się nie
należy. Albo inaczej - wszystkim należy się to samo. Skoro więc przeciętny zjadacz chleba
mógł przemieszczać się z miejsca na miejsce pieszo, to również on - Wincenty Kadłubek – mógł
przebyć drogę z Krakowa do Jędrzejowa na własnych nogach.
Jędrzejowscy zakonnicy wzruszeni tak pięknym gestem
Mistrza Wincentego, wyszli mu naprzeciw. Do spotkania
doszło kilometr od klasztoru i w tym miejscu, na pamiątkę
owego zdarzenia, usypano Kopiec Spotkania, który stoi po
dziś dzień.
Mistrz Wincenty Kadłubek spędził z cystersami ostatnie
pięć lat swojego życia, spisując dalsze dzieje Kroniki
polskiej. Zmarł nagle w trakcie pracy 8 marca 1223 roku i
został pochowany w Jędrzejowie. Dziś jego szczątki
znajdują się w bocznym ołtarzu jędrzejowskiej świątyni.
W związku z ogromnym zainteresowaniem wiernych i
licznymi pielgrzymkami, papież Klemens XII zatwierdził
oficjalnie kult Wincentego Kadłubka, beatyfikując.
Na Prawach Rękopisu
kontakt: [email protected]
For Private Circulation Only