07 czerwiec 2010_b - Miejska Poradnia Psychologiczno

Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w
Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 109
(czerwiec 2010)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Nastolatek (1)
KIM JESTEŚ? Nastolatkiem.
KIM JESTEŚ? Człowiekiem.
KIM JESTEŚ? Osobą, której nie rozumie większość ludzi.
KIM JESTEŚ? Małym, niewiele znaczącym pyłem.
KIM JESTEŚ? Kimś, kto potrzebuje uwagi.
KIM JESTEŚ? Osobą, która gubi się w codzienności.
Często słyszę: Jaka ta dzisiejsza młodzież jest… zakończenie tego zdania jest bardzo różne:
okropna, źle wychowana, niedojrzała… Zastanawia mnie, czy osoby, wypowiadające takie zdanie,
zastanawiają się, kto wychowuje te młode osoby? Nikt nie rodzi się „jakiś”, ale staje się „jakimś”.
Usłyszałam kiedyś, że dzieci oddają to, co wcześniej dostały; to, co dostały od różnych dorosłych,
którzy stanęli na ich drodze. Może warto zatem zastanowić się, co „dzisiejsza młodzież” dostaje od
dorosłych i czy to, co oddaje się równoważy. Dyskusja dotycząca tego, kto zawinił trwa. Rodzice
mówią, że to szkoła, szkoła, że rodzice, jeszcze inni, że to system, rząd… Można wysnuć wniosek, że
winni są wszyscy, tylko nie „JA”. Dlatego dzisiaj nie stawiam pytania, kto jest winien – nie znajdę
żadnej sensownej odpowiedzi. Dzisiaj zachęcam do zastanowienia się, co „JA” mogę zrobić, aby
młodych ludzi, którym jest w życiu źle, było jak najmniej.
Pracuję na co dzień z młodymi ludźmi, którym bywa trudno w życiu, którzy nie radzą sobie ze
sobą, ale też ze światem, który ich otacza. Słyszę od nich: „pogubiłem się”, „nie wiem, co mi jest”,
„jest mi źle”. Patrzę na wrażliwe twarze, słyszę ich głos i wracam do mojej myśli: ile dostali od świata
dorosłych, w którym wzrastali?
Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w
Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 109
(czerwiec 2010)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Nastolatek (2)
Zastanawiam się często na czym powinna polegać pomoc młodym ludziom, którzy z różnych
powodów pogubili się na swojej drodze. Dodam, że droga prowadząca ich w świat dorosłych, często
jest trudna, bardzo stroma, z wieloma zakrętami. Czy bardzo się do tej dorosłości spieszą? Szybka
odpowiedź niejednego dorosłego zabrzmi: „Tak, oni bardzo chcą być dorośli, tylko nie chcą
podejmować odpowiedzialności”. Ja myślę, że nie chodzi tutaj o bycie dorosłym, ważniejsze jest
poczucie, że mogę decydować o sobie, że mój głos zostanie wysłuchany. Większość z nas dorosłych
wolałaby nie ponosić konsekwencji nietrafionych wyborów. Dlaczego młodzi ludzie mieliby tego nie
chcieć? W okresie dojrzewania organizm osiąga maksymalne przyspieszenie w rozwoju – młody
człowiek po prostu wykorzystuje to, co daje mu natura. Szuka rozwiązań, które będą dla niego
najbardziej korzystne i jednocześnie zabierające jak najmniej sił. Tyle jeszcze przed nim światów, tyle
nie odkrytych dróg…
My – dorośli – możemy pomóc młodzieży znaleźć drogę, po której będą mogli bezpiecznie
kroczyć ku dorosłości, która nadejdzie nawet, gdy tego nie będą chcieli. Nasze zadanie to pomóc im w
tej wędrówce, to pokazywanie realnych zagrożeń i wskazywanie rozwiązań. Bardzo trudna i żmudna
to rola, bo nastolatek nierzadko nie chce słuchać każdego. Ważne jest, aby znaleźć taki język, który on
zrozumie, takie słowa, które do niego dotrą, tak zachęcić, aby chciał współpracować. Wymaga to dużo
cierpliwości, zrozumienia, uważności na wszystkie wysyłane przez młodych sygnały, a także
ogromnej pokory wobec siebie i swoich przekonań. Przyda się też poczucie humoru, umiejętność
spojrzenia na siebie z dystansem.
Zachęcam do tego, aby stawać się dorosłym mądrym, który najpierw pomyśli, przyjrzy się, a
dopiero potem wyda opinię. No właśnie opinię, nie ocenę – my też możemy się mylić. I warto o tym
pamiętać.
Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w
Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 109
(czerwiec 2010)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Nastolatek (3)
Wymagając od innych, wymagam od siebie.
Stawiam cele, które można osiągnąć.
Nagradzam i chwalę, i robię to mądrze.
Jestem uważna, cierpliwa, spokojna, i jednocześnie zdecydowana i stanowcza.
Nade wszystko sprawiedliwa.
Rozumiem.
Słucham i mówię.
Daję przestrzeń i czas.
Stawiam granice, wymagam, wyciągam konsekwencje.
Popełniam błędy i mylę się, i staram się wyciągać z tego wnioski.
Myślę, analizuję, szukam odpowiedzi.
JESTEM DOROSŁYM, KTÓREGO POTRZEBUJĄ MŁODZI LUDZIE…
Marta Wołoszyn – socjolog, socjoterapeuta