poczytajcie mamo, tato! - Miejska Poradnia Psychologiczno

Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 127 (luty 2012)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Żywe srebro (1)
Ma silne, ruchliwe ciało i nieśmiałe wrażliwe oczy. Porusza się niemal nieustannie.
Nawet siedzieć nie potrafi spokojnie. Woli doświadczać świata przede wszystkim namacalnie
– przez dotyk, smak, zapach, eksperymenty manualne i cielesne (…). Wyłącza się i zapada w
sen na jawie, gdy mu się każe siedzieć cicho i koncentrować na tym, co widać (…). Uwielbia
dotykać innych i być dotykane(…). Jeśli ta potrzeba nie jest zaspokajana w pozytywny
sposób, młodsze dziecko może uciekać się do bicia, popychania. Często gest poprzedza u nich
sformułowanie myśli(…). Dzieci te lubią opowiadać o czymś, co robią. Dyskusje o rzeczach
abstrakcyjnych nudzą je. Wolą błądzić oczyma rzucając tylko na rozmówcę krótkie
spojrzenia. Potrafią słuchać uważnie spoglądając na mówiącego z rzadka lub wcale, nawet
jeśli w tym czasie są zajęte czymś innym. Gdy ktoś się im przygląda, szczególnie obcy,
potrafią zachowywać się bojaźliwie lub niegrzecznie.
Jak się porozumiewać?
- Robiąc coś wspólnie z dzieckiem.
- Wyraźnie okazując czułość i dając mu poznać, że doceniasz jego pracę i sposób jej
wykonania.
- Planując wspólne przedsięwzięcia i włączając w to dziecko.
- Ustalając obowiązki domowe, w których zostanie doceniony wysiłek dziecka.
- Spędzając wspólnie z dzieckiem czas (rozrywki, gry, sport).
- Pozwalając mu nauczyć siebie wykonywania czegoś, co ono potrafi.
- Dostarczając okazji do poznawania czegoś nowego za pośrednictwem dotyku, smaku
zapachu.
- Zaspokajając potrzebę kontaktu fizycznego (poklepanie, przytulenie).
Miejska Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Koszalinie
ul. Morska 43, tel.: 343 01 99
Red. Aleksandra Danielewicz, Danuta Lewandowska
POCZYTAJCIE MAMO, TATO! 127 (luty 2012)
Praktyczne uwagi pomocne we wspieraniu rozwoju swego dziecka
Żywe srebro (2)
Jak z nim pracować ?
- Zachęcaj, aby mówiło o swoich uczuciach i doświadczeniach ( nie „co myślisz”, ale „co
czujesz, co robisz”).
- Rozmawiajcie robiąc coś wspólnie.
- Pozwól mówić dziecku bez konieczności utrzymywania kontaktu wzrokowego.
- Pozwól mu porządkować myśli na głos.
- Pomóż dziecku wyciszać się poprzez słuchanie kojących, instrumentalnych utworów
muzycznych.
- Uszanuj jego wizualną wrażliwość, ucz starannie wybierać to, co ogląda.
- Wykorzystaj ciało i ruch w procesie uczenia.
- Ćwicz koordynację wzrokowo-ruchową (sztalugi, duże litery, farby, glina).
- Nadawaj jego pracy wymiar emocjonalny, osobisty.
Podsumowanie
Żywe srebra potrzebują dużo zabawy i konkretnego ujścia dla
przepełniającej je energii fizycznej, a zarazem czułości i zainteresowania, gdy
mówią o swoich uczuciach, nadziejach i marzeniach.
Małgorzata Szewczyk