28 listopada - 5 grudnia 2013

Przegląd prasowych informacji podatkowych
z okresu 29 listopada – 5 grudnia 2013 r.
PRZEGLĄD PRASY
Akcjonariusz SKA uzyskuje przychód w momencie wypłaty
Dziennik Gazeta Prawna 2013-11-29
Magdalena Majkowska
Minister Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. wydał interpretację ogólną (nr DD5/033/1/13/KSM/RD-122180/13) w sprawie określenia
momentu powstania przychodu w związku z otrzymaniem dywidendy przez akcjonariusza SKA będącego osobą fizyczną. Minister
Finansów wskazał, że przychód akcjonariusza SKA jest przychodem z działalności gospodarczej i powstaje w dniu wypłaty dywidendy.
Tym samym nieaktualna staje się interpretacja Ministra Finansów z dnia 11 maja 2012 r. (nr DD5/033/1/12/KSM/DD-125), w której
Minister stwierdził, że przychód powstaje już w momencie podjęcia uchwały o wypłacie dywidendy. Wątpliwości w tej kwestii pojawiły
się po uchwale NSA z dnia 16 stycznia 2012 r. (sygn. akt II FPS 1/11), w której sąd uznał, że przychód z tytułu wypłaty dywidendy na
rzecz akcjonariuszy - osób prawnych, powstaje w dniu otrzymania dywidendy. Następnie rozpoczęły się dyskusje, czy powyższa
uchwała powinna znaleźć zastosowanie również w przypadku otrzymania dywidendy przez akcjonariuszy SKA będących osobami
fizycznymi. Zgodnie z uchwałą NSA z dnia 20 maja 2013 r. (sygn. akt II FPS 6/12), przychód z tytułu wypłaty dywidendy osobom
fizycznym powinien powstać na takich samych zasadach jak w przypadku osób prawnych tj. w dniu wypłaty dywidendy. Komentowana
interpretacja ogólna Ministra Finansów w pełni potwierdza pogląd wyrażony w uchwale NSA z dnia 20 maja 2013 r.
Obiad biznesowy jest kosztem podatkowym
Dziennik Gazeta Prawna 2013-11-29
Agnieszka Pokojska
W dniu 25 listopada 2013 r. Minister Finansów wydał interpretację ogólną (nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521), w której
rozstrzygnął spór w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatników wydatków na
usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów podawanych podczas spotkań biznesowych. W praktyce, odpowiednia
kwalifikacją tego typu wydatków nastręcza podatnikom wiele wątpliwości. Również orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest w
tym zakresie jednolite. W wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) NSA stwierdził, iż każdy przypadek należy badać
indywidulanie. Na podstawie tego wyroku Minister Finansów wydał komentowaną interpretację. Minister Finansów wskazał, że dany
wydatek można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów
lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W związku z powyższym, przykładowo wydatki na obiady dla rodziny lub
znajomych podatnika nie będą kosztem podatkowym. Natomiast, za koszt podatkowy podatnik może uznać wydatki poniesione na
drobny poczęstunek (ciastka, kanapki, kawa, herbata), jak również na posiłki (obiady, lunche). Ponadto, przy kwalifikacji tego typu
wydatków nie powinno mieć znaczenia miejsce podawania poczęstunku, a także jego wystawność czy okazałość. Minister Finansów
wskazuje bowiem, że nie można wskazać jednakowego miernika dla poziomu okazałości i wytworności dla wszystkich przedsiębiorców
działających na rynku. Jednakże kosztem reprezentacji nadal będą wydatki, których wyłącznym bądź dominującym celem jest
stworzenie dobrego wizerunku podatnika, czy też pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.
Albania | Austria | Bułgaria | Chorwacja | Czechy | Polska | Rumunia | Serbia | Słowacja | Słowenia | Węgry
Czynsz najmu samochodu jest kosztem uzyskania przychodów
Dziennik Gazeta Prawna 2013-12-02
Łukasz Zalewski
W wyroku z dnia 23 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Ol 524/13), WSA w Olsztynie stwierdził, że czynsz najmu samochodów może
stanowić koszt uzyskania przychodów i nie podlega ograniczeniom, o których mowa w art. 16 ust 1 pkt 51 UPDOP. Niniejsza sprawa
dotyczyła spółki, która w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawiera umowy najmu i dzierżawy samochodów
osobowych. Spółka złożyła wniosek o potwierdzenie w interpretacji indywidualnej stanowiska, iż całość czynszu za wynajem
samochodów osobowych może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bez uwzględnienia limitu wynikającego z tzw. kilometrówki.
W orzecznictwie sądów administracyjnych funkcjonują dwa rozbieżne stanowiska. Pierwsze wskazuje, że ograniczenia wynikające z
kilometrówki odnoszą się do wszelkich wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych do celów działalności
gospodarczej, w tym również dotyczą one przedmiotowego czynszu za najem samochodów. Wyrokiem z dnia 23 października 2013 r.
WSA w Olsztynie wpisał się w linię orzeczniczą reprezentującą drugie podejście, zgodnie z którym czynsz za wynajem samochodu nie
podlega ograniczeniom wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 UPDOP, albowiem nie stanowi kosztu o charakterze eksploatacyjnym.
Bez zaliczki i różnych stawek
Rzeczpospolita 2013-12-03
Przemysław Wojtasik
Z inicjatywy Kancelarii Prezydenta RP zorganizowane zostało seminarium „System obciążeń podatkowych wobec MŚP”. Powyższe
seminarium było jednym ze spotkań mających na celu publikację zielonej księgi dotyczącej ładu gospodarczego dla MŚP w połowie
przyszłego roku. Podczas spotkania, doradca prezydenta stwierdził, iż podatki w Polsce są niższe od średniej unijnej, przy czym
potrzebne jest uproszczenie rozliczeń. Co więcej, z ekonomicznego punktu widzenia należałoby przesunąć ciężar obciążenia z pracy
na konsumpcję lub majątek. Zdaniem Wojciecha Sztuby, partnera zarządzającego w TPA Horwath, należy zrezygnować z
kosztownego wyliczania miesięcznych zaliczek na PDOF i PDOP oraz amortyzację podatkową zbliżyć do bilansowej, gdyż podwójne
tabele amortyzacyjne stanowią specjalność polskiej gospodarki utrudniającej życie firmom. Kolejnym postulatem eksperta była m.in.
zmiana zasad naliczania podatku od nieruchomości. Przykładowo w Niemczech, w odróżnieniu od Polski, najbardziej obciążane są
nieruchomości niezwiązane z działalnością gospodarczą, gdyż nie wpływają na zysk obciążany podatkiem dochodowym. Ponadto, w
trakcie dyskusji rozważono uproszczenie zasad rozliczania samochodów osobowych, odstąpienie od opodatkowania nieodpłatnych
świadczeń oraz wprowadzenie jednej stawki VAT, która byłaby prostsza, tańsza i nie powodowała nadużyć.
Fiskus nie może wychodzić poza ustawę
Rzeczpospolita 2013-12-03
Aleksandra Tarka
WSA w Poznaniu, w wyroku z 30 października 2013 r. (sygn. akt I SA/Po 388/13), orzekł, iż przychodem z nieodpłatnych świadczeń
może być wyłącznie wartość, którą podatnik uzyskał w formie nieodpłatnych usług lub umożliwienia mu korzystania ze składników
cudzego majątku bez żadnego wynagrodzenia. Kanwą sporu była interpretacja indywidualna. W omawianej sprawie, podatnik
zamierzał nabyć od komandytariuszy, w drodze przeniesienia, ogół ich praw i obowiązków w spółce komandytowej. Przy czym,
ustalona cena sprzedaży mogła okazać się niższa niż wartość przenoszonych praw i obowiązków wyliczona przez biegłego.
Wnioskodawca powziął wątpliwość czy różnica w cenie spowoduje ewentualną konieczność zapłaty podatku dochodowego przez
nabywcę, a jeżeli tak to według jakiej stawki podatkowej. Zdaniem fiskusa, po stronie podatnika powstanie przychód z tytułu częściowo
odpłatnych świadczeń w postaci różnicy pomiędzy wartością praw i obowiązków w spółce komandytowej ustaloną zgodnie z art. 11
ust. 2 ustawy o PDOF a ceną. Przedmiotowy dochód będzie opodatkowany zgodnie ze skalą podatkową. Sprawa trafiła na wokandę.
WSA w Poznaniu przyznał rację podatnikowi zwracając uwagę na wypracowaną w orzecznictwie definicję nieodpłatnego świadczenia.
Zdaniem sądu I instancji, w rozumieniu ustawy o PDOF, źródłem „innych nieodpłatnych świadczeń” mogą być wyłącznie bezpłatne
usługi bądź bezpłatne udostępnianie określonych przez ustawodawcę rzeczy lub praw. W konsekwencji, nie można rozszerzać
katalogu źródła przychodu z innych nieodpłatnych świadczeń o nieodpłatne nabycie rzeczy lub praw. W opinii WSA w Poznaniu,
korzyści majątkowe uzyskane wskutek bezpłatnego otrzymania rzeczy lub praw nie mogą podlegać opodatkowaniu poprzez
domniemanie.
Podatnik musi mieć szansę na szybką reakcję
Rzeczpospolita 2013-12-03
Aleksandra Tarka
NSA, w wyroku z 28 listopada 2013 r. (sygn. akt II FSK 2989/11), orzekł, iż nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji
stanowi odrębne postępowanie i w konsekwencji, można skarżyć je osobno. W przedmiotowej sprawie, naczelnik urzędu skarbowego
wydał postanowienie o nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności własnej decyzji wymiarowej. Nadanie klauzuli było w pełni
uzasadnione, gdyż do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostało mniej niż dwa miesiące. W opinii spółki,
postanowienie o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności dotyczy przedawnionego zobowiązania i zostało wydane przez organ
nieuprawniony, gdyż postępowanie związane z natychmiastową wykonalnością nie ma nic wspólnego z wymiarowym podatkiem.
Sprawa trafiła na wokandę. WSA w Warszawie przyznał rację organowi podatkowemu stwierdzając, iż nadanie rygoru natychmiastowej
wykonalności jest postępowaniem wpadkowym w ramach tzw. postępowania podatkowego. Spółka złożyła skargę kasacyjną, która
została uwzględniona. W opinii NSA, nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności następuje w oderwaniu od postępowania
odwoławczego, gdyż przemawia za tym wykładnia systemowa, rodzaj wydawanego rozstrzygnięcia oraz możliwość jego szybkiego
zaskarżenia.
Cesja praw i obowiązków może utrudnić rozliczenia podatku od towarów i usług
Dziennik Gazeta Prawna 2013-12-04
Mariusz Szulc
W wyroku z dnia 5 listopada 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 1152/13), WSA w Krakowie orzekł, iż podatnikowi nie przysługuje prawo do
obniżenia podstawy opodatkowania, w sytuacji gdy faktura korygująca zostanie wysłana do osoby, która przestała być stroną umowy w
wyniku dokonania cesji. W przedmiotowej sprawie, podatniczka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży prawa użytkowania
wieczystego. Nabywca wpłacił zaliczkę, a podatniczka wystawiła fakturę zaliczkową. Jednakże nabywca scedował prawa i obowiązki
wynikające z umowy przedwstępnej na inną osobę, która miała zapłacić resztę ceny. Zgodnie z zawartą umową, podatniczka nie
zwróciła pierwotnemu nabywcy kwoty zaliczki, wystawiła natomiast fakturę korygującą z adnotacją: „zaliczka ze skutkiem zadatku –
zatrzymanie zadatku tytułem odszkodowania w związku z niezawarciem umowy”. Po tym jak podatniczka dostała potwierdzenie
otrzymania przez nabywcę faktury korygującej, obniżyła podstawę opodatkowania podatku VAT. Pierwotny nabywca jednak odesłał
fakturę korygującą wskazując, że nie jest on właściwym adresatem, albowiem scedował on swoje prawa wynikające z umowy
przedwstępnej na inną osobę. W niniejszej sprawie podatniczka chciała uzyskać odpowiedź na pytanie, czy prawidłowo wystawiła
fakturę korygującą i obniżyła podstawę opodatkowania. Zarówno Minister Finansów jak również Sąd wskazał, że podatniczka postąpiła
nieprawidłowo. Skoro faktura korygująca nie została skierowana do właściwego adresata tj. do strony umowy, to nie mogła też zostać
uznana za skuteczną. W konsekwencji podatniczka nie mogła obniżyć podstawy opodatkowania.
Jest podatek za tablice reklamowe
Rzeczpospolita 2013-12-04
Z wyroków WSA w Warszawie z 3 grudnia 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 1468/13 i III SA/Wa 1469/13) wynika, iż obowiązek uiszczenia
gminie daniny od posiadania lub własności urządzeń reklamowych nie jest uzależniony od ich trwałego związania z gruntem. W
omawianej sprawie, Prezydent Warszawy zdecydowała, iż spółka zobowiązana jest do zapłaty podatku od tablic reklamowych
wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej. W odwołaniu do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, spółka
wskazała, iż zgodnie z ustawową definicją, budowlę stanowi każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej
architektury. W opinii podatnika, „wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe” są wyłącznym przykładem
uzależnienia uznania obiektu za budowlę od jego związania z gruntem. Zdaniem SKO, wyliczenie obiektów uznawanych za budowle
ma charakter przykładowy, a generalnego wymagania ich związku z gruntem nie ma. W skardze do sądu administracyjnego, podatnik
podniósł, iż w sytuacji gdyby uznać tablice za budowle związane z gruntem należałoby sprawdzić, kto jest właścicielem działek, bo
byłby on także właścicielem tablic. WSA w Warszawie, rozstrzygając spór uznał, iż „trwałe związanie z gruntem” należy rozumieć w
ujęciu technicznym. W konsekwencji, sąd przyznał rację organom podatkowym.
PRZEGLĄD ORZECZNICTWA
Wyrok NSA z 27 listopada 2013 r. (II FSK 27/12) Jeżeli przedmiotem indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w
rozumieniu art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) jest
regulacja prawa podatkowego, która odwołuje się do przepisów prawa pracy, ocena możliwości stosowania i wykładnia interpretowanej
normy podatkowej przepisy te powinna uwzględniać i obejmować.
Wyrok NSA z 23 października 2013 r. (II FSK 555/13) Organy podatkowe związane są dokonanymi wpisami do KRS i nie mogą
dokonywać odmiennych ustaleń faktycznych, a także samodzielnie prowadzić przeciwdowodów z art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej na
okoliczności wynikające z rejestru przedsiębiorców.
Uwagi i opinie prosimy kierować pod adresem: [email protected]. Przeglądu Prasowych Informacji Podatkowych nie
należy traktować jako porady prawnej. Za treść referowanych publikacji TPA Horwath nie ponosi odpowiedzialności.
NASI EKSPERCI
Krzysztof Kaczmarek
Partner zarządzający
tel.: +48 22 44 00 200
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Wojciech Sztuba
Partner zarządzający
tel.: +48 22 44 00 200
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Małgorzata Dankowska
Partner
tel.: +48 22 44 00 273
[email protected]
Damian Kubiś
Partner
tel.: +48 61 63 00 500
[email protected]
Tomasz Ożdziński
Partner
tel.: +48 22 44 00 265
tel.: +48 668 233 868
[email protected]
KONTAKT
[email protected]
www.tpa-horwath.pl
ul. Murawa 12-18
61-655 Poznań
Tel.: +48 61 63 00 500
Fax: +48 61 63 00 502
ul. Grójecka 5
02-019 Warszawa
Tel.: +48 22 44 00 200
Fax: +48 22 44 00 201
al. Korfantego 141 B
40-154 Katowice
Tel: +48 32 73 20 000
Fax: +48 32 73 20 002