D - Sąd Okręgowy w Olsztynie

Sygn. akt VI RCa 82/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 maja 2016 roku
Sąd Okręgowy w Olsztynie VI Wydział Cywilny Rodzinny w składzie:
Przewodniczący: SSO Ewa Błesińska (spr.)
Sędziowie: SO Elżbieta Schubert
SR del do SO Marek Maculewicz
protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Greifenberg-Krupa
po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2016 roku w Olsztynie
na rozprawie
sprawy z powództwa małoletniego M. T. reprezentowanego przez matkę K. S.
przeciwko S. T.
o alimenty
na skutek apelacji pozwanego
od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie
z dnia 25 lutego 2016 roku
sygn. akt III RC 519/15
I. zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I w ten sposób, że ustalone tam alimenty obniża do kwoty po 350 zł (trzysta
pięćdziesiąt złotych) miesięcznie;
II. w pozostałej części apelację oddala;
III. koszty procesu za instancję odwoławczą wzajemnie znosi.
Sygn. akt VI RCa 82/16
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z 25 lutego 2016r. w sprawie III RC 519/15 zasądził od pozwanego S. T. na
rzecz małoletniego powoda M. T. alimenty w wysokości 600 zł miesięcznie i zobowiązał go do przekazywania ich
matce powoda K. S. do 10 dnia każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności
którejkolwiek z rat poczynając od 10 grudnia 2015r. przy ustaleniu, że na poczet zasądzonej kwoty podlegają
wszelkie kwoty wyegzekwowane bądź uiszczone dobrowolnie przez pozwanego tytułem wykonania prawomocnego
postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia z 10 grudnia 2015r. Sąd umorzył postępowanie w części roszczenia
wykraczającego ponad kwotę 1000 zł miesięcznie, oddalił powództwo w pozostałej części obejmującej żądanie
ustalenia alimentów na poziomie 1500 zł miesięcznie.
Sąd uzasadnił decyzję podając, że wskazane przez powoda koszty jego utrzymania są wygórowane, nadto pozwany
uczestniczy w jego życiu nie tylko w zakresie finansowym. Sąd dostrzegł komfortowy standard życia pozwanego, co
wskazuje na uzyskiwanie wysokich dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Uznał więc, że pozwany jest
w stanie przekazywać na utrzymanie powoda kwotę 600 zł miesięcznie.
Apelację od tego wyroku złożył pozwany. Zarzucił pozwanemu naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 233§1
i 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że pozwany uznał roszczenie do wysokości 600 zł miesięcznie, uzyskuje dochód
miesięczny w wysokości 5 000 zł, a dziecko mieszka z matką. Zarzucił również naruszenie przepisów art. 232 poprzez
błędne jego zastosowanie, niesłuszne niezastosowanie ar. 6§2 k.c. i art. 135§2 k.r.o.
Wniósł w konsekwencji o zamianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa.
Uzasadnił swoje stanowisko podając, że nigdy nie zaakceptował powództwa w wysokości 600 zł, albowiem
konsekwentnie wnosił o ustalenie miejsca pobytu dziecka przy nim. Akceptował alimenty w takiej wysokości na
czas postępowania. Wskazał, że dziecko aktualnie zamieszkuje z matką, jednak nastąpiło to wskutek arbitralnej
decyzji matki. Podkreślił, że miejscem zamieszkania dziecka jest jego miejsce zamieszkania. Zakwestionował osiąganie
dochodów w wysokości 5000 zł miesięcznie. Podał, że prowadzi działalność gospodarczą i jego dochód wynosi 5 000
zł miesięcznie, jednak nie jest to stała kwota. Podkreślił ponoszenie znacznych kosztów, w tym np. opłacanie kredytu
za mieszkanie matki powoda. Podał, że w znacznym zakresie finansuje koszt utrzymania syna, dlatego też nie jest w
stanie zaakceptować wskazanych przez powoda kosztów jego utrzymania ponoszonych przez jego matkę.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Sąd odwoławczy podziela ustalenia Sądu I instancji dotyczące zakresu sprawowania opieki nad synem, przyjęcia,
że miejscem jego zamieszkania jest miejsce zamieszkania matki, a w konsekwencji przyjęcie, że pozwany winien
przekazywać matce powoda alimenty na jego utrzymanie.
Przeprowadzone postępowanie wykazało, że powód zamieszkuje z matką, zaś pozwany stan ten toleruje. Domaga
się natomiast akceptowania jego kontaktów z synem. Pozwany wielokrotnie w toku postępowania wskazywał na
oczekiwanie umożliwienia mu widywania się z synem, kontaktowania się z nim, odbierania go ze szkoły. Postawa
pozwanego jest jednoznaczna. Zgodne z dobrem dziecka jest zorganizowanie mu jednego miejsca zamieszkania,
dlatego też nie jest możliwe zaakceptowanie wniosku pozwanego w zakresie umożliwienia dziecku zamieszkiwania
swobodnie w miejscu zamieszkania matki i miejscu zamieszkania ojca. W konsekwencji przyjęcie przez Sąd Rejonowy,
że powód zamieszkuje z matką odzwierciedla przeprowadzone dowody.
Konsekwencją tego ustalenia jest rozstrzygnięcie o kosztach utrzymania powoda. Z racji zamieszkiwania z matką
przyjąć należy, że jest ona w większym zakresie obciążona wykonywaniem obowiązków wynikających ze sprawowania
opieki nad nim. W konsekwencji, zgodnie z art. 135§2 k.r.o., pozwany winien w większym zakresie finansować koszt
utrzymania powoda.
W ocenie Sądu odwoławczego koszt zabezpieczenia usprawiedliwionych potrzeb powoda wiąże się z wydatkowaniem
kwoty 1000 zł miesięcznie. Powód nie wymaga wydatków ponadstandardowych. Taka kwota natomiast jest
wystarczająca do zabezpieczenia potrzeb podstawowych, jak wyżywienie, ubranie, okazjonalnie leczenie, jak i
innych usprawiedliwionych, jak wsparcie edukacyjne, rozwijanie zainteresowań, organizację czasu wolnego, rozsądne
rozrywki.
Pozwany w znacznym zakresie zabezpiecza potrzeby powoda dobrowolnie poprzez samodzielnie dokonywane na
jego rzecz opłaty i zakupy. Pozwany opłaca zajęcia popołudniowe powoda, zabezpiecza jego potrzeby w czasie
wspólnego spędzania czasu, dokonuje zakupu potrzebnych mu rzeczy. Te okoliczności stanowią realizację obowiązku
alimentacyjnego. Pozwany, w ocenie Sądu odwoławczego, przeznacza na zabezpieczenie usprawiedliwionych potrzeb
powoda kwotę około 400 zł miesięcznie. Powinien jednak partycypować w innych wydatkach ponoszonych na
jego utrzymanie. Z tego względu Sąd przyjął, że pozwany powinien przekazywać matce powoda kwotę 350 zł
miesięcznie na ich zabezpieczenie. Taka kwota pozwoli matce powoda przy uwzględnieniu jej odpowiedniego wkładu
na zorganizowanie wydatków innych niż ponoszone przez pozwanego. W ocenie Sądu odwoławczego zaliczają się
do nich wydatki na zakup środków higienicznych i kosmetycznych, transportu, udziału w kosztach utrzymania
mieszkania, doraźnych niezaplanowanych wydatków. Matka powoda, jako sprawująca nad powodem stałą opiekę
podejmuje bieżące decyzje finansowe. Uprawniona jest do otrzymywania w tym zakresie wsparcia od pozwanego.
Sąd uznał, że taka kwota alimentów od pozwanego przeznaczona na zabezpieczenie potrzeb powoda realizowanych
przez jego matkę jest odpowiednia do sytuacji i odzwierciedla możliwości finansowe pozwanego. Pozwany ponosi
znaczne koszty i wydatki, wspiera w utrzymaniu powoda i jego matkę. Sąd okoliczności te dostrzegł i uwzględnił
w rozstrzygnięciu. Pozwany zatem, w ocenie Sądu odwoławczego, nie powinien być obciążony alimentowaniem
powoda w zakresie wyższym niż 350 zł miesięcznie. Taką kwotę jest w stanie przekazywać na utrzymanie powoda.
W pozostałym natomiast zakresie kosztami utrzymania powoda obciążona będzie jego matka. Uwzględnienie jednak
zakresu dobrowolnego udziału pozwanego w kosztach utrzymania powoda oraz kwoty alimentów przekazywanych
przez powoda wskazuje, że obciążenie finansowe matki powoda będzie nieznaczne.
Sąd odwoławczy zatem na podstawie art. 386§1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok poprzez obniżenie alimentów do
poziomu 350 zł miesięcznie. Na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację w pozostałym zakresie.
O kosztach procesu za instancję odwoławczą Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. znosząc je wzajemnie między
stronami.