D - Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim

Sygn. akt VIII K 27/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 16 marca 2016 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny w Siemiatyczach w składzie:
Przewodniczący: SSR Elżbieta Smoktunowicz
Protokolant: Łukasz Markowski
Przy udziale Prokuratora Ewy Grykowskiej
po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2016 roku sprawy:
J. W. c. G. i A. z domu M.
Urodzonej w dniu (...) w S.
oskarżonej o to, że:
W dniu 4 listopada 2015 roku w pomieszczeniu domu pokojowego przy ul. (...) w D. posiadała wbrew przepisom
ustawy środki odurzające w znacznej ilości w postaci 1406 grama netto suszu ziela konopi innych niż włókniste oraz
skręt papierowy z zawartością 0,8 gram brutto ziela konopi innych niż włókniste
tj. o czyn z art. 62 ust. 2 w zw. z art 62 ust. 1 Ustawy z dn. 29.07.2005 r o przeciwdziałaniu narkomanii
I. Oskarżoną J. W. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 62 ust. 2 w zw. z
art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje ją na karę 1 (jednego) roku
pozbawienia wolności.
II. Na podstawie art. 69 § 1, 2 k.k. w zw. z art. 70 § 2 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza
oskarżonej na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata.
III. Na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierza oskarżonej grzywnę w wysokości 250 (dwieście pięćdziesiąt) stawek
dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 20 (dwadzieścia) złotych.
IV. Na podstawie art. 73 § 2 kk oddaje oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora.
V. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonej okres zatrzymania w sprawie
w dniach 4 i 5 listopada 2015 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm
dziennym stawkom grzywny.
VI. Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii orzeka przepadek
dowodów rzeczowych wyszczególnionych w wykazie dowodów rzeczowych i śladów kryminalistycznych nr (...)pozycja
1, 2 karta 54 akt sprawy przechowywanych w magazynie dowodów rzeczowych KWP w B. (...).
VII. Przyznaje od Skarbu Państwa na rzecz adwokata R. M. kwotę 885,60 (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych
sześćdziesiąt groszy) złotych w tym VAT w kwocie 165,60 (sto sześćdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt groszy) złotych
tytułem zwrotu kosztów obrony sprawowanej z urzędu.
VIII. Zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty i
obciąża ją pozostałymi kosztami procesu oraz obciąża oskarżoną kosztami zastępstwa procesowego.
VIII K 27/16
UZASADNIENIE
Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zebranego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny.
Wydział d/w z Przestępczością Narkotykową KWP w B. w ramach realizacji czynności służbowych dotyczących
zwalczania zorganizowanej przestępczości narkotykowej na terenie województwa (...) ustalił, że w D. w domu przy
ulicy (...) mogą być uprawiane konopie indyjskie inne niż włókniste. W związku z powyższym ustaleniem w dniu
4 listopada 2015 roku funkcjonariusze Wydziału Kryminalnego KPP w S. oraz funkcjonariusz policji z Komisariatu
Policji w D. udali się do domu znajdującego się w D. przy ulicy (...). Po wejściu do domu funkcjonariusze policji zastali
osoby zamieszkujące w tym domu, następnie w jednym z pokoi znajdujących się na piętrze budynku ujawniono susz
roślinny, a także specjalistyczne lampy, wentylatory, przetwornicę prądu, szafkę drewnianą wyłożoną folią aluminiową
oraz foliową torbę z zawartością czarnoziemu. Przebywająca w domu J. W. oświadczyła, że susz roślinny należy do
niej, a pozostałe ujawnione przedmioty należą do jej ojca.
Na okoliczność ustalenia czy zabezpieczony susz roślinny i zabezpieczony skręt papierowy z zawartością suszu
roślinnego zawiera środki odurzające, zasięgnięto opinii biegłego z zakresu chemii Laboratorium Kryminalistycznego
KWP w B..
Z treści opinii Nr (...) z zakresu badań chemicznych wynika, że materiał dowodowy oznaczony numerem 1 o wadze
1290,6 (netto) to ziele konopi innych niż włókniste, materiał dowodowy oznaczony numerem 2 o wadze 0,49 g (netto)
to mieszanina ziela konopi innych niż włókniste i tytoniu. Z wniosków zawartych w opinii wynika, że ziele konopi
innych niż włókniste znajduje się w wykazie środków odurzających grup I-N i I-N stanowiącym Załącznik nr 1 do
ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku z późniejszymi zmianami.
Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o notatkę urzędową (k.1), protokół przeszukania mieszkania,
protokół oględzin miejsca, dokumentację fotograficzną, protokół oględzin rzeczy wraz z dokumentacją fotograficzną,
opinię z zakresu badań chemicznych oraz w oparciu o pozostały materiał dowodowy zebrany w sprawie.
Oskarżona J. W. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że roślina, która została zabezpieczona
w pokoju jej brata jest marihuaną i należy do niej, ten krzak marihuany rósł na miedzy pomiędzy ich polem, a polem
sąsiada, nie wiadomo jej kto tą roślinę tam posadził, ona razem ze swoim ojcem przynieśli ten krzak do domu,
wiedzieli że jest to marihuana, po przyniesieniu marihuany powiesili ją w domu żeby wyschła, ojciec powiedział, że
przyniesiemy tą marihuanę do domu i wysuszymy na własny użytek, ona pali marihuanę razem z tatą i ta marihuana
była przeznaczona dla nich, skręt który został znaleziony w domu zrobiła ona z tej marihuany, skręty z tej rośliny już
paliła ale nikogo nie częstowała ani nie sprzedawała.
Oskarżona twierdziła, że zabezpieczona przez policję marihuana jest jej własnością i ona ją suszyła, jej ojciec wiedział,
że posiada ona marihuanę.
Sąd zważył co następuje:
Oskarżona J. W. przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i złożyła konsekwentne i wyczerpujące
wyjaśnienia. Sąd nie zakwestionował wyjaśnień oskarżonej albowiem w sposób logiczny i spójny z innymi dowodami
przedstawiła w jaki sposób znalazła się w posiadaniu środków odurzających.
Z relacji rodziców oskarżonej A. W. i G. W. wynika, że roślina marihuany została znaleziona przez nich i ich córkę
w lesie.
Zdaniem Sądu zeznania w/wym. świadków mają ograniczone znaczenie dowodowe albowiem jednoznacznie nie
wynika z ich treści czy roślina marihuany należała do oskarżonej.
Sąd nie zakwestionował też zgromadzonych i ujawnionych w sprawie dokumentów w postaci protokołu przeszukania
mieszkania, protokołu oględzin miejsca, dokumentacji fotograficznej, protokołu oględzin rzeczy wraz z dokumentacją
fotograficzną, opinii z zakresu badań chemicznych albowiem zostały sporządzone przez uprawnione podmioty w
zakresie ich kompetencji.
W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy dowodzi, że oskarżona dopuściła się popełnienia
zarzucanego jej czynu.
Wymierzając oskarżonej karę Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 § 1 i § 2 kk.
Zgodnie z art. 53 § 1 kk sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę,
bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz
biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Z kolei § 2
wskazanego przepisu wskazuje, że wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania
się sprawcy, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw
przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie
po jego popełnieniu.
Z powyższego przepisu wynika, w szczególności zasada współmierności kary do stopnia winy co oznacza, że sąd
wymierzając karę musi baczyć by jej dolegliwość nie przekroczyła stopnia winy, na który składają się możliwość
rozpoznania znaczenia czynu i możliwość kierowania swoim postępowaniem.
Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu, sąd kieruje się kryteriami wskazanymi w art. 115 § 2 kk czyli rodzajem
i charakterem naruszonego dobra, rozmiarami wyrządzonej lub grożącej szkody, sposobem i okolicznościami
popełnienia czynu, wagą naruszonych przez sprawcę obowiązków oraz postacią zamiaru, motywacją sprawcy,
rodzajem naruszonych reguł ostrożności jak i sposobem ich naruszenia.
Sąd mając na uwadze powyższe dyrektywy wymiaru kary, a także właściwości i warunki osobiste oskarżonej uznał, iż
wystarczającym dla osiągnięcia wobec oskarżonej celów kary będzie wymierzenie oskarżonej kary 1 roku pozbawienia
wolności.
W ocenie Sądu dla osiągnięcia celów kary wobec oskarżonej wystarczające będzie wymierzenie jej kary pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby wynoszący 3 lata. Zdaniem Sądu wobec
oskarżonej można przyjąć pozytywną prognozę, że nie dopuści się ona ponownie popełnienia przestępstwa oraz,
że wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powinno zapobiec popełnieniu przez oskarżoną
w przyszłości takiego czynu i uświadomić jej, że w przypadku popełnienia przez nią w okresie próby kolejnego
przestępstwa będzie ona musiała ponieść konsekwencje swego postępowania i liczyć się z tym, że zostanie zarządzone
wykonanie orzeczonej wyrokiem kary.
Sąd uznał też za zasadne wymierzenie oskarżonej grzywny w wysokości 250 stawek dziennych, przyjmując, że jedna
stawka dzienna równoważna jest kwocie 20 złotych. Tak wymierzona grzywny zdaniem Sądu będzie stanowić dla
oskarżonej dodatkową dolegliwość finansową.
Mając na uwadze okoliczność, że oskarżona w chwili popełnienia zarzucanego jej czynu była sprawcą młodocianym,
Sąd obligatoryjnie oddał oskarżoną w okresie próby pod dozór kuratora.
Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia
wolności w sprawie w dniach 4 i 5 listopada 2015 roku, przyjmując że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności
równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.
Zgodnie z art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 25 lipca 2005 roku w razie skazania za
przestępstwo określone w art. 62 orzeka się przepadek środka odurzającego lub substancji psychotropowej. Mając na
uwadze treść powyższego przepisu, Sąd orzekł więc przepadek środka odurzającego.
Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara będzie wystarczająca dla osiągnięcia celów wychowawczych w stosunku do
oskarżonej i wdroży ją do przestrzegania prawa w przyszłości.
O kosztach postępowania rozstrzygnięto w oparciu o art. 627 kpk, a o opłacie na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca
1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U z 1983 r Nr 49 poz. 223 z późń zm.)
.