D - Sąd Rejonowy w Kętrzynie

Sygn. akt III RC 97/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 30 maja 2014 r.
Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich
w składzie:
Przewodniczący SSR Grzegorz Olejarczyk
Protokolant sekr. sądowy Anna Kaczmarek
po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 r. w Kętrzynie na rozprawie
sprawy
z powództwa T. R.
przeciwko D. R.
o obniżenie alimentów
I. Obniża alimenty od powódki T. R. płatnych na rzecz D. R. do kwoty 400 (czterysta) złotych płatne przy zachowaniu
dotychczasowych terminów płatności z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z
rat poczynając od dnia 30 maja 2014 r. w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w
Kętrzynie w dniu 06.11.2012 r. w sprawie III RC 456/12 w kwocie 450 zł, z tą zmianą, że alimenty będą płatne do rąk
własnych pozwanego.
II. W pozostałej części powództwo oddala.
III. Nie obciąża stron kosztami sądowymi.
UZASADNIENIE
T. R. wniosła o obniżenie alimentów płatnych na rzecz jej małoletniego syna z kwoty 450 zł do kwoty 150 zł miesięcznie.
W uzasadnieniu pozwu podała, że gdy pracowała jako krawcowa zarabiała 1.136zł netto, a po opłatach zostawało jej
56 zł na życie. Obecnie straciła pracę i od kwietnia 2014r otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych. Nie jest więc w stanie
płacić alimentów w dotychczasowej wysokości.
Pozwany zgodził się na obniżenie alimentów, jednakże nie w takiej kwocie, jak wnosi powódka (k 24), a następnie
wniósł o oddalenie powództwa (k 26).
Sąd ustalił, co następuje:
Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie z dnia 6.11.2012r w sprawie III RC 456/12 T. R. zobowiązała
się do płacenia podwyższonych alimentów w wysokości 450 zł miesięcznie na rzecz mał. D. R.. Poprzednia wysokość
alimentów została ustalona wyrokiem rozwodowych Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie VI RC 1932/10 z dnia
11.10.2012r.
Powódka T. R. w czasie poprzedniej sprawy alimentacyjnej pracowała w (...) M. D. w B. jako krawcowa z zarobkami
w przedziale od 1.116 zł do 1748 zł. pracę wykonywała po 10 godzin dziennie także w soboty, stąd różnice w wysokości
zarobków. Jednak w wyniku likwidacji działu została zwolniona wraz z innymi 60 osobami (k 24). Obecnie od dnia
20.01.2014r jest bezrobotna. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych nabyła od dnia 21.04.2014r (k 5). Zasiłek wynosi
przez pierwsze 3 miesiące po 823,60 zł, zaś w kolejnych miesiącach po 646,70 zł (k 20). Jako bezrobotna chciała
rozpocząć własną działalność gospodarczą, ale wobec niej jest prowadzona egzekucja komornicza, co uniemożliwia tą
opcję. W dalszym ciągu mieszka w B., za 600 zł miesięcznie wynajmuje tam stancję. Wg powódki kwota wynajmu jest
bardzo atrakcyjna, a ponadto właścicielka często idzie jej na rękę gdy zalega z terminowymi opłatami.(k 24v). Dlatego
też wynajem tej stancji jest na tyle korzystny, że powódka poszukiwania pracy ogranicza do B.. Praca w O. jest także
nieopłacalna, z uwagi na konieczność doliczenia także kosztów biletu miesięcznego. Podejmuje się także drobnych
prac dorywczych.
Pozwany D. R. miał wówczas 17 lat i uczęszczał do 2 klasy technikum informatycznego. Po rozwodzie mieszka z ojcem
A. R.. Dodatkowo uczył się także j. angielskiego w B. S. za miesięczną opłatą 169 zł. W toku niniejszej sprawy w dalszym
ciągu jest uczniem w/w technikum, jednak już w klasie III. Przewidywany termin ukończenia szkoły to 2015r. Koszt
utrzymania mał. pozwanego jego ojciec ocenił na kwotę ok. 1.000 zł miesięcznie (k 26v).
Ojciec pozwanego okresowo pracował jako ochroniarz w sklepie (...), umowę sam wypowiedział, gdyż płaca była niska,
a jako ochroniarz musiał wykonywać inne prace fizyczne w sklepie. Od listopada 2012r miał pracował w kolejnym
sklepie (...) z zarobkami 1.500 zł brutto plus nadgodziny. W toku niniejszej sprawy A. R. pracuje jako ochroniarz w
T. i w zależności od liczby nadgodzin zarabia ok.1200-1300 zł miesięcznie. Mieszka w dalszym ciągu w mieszkaniu
należącym do jego brata w zamian za uiszczanie opłat łącznie ok 300 zł miesięcznie. Mieszkanie nie ma czynszu.
Decyzją z dnia 23.05.2014r pozwany uzyskał świadczenia alimentacyjne płatne z funduszu alimentacyjnego (k 25).
Sąd zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku
alimentacyjnego.
Zgodnie z dyspozycją powyższego przepisu Sąd badając okoliczności sprawy odnosi się do ustaleń z poprzedniej
sprawy. Z akt sprawy III RC 345/12 wynika, że powódka w dacie poprzedniej sprawy pracowała i była w stanie
dobrowolnie uiszczać swój obowiązek alimentacyjny. Powódka w drodze ugody także wyraziła zgodę na podwyższenie
wysokości alimentów o 50 zł miesięcznie. Natomiast A. R. ojciec mał pozwanego D. R. wówczas nie pracował i tylko
deklarował podjęcie w niedługim czasie pracy jako ochroniarz w sklepie (...). Z kolei sytuacja mał. D. R. porównując
okres poprzedniej sprawy do obecnej, czyli po upływie ok 1 roku, w zasadzie nie zmieniła się – jest on w dalszym ciągu
uczniem technikum, choć wyższej klasy.
Z powyższych okoliczności wynika, iż istotne sytuacja T. R. zmieniła się na gorsze – bez jej winy. Wraz z nią zwolniono
z pracy także inne osoby w wyniku likwidacji całego działu. Sytuacja ojca mał. pozwanego zmieniła się na lepsze, gdyż
obecnie A. R. pracuje w T. jako ochroniarz. Ich zarobki w czasie, gdy obydwoje pracowali były porównywalne.
Słusznie A. R. w tej sytuacji podnosił, że zobowiązana do alimentacji matka dziecka winna aktywnie poszukiwać pracy,
nie tylko w B., ale i w okolicznych miejscowościach. Jednakże zdaniem Sądu barierą w poszukiwaniu pracy jest koszt
biletu, lub też koszt wynajęcia kolejnej stancji w miejscu nowej pracy. Dopiero porównanie kosztów uzyskania nowej
pracy pozwala realnie ocenić, czy T. R. taka zmiana miejsca pracy będzie rzeczywiście korzystna i oprócz przychodu
będzie stanowiła także dochód. Bezspornie jednak najkorzystniejszym rozwiązaniem jest znalezienie zatrudnienia
w B., co nie generuje wówczas kosztów biletów na dojazdy i pozwala powódce zachować dotychczas wynajmowaną
stancję na korzystnych warunkach.
W dłuższej perspektywie, gdy jednak pracy na terenie B. powódka nie będzie w stanie znaleźć, to jako osoba bez
zobowiązań rodzinnych, winna rozważyć nie wnoszenie kolejnych spraw o obniżenie wysokości swego obowiązku
alimentacyjnego, ale winna kierować się przede wszystkim koniecznością zapewnienia uczącemu się uprawnionemu
do alimentów D. R. należnego mu świadczenia alimentacyjnego.
Obecnie zatem kierując się jej bezspornym faktem pogorszenia jej sytuacji materialnej, przy równocześnie lepszej
(względem poprzedniej sprawy) sytuacji drugiego rodzica Sąd obniżył wysokość ustalonych alimentów z kwoty
450 zł do kwoty 400 zł miesięcznie. Dalsze obniżenie wysokości ustalonego obowiązku alimentacyjnego powódki
doprowadziłoby do niesprawiedliwego podziału obowiązków między rodzicami mał. D., ponieważ wychowujący syna
A. R. nie tylko wykonywałby wobec niego obowiązki wynikające z bieżącej pieczy, ale także dokładał się finansowo do
jego utrzymanie w kwocie równej, lub wyższej, aniżeli matka dziecka.
Jednocześnie Sąd ustalił początkową datę obowiązywania tej obniżonej wysokości obowiązku alimentacyjnego na
datę wyrokowania tj. 30.05.2014r uznając, że świadczenie w poprzedzających jest już spełnione m.in. przez fundusz
alimentacyjny. Inne rozstrzygnięcie oddziaływałoby niekorzystnie na sytuację uprawnionego do alimentów mał.
pozwanego. Podobne stanowisko zajął także SN w wyroku z dnia 11 września 1998r. I CKU 65/98 - Przepis art. 138
k.r.o. doznał istotnego ograniczenia w przepisie szczególnym, jakim jest art. 15 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu
alimentacyjnym. W oparciu o przepis art. 138 k.r.o. powództwo mogłoby być uwzględnione co do okresu, w którym
alimenty z funduszu alimentacyjnego nie były wypłacane oraz w zakresie kwoty zasądzonych od powoda alimentów,
przewyższającej kwoty wypłacone z funduszu alimentacyjnego. Z tego powodu Sąd w II punkcie wyroku powództwo
w pozostałym zakresie oddalił.
W powyższych okolicznościach na podstawie art. 138 kro orzeczono jak na wstępie.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc.