Przeszczep szpiku kostnego nadzieją dla chorych na zespół Retta
Transkrypt
Przeszczep szpiku kostnego nadzieją dla chorych na zespół Retta
Przeszczep szpiku kostnego nadzieją dla chorych na zespół Retta Przeszczep szpiku kostnego poprawia stan myszy cierpiących na odpowiednik ludzkiego zespołu Retta. Badacze z University of Virginia School of Medicine opublikowali na łamach najnowszego numeru czasopisma „Nature” odkrycie, które daje szansę na stworzenie skutecznej metody leczenia tej ciężkiej choroby ze spektrum autystycznego. Zespół Retta wywołują mutacje genu Mecp2, zlokalizowanego na chromosomie X. U chłopców mutacja ta jest zwykle letalna, u dziewczynek prowadzi między innymi do utraty zdolności mówienia i sprawności manualnej, upośledzenia rozwoju intelektualnego, kłopotów z oddychaniem i koordynacją ruchów, oraz zaburzeń działania przewodu pokarmowego. Badania opisywane n najnowszym numerze „Nature” prowadzono na myszach pozbawionych genu Mecp2. Pierwsze objawy choroby pojawiały się u tych gryzoni w wieku 4 tygodni, a średnia długość życia nie przekracza 2 miesięcy. U myszy, którym w wieku 4 tygodni przeszczepiono szpik kostny od zdrowej myszy, zauważono znaczną poprawę stanu zdrowia. Poddane nowatorskiej terapii myszy przybierały na wadze, ich zdolności ruchowe znacznie się polepszyły, nie obserwowano zaburzeń pracy mięśni oraz kłopotów z oddychaniem. Wydłużył się również ich czas życia – najstarsze z poddanych przeszczepowi myszy żyją już prawie rok. Autorzy pracy przypuszczają, że zespół Retta jest związany z zaburzeniami w obrębie mikrogleju. Tłumaczą, że komórki mikrogleju pozbawione prawidłowej wersji genu Mecp2, nie są w stanie wypełniać swoich prawidłowych funkcji, a przeszczep szpiku kostnego wspomaga odtworzenie prawidłowych komórek mikrogleju, co pozwala cofać objawy choroby. Naukowcy podkreślają, że opisane w „Nature” zjawisko to zaledwie wstęp do badań możliwości terapii zespołu Retta przy pomocy przeszczepu szpiku kostnego. Odkrycie to daje jednak nadzieję wielu chorym na zespół Retta i ich rodzinom. Publikacja źródłowa: http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature10907.html Autorzy pracy - Jonathan Kipnis, Jim Cronk, Noel Derecki. Data publikacji: 19.03.2012r.