Upadłość konsumencka Problemy mieszkaniowe

Upadłość konsumencka
Upadłość konsumencka będzie procedurą oddłużeniową połączoną z zobowiązaniem się
dłużnika do pokrycia przynajmniej części swoich zobowiązań. Ma on w maksymalnym
stopniu spłacić swoich wierzycieli.
Upadłość będzie prowadzona według przepisów o postępowaniu upadłościowym
obejmującym likwidację majątku upadłego, po to by można było spieniężyć jego majątek i
zaspokoić należności wierzycieli. Postępowanie może być prowadzone w stosunku do osób
fizycznych, wobec których nie prowadzi się postępowania upadłościowego przewidzianego
dla przedsiębiorców. W dodatku osoby te powinny stać się niewypłacalne na skutek
wyjątkowych i niezależnych od nich okoliczności. Przewiduje się też, że okres między
oddłużeniami nie może być krótszy niż dziesięć lat. Zanim sąd ogłosi upadłość, zbada
również, czy w tym czasie nie było prowadzone postępowanie, nie zaspokojono wszystkich
wierzycieli, a dłużnik zobowiązań nie wykonał, albo zostało umorzone z innych przyczyn niż
na wniosek wszystkich wierzycieli bądź czynność prawna dłużnika została prawomocnie
uznana za dokonaną z pokrzywdzeniem wierzycieli.
- Przyjęcie terminu dziesięcioletniego wynika z tego, że w polskim prawie tyle wynosi
podstawowy termin przedawnienia roszczeń cywilnoprawnych - tłumaczą autorzy nowelizacji
w uzasadnieniu do niej.
Ogłoszenia upadłości nie uzyska dłużnik, który zaciągnął zobowiązanie, wówczas, gdy już
był niewypłacalny, albo przestał pracować, bo do rozwiązania stosunku pracy doszło za jego
zgodą lub z przyczyn leżących po jego stronie. Natomiast sąd będzie mógł umorzyć
postępowanie wówczas, gdy upadły nie wskaże i nie wyda syndykowi całego majątku albo
niezbędnych dokumentów, albo w inny sposób nie wykona ciążących na nim obowiązków.
Problemy mieszkaniowe
Mieszkanie lub dom nie będą objęte specjalną ochroną i zostaną sprzedane, aby z uzyskanych
pieniędzy zaspokoić wierzycieli.
Gdyby w skład masy upadłości wchodziło mieszkanie albo dom jednorodzinny, w którym
mieszka upadły konsument, to wówczas po sprzedaniu ich otrzyma on kwotę odpowiadającą
przeciętnemu czynszowi najmu lokalu za 12 miesięcy. Kwotę czynszu ustali się na wniosek
syndyka, biorąc pod uwagę potrzeby mieszkaniowe upadłego, liczbę osób pozostających z
nim we wspólnym gospodarstwie domowym. Na to postanowienie upadły będzie mógł złożyć
zażalenie.
Aby skorzystać z postępowania oddłużeniowego, dłużnik musi wystąpić z wnioskiem o
upadłość. Może domagać się, aby sędzia komisarz zezwolił mu na prowadzenie likwidacji
masy upadłości pod nadzorem syndyka
Dłużnik musi wskazać i wydać syndykowi cały majątek albo niezbędne dokumenty.
Natomiast wątpliwości, co do tego, które z przedmiotów należących do upadłego wchodzą w
skład masy upadłości, rozstrzyga sędzia komisarz. Na to postanowienie przysługuje
konsumentowi zażalenie.
Po opuszczeniu przez upadłego domu lub mieszkania i po sporządzeniu planu podziału masy
upadłości między dłużników sąd w postanowieniu ustali plan spłaty wierzycieli upadłego. Sąd
określi również czas spłaty należności niezaspokojonych na podstawie planu podziału przez
okres nie dłuższy niż pięć lat oraz wskaże, jaka część zobowiązań upadłego po wykonaniu
planu spłaty wierzycieli zostanie umorzona. O planie spłaty sąd orzeka na wniosek upadłego
po przeprowadzeniu rozprawy, o terminie, której zawiadomi wierz ycieli.
JAKIE MAJĄ BYĆ ZASADY UPADŁOŚCI KONSUMENCKIEJ
• O upadłość może wystąpić konsument, który stał się niewypłacalny nie ze swojej winy, lecz
z przyczyn losowych - choroby, wypadki, niezawiniona utrata pracy
• Wniosek o upadłość można składać do sądu raz na 10 lat
• O upadłości będzie decydował Sąd. Sąd będzie orzekał o planie spłat wierzytelności. Okres
ten nie przekroczy pięciu lat, może jednak zostać przedłużony o dwa lata.
• Dłużnik nie będzie mógł robić zakupów o odroczonym terminie płatności, lub na raty.
• Sąd będzie mógł zwiększyć zakres spłat dłużnika w razie poprawy jego sytuacji materialnej.
• Opłata za wszczęcie postępowania wynosi 200 zł.
• Konsument musi ujawnić cały swój majątek wraz z mieszkaniem
• Po sprzedaży mieszkania lub domu otrzyma kwotę równą 12-miesięcznemu czynszowi
• Oddłużenie będzie niemożliwe, gdy konsument zaciągał zobowiązania, będąc
niewypłacalny lub sam doprowadził do utraty pracy
• Po sporządzeniu planu upadłości i spłacie wierzycieli pozostała część jego zadłużenia
zostanie umorzona
UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA W EUROPIE
Holandia - istnieją trzy różne rodzaje sądowego postępowania upadłościowego: upadłość,
moratorium i restrukturyzacja zadłużenia, wszystkie dostępne dla osób fizycznych.
Malta - osoba fizyczna, która zawiesza spłatę swoich należności, może wnieść dobrowolne
ogłoszenie upadłości do pierwszej Izby Sądu Najwyższego.
Belgia - każda osoba fizyczna mająca miejsce stałego pobytu w Belgii może wnioskować o
wszczęcie postępowania układowego, gdy nie jest zdolna w sposób trwały do spłaty długów
lub może złożyć wniosek o uznanie jej za niewypłacalną.
Hiszpania - postępowanie sądowe określane jako bankructwo wierzycieli dotyczy jednego
dłużnika i jego wszystkich wierzycieli.
Finlandia - istnieją trzy różne rodzaje postępowania upadłościowego: upadłość, naprawa
przedsiębiorstwa i korekta zadłużenia osoby prywatnej.
Ustawa o upadłości będzie ostatnią deską ratunku dla konsumentów, którzy z ważnych
życiowo przyczyn, takich jak choroba, śmierć żywiciela rodziny czy długotrwałe bezrobocie,
tracą wypłacalność finansową.
SZERSZA PERSPEKTYWA
Możliwość ogłoszenia upadłości przez osoby fizyczne funkcjonuje w krajach Unii
Europejskiej, np. w Niemczech, Francji, Finlandii, Belgii, Irlandii, Hiszpanii, Luksemburgu
czy Holandii oraz w USA. Nie ma jednolitej unijnej regulacji sposobu przeprowadzenia
upadłości konsumenckiej i rozwiązania przyjęte w poszczególnych krajach różnią się od
siebie. Wspólny dla nich jest tylko sądowy tryb postępowania. W 2007 roku ogłosiło
upadłość 105 tys. osób w Niemczech i 53 tys. osób w Wielkiej Brytanii.
51 proc. Polaków pożycza pieniądze
79 proc. gospodarstw domowych jest zadłużonych w bankach
Podstawa prawna
• Ustawa z 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze oraz
ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, skierowana do podpisu prezydenta.