Tłumaczenie robocze wywiadu z asystentem języka francuskiego

Tłumaczenie robocze wywiadu z asystentem języka francuskiego panem Fédéric Loyzance
1. Czy jest to Pana pierwszy pobyt w Polsce, jakie są Pańskie wraŜenia?
Jest to mój trzeci pobyt w Polsce. UwaŜam, Ŝe Polska coraz bardziej staje się krajem „zachodu”.
Mówiąc to, mam na myśli fakt, iŜ powstaje coraz więcej kompleksów handlowych typu „Galaxy”, sieci
restauracji, innych większych przestrzeni.
2. Czy miał Pan juŜ doświadczenia w nauczaniu w klasie dwujęzycznej? Jak ocenia Pan
pomysł utworzenia takich klas?
Z nauczaniem w klasie dwujęzycznej, w dokładnym tego słowa znaczeniu, nie miałam jeszcze
doświadczenia. Jednak nauczałem osoby dla których język francuski był językiem obcym.
Klasa dwujęzyczna jest fantastyczną sprawą. Wymaga ona jednak odpowiednich kompetencji i
motywacji ze strony uczniów. Komunikacja w obcym języku wymaga szybkiej reakcji, specyficznej
postawy: dokonywania wyborów, szukania informacji, szukania przede wszystkim porozumienia,
nawet jeŜeli właściwe słowo po francusku nie jest jeszcze znane. Oto kilka postaw, które warto jest
rozwijać u młodych osób. Nawet jeŜeli, dla nich, szczególnie na początku, nie jest to łatwe.
3. Czy dobrym pomysłem jest zatrudnienie native speakera w gimnazjum zwłaszcza w
przypadku uczniów rozpoczynających naukę języka obcego od podstaw?
Tak, ale pod pewnymi warunkami:
JeŜeli obie strony, nauczyciel i uczniowie, zaakceptują układ, w którym jedynie język francuski jest
językiem uŜywanym podczas zajęć. RównieŜ nauczyciel powinien zaakceptować fakt, Ŝe wypowiedzi
uczniów nie są doskonałe (to jest ten aspekt, który moŜna rozwijać u uczniów. Jak się zwykło mówić:
apetyt rośnie w miarę jedzenia).
Kolejnym istotnym warunkiem jest liczba uczniów w klasie. Nie powinna ona przekroczyć 15 osób.
Przy większej liczbie uczniów w klasie praca nie jest moŜliwa. Ale ta sytuacja dotyczy wszystkich klas
językowych. Tym bardziej klas gimnazjalnych, gdzie uczniowie są bardziej hałaśliwi.
4. Czy ta koncepcja nauczania daje oczekiwane rezultaty? Jakie są Pańskie spostrzeŜenia?
W pracy z klasą 2GC (młodzieŜ w wieku 14 lat) odkryłem pewną metodę postępowania, która w
ostateczności pojawiła się na zajęciach z języka francuskiego. Niektórzy uczniowie zaangaŜowali się
w nią. Generalnie, lepiej rozróŜniają dźwięki i słowa.
W przypadku klasy 1GC nadal odczuwam trudności w zaakceptowaniu przez uczniów tego układu, o
którym wcześniej wspomniałem, mimo, Ŝe jestem wierny zasadzie, aby język francuski był jedynym
językiem uŜywanym w klasie.
5. W jakich klasach Pan uczy, jakie są korzyści a jakie przeszkody, trudności w kontaktach z
uczniami?
Zajęcia prowadzę w czterech klasach: 1GC, 2GC, 2C oraz 3C. DuŜą przeszkodą są pomyłki językowe
wynikające z niezrozumienia uczniów, np. robią miny na znak zdziwienia, Ŝe nie zrozumieli, Ŝe jakieś
ćwiczenie było zadane. W takich wypadkach, pod warunkiem, Ŝe jest się pewnym swojej racji, jedna
dobra metoda: dyskusja.
Jednak podstawową trudnością jest odrzucenie przez uczniów tego układu, Ŝe język francuski jest
jedynym językiem uŜywanym w klasie. W takiej sytuacji naleŜy zacząć od łatwiejszych tematów,
podejść do nich od innej strony, ale przede wszystkim nie zmieniać zasady posługiwania się na
zajęciach wyłącznie językiem francuskim.
6. Kiedy przyjechał Pan w Szczecinie, co spowodowało, Ŝe wybrał Pan Polskę?
Do Szczecina przyjechałem 3 września 2009 roku. Polskę wybrałem ze względu na chęć nauczenia
się języka polskiego.
1
7. Czym zajmuje się Pan we Francji ? Jak długo jest Pan nauczycielem ?
Byłem nauczycielem we Francji. Nauczałem języka francuskiego jako języka obcego. RównieŜ
uczyłem za granicą : na Węgrzech i w Anglii. Mimo, Ŝe wykonywałem dwa inne zawody, nauczanie
jest moim głównym zawodem.
8. Na czym polega Pańska praca w szczecinie, jak wyglądają Pańskie zajęcia pozalekcyjne?
Czy organizuje Pan jakieś imprezy kulturalne promujące język francuski?
Moim głównym zajęciem poza lekcjami jest znalezienie partnerów wśród francuskich szkół, którzy
byliby zainteresowani współpracą z sekcją dwujęzyczną gimnazjum nr 42 oraz w najbliŜszej
przyszłości, mam taką nadzieję, równieŜ z klasami liceum nr 9.
Mogłoby to przyjąć formę współpracy w ramach projektu Comenius lub zwyczajnej wymiany
korespondencyjnej. Partnerów do współpracy poszukuję we francuskim departamencie Gironde
poniewaŜ to ten departament finansuje moje tutejsze stanowisko pracy, ponadto Szczecin prowadzi
współpracę z tym departamentem oraz z miastem Bordeaux.
9. Jak ocenia Pan młodych Polaków, czy moŜe ich Pan porównać z młodzieŜą francuską?
Jest to delikatne pytanie. Na pozór polska młodzieŜ jest bardziej uprzejma i odnosi się z większym
szacunkiem, ale ostatecznie jest bardziej przebiegła. Francuska młodzieŜ jest trudniejsza ale koniec
końców łatwiej przyjmuje decyzje podjęte przez nauczyciela. Jest to jednak moje osobiste porównanie.
Jeśli natomiast chodzi o upodobania, zwyczaje, zainteresowania nawiąŜę do pytania pierwszego: są
to młodzi ludzie wywodzący się z tej samej cywilizacji (zachodu). Jest to widoczne.
10. Jak ocenia Pan polską szkolę, relacje nauczyciel-uczeń? Jakie są podobieństwa i róŜnice w
porównaniu ze szkołą francuską?
Myślę, Ŝe gimnazjum nr 42 nie jest „klasycznym” typem szkoły. Zarówno dla nauczycieli jak i dla
uczniów, przywilejem jest móc pracować i uczyć się w tej szkole. Jednak specyficzny charakter
gimnazjum nr 42 powoduje, Ŝe mój obraz polskich szkół jest niepełny, wykrzywiony.
W relacjach pomiędzy uczniami i nauczycielami dostrzegam wymuszony respekt, na pozór, z jasno
wyznaczoną granicą, której nie naleŜy przekraczać i uczniowie często bawią się tą granicą.
Określiłbym to zachowanie słowem „kombinowanie”, które wydaje mi się bardzo bliskie polakom,
oczywiście w wąskim znaczeniu.
11. Jakie jest najlepsze rozwiązanie - kształcić polskich nauczycieli, którzy będą wykładać
swoje przedmioty w języku francuskim, czy zatrudniać nauczycieli francuskich (matematyków,
geografów, etc.)?
W wypadku gimnazjum niezbędna jest obecność nauczycieli polskich, którzy będą nauczać swoich
przedmiotów po francusku. NajwaŜniejsze jest zachowanie wyznaczonego kierunku działania
„wszystko po francusku”. Nauczyciele ci lepiej mogliby wyłapywać trudności niektórych uczniów i im
pomagać. Istotna kwestia, to nie zniechęcanie uczniów.
Na poziomie liceum, zakładając, Ŝe uczeń ma juŜ za sobą trzy lata nauki francuskiego, zatrudnienie
francuskiego nauczyciela np. od geografii, być moŜe byłoby propozycją do rozwaŜenia, ale nie
uwaŜam tej kwestii za najistotniejszy element.
Jak juŜ wcześniej podkreślałem, to co jest istotne, to postawa ucznia, który akceptuje umowę
posługiwania się na zajęciach wyłącznie językiem francuskim, mimo występujących niedociągnięć
językowych: słownictwa, składni lub innych.
12. Jak czuje się Pan w Polsce? Jak radzi sobie Pan bez znajomości języka polskiego? Czy
doświadczył Pan juŜ jakiejś przygody związanej z językiem polskim?
Trudne pytanie… Myślę, Ŝe czuję się źle w Polsce, ale nie ma to nic wspólnego z moją sytuacją
zawodową. Odpowiedzią na to pytanie o moje funkcjonowanie w Polsce będą rezultaty w nauce
uczniów, które będą widoczne w maju i w czerwcu. RównieŜ kontakty jakie uda mi się nawiązać ze
szkołami w departamencie Gironde.
2