Wykład 10 PKB Równowaga makroekonomiczna

TABLICA PRZEPŁYWÓW MIĘDZYGAŁĘZIOWYCH
LEONTIEWA
rolnictwo
przemysł
wydobywczy
przemysł
przetwórczy
budownictwo
usługi
Nakłady
Wartość dodana
Produkcja globalna
produkcja
globalna
produkcja
finalna
 1-5
Przepływy
międzygałęzio
we
usługi .
budownictwo
przemysł
przetwórczy
rolnictwo
Dział
PRODUKT KRAJOWY BRUTTO,
DOCHÓD NARODOWY,
PRODUKT SPOŁECZNY
przemysł
wydobywczy
GOSPODARKA
35
8
2
2
20
35
11
2
2
3
70
50
100
80
170
130
50
45
220
130
35
480
420
900
10
10
113
57
170
15
5
69
61
130
38
70
383
517
900
2
15
160
40
200
15
20
75
325
400
80
120
800
-
120
280
1.000
-
200
400
1.800
DEFINICJE
 Produkcja globalna - wartość całej produkcji
n
…
…
…
…
+ x1n
+ x2n
prod. finalna
xi
+ x1
+ x2
…
Xn =
xi – produkcja finalna
przepływy międzygałęziowe
2
3
…
+ x12
+ x13
+…
+ x22
+ x23
+…
…
…
Xi – produkcja globalna
prod. globalna
Xi
1
X1 =
x11
X2 =
x21
xn1
+ xn2
+ xn3
+…
+ xnn
+ xn
n
X i   xij  xi (i = 1, 2, 3, …, n) postać ogólna dla każdej gałęzi
j 1
xij – jaka część produktu gałęzi i-tej jest przekazywana do gałęzi j-tej
DEFINICJE
wytworzonej w danej gospodarce na ogół w ciągu
roku.
 Zużycie pośrednie (wartość przeniesiona,
przepływ międzygałęziowy) – wartość nabytych
przez
przedsiębiorstwa
od
kontrahentów
materiałów, surowców i półproduktów, które w
kolejnych procesach produkcji stanowią nakład
(materiałowy).
PRODUKCJA FINALNA
 Wartość dodana – suma nowopowstałych
wartości w procesie produkcji
 Wartość dodana brutto – wartość dodana
powiększona o wartość amortyzacji (zużycia
środków trwałych).
 Produkcja finalna – wartość produktów, które są
technicznie ukończone i nie podlegają dalszej
obróbce technicznej (wszystkie dobra
konsumpcyjne).
Produkcja finalna = Produkcja
globalna – zużycie pośrednie
1
DLA CAŁEJ GOSPODARKI:
PRODUKT KRAJOWY BRUTTO
 PKB = wartość produkcji finalnej wytworzonej w
WARTOŚĆ DODANA = PRODUKCJA
FINALNA
danym roku z czynników produkcji na terenie danego
kraju bez względu na to, kto jest właścicielem
zasobów (suma wydatków poniesionych na zakup
produktów finalnych)
 obejmuje tylko produkcję rejestrowaną statystycznie i
przechodzącą przez rynek (pominięte zostają np.
produkty i usługi wykonane we własnym zakresie i na
własne potrzeby w gospodarstwie domowym, jak
również efekty działalności gospodarczej tzw. szarej
strefy)
PRODUKT NARODOWY BRUTTO
DOCHÓD NARODOWY
NETTO
 PNB = dochód narodowy brutto
 produkt narodowy netto wytworzony w
 PNB = miara dochodów otrzymanych przez
obywateli danego kraju powiększonych o dochody
netto z tyt. własności zasobów za granicą.
1) PKB = PNB
dochody netto = 0
2) PKB > PNB
dochody netto <0
3) PKB < PNB
dochody netto >0
SPOSOBY LICZENIA PKB
 PKB to suma wartości dodanej.
gospodarce,
 ilość pieniędzy, jaką dysponuje gospodarka na
dobra i usługi, po odłożeniu odpowiedniej ilości
pieniędzy na sfinansowanie amortyzacji
i utrzymanie istniejącego zasobu kapitału na
dotychczasowym poziomie.
WARTOŚĆ DOBRA FINALNEGO (chleb)
Wartość dodana
Koszty rzeczowe (mąka)
 W gospodarce wartość dóbr finalnych jest równa
sumie wartości dodanej.
 Koszty rzeczowe są wynikiem zużywania dóbr
pośrednich kolejnych rzędów.
 Gdy schodzimy „w głąb”, w końcu okazuje się, że
wytworzenie dóbr pośrednich kolejnego rzędu nie
powoduje powstania kosztów rzeczowych.
Wartość dodana
Koszty rzeczowe (zboże)
Koszty rzeczowe = 0
Wartość dodana
2
WARTOŚĆ DOBRA FINALNEGO (chleb)
SPOSOBY LICZENIA PKB
 PKB to suma wynagrodzeń czynników
Płaca
Koszty rzeczowe (mąka)
Zysk
Płaca
Koszty rzeczowe (zboże)
Zysk
produkcji.
 W gospodarce wartość dóbr finalnych jest równa
sumie dochodów właścicieli czynników produkcji.
 Gdy schodzimy „w głąb” procesów produkcji
dóbr, których wartość wlicza się do PKB, w końcu
okazuje się, że wytworzenie dóbr pośrednich
kolejnego rzędu nie powoduje powstania kosztów
rzeczowych.
Koszty rzeczowe = 0
Płaca
Zysk
SPOSOBY LICZENIA PKB
SPOSOBY LICZENIA PKB
 suma wydatków na dobra finalne (PKB = wartość wytworzonych
 wartość dóbr finalnych = suma wartości
dóbr finalnych).
 W celu obliczenia w ten sposób PKB, należy dodać do siebie:
wydatki gospodarstw domowych na konsumpcję (C),
 wydatki inwestycyjne przedsiębiorstw (I),
 wydatki państwa na zakup dóbr i usług (G),
 wydatki netto zagranicy (X – M).
PKB = Y = C + I + G + X – M
 Nie sprzedana część produkcji tworzy przyrost zapasów (Z). Zmianę
zapasów można włączyć do szeroko rozumianych inwestycji lub
wyodrębnić jako dodatkową pozycję (Z) w równaniu PKB, które
przyjęłoby wówczas następującą postać:
 PKB = Y = C + I + DZ + G + X – M

TWORZENIE I PODZIAŁ PKB
PKB
PKN
DN CW
O DL
-Tb
-Tp
-Am
DDL
Tb
Nz
Bt
IN WESTYCJE
PRZEDSIĘBIO RSTWA
PAŃ STWO
GO SPO DARSTWA
DO MO WE
dodanej = suma dochodów właścicieli
czynników produkcji = PKB
STRUKTURA POWSTAWANIA PRODUKTU
(DOCHODU NARODOWEGO)
 PNB – Am = PNN - produkt narodowy netto
Amortyzacja - zużycia środków trwałych
 PNN - Tp = DNCW
Tp = podatki pośrednie (VAT i akcyza)
 DNCW = dochód narodowy w cenach czynników
wytwórczych
WYDATKI RZĄDO WE
O SZCZĘDN O SCI LUDN O SCI
KO N SUMPCJA
3
STRUKTURA POWSTAWANIA PRODUKTU
(DOCHODU NARODOWEGO)
STRUKTURA POWSTAWANIA PRODUKTU
(DOCHODU NARODOWEGO)
 DNCW = suma z dochodów właścicieli zasobów
 DNCW = Wp + R + Z + Dw = PNN - Tp
w kraju z tyt. usług świadczonych przez te zasoby
 DNCW = Wp + R + Z + Dw
Wp = wynagrodzenie z pracy
R = renty dzierżawne i czynsze
Z = zyski z kapitału
Dw = dochód z samozatrudnienia
 DNCW - Nz - Tbc + Bt = ODL
STRUKTURA POWSTAWANIA PRODUKTU
(DOCHODU NARODOWEGO)
ODL = osobiste dochody ludności
Nz = nierozdzielone zyski przedsiębiorstw
Tbc = podatki dochodowe płacone przez korporacje
Bt = transfery budżetowe (bezpośrednie)
STRUKTURA POWSTAWANIA PRODUKTU
(DOCHODU NARODOWEGO)
 ODL – Tb = DDL
DDL = dochody dyspozycyjne ludności
Tb = podatek od osób fiz.
K+G+I=PKB
 DDL = K + Ol
K = konsumpcja bieżąca
Ol = oszczędności ludności
RODZAJ E PKB
WADY PKB
 PKB potencjalny – PKB wytworzony przy wykorzystaniu
 nieuwzględnianie produkcji nierejestrowanej w gospodarce




wszystkich zasobów
PKB nominalny oblicza się według bieżącej wartości
pieniądza tj. w cenach rynkowych
PKB realny oblicza się według realnej wartości pieniądza,
a więc uwzględniając inflację. Mierzy się go w cenach
stałych z roku bazowego
Przeliczenie polega na podzieleniu PKB nominalnego
przez indeks cen (deflator).
W zestawieniach statystycznych PKB realny najczęściej
przedstawiany jest w cenach stałych z wybranego roku
bazowego.





(tzw. "szarej strefy" oraz produkcji gospodarstw domowych na
własne potrzeby - np. praca gospodyń domowych),
nierejestrowanie tzw. efektów zewnętrznych produkcji (np.
skutki zanieczyszczenia środowiska),
nieujmowanie wartości czasu wolnego,
nieujmowanie skutków różnic cen w poszczególnych krajach
(problem dotyczy szczególnie porównań międzynarodowych),
nieuwzględnianie zróżnicowania dochodów w społeczeństwie
(możliwe duże dysproporcje w podziale dochodu narodowego),
nieuwzględnianie liczebności społeczeństwa (czynnik ten może
być uwzględniony poprzez zastosowanie wskaźnika "PKB per
capita", czyli wielkości PKB przypadającej na jedną osobę).
4
MIERNIK DOBROBYTU
EKONOMICZNEGO (MED)
MIERNIK KRAJOWEGO DOBROBYTU
NETTO (NNW)
Etap I:
 Podział PNB na :
Produkt Narodowy Brutto
 (+) konsumpcja rządowa,
 (+) konsumpcja prywatna sensu stricte
 (+) usługi kapitału dóbr konsumpcyjnych
 (+) wartość czasu wolnego
 (+) efekty działalności w gospodarstwach domowych
 (-) nakłady na ochronę środowiska
 (-) Straty z tytułu zanieczyszczenia środowiska
 (-) straty z tytułu urbanizacji



wydatki konsumpcyjne,
wydatki inwestycyjne,
wydatki instrumentalne
Etap II:
 (+) Korzyści z majątku, czasu wolnego, dodatnich efektów
zewnętrznych
 (-) Nieuniknione straty, wydatki instrumentalne
 = PNN+(czas wolny + produkcja nie rejestrowana +
infrastruktura publiczna + prywatne dobra trwałego
użytku) - (zanieczyszczenie środowiska + obrona
narodowa + dojazdy do pracy)
MIERNIK EKONOMICZNYCH
ASPEKTÓW DOBROBYTU EAW
HUMAN DEVELOPMENT
INDEX
Indywidualna konsumpcja
 (+) wartość budynków publicznych
 (+) Wartość konsumpcyjnych dóbr trwałego użytku
 (+) wartość pracy w gospodarstwie domowym
 (+) wartość czasu wolnego
 (+) wydatki na służbę zdrowia
 (+) wydatki edukacyjne
 (-) wydatki ochronne
 (-) koszty zanieczyszczenia środowiska
 (-) ubytek zasobów naturalnych
 HDI - stworzony w 1990 r. przez ONZ
HUMAN DEVELOPMENT
INDEX
 opiera się na skali 0-1.
 państwa bardzo wysoko rozwinięte - pierwsze 42,
 państwa wysoko rozwinięte - miejsca 43-85,
 państwa średnio rozwinięte - miejsca 86-127,
 państwa słabo rozwinięte - miejsca 128-169
 Obejmuje:
liczbę dorosłej ludności umiejącej czytać i pisać
liczbę lat nauki
 średnią długość życia
 poziom dochodów


INNE MIERNIKI
Poziom życia - stan zaspokojenia potrzeb materialnych
(zaspokajanych przy użyciu dóbr)
Jakość życia to różnica między poziomem aspiracji a
postrzeganą rzeczywistością
Niedawno opublikowany został ranking "zadowolenia z
życia", w którym zwyciężyli Kostarykańczycy
5
WSKAŹNIK JAKOŚCI ŻYCIA
MODEL ZAGREGOWANEGO
POPYTU I ZAGREGOWANEJ
PODAŻY
 Sytuacja materialna - PKB na 1 osobę w USD, przy zachowaniu








parytetu siły nabywczej.
Zdrowie - oczekiwana długość życia
Stabilność polityczna i bezpieczeństwo - ocena stabilności politycznej i
bezpieczeństwa.
Życie rodzinne - wskaźnik rozwodów (na 1000 mieszkańców),
Życie wspólnotowe - zmienna ta otrzymuje wartość 1, jeśli kraj ma
wysoki wskaźnik uczęszczania do kościoła albo członkostwa w
związkach zawodowych; w przeciwnym razie zero.
Klimat i geografia - szerokość geograficzna, dla rozróżnienia między
klimatami gorącym i zimnym.
Bezpieczeństwo zatrudnienia - stopa bezrobocia, w procentach.
Wolność polityczna - przeciętne wskaźniki wolności politycznych i praw
obywatelskich. Skala od 1 (całkowicie wolny) do 7 (bez wolności).
Równość płci
ZAŁOŻENIA
Neoklasycyzm a keynesizm
OGÓLNA RÓWNOWAGA RYNKU
produktowi krajowemu brutto (PKB).
Y = K + I + G
Badamy zależność pomiędzy przeciętnym
poziomem cen rynkowych a dochodem
narodowym.
przeciętny poziom cen
 Dochód narodowy (Y) jest równy
Pa
Sa
realny dochód narodowy
STRONA POPYTOWA
(ZAGREGOWANY POPYT Pa):
STRONA PODAŻOWA
(ZAGREGOWANA PODAŻ Sa)
 obniżka przeciętnego poziomu cen rynkowych powoduje
 wzrost przeciętnego poziomu cen powoduje
wzrost siły nabywczej pieniądza oraz spadek stopy
procentowej;
 wzrost siły nabywczej pieniądza stwarza możliwość
zakupienia większej ilości dóbr i usług;
 spadek stopy procentowej zachęca przedsiębiorców do
zwiększenia inwestycji a gospodarstwa do zwiększenia
konsumpcji.
Wniosek – spadek przeciętnego poziomu
cen powoduje wzrost realnego dochodu
narodowego
zwiększenie produkcji.
Wniosek – wzrost przeciętnego poziomu
cen powoduje wzrost realnego dochodu
narodowego
6
TEORIA OGÓLNEJ RÓWNOWAGI
GOSPODARKI
 Jakie czynniki (podażowe czy popytowe)
decydują o poziomie dochodu narodowego?
KLASYCZNA TEORIA
RÓWNOWAGI
 Czy równowaga możliwa jest tylko w punkcie
pełnego wykorzystania wszystkich czynników
produkcji?
PRAWO RYNKÓW J. B.
SAYA
 koszty produkcji ponoszone przez producentów są
jednocześnie wynagrodzeniem za czynniki produkcji
(płaca, zysk, renta), a tym samym są przeznaczone na
konsumpcję.
 wzrost produkcji (podaży) stwarza dla siebie taki sam
wzrost popytu ponieważ wartość produkcji tworzy
dochody, które w całości są wydatkowane na zakup
wytworzonych dóbr;
ZAGREGOWANY POPYT = ZAGREGOWANA
PODAŻ
TEORIA REALNEJ STOPY
PROCENTOWEJ
WNIOSKI
 oszczędności gromadzone przez podmioty są niczym
innym jak odroczoną konsumpcją;
 niemożliwa ogólna nadprodukcja;
 niemożliwa niedostateczna produkcja;
 pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych;
 brak przymusowego bezrobocia
Z uwagi na elastyczność realnej stopy procentowej i
realnej płacy nie jest możliwe trwałe odchylenie
od stanu równowagi globalnej w warunkach
doskonałej konkurencji
STOPA RÓWNOWAGI
 Realna stopa procentowa – stopa procentowa
obowiązująca w bankach komercyjnych, skorygowana
zmianami cen (nominalna stopa procentowa minus
inflacja).
Spadek realnej stopy procentowej
 Inwestycje
 zwiększenie popytu na kredyt,
 zwiększenie popytu na dobra inwestycyjne,
 Oszczędności
 zmniejszenie oszczędności,
 zwiększenie konsumpcji.
I = Os
7
STOPA RÓWNOWAGI
STOPA RÓWNOWAGI
 Zmiana stopy procentowej koryguje
realna stopa procentowa
I
Os
niedostosowanie inwestycji i oszczędności.
 Wniosek:
OSZCZĘDNOŚCI AUTOMATYCZNIE
PRZEKSZTAŁCAJĄ SIĘ W INWESTYCJE;
oszczędzanie jest zjawiskiem pozytywnym, sprzyja
wzrostowi produkcji.
oszczędności, inwestycje
TEORIA RYNKU PRACY
TEORIA RYNKU PRACY
 Bezrobocie przymusowe – sytuacja w której
płaca realna
pracownik nie jest w stanie znaleźć pracy za
aprobowaną płacę
 Również na rynku pracy działa mechanizm
korygujący
liczba pracowników
ZAŁOŻENIA
RÓWNOWAGA GLOBALNA
PODAŻ
 Os = I
równości płacy realnej z produkcyjnością
krańcową i pełnym zatrudnieniem
Ogólny poziom cen
 Popyt na pracę = podaż pracy przy poziomie
POPYT 0
POPYT1
↑G,↓t
E*
E
Ymax
PKB
8
WNIOSEK
WNIOSEK
 Ceny mogą zmieniać się pod wpływem zmian
 dochód narodowy jest wytwarzany w granicach
pełnego wykorzystania istniejących zdolności
produkcyjnych;
 krzywa podaży jest pionowa i nie zależy od
przeciętnego poziomu cen rynkowych
podaży pieniądza ale zawsze pociąga to za sobą
identyczną zmianę płac nominalnych.
 Płace realne nie ulegają zatem zmianie.
 Popyt realny nie ulega zmianie
 Realny dochód narodowy nie ulega zmianie
WNIOSEK
KEYNESOWSKA
TEORIA RÓWNOWAGI
 Mechanizm elastycznych cen i płac oraz stopy procentowej




w warunkach doskonałej konkurencji utrzyma realny
dochód narodowy na nie zmienionym poziomie w
granicach pełnego wykorzystania zdolności
produkcyjnych.
Nie istnieją nadmierne oszczędności ani nadmierne
inwestycje.
Gospodarka jest w stanie wchłonąć każdy rozmiar
oszczędności ponieważ możliwości inwestycyjne są
nieograniczone.
Zmiana podaży pieniądza nie wpływa na wielkości realne
(poziom produkcji i dochód narodowy).
Pieniądz w gospodarce jest neutralny.
John Maynard Keynes
1883-1946
John Maynard Keynes
TEZY KEYNESA
 od 1909 roku wykładowca ekonomii na Uniwersytecie w Cambridge,

 w latach 1911-1945 redaktor Economic Journal, od 1921 roku prezes




wielkiego towarzystwa ubezpieczeniowego; prowadził też własne
przedsiębiorstwo finansowe.
W uporządkowany sposób przedstawił popytową teorię dochodu narodowego
(tzw. teoria Keynesa).
Był doradcą rządu brytyjskiego w czasie I Wojny Światowej. Uczestniczył w
konferencji wersalskiej jako doradca Lloyda George’a. Wywołał znaczne
poruszenie opuszczając konferencję w proteście przeciw nałożeniu reparacji
wojennych na Niemcy.
Jeden z twórców Międzynarodowego Funduszu Walutowego i
Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju.
Główne prace: A Treatise on Money (t. 1 The Pure Theory of Money, 1930; t. 2
The Applied Theory of Money, 1930); Ogólna teoria zatrudnienia, procentu i
pieniądza (1936, wydanie polskie 1956).



Prawo Saya jest niesłuszne – mechanizm napędzający
działalność gospodarczą nie jest związany z
wytwarzaniem i otrzymywaniem dochodu ale z jego
wydawaniem (to co jeden wyda, drugi zarobi).
W gospodarce nie ma doskonałej konkurencji – ceny i
płace są w wysokim stopniu sztywne.
Krzywa podaży jest odwróconą literą L.
Jeżeli spada globalny popyt, spada również produkcja
(realny dochód narodowy) a ceny pozostają stałe.
9
RÓWNOWAGA OGÓLNA
P
 Tylko spadek cen poszczególnych dóbr zwiększa ich
PODAŻ
popyt; spadek cen wszystkich dóbr nie zwiększa popytu.
POPYT0
 Możliwa jest równowaga przy bardzo różnym stopniu
POPYT1
↑G,↓t
E
TEZY KEYNESA
E*
LUKA RECESYJNA
wykorzystania czynników produkcji (w szczególności
przy różnym bezrobociu).
 Jeżeli efektywny popyt konsumpcyjny i inwestycyjny
będzie wzrastał w wystarczającym stopniu, będzie
wzrastał dochód narodowy i będzie zmniejszało się
bezrobocie. Dopiero gdy gospodarka osiągnie stan
pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych, dalsze
zwiększanie popytu będzie powodowało wzrost cen, a nie
dochodu realnego.
PKB
TEZY KEYNESA
 Mechanizm rynkowy jest niedoskonały –
samoczynnie nie jest w stanie zapewnić ani
pełnego wykorzystania zdolności produkcyjnych
ani pełnego zatrudnienia.
 Konieczne jest wspieranie tego mechanizmu
przez zwiększenie konsumpcji i inwestycji oraz
wydatków rządowych.
CO DECYDUJE O WYDATKACH
KONSUMPCYJNYCH I
INWESTYCYJNYCH?
TEZY KEYNESA
 Oszczędności są stałym procesem, który zmienia
się powoli w czasie, pod wpływem
poważniejszych zmian w wysokości
otrzymywanych dochodów.
 Inwestycje charakteryzują się bardzo dużą
zmiennością, gdyż narażone są na: zmiany
oczekiwań przedsiębiorców, zmiany popytu,
zmiany cen, zmiany stopy procentowej.
 Nie ma automatyzmu w przekształcaniu się
oszczędności w inwestycje.
ROZBIEŻNOŚCI MIĘDZY
OSZCZĘDNOŚCIAMI A INWESTYCJAMI
 EX ANTE
PKB = K+ I + G
PKB = DDL + Am + Nz + T – Bt
K+ I + G = DDL + Am + Nz + T – Bt
G + Bt = T
K+ I = DDL + Am + Nz
DDL = OL + K
K+ I = OL + K + Am + Nz
Os = OL+ Am + Nz
K + I = Os + K
Os > I  mechanizm depresyjny
wzrost oszczędności  zmniejszenie konsumpcji  spadek
sprzedaży, wzrost zapasów  zniechęcenie
przedsiębiorców do dalszego inwestowania, zmniejszenie
produkcji, spadek zatrudniania, spadek dochodów 
zmniejszenie inwestycji  RECESJA
Os < I  spirala ekspansji
spadek oszczędności  wzrost konsumpcji  wzrost
produkcji, wzrost inwestycji  OŻYWIENIA 
...............
 EX POST
I = Os
I = Os
10
OSZCZĘDNOŚCI A INWESTYCJE
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
 Skoro oszczędności są nadwyżką dochodów nad
konsumpcją a inwestycje nadwyżką bieżącej
produkcji, która nie została skonsumowana.
 Inwestycje przez zmianę poziomu dochodu
narodowego uruchamiają proces
dostosowawczy oszczędności
wzrost inwestycji  wzrost popytu na
dobra kapitałowe  wzrost produkcji
 wzrost zatrudnienia  wzrost
dochodów  wzrost konsumpcji (i
oszczędności)  wzrost produkcji 
wzrost zatrudnienia  wzrost
dochodów
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
 Y = mi  I
wskaźnik, który pokazuje o ile
przyrośnie dochód narodowy jeśli
inwestycje w gospodarce przyrosną
o jedną jednostkę
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
∆I = 100 000
KSK = 0,8
KSO = 0,2
∆Y = ?
100 000 (a1)
80 000 (a2)
64 000 (a3)
51 200 (a4)
20 000
16 000
12 800
itd...
∆Y = 100000+80000+64000+51200+ … = ? = a 1+ a2+ a3+ … +an
a1=?a2
Krańcowa skłonność do oszczędzania
KSO = O/Y
 jest to relacja która pokazuje o ile przyrosną oszczędności
jeżeli dochód przyrośnie o jedną jednostkę,
Krańcowa skłonność do konsumpcji
KSK = K/Y
 jest to relacja która pokazuje o ile przyrośnie konsumpcja
jeżeli dochód przyrośnie o jedną jednostkę
Y = O + K /Y
Y/Y = O/Y + K/Y
1 = O/Y + K/Y
KSO + KSK = 1
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
a1= 100 000 = ∆I
q = 0,8 = KSK
Σ = ∆Y
∆Y = 1/(1-KSK) * ∆I
 Y = mi  I
mi = 1/(1-KSK)
KSO + KSK = 1
KSO = 1 - KSK
mi = 1/KSO
an=?a1
11
MNOŻNIK INWESTYCYJNY
Wielkość mi jest rosnącą funkcją
krańcowej skłonności do
konsumpcji i malejącą funkcją
krańcowej skłonności do
oszczędzania.
12