D - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Warszawie

Sygn. akt VI ACa 1964/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 października 2014 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:
Przewodniczący - Sędzia SA– Ewa Stefańska
Sędzia SA– Małgorzata Manowska (spr.)
Sędzia SO (del.) – Jolanta Pyźlak
Protokolant: – st. sekr. sąd. Ewelina Czerwińska
po rozpoznaniu w dniu 8 października 2014 r. w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) S.A. w W.
przeciwko Prezesowi Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
o naruszenie zbiorowych interesów konsumentów i nałożenie kary pieniężnej
na skutek apelacji powoda
od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów
z dnia 29 sierpnia 2013 r.
sygn. akt XVII AmA 86/11
uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Warszawie –
Sądowi Ochrony Konkurencji i Konsumentów do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu
Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.
Sygn. akt VI ACa 1964/13
UZASADNIENIE
Spółka Akcyjna (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów nr (...) z dnia 23 grudnia 2010 roku, zarzucając naruszenia art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie
konkurencji i konsumentów w zw. z art. 111 ustawy poprzez nałożenie kary pieniężnej bez należytego uwzględnienia
wszystkich okoliczności łagodzących, art. 7 oraz art. 107 § 1 i 3 k.p.a. w zw. z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji
i konsumentów poprzez uwzględnienie przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej bliżej niesprecyzowanych naruszeń,
których w ocenie prezesa UOKiK dopuściła się powódka, a które nie zostały wskazane w decyzji, art. 77 § 1 k.p.a. i
art. 80 k.p.a. w zw. z art. 83 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów poprzez uznanie, iż doszło do „innych”
niż wymienione w decyzji i udowodnione naruszeń, niemających oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym
sprawy, co miał wpływ na ustalenie wysokości kary pieniężnej nałożonej na spółkę. Wskazując na powyższe powódka
wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w części poprzez uchylenie jej punktu IV i nie orzekanie o nałożeniu kary
pieniężnej, albo poprzez obniżenie kary przy uwzględnienie wszystkich okoliczności łagodzących.
Pozwany Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wniósł o oddalenie odwołania.
Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2013 roku Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił odwołanie.
Sąd Okręgowy ustalił, że Decyzją Nr (...), z dnia 23 grudnia 2010r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji I
Konsumentów na podstawie art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów
oraz stosownie do treści art. 33 ust. 6 tej ustawy po przeprowadzeniu postępowania w sprawie praktyk naruszających
zbiorowe interesy konsumentów przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. uznał w pkt I decyzji, że działanie (...) S.A. z
siedzibą w W. polegające na stosowaniu we wzorcach umownych postanowień o treści:
1. „Umowa abonencka o świadczenie usług telekomunikacyjnych” „Wszelkie spory wynikające z umowy mogą być
załatwiane w drodze mediacji. W przypadku ich nierozstrzygnięcia na drodze mediacji strony poddają spory powstałe
na tle tej Umowy lub w związku ze świadczonymi Usługami sądowi właściwemu dla siedziby Dostawcy Usług” (pkt
11.11)
2. „Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) S.A.”
A. „Wszelkie spory wynikające z Umowy podlegają rozpoznaniu przez sąd właściwy dla siedziby Dostawcy Usług„ (§
33 pkt 5)
B. „Jeżeli Zainteresowany zawiera umowę przez pełnomocnika lub innego przedstawiciela ,przedstawiciel poza
przedstawieniem danych i dokumentów Zainteresowanego, określonych w ust. 7 i 8, winien udokumentować swoją
tożsamość oraz wykazać umocowanie do działania w imieniu Zainteresowanego przedstawiając stosowny dokument
poświadczony w sposób urzędowy, notarialny lub w obecności upoważnionego pracownika Dostawcy Usług, a poza
granicami kraju —przez polską placówkę dyplomatyczną„ (§ 3 pkt 6)
C. „Wszelką korespondencję nadaną przez Dostawcę Usług na adres lub z wykorzystaniem innych danych wskazanych
w Umowie lub przez Abonenta po zawarciu Umowy uważa się za doręczoną Abonentowi po upływie 3 dni od dnia jej
nadania„ (§ 3 pkt 16)
D. „Za ponowne rozpoczęcie świadczenia Usług lub zniesienie innych nałożonych na Abonenta ograniczeń, dostawca
usług pobiera odrębną opłatę ustaloną w Cenniku” (§ 16)
E. „Dostawca Usług ma również prawo żądania kar (...) związanych z (...) nieterminowym uiszczaniem opłat za Usługi
(wezwania, noty odsetkowe)„ (§ 21)
F. „Dostawca Usług nie odpowiada za przerwy w świadczeniu Usług, złą jakość techniczną Usług, spowodowaną (...)
awarią zaistniałą w innych sieciach telekomunikacyjnych, z którymi dostawca Usług współpracuje„ (§ 23 pkt 4)
3. „Cennik usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) S.A”
A. „Odblokowanie dostępu do Usług zablokowanych z powodów określonych w par. 15 ust. 2 Regulaminu - opłata
jednorazowa -36,60 Pln” (pkt XI. 9)
B. „Wystawienie pisemnego wezwania do zapłaty - opłata jednorazowa 18,30 Pln, wystawienie wezwania do zapłaty w
innej formie (faks, SMS, e-mail) - opłata jednorazowa -12,20 Pln, wystawienie noty odsetkowej - opłata jednorazowa
-12,20 Pln„ (pkt XI. 10-12)
4. „Umowa abonencka o świadczenie usług internetowych (...)” „Wszelkie spory wynikające z umowy mogą być
załatwiane w drodze mediacji. W przypadku ich nierozstrzygnięcia na drodze mediacji strony poddają spory powstałe
na tle tej Umowy lub w związku ze świadczonymi Usługami sądowi właściwemu dla siedziby Dostawcy Usług „ (pkt
II. 11)
5. „Regulaminu świadczenia usług internetowych (...) przez (...) S.A.”
A. „Jeżeli Abonent lub Klient zawiera umowę przez pełnomocnika lub innego przedstawiciela, przedstawiciel
poza przedstawieniem danych i dokumentów mocodawcy, określonych w ust. 7 i 8, winien udokumentować swoją
tożsamość oraz wykazać umocowanie do działania w jego imieniu przedstawiając stosowny dokument, poświadczony
w sposób urzędowy, notarialny lub w obecności upoważnionego pracownika Dostawcy Usług, a poza granicami kraju
- przez polską placówkę dyplomatyczną” (§ 3 pkt 6)
B. „ Wszelką korespondencję nadaną przez Dostawcę Usług na adres lub z wykorzystaniem innych danych wskazanych
w Umowie lub przez Abonenta po zawarciu Umowy uważa się za doręczoną Abonentowi po upływie 3 dni od dnia jej
nadania” (§3 pkt 16)
C. „Dostawca Usług ma również prawo żądania kar (...) związanych z (...) nieterminowym uiszczaniem opłat za Usługi
(wezwania, noty odsetkowe)” (§ 16)
D. „Dostawca Usług nie odpowiada za przerwy w świadczeniu Usług, złą jakość techniczną Usług, spowodowaną (...)
awarią zaistniałą w innych sieciach telekomunikacyjnych, z którymi dostawca Usług współpracuje „ (§ 17pkt 4)
6. „Cennik usług dostępu do sieci Internet świadczonych przez (...) S.A„ „Wystawienie pisemnego wezwania do
zapłaty - opłata jednorazowa 18,30 Pln, wystawienie wezwania do zapłaty w innej formie (faks, SMS, e-mail) - opłata
jednorazowa - 12,20 Pln, wystawienie noty odsetkowej - opłata jednorazowa -12,20 Pln„ (pkt V.2-4)
7. „(...) na kartę - Regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych w wariancie nomadycznym przez (...) S.A. dla
użytkowników usługi przedpłaconej”
A. „Wszelkie spory wynikające z Umowy podlegają rozpoznaniu przez sąd właściwy dla siedziby Dostawcy
Usług” (§25pkt 4)
B. „Dostawca Usług nie odpowiada za przerwy w świadczeniu Usług przedpłaconych, złą jakość techniczną Usług
przedpłaconych, spowodowaną (...) awarią zaistniałą w innych sieciach telekomunikacyjnych, z którymi dostawca
Usług współpracuje” (§ 16pkt 4)
stanowi praktykę naruszającą zbiorowe interesy konsumentów, polegającą na stosowaniu postanowień wzorców
umów, które zostały wpisane do rejestru postanowień wzorców umowy uznanych za niedozwolone, o którym mowa
w art. 47945 Kodeksu postępowania cywilnego, co stanowi naruszenie art. 24 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 24 ust. 1 ustawy
o ochronie konkurencji i konsumentów - i stwierdził zaniechanie jej stosowania:
- w zakresie pkt. I.3.A i pkt. I.3.B z dniem 1 sierpnia 2010 r.
- w pozostałym zakresie z dniem 15 grudnia 2010 r.
W pkt II decyzji Prezes UOKiK na podstawie art. 27 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów (Dz.-U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) oraz stosownie do treści art. 33 ust. 6 tej ustawy po przeprowadzeniu
postępowania w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.
uznał, że działanie (...) S.A. z siedzibą w W. polegające na:
1. zamieszczeniu w punkcie 11.19 „Umowy abonenckiej o świadczenia usług telekomunikacyjnych” postanowienia
o treści: „Abonent może odstąpić od Umowy abonenckiej zawartej poza lokalem Dostawcy Usług w terminie 10
(dziesięć) dni od dnia jej zawarcia bez ponoszenia żadnych kosztów w przypadku, gdy zakupione lub wydzierżawione
przez Abonenta Urządzenia abonenckie i/lub akcesoria zostaną zwrócone Dostawcy Usług w stanie niezmienionym
(bez naruszenia opakowania oraz naruszenia towaru będącego przedmiotem sprzedaży lub dzierżawy). W pozostałych
przypadkach Abonent odstępujący od Umowy abonenckiej jest zobowiązany do pokrycia kosztów przywrócenia
zakupionego lub wydzierżawionego towaru do stanu poprzedniego zgodnie z ceną określoną w Cennikach Dostawcy
Usług” zaś w punkcie XVI. 1 „Cennika usług telekomunikacyjnych świadczonych przez (...) S.A”, postanowienia,
stosownie do którego „Opłata za przywrócenie zakupionego /wydzierżawionego Urządzenia/Akcesoria do stanu
poprzedniego po odstąpieniu od Umowy w ciągu 10 dni - opłata jednorazowa - 24,40 Pln” -jako niezgodne z art. 2 ust.
2 i 3 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę
wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, poz. 271 ze zm.) - stanowi praktykę naruszającą zbiorowe
interesy konsumentów, określoną w art. 24 ust. 2 w zw. z art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów
i stwierdził zaniechanie jej stosowania z dniem 15 grudnia 2010 r.
2. zamieszczeniu w punkcie 11.13 „Umowy abonenckiej o świadczenia usług internetowych (...)” postanowienia
o treści: „Abonent może odstąpić od Umowy abonenckiej zawartej poza lokalem Dostawcy Usług w terminie 10
(dziesięć) dni od dnia jej zawarcia bez ponoszenia żadnych kosztów w przypadku, gdy zakupione lub wydzierżawione
przez Abonenta Urządzenia abonenckie i/lub akcesoria zostaną zwrócone Dostawcy Usług w stanie niezmienionym
(bez naruszenia opakowania oraz naruszenia towaru będącego przedmiotem sprzedaży lub dzierżawy). W pozostałych
przypadkach Abonent odstępujący od Umowy abonenckiej jest zobowiązany do pokrycia kosztów przywrócenia
zakupionego lub wydzierżawionego towaru do stanu poprzedniego zgodnie z ceną określoną w Cennikach Dostawcy
Usług” zaś w punkcie IX. 1 „ Cennika usług dostępu do sieci Internet świadczonych przez (...) S.A”, postanowienia,
stosownie do którego „Opłata za przywrócenie zakupionego /wydzierżawionego Urządzenia/Akcesoria do stanu
poprzedniego po odstąpieniu od Umowy w ciągu 10 dni - opłata jednorazowa - 24,40 Pin”, co - jako niezgodne z art. 2
ust. 2 i 3 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę
wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (Dz. U. Nr 22, poz. 271 ze zm.) - stanowi praktykę naruszającą zbiorowe
interesy konsumentów, określoną w art. 24 ust. 2 w zw. z art. 24 ust. 1 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów
- i stwierdził zaniechanie jej stosowania z dniem 15 grudnia 2010 r.
W pkt IV decyzji na podstawie art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i
konsumentów (Dz. U. Nr 50, poz. 331 ze zm.) oraz stosownie do treści art. 33 ust. 6 tej ustawy nałożył na powoda
karę pieniężną w wysokości:
1. 109 642 zł z tytułu naruszeń określonych w pkt. I. 1-3;
2. 70 484 zł z tytułu naruszeń określonych w pkt. I. 4-6;
3. 23 494 zł z tytułu naruszeń określonych w pkt. I. 7;
4. 39 158 zł z tytułu naruszeń określonych w pkt. II;
W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Sąd I instancji podzielił ustalenia faktyczne i prawne poczynione przez Prezesa UOKIK w zakresie przesłanek
uzasadniających nałożenie na powoda kar pieniężnych w określonych decyzją wysokościach i przyjmuje je za swoje.
Odwołanie zostało złożone w stosunku do pkt IV decyzji Prezesa UOKiK, tym samym odwołujący się nie
zakwestionował, określonej w pkt I i II decyzji, samej praktyki uznanej przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów za naruszającą zbiorowe interesy konsumentów.
Jak wskazał Sąd Okręgowy stosownie do art. 106 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 16.02.2007 r. o ochronie konkurencji
i konsumentów (Dz. U. 2007.50. 331 ze zm.) Prezes UOKiK może nałożyć na przedsiębiorcę, w drodze decyzji
administracyjnej, karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym
poprzedzającym rok nałożenia kary, jeżeli przedsiębiorca ten, choćby nieumyślnie dopuścił się stosowania praktyki
naruszającej zbiorowe interesy konsumentów w rozumieniu art. 24 przywołanej ustawy. Stosownie do art. 111
cytowanej ustawy przy ustalaniu wysokości kar pieniężnych, o których mowa wart. 106 - 108, należy uwzględnić w
szczególności okres, stopień oraz okoliczności naruszenia przepisów ustawy, a także poprzednie naruszenie przepisów
ustawy.
Odnośnie zarzutu powoda, iż spółka dopuściła się stosowania zakazanych praktyk nieumyślnie, Sąd I instancji
podzielił stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 21.04. 2011r. (III SK 45/10), iż
element subiektywny w postaci umyślności czy nieumyślności naruszenia przepisów ustawy, określany mianem
„winy” jest okolicznością braną pod uwagę przy ustalaniu wysokości kary.
W zaskarżonej decyzji Prezes UOKiK wskazał, iż działania spółki opisane w pkt I i II decyzji były co najmniej
nieumyślne jak też wskazał inne okoliczności mające wpływ na wymiar nałożonych kar, takie jak okres naruszenia,
brak uprzednich naruszeń ustawy, zaniechanie stosowania praktyk będące wynikiem współpracy z Prezesem
UOKiK oraz negatywne skutki stosowanych praktyk godzące w interesy ekonomiczne konsumentów, ograniczające
odpowiedzialność przedsiębiorcy z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.
Tym samym zdaniem Sądu Okręgowego twierdzenia powoda, iż Prezes UOKiK wydając zakwestionowaną decyzję
nie wziął pod uwagę kwestii zawinienia oraz zakresu naruszenia rzeczywistych interesów konsumentów nie mają
uzasadnionych podstaw.
Zważywszy, iż stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 16.02.2007 o ochronie konkurencji i konsumentów Prezes
UOKiK może nałożyć na przedsiębiorcę karę pieniężną w wysokości nie większej niż 10% przychodu osiągniętego w
roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, wysokość kar za każdą ze stosowanych praktyk w wysokości
0,19%, 0,12%, 0,04%, 0,07% przychodu ukaranego przedsiębiorcy Sąd Okręgowy uznał za minimalną oraz adekwatną
do funkcji represyjno-wychowawczej kar pieniężnych nakładanych przez właściwy organ.
Z kolei wniosek dowodowy powoda Sąd I instancji oddalił, uznając, iż fakt, że spółka prowadzi działalność na
terytorium województwa (...) nie jest sporna między stronami.
Apelację od powyższego wyroku wniósł powód zaskarżając go w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez uchylenie
punktu IV decyzji w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej albo poprzez obniżenie nałożonych kar pieniężnych.
Ewentualnie powód wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.
Powód podniósł zarzuty:
1. naruszenia art. 106 ust. 1 i art. 111 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów poprzez uznanie, że brak było
podstaw do nienałożenia w decyzji kar pieniężnych względnie do obniżenia kar pieniężnych nałożonych przez Prezesa
UOKiK na (...), podczas gdy w niniejszej sprawie zaistniały okoliczności, które ustawa nakazuje uwzględnić przy
nakładaniu i wymiarze kary w związku z naruszeniem ustawy, które to okoliczności powinny skutkować co najmniej
obniżeniem kar nałożonych na (...) w drodze decyzji, tj.:
• stopień zawinienia w popełnieniu przez (...) naruszeń ustawy;
• brak uprzedniego naruszenia przez (...) przepisów ustawy;
• aktywne współdziałanie (...) z Prezesem UOKiK w trakcie postępowania antymonopolowego;
• stopień i okoliczności naruszenia ustawy, w szczególności zaś ograniczony zasięg terytorialny działalności (...)
oraz niewielki udział (...) w rynku usług telekomunikacyjnych i związany z tym bardzo ograniczony zakres
ewentualnego negatywnego oddziaływania naruszeń na interesy konsumentów;
• praktyka orzecznicza dotycząca nakładania kar pieniężnych na podmioty naruszające przepisy ustawy;
2. naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. przepisu art. 227 k.p.c.
poprzez oddalenie wniosku dowodowego (...) o przesłuchanie w charakterze świadka J. F. z uwagi na to, iż „fakt,
że spółka prowadzi działalność na terytorium województwa (...) nie jest sporna między stronami”, podczas gdy
przesłuchanie ww. świadka na okoliczności wskazane w treści wniosku dowodowego dotyczyć miało faktów istotnych
dla rozstrzygnięcia sprawy, czyli zaistnienia okoliczności, które powinny być uwzględnione przez Prezesa UOKiK przy
wydawaniu decyzji oraz ustalaniu wymiaru kar pieniężnych nakładanych na (...);
3. naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. przepisu art. 233 k.p.c. poprzez
przekroczenie granic swobodnej oceny materiału dowodowego i wydanie rozstrzygnięcia bez wszechstronnego
rozważanie materiału dowodowego;
4. naruszenia przepisów postępowania, tj. przepisu art. 328 § 2 k.p.c. poprzez sporządzenie uzasadnienia do wyroku
w sposób niewyjaśniający okoliczności faktycznych, które powinny być brane pod uwagę przez Prezesa UOKiK przy
wydawaniu decyzji oraz ustalaniu wymiaru kar nałożonych na (...).
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Apelacja zasługuje na uwzględnienie o ile zmierza do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I
instancji do ponownego rozpoznania.
Postępowanie przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest cywilnym postępowaniem
pierwszoinstancyjnym, zatem Sąd ten nie powinien ograniczać swej funkcji jurysdykcyjnej tylko do kontroli legalności
postępowania administracyjnego. Sąd powinien zmierzać do ustalenia, czy zachodzą sporne między stronami
okoliczności faktyczne, a następnie - po ich ustaleniu - do oceny prawnej zasadności wniesionego odwołania. Sąd
Ochrony Konkurencji i Konsumentów sprawuje kontrolę nie tylko legalności, ale także zasadności i celowości decyzji
administracyjnej. Z art. 479 § 1 i 3 k.p.c. wynika, że po przeprowadzeniu postępowania sąd ochrony konkurencji
i konsumentów bądź uwzględnia odwołanie, bądź też oddala. Sąd oddala odwołanie, jeżeli brak jest podstaw do
jego uwzględnienia, a zatem jeżeli podniesione w odwołaniu zarzuty okazały się niezasadne, w razie uwzględnienia
odwołania sąd zmienia zaskarżoną decyzję w całości lub w części i orzeka co do istoty sprawy. Z powyższego wynika,
że choć sąd ustosunkowuje się do decyzji Prezesa UOKiK, to jednak tylko formalnie decyzja ta jest przedmiotem
rozstrzygnięcia sądu. Istota sprawy sprowadza się zatem, co do zasady, w przypadku tego typu spraw, do dokonania
kontroli legalności, zasadności i celowości decyzji administracyjnej z uwzględnieniem zarzutów podniesionych w
odwołaniu.
Tymczasem w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy nie dał wyrazu temu aby rozpoznał istotę sprawy.
Sąd I instancji ograniczył się do stwierdzenia, że popiera ustalenia faktyczne i prawne Prezesa UOKiK, a jedynie
w symboliczny sposób odniósł się do zarzutów odwołania, potwierdzając tylko stanowisko przyjęte przez Prezesa.
Z uzasadnienia nie wynika aby Sąd Okręgowy dokonał kontroli ani ustaleń faktycznych Prezesa UOKiK ani
prawidłowości zastosowania przez niego przepisów prawa. Przede wszystkim jednak brak jest samodzielnej oceny
spełnienia przesłanek nałożenia kary i okoliczności, od których winna zależeć jej wysokość. Sąd I instancji nie
ustosunkował się również konkretnie do żadnych szczegółowych zarzutów skarżącego.
Poza tym należy zauważyć, że Sąd I instancji oddalił wniosek dowodowy powoda na okoliczność jego udziału w rynku
w sytuacji gdy z uzasadnienia zaskarżonego wyroku w ogóle nie wynika aby przedmiotem jego rozważań była kwestia
wpływu tej okoliczności na zasadność nałożenia kary lub jej wysokość. Należy zaś zauważyć, że oddalenie wniosku
byłoby zasadne jedynie w przypadku gdyby okoliczność ta nie miała wpływu na treść rozstrzygnięcia (art. 217 § 1 w
zw. z art. 227 k.p.c.).
Należy zauważyć, że pomimo tego, iż w chwili obecnej w polskim systemie prawnym obowiązuje system apelacji
pełnej, nie można na sąd II instancji przerzucać w całości rozpoznania sprawy, ponieważ doszłoby wtedy do naruszenia
podstawowego prawa stron do rozpoznania ich sprawy w dwuinstancyjnym postępowaniu sądowym.
Rozpoznając ponownie sprawę Sąd Okręgowy dokona kontroli zaskarżonej decyzji administracyjnej także w
kontekście zarzutów stawianych w odwołaniu od niej. Sąd będzie miał na uwagę zarówno płaszczyznę ustaleń
faktycznych koniecznych do rozpoznania sprawy jak i oceny zastosowanych przepisów prawa, a w razie zaistnienia
takiej konieczności podejmie stosowne czynności z zakresu postępowania dowodowego. Poza tym zadba o to aby
uzasadnienie orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie spełniało wszystkie wymogi przewidziane w art. 328 §
2 k.p.c. w kontekście umożliwienia dokonania jego kontroli instancyjnej.
Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie na podstawie art. 386 § 4 k.p.c.