85-lecie honorowego członka zŻwP

serdeczności
Jubilaci
w Babimoście
Zarząd Koła nr 4 Związku Żołnierzy Wojska Polskiego w Babimoście zorganizował 14 września
w Gminnym Ośrodku Kultury obchody rocznic pożycia małżeńskiego oraz jubileusze urodzinowe członków Związku.
I tak: 55. rocznicę ślubu obchodzili Katarzyna
i Józef Gierułowie oraz Teresa i Aleksander Szepelakowie; 50. – Halina i Tadeusz Budzikowie
oraz Jadwiga i Antoni Supińscy; 45. – Jolanta i Tadeusz Ptakowie; 40. – Teresa i Marian Ostrowscy;
35. – Krystyna i Marian Schusterowie. Urodziny
natomiast: 75. –Tadeusz Budzik i Leonard Pukiński; 70. – Piotr Tomczyk; 65. – Stefan Janiak. Jubilatów przywitał prezes koła Zbigniew Godoń.
Małżonkom obchodzącym złote gody – Halinie i Tadeuszowi Budzikom oraz Jadwidze i Antoniemu Supińskim burmistrz Babimostu Bernard Radny w imieniu prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej wręczył pamiątkowe medale. Wszyscy jubilaci otrzymali wiązanki kwiatów oraz dyplomy od burmistrza Babimostu oraz Zarządu Koła nr 4 ZŻWP.
Po wspólnym pamiątkowym zdjęciu i życzeniach stu lat jubilaci i goście bawili się do późnych godzin przy muzyce zespołu „Bojan” z Nowej Soli.
Zbigniew GODOŃ
grudziądz: 80 lat pułkownika młota
Piękny jubileusz ukończenia 80 lat to doskonała
okazja do przybliżenia
życiowej drogi ppłk. mgr.
Feliksa Młota, dla przyjaciół „Felka”. Urodził się
9 listopada 1932 roku
w Wandzinie, pow. Mińsk
Mazowiecki, w rodzinie
rolniczej. Szkołę podstawową ukończył w okresie
okupacji. Po wyzwoleniu
wraz z rodzicami wyjechał na Ziemie Odzyskane.
W latach czterdziestych uczęszczał do studium
przygotowawczego do szkół wyższych przy Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu. W latach
1950–1952 był pracownikiem umysłowym w nadleśnictwie państwowym Wichrowe koło Dobrego Miasta.
W 1952 roku został powołany do zasadniczej służby
wojskowej, którą odbywał w Ośrodku Szkolenia Specjalistów Morskich w Ustce. Po ukończeniu szkolenia
jako starszy marynarz pływał na okręcie podwodnym
„Żbik”. W następnym roku Dowództwo Marynarki Wojennej skierowało go do szkoły podchorążych w Łodzi,
którą ukończył z drugą lokatą w 1955 roku i został
promowany na stopień podporucznika. Do 1957 roku
pełnił służbę w 27 Brygadzie Moździerzy Ciężkich 6
Dywizji Piechoty w Brodnicy na stanowisku zastępcy
dowódcy batalionu, po czym został przeniesiony do
rezerwy. Rozpoczął wówczas naukę w Technikum
Chemicznym. Ukończył je w 1959 roku i uzyskał
tytuł technika technologa chemii organicznej. Zdobyty
zawód, zdolności organizacyjne oraz umiejętności
pracy z ludźmi zdobyte w wojsku pozwoliły mu zajmować różne stanowiska kierownicze w przemyśle
chemicznym.
Po ponownym powołaniu do zawodowej służby
wojskowej otrzymał skierowanie na Wyższy Kurs
Doskonalenia Oficerów w Warszawie. Po jego ukończeniu rozpoczął służbę w 6 Warszawskiej Brygadzie
Artylerii Armat w Grudziądzu na stanowisku instruktora kulturalno-oświatowego. Podjął zaoczne studia
historyczne na Wydziale Humanistycznym w Wyższej
Szkole Pedagogicznej w Gdańsku. Po dwóch latach
musiał przerwać naukę w cywilnej uczelni, został
bowiem skierowany na stacjonarne studia w Wojskowej Akademii Politycznej w Warszawie, w której
uzyskał tytuł magistra historii. Po ukończeniu WAP
wyznaczono go na stanowisko zastępcy dowódcy
ds. politycznych w 17 Batalionie Rozpoznawczym 16
Dywizji Pancernej w Elblągu. Od 1971 do 1975 roku
był wykładowcą w OSSK w Grudziądzu na Wydziale
Szkolenia. Następnie do 1978 roku pełnił służbę w 2
Pułku Chemicznym w Grudziądzu na stanowisku
zastępcy dowódcy pułku ds. politycznych, po czym
został przeniesiony do 5 Bydgoskiego Pułku Obrony
Terytorialnej na stanowisko zastępcy dowódcy pułku
ds. politycznych. W międzyczasie ukończył dwuletnie
studia podyplomowe na Wydziale Historyczno-Politycznym WAP. Awansował zgodnie z pragmatyką.
Ostatni awans na podpułkownika otrzymał w 1976
roku. W listopadzie 1957 roku zawarł związek małżeński z Janiną Kłosowską. Dochowali się dwójki
dzieci: syna Grzegorza i córki Marzeny. Z rozkazu
dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w 1981
roku był organizatorem i współzałożycielem Koła nr 7
ZBŻZ przy Pułku Obrony Terytorialnej w Grudziądzu,
którego to Koła do dziś jest jednym z najaktywniejszych członków.
W 1985 roku został zwolniony z zawodowej służby
wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku. Za wieloletnią nienaganną służbę był wielokrotnie wyróżniany.
Najważniejsze odznaczenia to Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi oraz wiele
odznaczeń resortowych. Uhonorowany został również
wyróżnieniami związkowymi, Odznaką Honorową
za Zasługi dla ZŻWP oraz medalami pamiątkowymi
20-lecia, 25-lecia i 30-lecia. Jego nazwisko wpisano
także do księgi honorowej Toruńskiego Zarządu
Rejonowego. Otrzymał ponadto wiele dyplomów
gratulacyjnych.
Szanowny Jubilacie, Zarząd i koledzy z Koła nr
7 życzą Ci dużo zdrowia, długich lat życia oraz satysfakcji z dobrze wypełnionego obowiązku wobec
ojczyzny i rodziny.
Bogdan SROKA
85-lecie honorowego członka ZŻWP
Pułkownik Zenon Brembor w lipcu ukończył 85 lat
barwnego, bogatego w wydarzenia życia.
Urodził się 2 lipca 1927 roku w Gminie, pow.
Grodzisk Wielkopolski. Podczas okupacji pracował
u niemieckich gospodarzy na terenie Wielkopolski
oraz w Niemczech. Do kraju powrócił ze strefy amerykańskiej w grudniu 1945 roku. Zamieszkał wraz
z rodziną w Obłotnie koło Sulechowa. W 1948 roku
został powołany do służby wojskowej. Tu ukończył
szkołę podoficerską w 34 Pułku Piechoty oraz Kurs
Doskonalenia Podoficerów Piechoty w Bydgoszczy. Objął wówczas obowiązki dowódcy plutonu.
W grudniu 1951 roku skierowano go do Okręgowego
Ośrodka Szkolenia Oficerów w Wałczu. Po jego
ukończeniu został mianowany na stopień chorążego.
Dalej dowodził plutonem, następnie pełnił obowiązki
dowódcy kompanii ciężkich karabinów maszynowych.
Za dobre wyniki w szkoleniu w 1954 roku został skierowany na Kurs Doskonalenia Oficerów w Warszawie.
Po jego ukończeniu przez 6 lat pełnił obowiązki
zastępcy dowódcy szkoły podoficerskiej w 34 Pułku
Piechoty. W 1962 roku został przyjęty do Wojskowej
Akademii Politycznej na Wydział Historii. W czasie
studiów uczestniczył w wielu zawodach strzeleckich
– zajmował czołowe miejsca i zdobywał medale.
Akademię ukończył w 1966 roku i uzyskał tytuł
magistra historii oraz stopień majora. Objął wówczas stanowisko instruktora w 9 Pułku Czołgów w Słupsku.
Pułk wzorowo realizował szkolenie, dzięki czemu był
wyróżniany przez przełożonych. W styczniu 1967
roku na własną prośbę został przeniesiony do ŚOW
na stanowisko zastępcy dowódcy samodzielnego
batalionu łączności w Krośnie Odrzańskim. Po dwóch
latach został starszym inspektorem wydziału w 4
Dywizji Zmechanizowanej. Od 1971 roku pełnił przez
9 lat obowiązki zastępcy dowódcy 22 Pułku Artylerii.
W tym czasie zorganizował salę tradycji jednostki
oraz klub żołnierski. Z pełnym zaangażowaniem
uczestniczył w procesie wychowania żołnierzy oraz
kształtowania dyscypliny wojskowej. Prowadził działalność społeczną na rzecz miasta i powiatu. Udzielał
szkołom pomocy w patriotycznym wychowaniu
młodzieży. W uznaniu zasług był wielokrotnie wyróżniany i odznaczany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi,
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
oraz wieloma innymi medalami. Z jego inicjatywy
Szkole Podstawowej nr 1 w Sulechowie nadano imię
generała Józefa Bema. Dzięki jego zaangażowaniu szkoła otrzymała popiersie generała, które do dziś
zdobi jej hol. Systematycznie udzielał pomocy ZHP
i LOK, współpracował z domem kultury.
Pułkownik Zenon Brembor nigdy nie ograniczał się
do wykonywania obowiązków zawodowych. Kiedy ze
względu na stan zdrowia w 1980 roku po 33 latach
służby wojskowej został przeniesiony do rezerwy,
włączył się w nurt działalności społecznej. Najwięcej
czasu poświęcił założeniu Koła ZBŻZ w Sulechowie.
W latach 1981–1985 był jego prezesem oraz wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego w Zielonej Górze.
W 1985 roku został prezesem ZW, którą to funkcję
pełnił 8 lat. Od 1981 roku przez 12 lat był członkiem
Zarządu Głównego. Za działalność związkową został
wyróżniony wieloma odznaczeniami związkowymi
oraz wpisem do honorowej księgi zasłużonych ZG
ZBŻZ. IV Krajowy Zjazd nadał mu tytuł honorowego
członka ZBŻZ. Otrzymał również patent Korespondenta GWiR. Za długoletnią pracę w Związku w 2005
roku został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu
Odrodzenia Polski. Dekoracji dokonał prezes ZG
ZŻWP gen. dyw. Adam Rębacz na uroczystym
zebraniu Koła nr 5 w Sulechowie.
Pracę magisterską poświęcił Babimojszczyźnie,
co wpłynęło na jego zainteresowanie walkami powstańczymi z lat 1918–1919. Na konkurs z okazji 50.
rocznicy powstania wielkopolskiego opracował
bardzo wysoko ocenioną
pracę pt. „Wypad”, której
rękopis znajduje się w Bibliotece Uniwersytetu
w Poznaniu. Przyczynił
się do założenia w Sulechowie Koła Towarzystwa Pamięci Powstania
Wielkopolskiego. Na
pierwszym zebraniu został wybrany jego prezesem
(był nim przez 10 lat). Rok później został wiceprezesem Lubuskiego Oddziału TPPW w Zielonej Górze.
Jest także członkiem Zarządu Głównego w Poznaniu.
O efektach jego pracy można napisać książkę – no
i taka już powstała.
V Krajowy Zjazd Delegatów TPPW 1918–1919
w kwietniu 2001 roku nadał Zenonowi Bremborowi
tytuł honorowego członka Towarzystwa. Mimo wieku
i chorób nadal pracuje ze wszystkich sił. Taka jest
postawa człowieka społecznego czynu i wielkiego
patrioty.
Związek małżeński zawarł z Laurencją. Dochowali się dwojga dzieci: syna Jerzego i córki Lucyny.
Obecnie cieszą się wnukami: Martą, Mają, Stachem
i Radkiem oraz prawnukami: Dominiką, Laurą, Michałem i Adamem.
Szanowny Jubilacie! W imieniu kolegów z Koła nr 5
życzę ci jak najlepszego zdrowia. Dalej działaj według
Twego powiedzenia: człowiek jest tyle wart, ile może
dać innym, a ty takim byłeś i takim pozostań. Niech
działalność Twoja przynosi Ci satysfakcję!
Serdecznie pozdrawiamy zasłużonego 85-latka,
który jest wzorem do naśladowania dla młodszego
pokolenia. Sto lat, szanowny Zenonie!
Mirosław ZIĘTEK