D - Sąd Rejonowy dla Wrocławia

Sygn. akt I C 592/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 sierpnia 2013 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR Iwona Popiołek - Sikora
Protokolant: Katarzyna Wojciechowska
po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2013 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa R. D. i M. D.
przeciwko D. D.
o eksmisję
I. nakazuje pozwanemu D. D. aby opuścił, opróżnił i wydał powodom R. D. i M. D. lokal mieszkalny nr (...), położony
we W. przy ul. (...);
II. orzeka o braku uprawnienia pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego;
III. zasądza od pozwanego na rzecz powodów łącznie kwotę 320 zł tytułem kosztów procesu.
UZASADNIENIE
Powodowie R. D. i M. D. wnieśli o nakazanie pozwanemu D. D. aby opróżnił i opuścił lokal mieszkalny nr (...) położony
przy ul. (...) i wydał go w stanie wolnym oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, że są współwłaścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego we W.
przy ul. (...). Pozwany jest ich synem i wyprowadził się z mieszkania w dniu 1 września 2007 r. W październiku 2009 r.
pozwany pod nieobecność powodów i bez ich zgody wprowadził się do ich mieszkania. Powodowie przebywali wówczas
za granicą. Z pozwanym przez okres kilkunastu miesięcy zamieszkiwała konkubina, na co powodowie również nie
wyrażali zgody. Po powrocie powodów do Polski zażądali od pozwanego partycypowania w kosztach utrzymania
mieszkania. Od marca 2011 r. zaczęło dochodzić do awantur między stronami. Pozwany nękał powodów psychicznie,
używał i nadal używa wobec powodów słów wulgarnych. Nie partycypuje w kosztach postępowania, zajmuje pokój,
w którym znajdują się rzeczy powodów i bez ich zgody założył w drzwiach do pokoju zamek. Bez zgody powodów
korzystał także z przedmiotów należących do powodów. W dniu 7 stycznia powodowie zmuszeni byli wezwać policję,
bowiem pozwany nie chciał im oddać laptopa a między stronami doszło do awantury. Pomimo wezwania, powód nie
opuścił dobrowolnie mieszkania.
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Uzasadniając swoje stanowisko podniósł,
że powodowie od kilkunastu lat tkwią w uporczywym alkoholizmie, a w pozwie zaświadczają nieprawdę. W listopadzie
2009 r. wrócił do domu, w którym mieszkał i jest zameldowany od dziecka. W tym czasie żył w zgodzie z powodami,
którzy podczas nieobecności w kraju zwrócili się do niego o opiekę nad mieszkaniem i załatwienie rożnych spraw
urzędowych. Od kiedy powodowie wrócili do Polski, relacje pomiędzy stronami znacznie się pogorszyły. Wśród
sąsiadów ma bardzo dobrą opinię i nigdy nie było na niego żadnych skarg. Pracuje i opłaca 1/3 należnych opłat za
użytkowanie lokalu, czego dowodem jest książeczka mieszkaniowa spółdzielni (...).
Zawiadomiona o toczącym się postępowaniu Gminy W. wniosła o orzeczenie przez Sąd braku uprawnienia do
otrzymania lokalu socjalnego wobec pozwanego.
W dalszym toku postępowania strony pozostały przy swoich stanowiskach.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powodowie R. D. i M. D. są właścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...) we W..
Dowód:
- akt notarialny z dnia 10 stycznia 2008 r., rep. A nr 422/2008, k. 5-6
Pozwany, syn powodów, do września 2007 r. zamieszkiwał wraz z nimi w powyższym mieszkaniu. W okresie od 2009
r. do stycznia 2011 r. powodowie przebywali za granicą. W październiku 2009 r. pozwany ponownie wprowadził się
do mieszkania pod nieobecność powodów. Pozwany otrzymał karty płatnicze od powodów w celu regulowania opłat
za mieszkanie.
- bezsporne
Po powrocie powodów do Polski pomiędzy stronami zaczęło dochodzić do awantur. Powodowie żądali od pozwanego
partycypowania w kosztach utrzymania mieszkania. Do kwietnia 2012 r. nie uczestniczył w kosztach utrzymania
mieszkania. Zajął jeden z dwóch pokoi w mieszkaniu, w którym wymienił zamek.
Dowód:
- przesłuchanie powoda M. D., k. 117-120
- przesłuchanie powódki R. D., k. 120-121
- zaświadczenie z dnia 31 lipca 2012 r., k. 44
W dniu 7 marca, 28 kwietnia, 27 lipca oraz w listopadzie 2012 r., z uwagi na awantury pomiędzy stronami, w
mieszkaniu powodów interweniowała policja.
Dowód:
- pismo Komisariatu Policji W. z dnia 12 lipca 2012 r., k. 33
- pismo Komisariatu Policji W. z dnia 22 listopada 2012 r., k. 61
- przesłuchanie powódki R. D., k. 120-121
- przesłuchanie pozwanego D. D., k. 121-123
W dniu 23 września 2012 r. pozwana doznała obtarcia oraz obrzęku prawej ręki oraz prawej nogi.
Dowód:
- świadectwo sądowo-lekarskich oględzin ciała z dnia 26 września 2012 r., k. 72
Pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r. powodowie wezwali pozwanego do dobrowolnego opróżnienia przedmiotowego
mieszkania w terminie do dnia 18 maja 2012 r.
Dowód:
- pism z dnia 16 kwietnia 2012 r., k. 7
Od dnia 12 maja 2012 r. pozwany nie figuruje w ewidencji zarejestrowanych bezrobotnych w Powiatowym Urzędzie
Pracy we W..
Pozwany pracuje obecnie na podstawie umowy zlecenia (...) dni w tygodniu, od poniedziałku do soboty. Za
przepracowanie 200 godzin otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł.
Dowód:
- pism PUP z dnia 20 czerwca 2012 r., k. 18
- przesłuchanie pozwanego D. D., k. 121-123
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo zasługiwało w całości na uwzględnienie.
Bezspornym w niniejszej sprawie było, iż powodowie są właścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy
ul. (...) we W.. Poza sporem pozostawała również okoliczność zamieszkiwania w powyższym lokalu powodów oraz
pozwanego. Kwestią sporną było natomiast zachowanie pozwanego oraz powodów i ich wzajemne relacje.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na przedłożonych przez strony
dokumentach, przesłuchaniach powodów oraz przesłuchaniu powoda. Za mało istotne dla ustalenia stanu faktycznego
Sąd uznał zeznania świadków M. M., A. S., K. C. oraz S. G., gdyż nie pamiętali okoliczności interwencji w mieszkaniu
powodów. Za niewnoszące wiele do sprawy Sąd uznał również zeznania świadków K. R. i R. J., ponieważ ich kontakt
z powodami był sporadyczny, a informacje o przedmiotowej sprawie uzyskali w znaczącej mierze od pozwanego.
Zgodnie z art. 222 § 1 kc właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu
wydana, chyba, że osobie tej przysługuje skuteczne wobec właściciela uprawnienie do władania rzeczą.
Jak stanowi art. 13 § 2 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu
cywilnego z dnia 21 czerwca 2001 r. (u.o.p.l.), współlokator może wytoczyć powództwo o nakazanie przez sąd eksmisji
małżonka, rozwiedzionego małżonka lub innego współlokatora tego samego lokalu, jeżeli ten swoim rażąco nagannym
postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Lokatorem jest najemca lub osoba używająca lokalu na
podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności (art. 2 ust. 1 pkt 1 u.o.p.l.).
Po analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, że pozwany do dnia 18 maja
2012 r. zamieszkiwał w mieszkaniu powodów na podstawie dorozumianej umowy użyczenia, wynikającej ze stosunku
rodzinnego łączącego strony postępowania. Powodowie nie wykazali bowiem, że z chwilą powrotu przez pozwanego
w październiku 2009 r. do przedmiotowego mieszkania, odmówili mu zamieszkiwania. Jak wynika z ich twierdzeń,
zostawili pozwanemu karty płatnicze w celu dokonywania bieżących opłat za mieszkanie i oczekiwali, iż będzie
partycypował w kosztach mieszkania. Zdaniem Sądu wyrazili tym samym zgodę na przebywanie przez pozwanego w
lokalu. Następnie jednak, z uwagi na awantury pomiędzy stronami postępowania, pismem z dnia 16 kwietnia 2012 r.
powodowie wezwali pozwanego do opróżnienia lokalu. Wypowiedzieli tym samym umowę użyczenia, a pozwany od
19 maja 2012 r. przebywał w przedmiotowym mieszkaniu bez tytułu prawnego.
W ocenie Sądu powodowie nie udowodnili, iż postępowanie pozwanego jest rażąco naganne i uniemożliwia wspólne
zamieszkiwanie. Jak wynika z przesłuchania powodów oraz pozwanego, a także zebranych w sprawie dokumentów,
awantury były wywoływane bądź przez pozwanego bądź przez powodów. Policja również była wzywana przez
obie strony postępowania. Brak jest jednocześnie dowód, które wskazywałyby na to, że jedynie pozwany jest
odpowiedzialny za kłótnie i awantury. Powodowie nie wykazali także, iż to pozwany był sprawcą zdarzenia z dnia
23 września 2012 r. Świadectwo sądowo-lekarskich oględzin ciała z dnia 26 września 2012 r. jest bowiem dowodem
tego, jakich obrażeń doznała powódka, a nie kto takowych obrażeń dokonał. Jak wynika natomiast z przesłuchania
powoda, nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia. Opisane relacje pomiędzy stronami wykluczają zdaniem Sądu
możliwość zastosowania art. 13 § 2 u.o.p.l., gdyż nie zostały udowodnione przesłanki w nim zawarte. Niezależnie
jednak od stosunków panujących pomiędzy stronami, jak zostało wyżej wskazane, pozwany od dnia 18 maja 2012 r.
zamieszkiwał w mieszkaniu powodów bez tytułu prawnego. Okoliczność ta uzasadniała zatem nakazanie pozwanemu
opuszczenie, opróżnienie i wydanie lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) we W., o czym Sąd orzekł w pkt I wyroku.
Orzekając o braku uprawnienia pozwanego do otrzymania lokalu socjalnego Sąd miał na uwadze fakt, iż wykonuje
on pracę zarobkową na podstawie umowy zlecenia. Zgodnie z przesłuchaniem powoda pracuje on od poniedziałku
do soboty, a za przepracowanie 200 godzin otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł. Powód jest także osobą
młodą, sprawną fizycznie i psychicznie. Jego sytuacja materialna i psychofizyczna nie uzasadniała zatem przyznania
prawa do otrzymania lokalu socjalnego.
Orzeczenie o kosztach procesu Sąd wydał na podstawie przepisu art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca
sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i
celowej obrony. Pozwany jako strona przegrywająca proces jest więc zobowiązana do zwrotu w całości przeciwnikom
procesowemu poniesionych przez nich kosztów, na które składała się opłata od pozwu w kwocie 200 zł oraz
wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata w kwocie 120 zł (§ 10 pkt 1 rozp. Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb
Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu).
Z/:
1) odnotować,
2) odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć zgodnie z wnioskiem,
3) kal. 14.