ZAGROśENIA Z PIASKOWNICY

ZAGROśENIA Z PIASKOWNICY
W piaskownicach Ŝyją bakterie i pasoŜyty groźne dla zdrowia, które mogą wywoływać róŜne
choroby. Główny Inspektorat Sanitarny zaleca wymianę piasku w piaskownicach
na początku sezonu letniego i dwukrotnie w trakcie. Piaskownice powinny być zabezpieczone
przed dostępem zwierząt (psów i kotów, ptaków) specjalnymi plandekami.
Zasady, których warto przestrzegać by uchronić dziecko przed zachorowaniem:
1.
2.
3.
4.
Pilnuj, aby piasek w piaskownicy był wymieniany systematycznie.
Zadbaj o zabezpieczenie na noc piaskownicy specjalnym przykryciem.
Protestuj, gdy ktoś pozwala na zabawę w piaskownicy swojemu czworonogowi.
Pilnuj podczas zabawy w piasku, aby dziecko nie brało do ust kamyków, foremek ani
zabrudzonych rączek. Nie pozwalaj jeść i pić. Po zabawie wytrzyj mu ręce wilgotną
chusteczką. Po powrocie do domu
umyj rączki ciepłą wodą z mydłem.
Zabawki z piaskownicy równieŜ dokładnie umyj i przechowuj oddzielnie, nigdy zaś
z pozostałymi zabawkami malucha.
5. Myj dziecku ręce, szczególnie przed jedzeniem, po wyjściu z toalety, po zabawie
w piaskownicy, w ogrodzie, po zabawie ze zwierzętami, obcinaj krótko paznokcie.
6 Myj warzywa i owoce, zwłaszcza spoŜywane na surowo.
7. Jeśli masz psa lub kota, pamiętaj, aby go okresowo odrobaczać.
W piaskownicach mogą występować pasoŜyty wywołujące choroby takie jak:
Owsica (Enterobioza)
To najczęstsza choroba pasoŜytnicza u dzieci. Powodują ją owsiki, małe robaki o długości
0,5-1 cm przypominające białe niteczki. Do zakaŜenia dochodzi, gdy dziecko połyka
mikroskopijne jaja. Wystarczy, Ŝe włoŜy do buzi brudną rączkę. Jaja mogą się przedostawać
do organizmu równieŜ poprzez zaraŜone jedzenie z kurzem czy powietrzem,
w którym bardzo łatwo się unoszą. Z jaj w jelicie wylęgają się larwy, które następnie
przekształcają się w dorosłe pasoŜyty. Owsiki Ŝyją w końcowym odcinku jelita cienkiego
i w jelicie grubym. Nocą wędrują w okolice odbytu, gdzie składają dziesiątki tysięcy jaj.
Pełzając, powodują uporczywe swędzenie, które dodatkowo nasila wydzielana przez nie lepka
ciecz ułatwiająca przyklejanie jaj do skóry i błony śluzowej. Dziecko drapie się, a tym samym
przenosi jaja pod paznokciami, rozsiewając je wokół. Podstawowym objawem owsicy jest
swędzenie okolic odbytu. Maluch drapie się po pupie, nie ma apetytu, skarŜy się na bóle
brzucha. MoŜe mieć nudności, luźne stolce i stany zapalne jelita grubego. Dziecko staje się
rozdraŜnione, nadpobudliwe: płacze bez powodu, zgrzyta zębami, obgryza paznokcie, nie
potrafi się skoncentrować. Czasami ma trudności ze spaniem, a wtedy pojawiają się cienie
pod oczami. Ponadto, przy owsicy występują: moczenie nocne, stany zapalne skóry (na
skutek drapania), świąd, stany zapalne sromu i pochwy (w przypadku, gdy owsiki złoŜyły tam
jaja), bóle głowy, blada skóra, ogólne przemęczenie.
Lamblioza (Giardioza)
Chorobę wywołują pierwotniaki z gatunku Lamblia intestinalis (Lamblia jelitowa). Do
zakaŜenia dochodzi w wyniku połknięcia cyst. Lamblie bytują w jelicie cienkim, najczęściej
w dwunastnicy. Mogą się takŜe osiedlić w pęcherzyku i przewodach Ŝółciowych oraz
przewodzie trzustkowym. W postaci cyst usuwane są z organizmu okresowo z kałem. Cysty
są bardzo odporne na warunki środowiska zewnętrznego. W piasku lub wodzie mogą
przetrwać kilka miesięcy. Dziecko zakaŜone lamblią traci apetyt, wymiotuje, ma wzdęcia,
bóle brzucha (zazwyczaj po posiłku), nawracające biegunki i tłuste, papkowate stolce. Cierpi
na bóle głowy i bezsenność, stale jest zmęczone. Maluch moŜe mieć takŜe reakcje
uczuleniowe z wysypką, stany podgorączkowe, anemię, duszność, a nawet Ŝółtaczkę (gdy
pasoŜyty zaatakują drogi Ŝółciowe). Lamblie powodują zaburzenia w trawieniu
węglowodanów i tłuszczy. U dzieci jest to o tyle niebezpieczne, Ŝe w połączeniu z utratą
białka podczas biegunek i niedoborem witamin prowadzi do niedoŜywienia i upośledzenia
rozwoju fizycznego.
Bąblowica (Echinokokoza)
Przyczyną choroby jest tasiemiec bąblowcowy (Echinococcus granulosus). Z połkniętych jaj
w Ŝołądku uwalniają się larwy, które z krwią docierają do róŜnych narządów, głównie
wątroby, płuc i mózgu. Tam tworzą wągry, a w nich pęcherzyki z główkami tasiemca.
Objawy pojawiają się dopiero po kilku latach od zakaŜenia. ZaleŜą od umiejscowienia
pasoŜyta oraz wielkości i liczby wągrów. Wągry w ciele Ŝywiciela pośredniego (ludzie, owce,
bydło) mogą osiągać wielkość głowy dziecka, przy czym sam tasiemiec ma kilka mm
długości. Choroba powoduje bóle brzucha, brak apetytu, Ŝółtaczkę. Zaatakowanie oczu grozi
utratą wzroku. Jedyna metodą leczenia jest operacja chirurgiczna.
Toksokaroza (Glista psia i kocia)
Choroba ta określana jest równieŜ jako zespół larwy wędrującej trzewnej. Wywołują ją
postacie larwalne glisty psiej (Toxocara canis) lub kociej (Toxocara cati). Do zakaŜenia
dochodzi drogą pokarmową, w wyniku połknięcia jaj pasoŜytów znajdujących się w
odchodach psów i kotów. W jelicie cienkim z jaj wylęgają się larwy, które wraz z krwią
tętniczą rozprzestrzeniają się po całym organizmie. Przebijają się przez ściany naczyń
włosowatych, przedostając się do tkanek. WyróŜnia się trzy postacie kliniczne toksokarozy:
uogólnioną, utajoną i lokalną. W przypadku tej ostatniej, larwy najczęściej umiejscawiają się
w wątrobie(postać trzewna), ośrodkowym układzie nerwowym (postać mózgowa), oku.
Intensywnej inwazji larw towarzyszy podwyŜszona temperatura ciała (ponad 39 stopni C),
wzmoŜona potliwość, nudności, brak apetytu, osłabienie i senność. Maluch skarŜy się na bóle
brzucha, głowy, nóg, męczy go kaszel. Czasami pojawia się wysypka. Toksokaroza objawia
się teŜ powiększeniem wątroby i śledziony oraz niedokrwistością, co daje się stwierdzić
dopiero w badaniach klinicznych i laboratoryjnych. Postać oczna choroby nie daje objawów
ogólnych. Dopiero po kilku miesiącach od zaraŜenia następuje pogorszenie ostrości widzenia,
a badanie okulistyczne wykazuje zmiany w narządzie wzroku Skutkiem zaatakowania oka
moŜe być takŜe zez. Często choroba przebiega bezobjawowo, a jej rozpoznanie w przypadku
postaci utajonej jest bardzo trudne.
Toksoplazmoza
Toksoplazmozę wywołuje pierwotniak Toxoplazma gondii pasoŜytujący we wszystkich
komórkach organizmu zawierających jądra. Podstawowym rezerwuarem pasoŜyta jest kot.
Do zakaŜenia dochodzi najczęściej w wyniku kontaktu z poŜywieniem, glebą oraz wodą
zanieczyszczonymi kocimi odchodami zawierającymi oocysty. Niebezpieczne jest równieŜ
spoŜywanie surowego lub niedosmaŜonego mięsa, które moŜe zawierać cysty pierwotniaka.
U osób z prawidłowo funkcjonującym układem immunologicznym choroba nie daje
najczęściej Ŝadnych objawów. Jeśli jednak się pojawią, to w przebiegu choroby moŜna
zaobserwować powiększenie węzłów chłonnych, złe samopoczucie, bóle głowy, gardła,
mięśni, szybkie męczenie się. Dolegliwości te po pewnym czasie ustępują samoistnie.
Niebezpieczne jest zakaŜenie się pierwotniakiem kobiet w ciąŜy, gdyŜ moŜe prowadzić
do zaraŜenia płodu, a to z kolei moŜe być przyczyną cięŜkich wad wrodzonych.
Tasiemczyca
Wyjątkowo rzadkim, niemniej moŜliwym przypadkiem jest zaraŜenie się dziecka tasiemcem
psim (Diphylidium caninum). MoŜe do tego dojść w wyniku przypadkowego połknięcia
pchły, która jest zaraŜona jajami tasiemca. Postać dorosła pasoŜyta rozwija się w przewodzie
pokarmowym. ZakaŜenie w większości przypadków ma bezobjawowy przebieg. Dopiero
po wykonaniu badań laboratoryjnych stwierdza się eozynofilię krwi obwodowej.