Jeśli Pan Bóg stworzył kobietę z żebra Adama, to kto jest ważniejszy

Jeśli Pan Bóg stworzył kobietę z żebra Adama, to kto jest ważniejszy: kobieta czy mężczyzna?
Jakie jest znaczenie płciowości w naszym ludzkim życiu?
Dariusz
Bycie kobietą lub mężczyzną to specyficzny sposób przeżywania i wyrażania tego, że jest się
człowiekiem. To także przejaw pewnego braku pełni. W drugim opisie stworzenia człowieka,
w którym ukazane jest szczególne spotkanie kobiety i mężczyzny, występują jeszcze inne aspekty
związane z ludzką płciowością. „Potem Pan Bóg rzekł: <<Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam;
uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc>>. Ulepiwszy z gleby wszelkie zwierzęta lądowe
i wszelkie ptaki powietrzne, Pan Bóg przyprowadził je do mężczyzny, aby przekonać się, jaką on da im
nazwę. Każde jednak zwierzę, które określił mężczyzna, otrzymało nazwę <Istota żywa>. I tak
mężczyzna dał nazwy wszelkiemu bydłu, ptakom powietrznym i wszelkiemu zwierzęciu polnemu, ale nie
znalazła się pomoc odpowiednia dla mężczyzny. Wtedy to Pan Bóg sprawił, że mężczyzna pogrążył
się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce zapełnił ciałem. Po czym Pan Bóg
z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny,
mężczyzna powiedział: „Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie
się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta. Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego
i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem”.(Rdz 2,18-24). Pan Bóg
stwierdzając, że ”nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam” dostrzega niewystarczalność mężczyzny.
Usypia więc Adama, wyjmuje mu żebro i czyni z niego kobietę, przyprowadza do niego, a on
wyśpiewuje pochwalny hymn na jej cześć. Treścią tego hymnu jest stwierdzenie równej godności
kobiet i mężczyzn. „Żebro” ma charakter symboliczny; jest ono osłoną dla serca. Serce to symbol
miłości, rozumianej jako głęboka więź osobowa, a nie tylko uczucie. Uczynienie kobiety z męskiego
żebra jest znakiem, że ta „pomoc”, bez której mężczyzna nie może się obejść, przychodzi od kobiety,
która kocha, ochrania i pielęgnuje to, co w człowieku najbardziej ludzkie, czyli miłość. Uczynienie
kobiety z ciała mężczyzny oznacza również niewystarczalność i bezradność człowieka pozostawionego
samemu sobie. Symboliczny brak żebra to otwarcie na drugiego, aby go pokochać i zostać przez niego
pokochanym. Obdarzając mężczyznę i kobietę różną płcią, Bóg zaplanował, aby stawali się dla siebie
wsparciem i wzajemnie się ubogacali. Płciowość obejmuje wszystkie płaszczyzny ludzkiego życia:
fizyczną, psychiczną i duchową. Jest ona darem i zadaniem, dlatego trzeba ją zawsze łączyć z miłością.
Rozwój płciowości, razem ze zdolnością kochania, ma prowadzić do bezinteresownej miłości oraz
całkowitego daru z siebie. Nie jest to łatwe, dlatego Pan Bóg chcąc uchronić ludzką miłość przed
zafałszowaniem, dał człowiekowi przykazania, zwłaszcza szóste i dziewiąte. Przestrzeganie tych
przykazań daje możliwość pełnego rozwoju ludzkiej miłości. Stwarzając „mężczyznę i niewiastę”, Bóg
obdarzył ich w równej mierze osobową godnością. Oboje zostali stworzeni na obraz i podobieństwo
Boga. Kobieta i mężczyzna są co do godności równi, choć od początku odmienni.
s. Maryla Sieczka