D - Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Gliwicach

Sygn. akt: I C 88/11
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 02 września 2014 roku
Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny
w składzie:
Przewodnicząca:
SSO Katarzyna Banko
Protokolant:
Karolina Pikuła
po rozpoznaniu w dniu 02 września 2014 roku w Gliwicach
sprawy z powództwa W. K.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda W. K. kwotę 100.000 (sto tysięcy) złotych z
ustawowymi odsetkami od dnia 03 marca 2014 roku;
2. oddala powództwo w pozostałym zakresie;
3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3.617 (trzy tysiące sześćset siedemnaści) złotych tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego;
4. nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach
kwotę 7.514,16 (siedem tysięcy pięćset czternaście i 16/100) złotych tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.
SSO Katarzyna Banko
Sygn. akt I C 88/11
UZASADNIENIE
Powód W. K. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. dalszego zadośćuczynienia w kwocie100 000,00
zł z ustawowymi odsetkami od dnia 7 marca 2011r. oraz zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu
wraz z kosztami zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu powyższego żądania powód wskazał, że w dniu 12 marca 2000r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu,
którego sprawca był objęty ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
na podstawie umowy zawartej z pozwanym. W wyniku wypadku powód doznał poważnych obrażeń, m.in.
wielonarządowego urazu w postaci złamania miednicy, wymagającego wielu operacji, w tym operacji układu
moczowo-płciowego. W dniu 27 listopada 2001r. przed Sądem Rejonowym w Gliwicach strony zawarły ugodę, na
mocy której pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność odszkodowawczą i zobowiązał się zapłacić na rzecz powoda
kwotę 45 000,00 zł oraz 7 989,35 zł. tytułem zwrotu części kosztów procesu. Strony uzgodniły, iż pozwany będzie
odpowiedzialny za wszelki skutki jakie ewentualnie wystąpią w stanie zdrowia powoda w związku z następstwami
wypadku komunikacyjnego. W chwili wypadku powód miał 23 lata. Po upływie ośmiu lat wstąpił w związek
małżeński. Jak później się okazało w toku wielokrotnych badań powód okazał się być bezpłodny. Potwierdziła to
m.in. mikroskopowa analiza próbki nasienia powoda, która wykazała azoospermię, czyli całkowity brak plemników w
ejakulacie. Badanie przeprowadzone w dniu 2 października 2007r. w miejscowości V. we W. potwierdziło powyższą
diagnozę. Celem wykluczenia wady wrodzonej lub nabytej jako przyczyny azoospermii powód przeprowadził badania
bakteriologiczne, cytologiczne oraz biopsje jąder, które wykluczyły jako przyczyny azoospermii zakażenie układu
moczowo-płciowego oraz nieprawidłowy kariotyp. Kolejne badania wykluczyły obecność w układzie moczowopłciowym mikroorganizmów tlenowych, grzybów i bakterii. Biopsja jąder wykazała, iż gruczoły płciowe powoda
wytwarzają plemniki w dostatecznej ilości. Wskazuje to, iż przyczyną bezpłodności jest niedrożność przewodów
nasiennych o podłożu pourazowym. Kolejne badanie cytogenetyczne wykluczyło genetyczne podłoże bezpłodności.
Temu samemu badaniu poddała się małżonka powoda. Badanie to wykluczyło u niej nieprawidłowości. Powód wskazał
na negatywne konsekwencje dla jego zdrowia psychicznego, wywołane przez wypadek i stwierdzoną bezpłodność.
Stan psychiczny powoda ma negatywny wpływ na życie rodzinne, m.in. poczuciem winy za azoospermie, wstydem
z powodu blizn. Obawia się o przyszłość swego małżeństwa. Powód podał, iż jest on wraz z małżonką wyznawcą
religii rzymskokatolickiej, zaś zapłodnienie metodą in vitro będzie skutkować wykluczeniem ze społeczności wiernych.
Kwota wypłacona na podstawie ugody z dnia 27 listopada 2001r. nie rekompensuje całości krzywd powoda, ponieważ
strony wówczas nie przewidywały uszczerbku na zdrowiu obejmującego pozbawienie powoda możliwości spłodzenia
potomka. Powód podał, że roszczenie o zapłatę dalszego zadośćuczynienia w kwocie 100 000,00 zł należy uznać za
umiarkowane i słuszne przy uwzględnieniu skali intensywnych i długotrwałych cierpień fizycznych i psychicznych.
Pozwany został zawiadomiony pismem z dnia 2 marca 2011r. o dalszym roszczeniu powoda i wezwany do dobrowolnej
zapłaty zadośćuczynienia, jednakże pozwany nie podjął próby pozasądowego załatwienia sporu, stąd konieczne
okazało się wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie.
Pozwany (...) S.A. w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa
procesowego według norm przepisanych.
Pozwany przyznał, iż w dniu 12 marca 2000r. był ubezpieczycielem posiadacza pojazdu marki R. nr rej. (...), jednakże
zakwestionował roszczenia powoda zawarte w pozwie co do zasady i co do wysokości. Powód nie dowiódł związku
przyczynowego wykrytej u niego azoospermii ze zdarzeniem z dnia 12 marca 2000r. Powód w dzieciństwie przeszedł
zapalenie opon mózgowordzeniowych. Ponadto nie wskazał, iż nie można leczyć u niego azoospermii.
Sąd ustalił, co następuje:
Powód W. K. obecnie 35 lat, z zawodu jest kierowcą, w dzieciństwie przebył zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i
był leczony szpitalnie. Do 2000r. nigdy nie chorował na zapalenie dróg moczowych, zapalenia jąder i nie miał żadnych
poważnych urazów.
W dniu 12 marca 2000r. powód uległ wypadkowi komunikacyjnemu jako pasażer samochodu F. (...) nr rej. (...), który
został najechany od tyłu przez samochód ciężarowy R. nr rej. (...), którego kierowca S. M. był objęty obowiązkowym
ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej z pozwanym. W wyniku uderzenia
samochód, w którym znajdował się powód został odrzucony na przeciwległy pas ruchu i zderzył się z nadjeżdżającym
samochodem marki M.. Kierujący samochodem marki R. przyznał się do spowodowania wypadku. W wyniku
zdarzenia powód doznał licznych, ciężkich obrażeń ciała. Pogotowie ratunkowe przewiozło go do Oddziału (...) Szpitala
nr (...) w G.. Był tam leczony przez trzy dni. Początkowo rozpoznano u niego stłuczenie i obrzęk płuc, złamanie
trzonu kości udowej lewej w 1/3 środkowej, stłuczenie i uraz okolicy lędźwiowej i krwiomocz. W wyniku pogorszenia
się stanu zdrowia powoda, w dniu 16 marca 2000r. przekazano go do (...) Szpitala (...) w S., gdzie przebywał do
24 marca 2000r. W dniu 22 marca 2000r. u powoda zespolono złamanie lewego uda. Powód został wypisany z
rozpoznaniem stanu po urazie mnogim, ostrą niewydolnością oddechową, stłuczeniem klatki piersiowej i obu płuc,
półśpiączką, zespołem zatorowości tłuszczowej płuc, złamaniem wyrostka barkowego prawej łopatki, stłuczeniem
okolicy lędźwiowej, złamaniem kości udowej lewej, złamaniem kości miednicy – kości łonowej i kości kulszowej lewej.
Dalsze leczenie powoda odbywało się w Oddziale (...) Szpitala nr (...) w G. do dnia 3 kwietnia 2000r. skąd został
wypisany z rozpoznaniem złamania gałęzi obu kości łonowych.
Powód przebywał na Oddziale (...) w dniach od 13 do 30 czerwca 2000r. z racji całkowitego zatrzymania moczu,
spowodowanego zwężeniem cewki moczowej. W dniach 21 i 28 czerwca 2000r. dwukrotnie dokonano nacięć ściany
odcinka błoniastego cewki moczowej, celem jej poszerzenia oraz założono przetokę pęcherzowo – skórną nadłonową
– tzw. cystofix. Przy wypisywaniu powoda do domu zalecono mu dalsze leczenie w poradni urologicznej. Podczas
kolejnej kontroli - w dniu 18 lipca 2000r. - rozpoznano u powoda nawracające zwężenie cewki moczowej. W dniu 19
lipca 2000r. powód przyjechał do szpitala z wypadniętym cystofixem. Celem operacyjnego leczenia zwężenia cewki
moczowej – w dniu 2 sierpnia 2000r. przyjęto powoda do Oddziału (...) Szpitala (...) w K.. Przeprowadzone następnego
dnia badanie wykazało w cewce błoniastej nitkowate zwężenie długości około 2-3 mm. W dniu 4 sierpnia 2000r.
wykonano zabieg przezcewkowego nacięcia ściany zwężonego odcinka cewki i usunięto przetokę pęcherzowo – skórną.
Powód został wypisany do domu w dniu 8 sierpnia 2000r. w stanie ogólnym dobrym z założonym cewnikiem, który
następnie usunięto podczas kontroli. W okresie od 20 do 27 listopada 2000r. powód był po raz kolejny hospitalizowany
w oddziale (...). Rozpoznano nawracające, pourazowe zwężenie cewki moczowej, stąd w dniu 22 listopada 2000r.
wykonano zabieg nacięcia ściany cewki wewnętrznej. Powód został wypisany do domu w dniu 27 listopada 2000r. z
zaleceniem usunięcia cewnika z cewki moczowej w czternastym dniu od zabiegu, co zostało następnie wykonane.
Po ostatnim zabiegu znacznie zmniejszyły się u powoda trudności w oddawaniu moczu, ale nie ustąpiły całkowicie.
Czuje parcie oddania moczu, by go oddać musi mocno napierać i po opróżnieniu pęcherza ma trudności z
zatrzymaniem wypływu resztek moczu, przez to plami bieliznę. Nie ma problemów w obywaniu stosunków płciowych
i ma normalne wytryski nasienia.
W dniu 27 listopada 2001r. strony zawarły ugodę zgodnie, z którą pozwany zobowiązał się do zapłaty na rzecz powoda
tytułem zadośćuczynienia za skutki wypadku komunikacyjnego z 12 marca 2000r. kwoty 45 000,00 zł. Ponadto strony
uzgodniły, iż pozwany będzie odpowiedzialny za wszelkie skutki jakie ewentualnie wystąpią w stanie zdrowia powoda
będące w związku z przyczynowym z następstwami wypadku komunikacyjnego
Powód około dwa lata po wypadku przeszedł zapalenie jądra, które zostało zdiagnozowane przez lekarza pierwszego
kontaktu. Stan chorobowy ustał po jednym dniu po zażyciu leków przepisanych przez lekarza pierwszego kontaktu.
Dolegliwość miała nikły charakter.
W dniu 7 lutego 2003r. u powoda przeprowadzono operację usunięcia torbieli prawego jądra. Hospitalizacja trwała
łącznie 4 dni.
W 2007r. powód zawarł związek małżeński z K. K.. Para po ślubie starała się o dziecko. Ponieważ żona powoda nie
mogła zajść w ciążę, dwa lata po ślubie udała się na badania w B. do lekarza specjalisty A. M.. Po przeprowadzeniu
badania ogólnego, USG i badania drożności jajników lekarz ten nie stwierdził żadnych problemów, które mogłyby
spowodować bezpłodność. Następnie w wyniku rozmowy z powodem, lekarz zlecił badanie nasienia. Następnego
dnia poinformował on małżonków, iż stwierdził u powoda azoospermie, czyli brak obecności plemników w
nasieniu powoda, która była następstwem przeprowadzonej operacji na cewce moczowej. Następnie lekarz zlecił
przeprowadzenie biopsji jąder. U powoda w dniu 14 października 2007r. we W. w V. w Laboratorium (...) wykonano
diagnostykę w kierunku zakażenia układu moczowego, która dała ujemny wynik.
W Klinice (...) w W. u powoda przeprowadzono biopsję, która wykazała, że przyczyną bezpłodności jest zwężenie
nasieniowodów będące następstwem operacji zwężenia cewki moczowej. Stwierdzono obecność plemników w lewym
najądrzu i w obu jądrach. Rozpoznano brak plemników w nasieniu. Badanie mikroskopowe wykazało w obu
jądrach utkanie prawidłowej tkanki jądra z licznymi plemnikami. Przeprowadzone tamże badania genetyczne obu
małżonków, wykluczyło jak przyczynę bezpłodności podłoże genetyczne. Powodowi odmówiono operacji udrożnienia
nasieniowodów ze względu na ich zbyt dużą cienkość, co czyniło ją niemożliwą.
Powód przeżywa fakt, że nie może zostać ojcem, jest napięty, wybuchowy, czasem zrezygnowany, miewał myśli
samobójcze. Przeszedł wiele nieprzyjemnych i bolesnych badań związanych z tzw. wyciąganiem płynu z jąder, gdy
został znieczulony jedynie miejscowo i był cały czas przytomny. Nie korzystał z pomocy psychologa bądź psychiatry.
Z powodu wyznania katolickiego rodziny powoda i jego żony, nie mogą oni podejmować tematu zapłodnienia in
vitro. Sam powód również jest praktykującym katolikiem. Z tego powodu między małżonkami doszło do pogorszenia
relacji. Małżonkowie podjęli jedną nieudaną próbę zapłodnienia in vitro w Klinice (...) w W.. Powód miał problemy z
przeżyciem niepowodzenia zapłodnienia. Ze względów religijnych o podjętej próbie zapłodnienia dowiedzieli się tylko
najbliżsi członkowie rodziny powoda. Jest on zdeterminowany podejmować kolejne próby zapłodnienia.
Na podstawie opinii instytutu naukowego (...) Uniwersytetu (...) (...) we W. w składzie: prof. dr hab. B. Ś., prof. dr hab.
specjalista urolog J. L., dr specjalista psychiatra P. J., mgr specjalista psycholog kliniczny H. N., dr med. J. K. ustalono,
że w wyniku ciężkiego stanu wywołanego obrażeniami odniesionymi w wypadku u powoda wystąpiła konieczność
długotrwałego utrzymywania cewnika w cewce moczowej. Do zwężenia cewki moczowej mógł doprowadzić jej uraz,
który pierwotnie nie spowodował na tyle dużych uszkodzeń, by zostały one wykryte badaniem urograficznym, albo
długotrwałe cewnikowanie, konieczne przy leczeniu wszystkich obrażeń z wypadku, w tym obrażeń kości miednicy.
Zespół opiniujący zwrócił uwagę, że zasadnicze znaczenie w niniejszej sprawie miało utrzymywanie cewnika w
cewce moczowej, które może wywołać stan zapalny w okolicy wzgórka nasiennego w cewce i wywołać chociażby
jego częściowe zbliznowanie i przez to niedrożność uchodzących na nim dwóch przewodów wytryskowych. Stan
zapalny może spowodować niedrożność dwóch przewodów wytryskowych w miejscu położonym poniżej wzgórka
nasiennego, gdzie dochodzi do połączenia przewodu pęcherzyka nasiennego z ujściem bańki nasieniowodu. Przewody
pęcherzyków nasiennych mogą w takiej sytuacji pozostawać drożne i przewodem wytryskowym w chwili wytrysku
wydostaje się na wzgórku nasiennym do cewki moczowej ich wydzielina, razem z wydzieliną gruczołu krokowego,
mającego na tym wzgórku swoich oddzielnych około 7 - 15 ujść przewodów. Za tą hipotezą świadczy obecność ejakulatu
nie zawierającego plemników u powoda, przy obecności plemników w jądrach i w najądrzu lewym. Zabiegi operacyjne
związane z leczeniem skutków wypadku komunikacyjnego były przeprowadzone prawidłowo.
Zespół opiniujący stwierdził u powoda prawidłowy rozwój narządów płciowych z trwałym uszkodzeniem dróg
wyprowadzających płyn zawierający plemniki z jąder do cewki moczowej, co powoduje bezpłodność. Jest to stan
podobny z sytuacją ubezpłodnienia mężczyzny w drodze podwiązania nasieniowodów, przy czym w przypadku
podwiązania nasieniowodów przywrócenie ich drożności udaje się u około 30% mężczyzn, zaś u powoda ze względu na
lokalizację niedrożności najprawdopodobniej nie ma szans na udrożnienie przewodów nasiennych. Z doświadczenia
klinicznego członków zespołu wynika, że próby leczenia mikrochirurgicznego stanu jak u powoda nie przynoszą efektu,
stąd brak jest u niego możliwości odzyskania zdolności do płodzenia w sposób fizjologiczny. Na obecny stan zdrowia
powoda nie miały wpływu prawidłowo przeprowadzone zabiegi, lecz charakter odniesionych obrażeń, szczególnie w
obszarze miednicy, wymagających długotrwałego cewnikowania. Biegli wskazali w opinii, iż nie można wykluczyć
sytuacji by powód mógł zostać biologicznym ojcem przy zastosowaniu metod wspomaganego rozrodu.
Strona pozwana zakwestionowała opinię wskazując, że przyczyną bezpłodności u powoda, może być przebyte przez
niego zapalenie jądra i operacja torbieli prawego jądra.
Zespół opiniujący przedstawił opinię uzupełniającą, w której wskazał, iż brak jest jakiejkolwiek dokumentacji
lekarskiej, która ewentualnie potwierdzałaby fakt przebycia przez powoda zapalenia któregoś z jąder, co nie pozwala
na stwierdzenie czy do takiego zapalenia w ogóle doszło i nie da się ustalić czy i jakie skutki mogłoby ono spowodować
w zakresie płodności. Ponadto wyjaśnili, że główną przyczyną tworzenia się torbieli nasiennej jest upośledzenie
drożności bądź całkowita niedrożność przewodu nasiennego. W przypadku powoda, przyczyną, która doprowadziła
do niedrożności obu przewodów był stan zapalny cewki moczowej i wzgórka nasiennego w związku z długotrwałym
cewnikowaniem. Zaleganie płynu nasiennego w przewodach najądrza i jądra mogło doprowadzić do powstania torbieli
w prawym jądrze, przy czym zwrócono uwagę, że torbiele pojawiają się również bez uchwytnej przyczyny.
Sporządzona opinia psychiatryczno-psychologiczna wykazała, że powód czuje się niepełnowartościowy jako
mężczyzna, ma poczucie winy w stosunku do żony. Miewa poranne mdłości, dotyka go niepokój wewnętrzny, natrętne
myśli, lęki. Uwidacznia się u niego silny lęk przed przyszłością. Napięcie i rozchwianie emocjonalne negatywnie
wpływa na relacje pomiędzy małżonkami. Liczne badania intymne, czas i pieniądze wydane na rozwiązanie problemu
bezpłodności, naturalna potrzeba bycia pełną rodziną są dodatkowymi czynnikami stresogennymi.
Obecne zaburzenia emocjonalne i reakcje nerwicowe nie mają swego źródła w cechach osobowościowych powoda, są
bezpośrednia reakcją na zaistniałą sytuację zdrowotną spowodowaną wypadkiem, która ujawniła się 7 lat od zdarzenia,
w wyniku której został on pozbawiony możliwości zostania ojcem w naturalny sposób.
Pismem z dnia 2 marca 2011r., które wpłynęło do pozwanego w dniu 10 marca 2011r. pełnomocnik powoda zgłosił
roszczenie wraz z wezwaniem do zapłaty na rzecz powoda kwoty 100 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę
związana z uszczerbkiem na zdrowiu w terminie 7 dni od otrzymania pisma. W odpowiedzi pozwany poinformował
pełnomocnika powoda, iż nie ma podstaw do udzielenia jakichkolwiek informacji na temat prowadzonego
postępowania likwidacyjnego.
Powyższe okoliczności faktyczne Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: dokumentów zawartych w aktach
Sądu Rejonowego w Gliwicach sygn. I C 272/01; dokumentów zawartych w aktach szkody nr (...); dokumentów
– spermiogramu z dnia 2 sierpnia 2007r., wyniku badania płynu nasieniowego z dnia 2 października 2007r.,
wyniku badania ewentualnego zakażenia układu moczowego z dnia 24 października 2007r., wyniku badania
bakteriologicznego z dnia 26 października 2007r., karty informacyjnej biopsji obu jąder powoda z dnia 12 stycznia
2010r., wyniku badania mikroskopowego z dnia 12 stycznia 2010r., wyniku badania cytogenetycznego powoda z dnia
8 września 2010r., badania cytologicznego K. K. z dnia 26 sierpnia 2010r. (k. 20-30), karty informacyjnej SP ZOZ
Szpitala (...) w K. (k. 242), zaświadczeń o stanie zdrowia K. K. (k. 62-63); zeznań świadka K. K. (k. 80-81);opinii
sądowo-lekarskiej i opinii psychiatryczno-psychologicznej instytutu naukowego Uniwersytetu (...) we W. (...) (k.
211-217); uzupełniającej opinii sądowo-lekarskiej instytutu naukowego Uniwersytetu (...) we W. (...) (k. 280-282);
przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania powoda W. K. (k. 82-83, zapis w formie audio-wideo k. 303).
Za w pełni wiarygodne Sąd uznał dokumenty złożone do akt sprawy - historie przebiegu leczenia powoda, zostały one
sporządzone przez uprawnione organy w granicach ich kompetencji. Dokumenty te posłużyły do ustalenia przebiegu
leczenia powoda i stanowiły podstawę do wydania opinii przez instytut medyczny. Zeznania świadka K. K. jako
logiczne i wzajemnie się uzupełniające były co do zasady pomocne przy ustalaniu stanu faktycznego. Opinie instytutu
naukowego Uniwersytetu (...) we W. (...) zostały przyjęte przez Sąd bez zastrzeżeń, gdyż zostały one sporządzone
zgodnie ze zleceniem Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności istotnych dla poczynienia niezbędnych
ustaleń faktycznych. Opinie zostały wydane po przeprowadzeniu analizy dokumentacji medycznej sporządzonej na
podstawie pobytów powoda w placówkach leczniczych oraz przebiegu wykonywanych badań. Sąd uznał opinie za
rzetelne, spójne, zupełne, zrozumiałe, stanowcze i weryfikowalne z uwagi na jasność zawartych w niej treści. Nie
istniały też wątpliwości co do wiedzy, fachowości lub bezstronności lekarzy wchodzących w skład zespołu opiniującego.
Wiedza i doświadczenie zawodowe opiniujących oraz stanowczy charakter opinii przekonują, że zasadnym było
poczynienie ustaleń na podstawie tych opinii. Przesłuchanie stron – ograniczone do przesłuchania powoda uzupełniło zgromadzony w sprawie materiał dowodowy. Za wiarygodne Sąd uznał zeznania powoda, ponieważ
korespondowały one z dowodami z dokumentów, opiniami instytutu naukowego oraz zeznaniami świadka. Mając
na uwadze przeprowadzone dowody Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodów z dokumentacji
medycznej leczenia Szpitala w G. i Kliniki (...) w W..
Sąd zważył, co następuje:
W ustalonym stanie faktycznym powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.
Strona powodowa wniosła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 100 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę
związaną z działalnością ubezpieczeniową pozwanego z odsetkami od dnia 7 marca 2011r. Z kolei pozwany wniósł
o oddalenie powództwa ze względu na brak związku przyczynowo-skutkowego między wypadkiem z dnia 12 marca
2000r., a stanem zdrowia powoda.
Zgodnie art. 34 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym
Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152
z późniejszymi zmianami) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie,
jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku
z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata,
zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Pozwany przyznał, że ubezpieczał odpowiedzialność cywilną sprawcy wypadku
komunikacyjnego, w którym w dniu 12 marca 2010r. poszkodowany został powód W. K..
Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd
może przyznać poszkodowanemu odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Podstawę żądania zadośćuczynienia stanowi przede wszystkim konsekwencja uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w
postaci krzywdy, czyli cierpienia fizycznego i psychicznego. Do cierpień fizycznych zalicza się przede wszystkim ból i
podobne do niego dolegliwości. Cierpieniem psychicznym będą ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami
fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, konieczności zmiany
sposobu życia czy nawet wyłączenia z normalnego życia (por. wyrok SN z dnia 3 lutego 2000 r., I CKN 969/98,
LEX nr 50824). Ponieważ celem zadośćuczynienia pieniężnego jest złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych,
dlatego zadośćuczynienie obejmuje wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które
wystąpią w przyszłości. Dlatego w orzecznictwie przyjęto, że zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i
obejmować zarówno cierpienia fizyczne i psychiczne już doznane, czas ich trwania, jak i te, które zapewne wystąpią w
przyszłości, a więc prognozy na przyszłość (por. wyrok SN z dnia 18 maja 2004r., IV CK 357/03, LEX nr 584206). Na
pojęcie krzywdy z kolei składają się nie tylko trwałe, lecz także przemijające zaburzenia w funkcjonowaniu organizmu,
polegające na znoszeniu cierpień psychicznych (por. wyrok SN z dnia 20 marca 2002 r., V CKN 909/00, LEX
nr 56027). Zadośćuczynienie, choć niewątpliwie zawiera w sobie funkcję represyjną, nie jest karą, lecz sposobem
naprawienia krzywdy. Jego celem jest przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Winno ono mieć charakter
całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne
wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Ustawodawca wskazał, że suma pieniężna przyznana tytułem
zadośćuczynienia ma być „odpowiednia”, nie sprecyzował natomiast zasad ustalania jej wysokości. O wysokości
zadośćuczynienia decyduje szereg okoliczności, a mianowicie: rozmiar doznanej przez poszkodowanego krzywdy,
stopień i czas trwania cierpień fizycznych i moralnych poszkodowanego, trwałość czy też nieodwracalność skutków
urazu (kalectwo, oszpecenie), przebieg zdarzenia podczas, którego doszło do wyrządzenia krzywdy, prognozy na
przyszłość, wiek poszkodowanego. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi
przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Powinno być adekwatne nie tylko do rozmiaru krzywdy, ale
także sytuacji majątkowej stron, aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa.
Zgodnie z ugodą zawartą przez strony przed Sądem Rejonowym w Gliwicach z dnia 27 listopada 2001r. pozwany
jest odpowiedzialny za wszelkie skutki jakie ewentualnie miały wystąpić w stanie zdrowia powoda w związku
przyczynowym z następstwami wypadku. Jak wynika z opinii instytutu (...) Uniwersytetu (...) we W. skutkiem leczenia
powypadkowego zdarzenia z dnia 12 marca 2000r. stwierdzono u powoda azoospermię. Z uwagi wysoki stopień
odniesionych obrażeń, wymagane było długie utrzymywanie u powoda cewnika w cewce moczowej. Do zwężania
cewki moczowej mogło dojść ze względu na jej uraz lub długotrwałe cewnikowanie, które wywołało u powoda stan
zapalny w okolicy wzgórka nasiennego wywołującego jego chociażby częściowe zbliznowanie i przez to niedrożność
uchodzących na nim dwóch przewodów wytryskowych. Leczenie mikrochirurgiczne stanu jaki występuje u powoda nie
przynosi efektu, stąd z prawdopodobieństwem graniczącym z pewnością u powoda brak jest możliwości odzyskania
zdolności płodzenia w sposób fizjologiczny. U powoda stwierdzono prawidłowy rozwój narządów płciowych, z trwałym
uszkodzeniem dróg wyprowadzających płyn zawierający plemniki z jąder do cewki moczowej, co skutkuje niemożność
płodzenia w klasycznej formie. Wszystkie zabiegi operacyjne zostały przeprowadzone prawidłowo.
W trakcie ustalania przyczyn oraz leczenia bezpłodności powód doznawał cierpień fizycznych i psychicznych. Napięcie
i rozchwianie emocjonalne, wpłynęło negatywnie na relacje między powodem a jego małżonką. Z uwagi na głęboką
religijność rodzin powoda i jego małżonki, są oni zmuszeni do ukrywania faktu przeprowadzonej próby zapłodnienia
in vitro, która zakończyła się niepowiedzeniem, co miało również negatywny wpływ na stan psychiczny powoda.
Mając na względzie wiek powoda, rodzaj następstw wypadku w postaci bezpłodności, stopień i rodzaj cierpień
fizycznych i psychicznych, ich intensywność (natężenie, nasilenie) oraz czas trwania tych cierpień, długotrwałość
leczenia, przebyte zabiegi mające na celu ustalenie przyczyn bezpłodności, rokowania na przyszłość - Sąd uznał, że
dochodzone w niniejszym postępowaniu zadośćuczynienie w kwocie 100 000,00 zł, nie jest wygórowane i zasługuje
na uwzględnienie w całości.
Zgodnie z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim
Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od
dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie (ust. 1). W przypadku gdyby
wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni
od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później
jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu
ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie,
o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności
zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego
stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania (ust.2). Pełnomocnik
powoda wezwał pozwanego o zapłatę zadośćuczynienia w kwocie 100.000 zł pismem z dnia 2 marca 2011r., które do
pozwanego wpłynęło w dniu 10 marca 2011r. Pomimo wezwań pełnomocnik powoda, nie wykazał umocowania dla
prowadzonych przez niego czynności. W rozpoznawanej sprawie sporna była zasada odpowiedzialności pozwanego,
w szczególności czy azoospermia, na którą cierpi powód jest następstwem przebytego przez powoda leczenia po
wypadku komunikacyjnym jaki miał miejsce w dniu 12 marca 2000r. Wyjaśnienie powyższej okoliczności wymagało
przeprowadzenia dowodu z opinii instytutu medycznego, który w sposób jednoznaczny stwierdził, że występująca
u powoda azoospermia jest następstwem leczenia skutków wypadku komunikacyjnego. Zabiegi operacyjne zostały
przeprowadzone u powoda w sposób prawidłowy, a na obecny jego stan zdrowia, w tym brak zdolności płodzenia
wpływ miały nie zabiegi operacyjne, lecz charakter obrażeń, zwłaszcza w obszarze miednicy, wymagających
długotrwałego cewnikowania. Zatem zasada odpowiedzialności pozwanego została ostatecznie potwierdzona w opinii
wydanej przez instytut medyczny w dniu 18 lutego 2014r. Powyższa opinia została doręczona pełnomocnikowi
pozwanego w dniu 03 marca 2014r., zatem od tego momentu pozwany winien był się liczyć z obowiązkiem wypłaty
powodowi dalszego zadośćuczynienia, stąd na podstawie art. 481 kc od tego dnia zasądzono należne powodowi
ustawowe odsetki.
O kosztach procesu orzeczono na zasadzie art. 100 zdanie 2 kpc, gdyż żądanie powoda zostało oddalone tylko w
nieznacznej części, tj. w zakresie ustawowych odsetek. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 617 zł
obejmującą wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego adwokatem w wysokości 3.600 zł zgodnie z treścią §
6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie
oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz kwotę 17 zł
tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.
Powód był zwolniony od kosztów sądowych w całości. Nieuiszczone koszty sądowe obejmujące opłatę sądową oraz
dalszy wydatek na opinię biegłych sądowych - na podstawie art. 83 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych
w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005r. (tekst jednolity z dnia 27 kwietnia 2010r. Dz. U. Nr 90, poz. 594 z
późniejszymi zmianami) - Sąd nakazał pobrać na rzecz Skarbu Państwa od pozwanego - jako strony przegrywającej
sprawę.
Gliwice, dnia 22 września 2014r. SSO Katarzyna Banko