Robert Schuman - biografia, życiorys

Robert Schuman - biografia, życiorys
Robert Schuman urodził się 29 czerwca w Luksemburgu, zmarł 4
września 1963 roku w Scy-Chazelles. Dzieciństwo spędził w Lotaryngii.
Edukację odebrał między innymi na niemieckim Uniwersytecie
Humboldta w Berlinie. Sam siebie określał jako: „Luksemburczyka z
urodzenia, wykształconego w Niemczech, rzymskiego katolika z
przekonania i Francuza z serca”.
Studiował między innymi w Berlinie, Bonn, Monachium i Strasburgu.
Tam też otrzymał tytuł doktora po obronie pracy doktorskiej pod tytułem
„Streitbefangenheit und Rechtsmachtfolge als Voraussetzungen der
Zivilprozessordnung”, w której to zawarł swoje poglądy w kwestii prawa
i ludzkich przekonań. W 1912 r. otworzył kancelarię prawniczą. Nie
walczył podczas I wojny światowej z powodu słabego stanu zdrowia.
W 1918 roku został wybrany do Zgromadzenia Narodowego
reprezentującego interesy Mozeli. Potem przystąpił do Ludowego
Ruchu Republikańskiego (Demokraci Ludowi). Napisał książkę pod
tytułem „Pour l’Europe”, w której w logiczny sposób udowadnia, że
demokracja jest wynikiem wiary chrześcijańskiej, a w związku z tym to,
co demokratyczne, nie może być złe. Obie te wartości mówią bowiem o
godności człowieka.
W latach 1919-1940 zajmował się sprawami państwa francuskiego.
Działał przede wszystkim w Lotaryngii, która po wojnie powróciła w
granice Francji. Jego kariera polityczna przebiegała gwałtownym
tempem. Rok po uzyskaniu mandatu do parlamentu, uzyskał tekę
premiera. Był aresztowany przez gestapo za działalność publiczną,
jednak politykowi udało się uciec z więzienia. Później musiał ukrywać
się w tak zwanej „strefie nieumiarkowanej” niemal do końca wojny.
Po wojnie ponownie zasiadł w parlamencie, choć rzadko zabierał tam
głos. Niedługo potem został premierem i utrzymywał się na tym
stanowisku przez 8 lat. To z pewnością świadczy o wybitności polityka,
którego cenili wszyscy – przyjaciele czy wrogowie, jak również społeczeństwo.
Pochwalany był za szczególny wkład w walkę z szerzącymi się
poglądami nazistowskimi i ze zwolennikami Adolfa Hitlera. W latach
1948-1953 Schumann z dużymi sukcesami sprawował urząd ministra
spraw zagranicznych. 9 maja 1950 roku polityk przedstawił swój
ramowy plan współpracy Niemiec z Francją w zakresie produkcji węgla
i stali. Chciał w ten sposób wyciągnąć pomocną dłoń do Niemiec, które
po kolejnej przegranej wojnie nie miały zbyt dobrej pozycji na arenie
międzynarodowej, szczególnie zaś europejskiej.
Do projektu planowano „wciągnąć” takie kraje, jak: Włochy, Niemcy,
Belgię, Francję, Holandię oraz Luksemburg. Plan szybko uzyskał
akceptację ze strony innych polityków, pomimo, że kłopoty wystąpiły z
Republiką Federalną Niemiec, która była w stosunkach
międzynarodowych niezwykle nieufna.
Robert Schuman określany był jako człowiek szczególnie ciepły,
serdeczny, rozumny i skromny. Zachował młodzieńczą świeżość
umysłu. Był jednym z najbardziej rozpoznawanych polityków swoich
czasów, z pewnością najbardziej cenionych. Podobno do pracy nawet
jako premier jeździł pociągiem i autobusem II klasy. Był człowiekiem
głęboko wierzącym. W kościele katolickim rozpoczął się proces
beatyfikacji Roberta Schumana.